To Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν σκοπεύει να σταματήσει να βοηθά την Ευρώπη στην αντιμετώπιση κρίσεων, δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ο αναπληρωτής διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Ταμείου, Γεργκ Ντεκρεσίν.

«Δεν έχουμε στόχο να αποχωρήσουμε από τη στήριξη της Ευρώπης, το αντίθετο», δήλωσε ο Ντεκρεσίν κατά την παρουσίαση της έκθεσης του Ταμείου για τις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικονομίας, προσθέτοντας: «Παραμένουμε στη διάθεση των Ευρωπαίων μετόχων μας για να βοηθήσουμε στην όποια κρίση, αν και όταν προκύψει. Ελπίζουμε, επίσης, να συνεχίσουμε να παίζουμε έναν χρήσιμο ρόλο μέσω της εποπτείας μας».

Ο αξιωματούχος έδωσε επίσης την πιο σαφή στήριξη του Ταμείου έως τώρα στη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε έναν οργανισμό που θα δανείζει σε κρίσεις, όπως το ΔΝΤ. «Στηρίζουμε τον στόχο αυτό», είπε, προσθέτοντας: «Με μία κατάλληλη δομή διακυβέρνησης και μία ισχυρή εντολή εποπτείας, ένα EMF (Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο) θα μπορούσε πραγματικά να ενισχύσει την αποτροπή και τη διαχείριση κρίσεων». Κρίσιμης σημασίας θα είναι η ικανότητα λήψης γρήγορων και καθοριστικών αποφάσεων. Η Ευρωζώνη δυσκολεύθηκε να αντιμετωπίσει τις διάφορες κρίσεις της, επειδή χρειαζόταν να έχει επίσημη έγκριση των μέτρων από μεγάλο αριθμό εθνικών κοινοβουλίων.

Η έκθεση για τις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικονομίας σημειώνει ότι η τρέχουσα ανάκαμψή της φαίνεται όλο και πιο βέβαιη. Οφείλεται εν μέρει στη στήριξη των κεντρικών τραπεζών και τα χαμηλά επιτόκια, αλλά και τη βελτίωση των θεμελιωδών μεγεθών, όπως φαίνεται από την αύξηση των επενδύσεων σε έναν μεγάλο αριθμό οικονομιών. «Αυτή η ανάκαμψη φαίνεται όλο και πιο ανθεκτική», σημείωσε το Ντεκρεσίν, προσθέτοντας: «Η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη είναι θετική επί 18 τρίμηνα, με τον ρυθμό της στο τελευταίο να ανέρχεται στο 2,5%. Πολλές χώρες στην Ανατολική Ευρώπη έχουν για αρκετό καιρό ρυθμούς ανάπτυξης κοντά ή πάνω από το 3%. Επομένως, η ανάκαμψη αυτή έχει γίνει όχι μόνο ευρύτερης βάσης, αλλά και ισχυρότερη».

Ο Ντεκρεσίν δήλωσε ότι στηρίζει την προσεκτική προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη μείωση της νομισματικής στήριξής της. Σημείωσε, επίσης, ότι είναι δικαιολογημένη, λόγω του πληθωρισμού, η αύξηση των επιτοκίων από την Τράπεζα της Αγγλίας, για πρώτη φορά από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Η κύρια αβεβαιότητα στον ορίζοντα παραμένει το Brexit και το ποια μορφή εμπορικών σχέσεων μπορεί να έχει η Βρετανία, όταν φύγει από την ΕΕ, με τις 27 χώρες της που θα παραμείνουν. Όπως είπε, οι προσδοκίες του ΔΝΤ παραμένουν ότι θα επιτευχθεί μία συμφωνία για μία μεταβατική περίοδο. Οι οικονομολόγοι του Ταμείου δεν έχουν κάνει προβλέψεις για την περίπτωση να μην υπάρξει μία τέτοια συμφωνία, αλλά πρόσθεσε ότι ένα «αποδιαρθρωτικό Brexit”, είναι πιθανόν να έχει επιζήμια επίπτωση. «Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανησυχία μας είναι ότι η οικονομική ανάπτυξη θα υποφέρει, ιδιαίτερα στη Βρετανία, αλλά και στην Ευρωζώνη», είπε, προσθέτοντας: «Θα περιμένουμε τότε πιθανόν σημαντικά χαμηλότερη ανάπτυξη από αυτή που προβλέπουμε σήμερα».

