Τα κύματα αλλαγών που μπορεί να επιφέρει στην ελληνική κοινωνία η σοσιαλδημοκρατία, μέσα από πέντε βασικές προτεραιότητες, αναλύει ο Νίκος Ανδρουλάκης σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Νέα Σαββατοκύριακο».

Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιος για την ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης επισημαίνει ότι οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν αφορούν στην εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, την προοδευτική φορολόγηση των πολιτών, την αξιοκρατία και το τέλος του κομματικού κράτους, τη δημιουργία ενός ψηφιακού κράτους για την εξυπηρέτηση του πολίτη και την πάταξη της καθημερινής διαφθοράς και τον σεβασμό στους θεσμούς, τη διάκριση των εξουσιών και την πίστη στη δημοκρατία.

Ακολουθεί το άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη στα «Νέα»:

Η σοσιαλδημοκρατία, όπως την βλέπω και την βίωσα στο Ευρωκοινοβούλιο, παρά τα σημερινά της προβλήματα, αποτελεί την πλούσια σε πολιτικά ρεύματα παράταξη που θέτει ως προτεραιότητά της, τη μεταρρύθμιση του παρόντος και όχι του μέλλοντος. Είναι η παράταξη των διαρκών μετασχηματισμών του εαυτού της και της κοινωνίας.

Η σοσιαλδημοκρατία είναι σαν τα μεγάλα κύματα που σκάνε πάνω στα βράχια της σκληρής πραγματικότητας και συνεχώς την μετασχηματίζουν. Είναι οι νέες γενεές που έρχονται με ορμή να αλλάξουν την υπάρχουσα και μετά δίνουν τη θέση τους σ’ άλλες νεότερες. Και έτσι αλλάζει και η πραγματικότητα.

Αυτά τα κύματα -όσον με αφορά- μεταφράζονται σε πέντε προτεραιότητες.

Η πρώτη μου προτεραιότητα αφορά στην εξυγίανση του πολιτικού μας συστήματος και του τρόπου με τον οποίο εκλέγονται οι αντιπρόσωποί μας στη Βουλή. Μέχρι σήμερα η επιτυχία στην πολιτική, ειδικά στο Λεκανοπέδιο, προκύπτει μόνο αν έχεις πρόσβαση στα μίντια, αν διαθέτεις πακτωλό χρημάτων ή αν είσαι προσκείμενος στον αρχηγό.

Αυτό θα σταματήσει με το σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, και με ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα που θα δίνει όμως ένα μικρό μπόνους στο πρώτο κόμμα,  με σκαλοπάτια ανάλογα με το ποσοστό του πρώτου κόμματος.

 Δεύτερη προτεραιότητα είναι η προοδευτική ανά εισοδηματικές κλίμακες φορολογία, σε συνδυασμό όμως με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επανεπενδυόμενα κέρδη και κυρίως αυτά που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας.

Θεωρώ ότι τα πλεονάσματα χρειάζεται να λειτουργούν ως μοχλοί ανάπτυξης για την ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών στην υγεία και στην παιδεία κυρίως. Με αυτό τον τρόπο επωφελούνται τόσο τα ασθενέστερα όσο και τα μεσαία στρώματα, αφού μόνον έτσι αναπτύσσεται ολόκληρη η οικονομία.

 Τρίτη προτεραιότητα είναι η αξιοκρατία. Δεσμεύομαι οι θέσεις, που μέχρι σήμερα κατακτούσαν κομματικοί αξιωματούχοι και στελέχη με διαχειριστική ανεπάρκεια, να επιλέγονται μέσω κριτηρίων ΑΣΕΠ.

Κάθε Έλληνας θα μπορεί να καταθέτει τα προσόντα του και να επιλέγεται για μια κλειστή τετραετή θητεία. Αυτό σημαίνει και αξιοκρατία και συνέχεια στο κράτος.

Τέρμα πια στα κόμματα που βλέπουν το κράτος ως λάφυρο του αρχηγού και τους υποστηρικτές τους ως πειρατές που μοιράζονται αυτά τα λάφυρα. Η ταύτιση κράτους – κόμματος που παράγει επιπλέον ανισότητες απ’ αυτές που παράγει η οικονομία, αποτελεί στρατηγικό μου αντίπαλο.

