Προφανώς δεν μπορεί κανείς να διαλέξει πότε θα πάθει έμφραγμα, αλλά αν αυτό συμβεί, καλύτερα να είναι καλοκαίρι, καθώς ένα έμφραγμα έχει λιγότερες πιθανότητες να σκοτώσει έναν άνθρωπο τους μήνες του καλοκαιριού από ό,τι του χειμώνα, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική μελέτη.
Η έρευνα δείχνει ότι τους ζεστούς μήνες τα εμφράγματα είναι λιγότερο θανατηφόρα σε σχέση με τους κρύους μήνες του έτους, οπότε ο ασθενής έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καρδιολόγο δρα ‘Αρβιν Κρισναμούρτι του Γενικού Νοσοκομείου του Λιντς, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Βρετανικής Καρδιαγγειακής Εταιρείας στο Μάντσεστερ, ανέλυσαν στοιχεία για 4.056 ασθενείς που εισήχθησαν στο νοσοκομείο λόγω εμφράγματος στη διάρκεια τεσσάρων ετών.
Διαπιστώθηκε ότι τα σοβαρά εμφράγματα είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να αποβούν μοιραία στο πιο κρύο εξάμηνο του έτους σε σχέση με το πιο ζεστό. Ο κίνδυνος θανάτου μέσα σε διάστημα 30 ημερών μετά από ένα σοβαρό έμφραγμα ήταν σχεδόν 50% μεγαλύτερος στο διάστημα Νοεμβρίου-Απριλίου (πιθανότητα 28%) σε σχέση με το εξάμηνο Μαΐου-Οκτωβρίου (πιθανότητα 20%).
«Δεν υπάρχει καμία φυσική αιτία που να εξηγεί γιατί ένα έμφραγμα, ακόμη και το πιο σοβαρό, πρέπει να είναι πιο θανατηφόρο το χειμώνα από ό,τι το καλοκαίρι, συνεπώς πρέπει να ερευνήσουμε κι άλλο το ζήτημα, για να βρούμε την αιτία και να την αντιμετωπίσουμε» δήλωσε ο Κρισναμούρτι.
Η παρουσία ρομπότ στην ελληνική βιομηχανία και σε άλλες παραγωγικές δραστηριότητες δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ικανοποιητική, αλλά είναι ελπιδοφόρα. Η Ελλάδα υπολείπεται των αναπτυγμένων χωρών στη χρήση ρομποτικών συστημάτων στην παραγωγική διαδικασία, παρόλα αυτά σταδιακά διαφαίνονται σαφή σημάδια βελτίωσης της κατάστασης, όπως δείχνει έρευνα του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα στην Ελλάδα πόσα βιομηχανικά ρομπότ είναι εγκατεστημένα, επειδή δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία για τα ρομποτικά συστήματα και κανένας εγχώριος φορέας (ούτε ο ΣΕΒ) δεν ασχολείται με την καταμέτρηση.
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ρομποτικής (IFR), ενώ το 2005 η ελληνική βιομηχανία χρησιμοποιούσε δύο ρομπότ ανά 10.000 εργαζομένους, ο αριθμός τους ανήλθε σε 17 ρομπότ ανά 10.000 εργαζόμενους το 2016. Με δεδομένο ότι, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι απασχολούμενοι στην εγχώρια μεταποίηση φθάνουν περίπου τους 350.000, προκύπτει ότι στη χώρα μας θα πρέπει να είναι εγκατεστημένα περίπου 600 ρομποτικά βιομηχανικά συστήματα.
Όμως αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και αποτελεί μια υπερεκτίμηση, καθώς σύμφωνα με παράγοντες της ελληνικής αγοράς, ο αριθμός των βιομηχανικών ρομπότ στη χώρα μας είναι περίπου 250. Η απόκλιση οφείλεται στο ότι η IFR παίρνει τα στοιχεία της για κάθε χώρα από τις ξένες εταιρείες που κάνουν εξαγωγές ρομποτικών συστημάτων, μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα. Στη συνέχεια όμως αρκετά από αυτά τα συστήματα επανεξάγονται, καθώς οι λίγες ελληνικές εταιρείες που ασχολούνται με την ανάπτυξη βιομηχανικών ρομποτικών εφαρμογών και την εγκατάσταση των ρομπότ στην παραγωγή (integrators), κλείνουν συμφωνίες στο εξωτερικό και αναλαμβάνουν να εγκαταστήσουν βιομηχανικά ρομπότ σε άλλες χώρες.