Ο ίδιος τόνισε πόσο πιο θετικό είναι σήμερα το κλίμα από ό,τι μόλις πριν από ένα ή δύο χρόνια, όταν υπήρχαν ευρύτερα ανησυχίες στην Ευρωζώνη για μία εκδίωξη της Ελλάδας από αυτή.  Οι προτάσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν για επιτάχυνση της ενοποίησης της Ευρωζώνης αποτελούν έναν σημαντικό μέρος του (κλίματος), είπε ο αξιωματούχος του ΔΝΤ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Περισσότεροι από 200 χιλιάδες άνθρωποι σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους και προσέτρεξαν να ψηφίσουν για την επόμενη ημέρα του ΠαΣοΚ ή όπως αλλιώς θα λέγεται στο εγγύς μέλλον. Οι αριθμοί είναι χαρακτηριστικοί: Όσοι προσήλθαν χθες στις «πράσινες» κάλπες, αντιστοιχούν στα 2/3 εκείνων που είχαν ψηφίσει ΠαΣοΚ/ΔΗΣΥ το 2015 (342 χιλιάδες ψηφοφόροι).

Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών –εκ του αποτελέσματος- δείχνει ότι ήταν  κομματικοί.

Είτε κομματικοί του παρελθόντος που παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής στο μαντρί είτε κομματικοί που άντεξαν σχεδόν επτά χρόνια.

Κι αυτό καταδεικνύει ότι μπαίνουμε στην επόμενη ημέρα της Κεντροαριστεράς με τον κόσμο να γυρίζει την πλάτη στον Αλέξη Τσίπρα και την 5^η του φάλαγγα που επιχειρεί να διεμβολίσει τον χώρο του Κέντρου.

Τώρα, γίνονται δύσκολα τα πράγματα για τον Αριστερό ΣΥΡΙΖΑ.  Εκτός αν παιχτούν παιγνίδια εμπνεύσεως Λαλιώτη ή η προπαγάνδα κι η λάσπη που θα εκτοξευτεί εναντίον όποιου ή όποιας εκλεγεί πρόεδρος καλύψει τα πάντα.

Η ουσία είναι ότι και ο τόπος και η Δημοκρατία μας αλλά και η Νέα Δημοκρατία, έχουν ανάγκη έναν σοβαρό πολιτικό πόλο στον Κεντροαριστερό χώρο. Πολύ περισσότερο αφού καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της αναγκαιότητας σοβαρής διακυβέρνησης κι επιστροφής της Ελλάδας στην κανονικότητα.

Αυτή η επιστροφή ξεκίνησε με την επιχείρηση εξυγίανσης της Νέας Δημοκρατίας μέσω της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη και συνεχίστηκε χθες με την προσέλευση χιλιάδων ανθρώπων στις διαδικασίες του ΠαΣοΚ. Αυτό είναι το πρώτο και βασικό συμπέρασμα των κομματικών εξελίξεων τα δυο τελευταία χρόνια.

Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι ο αριθμός των 200 χιλιάδων ανθρώπων που πήγαν χθες και ψήφισαν, αποτελεί την πρώτη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που, δια του πεζοδρομίου και των παραμυθιών, έβαλε πλώρη για την εξουσία.

Αυτοί οι άνθρωποι, μαζί με τους περισσότερους από 400 χιλιάδες που είχαν σπεύσει στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, σηματοδοτούν την επιστροφή της χώρας σε πολιτική κανονικότητα με κυβέρνηση και ισχυρή αντιπολίτευση.

Σηματοδοτούν ότι το διχαστικό «αυτοί ή εμείς» που εκτόξευε ο Τσίπρας κι η Αριστερά, δεν εκφράζει κανέναν άλλο παρά μόνο τους ίδιους και τον Καμμένο.

Δεν γνωρίζω αν τελικά θα εκλεγεί η Φώφη Γεννηματά ή ο μεταρρυθμιστής κι ορθολογιστής Ανδρουλάκης. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι η χώρα χρειάζεται ισχυρή –σοβαρή Κεντροδεξιά για να παράγει πλούτο και να περιορίζει την απληστία του κράτους, αλλά χρειάζεται κι ισχυρή – σοβαρή Κεντροαριστερά για να προασπίζει την κοινωνία από την απληστία ισχυρής (στον τόπο μας) μερίδας ιδιωτών κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών…

Εκείνο που οφείλουμε να καταγράψουμε είναι ότι όλη η διαδικασία δεν είχε λαϊκίστικα χαρακτηριστικά, ούτε έγινε με φραστικούς βερμπαλισμούς για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Ήταν μια ευπρεπέστατη διαδικασία, παρά το γεγονός ότι εκκρεμούν ζητήματα ιδεολογικής ταυτότητας του νέου υπό ίδρυση κόμματος.