 Τέταρτη προτεραιότητα είναι το ψηφιακό κράτος. Χρειαζόμαστε ένα κράτος όπου οι πολίτες θα μπορούν ψηφιακά να καταθέτουν τα αιτήματά τους και με τον ίδιο τρόπο να μαθαίνουν την πορεία και το αποτέλεσμα του αιτήματος.

Μα ποιος δεν το θέλει αυτό θα αναρωτηθείτε; Δεν το θέλει η ισχυρή γραφειοκρατία ή αυτοί που έχουν μάθει να κάνουν τη δουλειά τους με πλάγιο τρόπο. Δεν το θέλουν όλοι όσοι είναι βολεμένοι στη στασιμότητα της αδρανούσης δημόσιας διοίκησης. Και μ’ αυτούς είμαι αποφασισμένος να συγκρουσθώ, μέχρι πραγματικά να απλοποιηθεί – ψηφιοποιηθεί η σχέση κράτους – πολίτη. Το όπλο θα είναι η αντικειμενική και επιστημονικά τεκμηριωμένη αξιολόγηση, αφού πρώτα φροντίσουμε να υπάρχουν συγκεκριμένα καθήκοντα και στόχοι πάνω στους οποίους θα αξιολογούνται όλοι.

 Η πέμπτη είναι μια οριζόντια προτεραιότητα. Είναι ο σεβασμός στους θεσμούς, στη διάκριση των εξουσιών και στη δημοκρατία. Πράγματα που τα έχει απαξιώσει ολικά η σημερινή κυβέρνηση. Οι σημερινοί κυβερνώντες για παράδειγμα με το αντιδημοκρατικό δημοψήφισμα της μιας εβδομάδας που προκήρυξαν το 2015, έδειξαν τόσο την ανικανότητά τους όσο και την περιφρόνησή τους προς τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό δεν πρέπει να ξανασυμβεί.

Την Κυριακή οι πολίτες με τη μαζική συμμετοχή τους θα είναι εγγυητές της ενότητας. Η θεσμική μορφή της παράταξης θα προκύψει από το ιδρυτικό Συνέδριο το οποίο θα πραγματοποιηθεί αμέσως, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και χωρίς «κομματικές» ποσοστώσεις και όχι με απόφαση των αρχηγών.

Η εποχή των αρχηγικών κομμάτων έχει περάσει προ πολλού. Ηρθε η ώρα να φτιάξουμε ένα θεσμικό κόμμα, με εσωτερική δημοκρατία, που θα σέβεται το κράτος και τους θεσμούς και όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται συλλογικά.

Αν το πιστέψουμε μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Είναι αλήθεια ότι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, οι Έλληνες πολίτες ασφυκτιούν και νιώθουν πως πρέπει να αλλάξουν πολλά.  Αυτά τα πολλά αφορούν τόσο στα μέτρα της γενικής κυβέρνησης, όσο της εσωτερικής και της εξωτερικής πολιτικής και θα τα βρούμε σε δηλώσεις, ανακοινώσεις, στην πολιτική διαμάχη μέσα στο Κοινοβούλιο και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αρκούν όμως αλήθεια αυτά για να απαντήσουν στο αίσθημα του απλού Έλληνα πολίτη, που νιώθει ότι ύστερα από ένα βιωμένο υψηλό επίπεδο πρωτόγνωρης ευημερίας και κοινωνικής απελευθέρωσης στις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90, με εξαίρεση την διακυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη, η σημερινή πραγματικότητα δεν είναι μόνον αρνητικά στιγματισμένη για όλους ανεξαιρέτως αλλά και τετελεσμένη κληρονομιά που θα παραλάβουν αναγκαστικά κι οι επόμενες νέες γενιές των Ελλήνων;

Κι είναι αυτό που νιώθουν οι πολίτες, είτε ψήφισαν την κυβέρνηση του κυρίου Τσίπρα, είτε ψήφισαν τις κυβερνήσεις των κ.κ. Καραμανλή και Σαμαρά. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών αφουγκράστηκε αλλά και συνεχίζει να αφουγκράζεται τις Κυβερνήσεις αυτές σαν να μην είναι δικιές της καθώς αντιμετωπίζοντας την σκληρή καθημερινότητά της, συναισθάνεται ότι  απέχουν έτη φωτός από τις κυβερνήσεις που ανήκαν στο Λαό.