Αν για λόγους διεθνών συγκρίσεων δεχθεί κανείς τα στοιχεία της IFR, παρόλη την αύξηση μέσα σε μια δεκαετία, που δείχνει ότι υπάρχει δυνατότητα για περαιτέρω ανάπτυξη, η Ελλάδα υπολείπεται σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς ο μέσος όρος διεθνώς είναι 74 ρομπότ ανά 10.000 εργαζομένους (έναντι 66 το 2015). Η μεγαλύτερη αναλογία ρομπότ βρίσκεται στη Ν. Κορέα (631) και ακολουθούν κατά σειρά Σιγκαπούρη (488), Γερμανία (309), Ιαπωνία (303), Σουηδία (223), Δανία (211), ΗΠΑ (189) και Ιταλία (185).
Συγκριτικά, η Ελλάδα υστερεί σε αναλογία βιομηχανικών ρομπότ σε σχέση με χώρες όπως η Σλοβακία (135), η Πορτογαλία (57), το Ισραήλ (31) και η Τουρκία (23), ενώ υπερτερεί έναντι της Ρουμανίας (15), της Βραζιλίας (10), της Ρωσίας (3) και της Ινδίας (3).
Η Ελλάδα δεν φτιάχνει ρομπότ, αλλά τα εξάγει!
Όλα τα βιομηχανικά ρομπότ στην Ελλάδα είναι στατικά (συνήθως κινούμενοι βραχίονες) και κανένα δεν είναι αυτόνομα κινούμενο ή ανθρωποειδές. Κανένα επίσης δεν παράγεται στη χώρα μας, καθώς εισάγονται όλοι οι ρομποτικοί βραχίονες και οι ρομποτικές πλατφόρμες, που είναι κυρίως είναι ιαπωνικής κατασκευής. Καμία ελληνική εταιρεία δεν έχει καταφέρει να «σταθεί» ανταγωνιστικά στην παραγωγή ρομποτικών συστημάτων, καθώς οι ξένες εταιρίες έχουν «αχτύπητα» χαμηλές τιμές και ασυναγώνιστα υψηλή τεχνογνωσία.
Αυτό που όμως κάνουν μερικές ελληνικές εταιρείες (integrators) και μάλιστα είναι ανταγωνιστικές διεθνώς από άποψη κόστους, είναι να βάζουν τη δική τους προστιθέμενη αξία, αναλαμβάνοντας να αναπτύξουν το κατάλληλο επιπρόσθετο υλικό και λογισμικό, ώστε τελικά να δημιουργηθεί ένα πλήρες ρομποτικό σύστημα που θα μπορεί να ενσωματωθεί σε μια εγχώρια εταιρεία με τις δικές της ανάγκες. Οι κυριότερες τέτοιες εταιρείες στη χώρα μας είναι οι Gizelis Robotics, Sabo, Ζήνων κ.α.
Η χρήση ρομποτικών συστημάτων στην παραγωγή στην Ελλάδα αφορά δύο ευρείες κατηγορίες: Η μία περιλαμβάνει εργασίες παλετοποίησης, πακεταρίσματος κλπ, ενώ η άλλη εργασίες επεξεργασίας υλικού και κατεργασίας, όπως οι διαδικασίες συγκόλλησης, κατεργασίας μετάλλου, αφαίρεσης υλικού, συναρμολόγησης κ.α.
Στην Ελλάδα υπάρχει σήμερα μια ευρεία γκάμα εφαρμογών και από τις δύο κατηγορίες, καθώς έχουν εγκατασταθεί αρκετά ρομποτικά συστήματα. Μεταξύ άλλων, γίνεται χρήση ρομποτικών συστημάτων σε εργασίες συγκόλλησης στην παραγωγή ηλιακών συστημάτων θέρμανσης νερού, έναν τομέα όπου η Ελλάδα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστική. Παρόμοιες περιπτώσεις αποτελούν η χρήση ρομπότ σε βιομηχανίες παραγωγής ξυριστικών, προϊόντων αλουμινίου κ.α.