Κι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να διχάζει την κοινωνία και να διαβάζει το χθεσινό αποτέλεσμα ως αποτέλεσμα προσέλευσης νεοδημοκρατών στις «πράσινες» κάλπες, τόσο το καλύτερο για όλους τους άλλους…

Άλλωστε, ξέρουμε πια, ότι οι νεοκομμουνιστές ζουν σε ένα δικό τους κόσμο και δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι χθες, σχεδόν κατά 80%, η ψήφος ήταν κομματική από ανθρώπους που επέστρεψαν εντός των «πράσινων» τειχών…

Ας ελπίσουμε ότι η Ελλάδα αλλάζει αδιαφορώντας για τη μελαγχολία που προκαλείται σε κάποιους…

Και κάτι τελευταίο αναφορικά με τα πρόσωπα.

Η Φώφη Γεννηματά είναι αναμφισβήτητα πολύ κοντά στην προεδρία του υπό σύσταση φορέα. Στηρίχτηκε από το βαθύ ΠαΣοΚ κι αυτό δεν ξέρω πόσο ελπιδοφόρο μπορεί να είναι για το μέλλον.

Ο Ανδρουλάκης είναι ο μεγάλος νικητής. Αφενός επειδή δημιούργησε ισχυρότατη παρακαταθήκη κι αφετέρου επειδή μπορεί υπό προϋποθέσεις να κάνει την έκπληξη στον δεύτερο γύρο.

Ο Καμίνης πλήρωσε την εναγώνια προσπάθειά του να βρει μετερίζι μετά τον Δήμο Αθηναίων και φυσικά την κάκιστη εικόνα της πρωτεύουσας.

Ο Θεοδωράκης ανήκει στους χαμένους της διαδικασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν κι αρχηγός κόμματος με σημαντικά μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά, δεν ψηφίστηκε παρά μόνο από 20 χιλιάδες ανθρώπους!

Ο Μανιάτης, είχε αξιοπρεπέστατη παρουσία σχετικά με τις δυνατότητές του και καταγράφηκε ως μια σημαντική μεταρρυθμιστική φωνή.

Ο Ραγκούσης, με την απόλυτη ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον ξευτιλίστηκε.

Οι άλλοι, ήταν απλώς συμπλήρωμα της διαδικασίας. Αν κι ο Κ. Γάτσιος εκφράζει ίσως τον πιο τετραγωνισμένο Κεντροαριστερό πολιτικό λόγο.

Κοντολογίς: Στον δεύτερο γύρο, ακόμη κι αν νικήσει άνετα η Φώφη Γεννηματά, θα έχει εντός του κόμματός της ισχυρές μεταρρυθμιστικές φωνές, που δεν θα της επιτρέπουν παλινωδίες εκτός λογικής και δη με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Υστρ.

Στα εκλογικά κέντρα των Ελλήνων του εξωτερικού, η Φώφη Γεννηματά κατατάσσεται τέταρτη!

Προφανώς, αυτοί οι Έλληνες έχουν καταλάβει καλύτερα από όλους μας, ότι μετά από τόσα χρόνια κρίσης ότι δεν είναι αυτή η λύση για το μέλλον…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χυδαιότητα στον Τύπο δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Έχει την αφετηρία του, κυρίως, στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, όταν ο «Αυριανισμός» έφερε χυδαιότητα στην πολιτική ζωή  του τόπου.

Έκτοτε, είδαμε απίστευτα πρωτοσέλιδα. Από περιθωριακά κυρίως έντυπα, με ελάχιστες κυκλοφορίες, που επιβιώνουν με τις γνωστές «επιδοτήσεις».

