«Βασικός παράγοντας και αυτοσκοπός του αθλητισμού είναι ο ίδιος αθλητής, ο ασκούμενος πολίτης και αυτός ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας δεν μπορεί να μην υπάρχει σε ζωντανές αθλητικές πόλεις και αθλητικές περιφέρειες.
Αναλάβαμε την ευθύνη διακυβέρνησης στον αθλητισμό και παραλάβαμε ένα συγκεκριμένο σύστημα, με συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας, συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο και κρατικό μηχανικό προσανατολισμένο σε λογική που επιθυμούμε και επιχειρούμε να αλλάξουμε. Στο ερώτημα, πώς; Να γκρεμίσουμε, να κάνουμε επιδιορθώσεις, απλά να διαχειριστούμε, με ποια εργαλεία; Χωρίς τον ΟΠΑΠ και τους πόρους του παρελθόντος, χωρίς ποτέ να έχουν αξιοποιηθεί οι ευρωπαϊκοί χρηματοδοτικοί πόροι, τα ΕΣΠΑ, με αιμορραγία συνεχή, ακόμη και σήμερα, από τα χρέη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αρκεί να πω πως το 2015 πληρώσαμε 11 εκ. ευρώ από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για ένα Ολυμπιακό Μουσείο που δεν υπάρχει στην Αθήνα, χωρίς αντικειμενικό σύστημα κατανομής πόρων στους αθλητικούς φορείς που δεν είναι αξιόπιστα καταγεγραμμένοι και αναγνωρισμένοι.
Άρα, επί της ουσίας ένα Υπουργείο που δεν είχε εργαλεία δημοκρατίας για να μοιράσει δημοκρατικά και αντικειμενικά τους πόρους. Έτσι έχουμε μια σειρά από Αθλητικές Ομοσπονδίες οι οποίες, από τις οικονομικές τους χρήσεις, κινούνται στα όρια της παραβατικότητας και άλλες υγιείς και νοικοκυρεμένες, που χάνονται σε αυτήν την κατάσταση. Παραλάβαμε μια εικόνα ανισοκατανομής ανάμεσα στις περιφέρειες. Η πλειοψηφία των έργων στο 19% ήταν στο νομό Αργολίδας και στο 30% στο νομό Αττικής. Εδώ υπήρχε προφανώς ένα πελατειακό κράτος. Από αυτά τα 64 έργα, σε 24 νομούς, το 45% βρίσκονταν σε κατάσταση απένταξης, το 27% σε εξέλιξη, το 19% σε αδράνεια και 1 έργο μόνο ήταν ολοκληρωμένο. Άρα, είχαμε ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, «φούσκα», ένα πρόγραμμα που ουσιαστικά δεν υπήρχε.
Με δυνατότητα ετήσιας μίσθωσης από το υπουργείο μας, η ΓΓΑ έχει περίπου 10 εκ. ευρώ, από τα οποία 2,8 μπορούν να διατεθούν ετησίως για ένταξη νέων έργων και τα υπόλοιπα 7,2 για τα έργα που είναι ήδη ενταγμένα ή σε εξέλιξη.
Μέσα στα 3 χρόνια δουλειάς μας, η εικόνα είναι αρκετά πιο βελτιωμένη. Μόνο το 2017 έχουμε εντάξει 86 έργα σε 13 περιφέρειες, 38 νομούς και 65 δήμους της χώρας. Τη διετία 2013-2014 η περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είχε 3 έργα συνολικά, τη διετία 2015-2016 8, το 2017 συν το 2018 που προγραμματίζουμε, θα έχουμε 19 έργα, χωρίς σε αυτά να συμπεριλαμβάνονται τα ΕΑΚ Θεσσαλονίκης και το Καυτανζόγλειο, που αντιστοιχούν στο 22% των συνολικών έργων με περισσότερο από 1,4 εκ. ευρώ. Για πρώτη φορά εντάχθηκαν έργα στην Ημαθία, στην Πέλλα, στις Σέρρες, το Κιλκίς, στην Πιερία. Παραλάβαμε σε λειτουργία κλειστό γυμναστήριο το οποίο λειτουργούσε μέσα σε εγκαταστάσεις διυλιστηρίου στη Θεσσαλονίκη.