Η πιο αυτοματοποιημένη εταιρεία στην Ελλάδα είναι η BIC που χρησιμοποιεί πλέον περίπου 40 ρομποτικά συστήματα, ενώ αρκετά έχουν επίσης η Calpak (σύντομα θα έχει γύρω στα δέκα) και η ΦΑΓΕ. ‘Αλλες εγχώριες εταιρείες που χρησιμοποιούν ρομποτικά συστήματα, είναι: Αθηναϊκή Ζυθοποιΐα, ΕΛΒΑΛΧΑΛΚΟΡ, 3Ε, Αλουμίνιο Ελλάδος, Chipita, Unilever, General Mills Ελλάς κ.α.
Παλαιότερα στην Ελλάδα ο κλάδος μεταλλικών κατασκευών (συγκολλήσεις κ.α.) είχε το προβάδισμα σε χρήση ρομπότ, αλλά μετά την κρίση την πρωτοκαθεδρία στην αυτοματοποίηση έχει ο κλάδος τροφίμων. Η φαρμακοβιομηχανία είναι κατ’ εξοχήν κλάδος με μεγάλες ρομποτικές προοπτικές μελλοντικά.
Υστέρηση έως το 2017 αλλά και εκρηκτική αύξηση της ζήτησης το 2018
Ο μηχανολόγος μηχανικός Παναγιώτης Λάγιος, project manager της Gizelis Robotics, του No 1 integrator στην Ελλάδα (με πάνω από 60 ρομποτικές εφαρμογές) και με σημαντικές επίσης εξαγωγές (20 ρομποτικές εφαρμογές σε Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Πολωνία κ.α.), δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «ως ελληνική βιομηχανία είμαστε πάρα πολύ πίσω στη διείσδυση βιομηχανικών ρομπότ και η κρίση συνέβαλε σε αυτό».
Σύμφωνα με την εταιρεία, το ελάχιστο κόστος ενός ρομποτικού βραχίονα είναι 40.000 ευρώ, το μέσο κόστος γύρω σα 100.000 ευρώ, ενώ το ανώτατο μπορεί να ξεπεράσει και το ένα εκατομμύριο ευρώ, αν η εταιρεία που το εγκαθιστά έχει μεγάλες απαιτήσεις.
Ο κ. Λάγιος διαβεβαιώνει ότι αυτό το κόστος επένδυσης αξίζει τα λεφτά του, επειδή «τα ρομπότ βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και κυρίως ανεβάζουν στα ύψη την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων». Επίσης καθησυχάζει ότι η εισαγωγή των ρομπότ στην παραγωγή δεν μειώνει τη συνολική απασχόληση, όχι μόνο επειδή το ρομπότ έχει χειριστή, αλλά κυρίως επειδή, αυξάνοντας τον κύκλο εργασιών και τα κέρδη μιας εταιρείας, οδηγεί στο να δημιουργηθούν έξτρα συνδεδεμένες και έμμεσες θέσεις εργασίας, στην ίδια την εταιρεία (σε άλλα τμήματά της) και σε «δορυφορικές» εταιρείες όπως σε προμηθευτές της.
Είναι άκρως ενθαρρυντικό ότι, σύμφωνα με τον κ. Λάγιο, «βλέπουμε μια εκρηκτική αύξηση της ζήτησης για βιομηχανικά ρομπότ στην Ελλάδα μετά το τέλος του 2017. Το 2018 έχει μπει με ιλιγγιώδη ρυθμό και έχουμε ήδη αρκετές παραγγελίες φέτος». Εξέφρασε την ελπίδα ότι «δεν θα υπάρξουν εκλογές ή πολιτική αβεβαιότητα γιατί έχει αποδειχθεί ότι κάθε φορά αυτό φρενάρει τα πάντα στη δουλειά μας».