Σε όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει πρωτοσέλιδα με απίστευτες ύβρεις στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στον Σημίτη, ακόμη και στον τεράστιο Μάνο Χατζηδάκι! Έχουμε δει κατασκευασμένα και ψεύτικα θέματα με τα οποία έδιναν βορά στα πλήθη των «αγανακτισμένων» όσους δεν ήταν αρεστοί στην Αριστερά. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτά τα έντυπα εξέφραζαν Αριστερά συμφέροντα και πεποιθήσεις. Επιχειρούσαν να επιτίθενται εναντίον του πολιτικού τους αντιπάλου διαπομπεύοντάς τον! Κυρίως με ψέματα. Βλέπετε για την Αριστερά πάντα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά βλέποντας το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του κ. Βαξεβάνη, γνωστού για τις σχέσεις του με την κυβέρνηση. Στο «κατακίτρινο» αυτό πρωτοσέλιδο εμφανίζεται  το ζεύγος Μητσοτάκη να φεύγει από τον Παράδεισο ολόγυμνο και κρύβοντας τα απόκρυφα σημεία τους με χαρτονομίσματα. Βρόμικο, χυδαίο, εμετικό!

Είναι ξεκάθαρο ότι ο πρωθυπουργός κι οι φίλοι του επιλέγουν την χυδαιότητα και τη λάσπη για ν’ ασκούν πολιτική. Νομίζουν ότι έτσι θα έχουν οφέλη… Κούνια που τους κούναγε.

Είναι τόσο άνανδροι, τόσο μικροί που κτυπούν τη σύζυγο του Κυριάκου Μητσοτάκη, νομίζοντας ότι θα πλήξουν τον ίδιο. Και μάλιστα για κάτι που είναι απολύτως νόμιμο και δηλωμένο στο ακέραιο.

Η σύζυγος του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έκανε μπίζνες με τον Τσάβες και τον Μαδούρο. Δεν συμμετείχε στην offshore της «Αυγής». Δεν υπήρξε κρατικοδίαιτη, ούτε έσπευσε να υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες τον Κουφοντίνα. Δεν έγινε καθηγήτρια του Πανεπιστημίου προσπερνώντας εφτά – εφτά τις κρίσεις. Ένοχη λοιπόν. Για να πληγεί ο σύζυγός της.

Από την άλλη πλευρά, για να δείτε σε πόσο «άρρωστη» κοινωνία ζούμε, η αποφυλάκιση του δολοφόνου Κουφοντίνα μας κατέδειξε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν θαυμαστές του.

Θαυμάζουν έναν στυγνό κι άνανδρο δολοφόνο, που σκότωσε 11 ανθρώπους κτυπώντας τους πισώπλατα! Έναν δολοφόνο που ουδέποτε δούλεψε στη ζωή του και ζούσε με …επαναστατικές ληστείες!

Το site του ΣΥΡΙΖΑ «Left.gr» πανηγύρισε για «ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου των φυλακών» με φωτογραφίες ενός χαμογελαστού Κουφοντίνα να πέφτει περιχαρής στις αγκαλιές των οπαδών του και με την συνοδεία δεκάρικου περί δικαιωμάτων, αγώνων και θυσιών που εκφώνησε η συνήγορός του.

Κάποιοι άλλοι  επινόησαν το επιχείρημα πως «η Δημοκρατία δεν εκδικείται» ενώ χαρακτήρισαν την αυτονόητη δήλωση αποτροπιασμού του Μητσοτάκη «ωμότατη παρέμβαση» στο έργο της Δικαιοσύνης.

Λησμονούν φυσικά τις δικές τους παρεμβάσεις για την καταδικασμένη για Αριστερή τρομοκρατία Ηριάνα κι όλως συμπτωματικά «κόβουν τις φλέβες τους» για «τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής», κάτι που προφανώς δεν μπορεί να εκληφθεί ως «ωμότατη παρέμβαση στη Δικαιοσύνη».

Αν όλα αυτά δεν αποτελούν εκδηλώσεις ανισόρροπων ανθρώπων, τότε τι είναι;

Να επιχειρούν να πλήξουν τον αντίπαλό τους με κουταμάρες που μόνο αγράμματοι μπορεί να πιστέψουν και ταυτοχρόνως αναδεικνύοντας την αιμοσταγή αλητεία σε κανόνα, υπονοώντας ότι ένας αιμοσταγής δολοφόνος είναι κάτι άλλο από δολοφόνος.

Ομολογώ ότι με όλα αυτά θλίβομαι. Δεν συμβαίνουν σε κανένα κανονικό κράτος. Και θλίβομαι περισσότερο που ο πνευματικός κόσμος της χώρας σιωπά συστηματικά.

Από την άλλη πλευρά, επειδή οι περισσότεροι Έλληνες είναι οπαδοί της λογικής και της κανονικότητας, μόνο με κεφαλαία γράμματα μπορούμε να γράψουμε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ότι δεν θα περάσει η χυδαιότητα κι ο κιτρινισμός.