Από εκείνες τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου που εκπροσώπησαν τα πλατιά λαϊκά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης. Τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του ελληνικού λαού και τις δικαίωσαν, ξεκινώντας την μεγάλη πορεία του οράματος της Αλλαγής. Και που τηρώντας τις δεσμεύσεις τους απέναντι στον ελληνικό λαό και στις νέες γενιές του 21^ου αιώνα, στο μέτρο που επέτρεψαν οι συνθήκες και ο χρόνος, μέσα από τους δρόμους αδιαπραγμάτευτων αλλαγών, ανατροπών, μεταρρυθμίσεων κι εκσυγχρονισμών, εκπληρώνανε την τήρηση του συμβολαίου που υπέγραψε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα με το Λαό.

Η δημοκρατία δοκιμάζεται

Η σημερινή ελληνική πολιτική πραγματικότητα δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του κατολισθαίνει διαρκώς και αδιαλείπτως, απροκάλυπτα στις νεοφιλελεύθερες θέσεις της Νέας Δημοκρατίας, που υπηρετούσαν, υπηρετούν και θα υπηρετούν διαχρονικά τα συμφέροντα της εγχώριας και μιας παγκοσμιοποιημένης ολιγαρχίας.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με μεταγραφόμενο… αλλά και δανεικό κατά το ένα μέρος πολιτικό προσωπικό καθώς και παντελώς ανέτοιμο, άπειρο και ασυγχρόνιστο κατά το υπόλοιπο, συναποτελούν ένα αριθμητικό άθροισμα κυβερνητιστών, που δείχνουν ότι ποτέ δεν ένιωσαν και δεν μπορούν να νιώσουν τον πόνο, το πάθος, την ελπίδα και την προσδοκία του ελληνικού λαού.

Τις κυβερνήσεις της Δεξιάς, προφανώς, δεν τις ξεχνά ο ελληνικός λαός πάνω από όλα για την ανυπαρξία της εθνικής στρατηγικής. Έχει γνώση και μνήμη της ανικανότητάς τους και των συνεπειών της, που τις αντιμετωπίζει μέχρι και σήμερα αλλά δυστυχώς και στο μέλλον: Το Σκοπιανό και τους απερίγραπτους χειρισμούς με αποκορύφωμα την δημόσια προσβολή του κυρίου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προς τον ελληνισμό και την ιστορία( ότι σε τρία έως πέντε χρόνια θα ξεχάσουμε) , τον επικίνδυνο εφησυχασμό απέναντι στην τουρκική απειλή, το κυπριακό, την εισβολή και την κατοχή, που και πολλοί άλλοι θέλουν να ξεχαστεί και την ζοφερή προοπτική της κυπροποίησης της ελληνικής Θράκης, που επανέρχεται δραματικά στην επικαιρότητα.

Έτσι η ταυτόχρονη κατάρρευση των «νέων ιδεών» και του αριστερολαϊκισμού αφήνει πίσω της τα σημάδια μιας αποσύνθεσης. Η οικονομία, οι θεσμοί, η κοινωνική συνοχή, η ίδια η λειτουργία της δημοκρατίας δοκιμάζονται συνεχώς σκληρά.

Για την αναγέννηση της Ελλάδας

Εύλογα οι Έλληνες πολίτες λοιπόν αναρωτιούνται αν με όλα αυτά μπορεί να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος, αν μπορεί να υπάρξει προοπτική.

Προφανώς στο ΠΑΣΟΚ με την Φώφη Γεννηματά και στην επαναστατική της πρωτοβουλία μαζί με το Διαχρονικό ΠΑΣΟΚ για την συγκρότηση της  Δημοκρατικής Συμπαράταξης όλων των προοδευτικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας, της νέας και σύγχρονης Κεντροαριστεράς, πέφτει η ευθύνη να απαντηθούν θετικά τα αγωνιώδη ερωτήματα των πολιτών. Και να προσδιορίσουν πως αντιλαμβάνονται την αναγέννηση της Ελλάδας και του ελληνισμού, την Ευρώπη των Λαών και των ισότιμων κρατών, την Ευρώπη της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης απέναντι στην Ευρώπη της ανεργίας και στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων καθώς και τον δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Γιατί η ανάπτυξη, η ευημερία, η πρόοδος, η κοινωνική δικαιοσύνη κι η αλληλεγγύη είναι πράξεις Δημοκρατίας. Και τούτο σημαίνει πως «Εδώ και Τώρα» επανεκκινείται το όραμα της Αλλαγής κι αρχίζει η ιστορική διαδικασία για τη θεμελίωση της Νέας Αλλαγής.