Αναρωτιέμαι αν προηγούμενοι Υπουργοί Αθλητισμού γνώριζαν ότι υπάρχει η αυστηρή διεθνής οδηγία (Seveso) που απαγορεύει αθλητικές και κοινωνικές χρήσεις σε χώρους διυλιστηρίων σε λειτουργία. Έχουμε δεκάδες ημιτελή έργα από το πρόγραμμα Ελλάδα 2004, όπως για παράδειγμα το γήπεδο στο Αμύνταιο, το κολυμβητήριο στη Λαμία, το κλειστό γυμναστήριο Χίου, το κολυμβητήριο Βέροιας, το κολυμβητήριο στη Ναύπακτο, το ποδηλατοδρόμιο στα Χανιά. Δυστυχώς, παντού, σε όλη την Ελλάδα, υπάρχουν έργα που έχουν παραληφθεί, έχουν πληρωθεί και δεν είναι ολοκληρωμένα».
Στο περιθώριο του Περιφερειακού Συνεδρίου ο γγΑ τοποθετήθηκε για την απόφαση του ΣτΕ σχετικά με την εισαγωγή των αθλητών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις στο ποδόσφαιρο.
Σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ
«Τόσο ο Υπουργός, ο κ. Βασιλειάδης, όσο ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Γαβρόγλου και εγώ, έχουμε τοποθετηθεί για το ζήτημα. Θεωρούμε, βεβαίως, ότι η απόφαση του ΣτΕ πλήττει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και από την μεριά της Πολιτείας, αφού πάρουμε και μελετήσουμε το σκεπτικό της απόφασης, θα προχωρήσουμε σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες, ακόμη και νομοθετικές εάν χρειαστεί, ώστε να αποκαταστήσουμε την αδικία που, κατά τη γνώμη μας, έχουν υποστεί οι μαθητές που χάνουν το κεκτημένο που έχουν εδώ και δεκαετίες».
Για τις τελευταίες εξελίξεις στο ποδόσφαιρο
«Επί της αρχής μπορώ να πω το εξής και δεν αφορά μόνο ένα σωματείο, ούτε ένα συγκεκριμένο παράγοντα. Έτσι και αλλιώς, τα προβλήματα είναι πολλά και αφορούν όλο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όταν κάποιοι παράγοντες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου μπαίνουν στην αρχή του πρωταθλήματος στη διαδικασία, ντεφάκτο αποδέχονται ένα σύνολο κανονισμών, οι οποίοι πρέπει να τηρούνται από όλους. Είτε μας αρέσουν, είτε δε μας αρέσουν, αυτοί οι κανονισμοί πρέπει να τηρούνται. Οι αποφάσεις λαμβάνονται, πλέον, από τακτικούς δικαστικούς λειτουργούς, η κυβέρνηση, η Πολιτεία, δεν εμπλέκεται στη λήψη της απόφασης, από μας η αρμοδιότητα και η ευθύνη είναι να θεσμοθετούμε, να θέτουμε κανόνες, σε συνεννόηση με την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ, σε συνεννόηση, βέβαια και με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και από εκεί και πέρα, οι παραβάτες τιμωρούνται με βάσει τους κανονισμούς που ήδη έχουν αποδεχτεί στην αρχή του πρωταθλήματος. Αυτό από θέση αρχής. Δεν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό. Τακτικοί δικαστές αποφασίζουν, μπορεί κάποιος να πει ότι “δε σέβομαι ή δεν τηρώ τις αποφάσεις αυτές;”. Ούτε κανένα φυσικό πρόσωπο, ούτε κανένας αθλητικός παράγοντας, ούτε, περισσότερο, θεσμοθετημένες αθλητικές οργανώσεις, όπως Ενώσεις Ποδοσφαιρικές ή η ΕΠΟ ή οποιοσδήποτε άλλος, δεν μπορεί να πει ότι δεν τηρώ μια δικαστική απόφαση».