Επιτέλους ελπίδα! Το δικαίωμα όλων των Ελλήνων στην ελπίδα που θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή ξεδιπλώνει η Φώφη Γεννηματά με την πρωτοποριακή πρωτοβουλία της συγκρότησης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, της εκπόνηση του εθνικού στρατηγικού σχεδίου «ΕΛΛΑΔΑ» διακυβέρνησης της χώρας και της εκλογής της/του Προέδρου της ΔΗΣΥ απευθείας από την λαϊκή κοινωνική βάση, μέσα σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, στην Ελλάδα του 2017 και στην Ευρώπη του 2017.

Ξεπερνώντας επιτυχημένα η Πρόεδρος του Διαχρονικού ΠΑΣΟΚ το οποιοδήποτε πλέγμα μιας άδειας φραστικής συνέπειας περί σοσιαλισμού, σοσιαλδημοκρατίας, μεταρρυθμιστικού κέντρου, δημοκρατικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, πολιτικής οικολογίας κ.α., δηλαδή την συνήθεια να αναφέρονται κάποιοι σε στρατηγικούς και μόνον στόχους χωρίς να αναγνωρίζουν ταυτόχρονα τη διεθνή, την ευρωπαϊκή και την ελλαδική πραγματικότητα και συγκυρία μέσα από την οποία θα περάσει και η Νέα Αλλαγή.

Αναγκαίες στρατηγικές και λύσεις

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη από την ίδρυσή της δεν είναι μια τυχαία συστοιχία διάσπαρτων κομμάτων, κινήσεων και πρωτοβουλιών μεμονωμένων πολιτών. Και μετά την εκλογή της Προέδρου Φώφης Γεννηματά δεν θα είναι απλά ένα αριθμητικό άθροισμα των μελών της. Αντίθετα θα είναι ένα ενιαίο και σφιχτοδεμένο σύστημα διαρθρωμένο παντού, όπου δρα, λειτουργεί και παρεμβαίνει για τα γενικά και καθημερινά προβλήματα, προωθώντας και εξειδικεύοντας κοινές πολιτικές θέσεις. Μια πραγματική Συμπαράταξη όλων των προοδευτικών, ανανεωτικών και πρωτοποριακών δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, που τα ποιοτικά της γνωρίσματα είναι και χαρακτηριστικά των θέσεων και των δράσεών της, που επαληθεύουν και επαληθεύονται με την πολιτική ενότητα και συνοχή, την κοινή θέληση και την συλλογική λειτουργία, την σύνδεση με τα προβλήματα του λαού, της κοινωνίας, των ανθρώπων και την ενιαία δράση.

Γι αυτό, για να καταξιωθεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι αναγκαίο και να οργανώνει και να καθοδηγεί τους αγώνες του λαού, της κοινωνίας και των πολιτών αλλά και να επεξεργάζεται και να προτείνει την στρατηγική και τις λύσεις για τη ριζική Νέα Αλλαγή της ζωής του λαού παίρνοντας υπόψη τις παραδόσεις των Ελλήνων και τις ρίζες τους και διαμορφώνοντας παράλληλα ένα νέο σύστημα αξιών. Πορεία που μόνον η εκλογή της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά στην Προεδρία της ΔΗΣΥ μπορεί να εγγυηθεί και να διασφαλίσει απρόσκοπτα, αξιόμαχα και νικηφόρα.

Η 12η Νοέμβρη θα είναι ο τελικός κι η Φώφη Γεννηματά Πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.  Με ευθύνη και απόφαση η Ελλάδα θα βαδίσει μπροστά κι η Φώφη Γεννηματά είναι αντάξια για να δικαιώσει την ελπίδα των νέων γενεών. Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τολμά και νικά.–

• Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται στο πολιτικό περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη στο τεύχος Νο 384 που κυκλοφορεί.