Όσον αφορά τη στάση των ελλήνων εργαζόμενων απέναντι στην προοπτική να εγκατασταθούν ρομπότ στην εταιρεία τους, ο κ. Λάγιος που έχει αρκετές προσωπικές εμπειρίες, δήλωσε ότι «αρχικά είναι συχνά τρομοκρατημένοι για τη θέση εργασίας τους, αλλά μετά την εκπαίδευση και την εξοικείωσή τους καταλαβαίνουν τη χρησιμότητά τους και φθάνουν στο σημείο να παραπονιούνται, αν το ρομπότ χαλάσει!».
Από την άλλη, δεν έχουν λείψει κάποια εργατικά ατυχήματα που εμπλέκουν τα ρομπότ και αυτό, κατά τον κ. Λάγιο, οφείλεται στο ότι καμιά φορά παραβιάζονται από τους εργαζομένους τα συστήματα ασφαλείας που συνοδεύουν το ρομποτικό σύστημα. «Στο εξωτερικό, όπως και σε άλλα θέματα, είναι πιο αυστηροί στο ζήτημα της ασφάλειας, ενώ στη χώρα μας υπάρχει ένα πρόβλημα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όχι στις πολυεθνικές στην Ελλάδα, που είναι τυπικές».
Ζητείται εθνική στρατηγική για την 4η βιομηχανική επανάσταση
«Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται καινοτόμες επιχειρήσεις ανάπτυξης ρομποτικών συστημάτων, γεγονός που καθιστά το μέλλον εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Η Ελλάδα έχει πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού των παραγωγικών διαδικασιών με τη βοήθεια ρομποτικών συστημάτων τα τελευταία δέκα χρόνια. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπολείπεται των ανεπτυγμένων, καθώς και αρκετών αναπτυσσόμενων χωρών και έχει σαφώς αρκετό δρόμο να διανύσει προκειμένου να διατηρηθεί σε συγκρίσιμα επίπεδα», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ειδικός στη βιομηχανική ρομποτική δρ Σωτήρης Μακρής του Εργαστηρίου Συστημάτων Παραγωγής και Αυτοματισμού (LMS) του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και Αεροναυπηγών του Πανεπιστημίου Πατρών.
Ρομπότ ανά εργαζόμενοι στη βιομηχανία – Προέλευση IFR
Στο ερώτημα αν η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει το τρένο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, δηλαδή της εισαγωγής της τεχνητής νοημοσύνης στην παραγωγή, η απάντηση του κ. Μακρή είναι ότι «βρισκόμαστε ακόμα στο τρένο των εξελίξεων σε αυτό τον τομέα, όμως επιβάλλεται η συγχρονισμένη ανάπτυξη της ρομποτικής τεχνολογίας μαζί με συμπληρωματικά πεδία ανάπτυξης, όπως η υπολογιστική νοημοσύνη, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων και το 5G. Τόσο στην Ευρώπη, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν αναπτύξει εθνική στρατηγική σχετικά με την ιδέα της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη και στην Ελλάδα, καθώς θα έδινε τη δυνατότητα να τεθούν οι βάσεις μια οργανωμένης στρατηγικής βιομηχανικής ανάπτυξης για το μέλλον».
Κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι η Ελλάδα διαθέτει σημαντικό αριθμό ανθρώπων, που είναι εξαιρετικά ικανοί να πραγματοποιήσουν ένα τέτοιο εγχείρημα. «Είναι σχετικά απλό το να αποκτήσει κανείς ένα ρομποτικό βραχίονα. Αυτό το οποίο είναι σχετικά πιο δύσκολο, είναι να αποκτήσει τους κατάλληλους ανθρώπους. Η χώρα μας διαθέτει πληθώρα τέτοιων ανθρώπων, συνεπώς υπάρχουν διαθέσιμα όλα τα εφόδια για την είσοδό της στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης», λέει ο κ. Μακρής.
Σε ελληνικά ερευνητικά κέντρα και πανεπιστημιακά εργαστήρια, έχουν αναπτυχθεί πολλά καινοτόμα ρομποτικά συστήματα, ενώ γίνονται αξιόλογες εκπαιδευτικές προσπάθειες και σε επίπεδο σχολείων για να προαχθεί η ανάπτυξη ρομποτικών συστημάτων. Πρόοδοι καταγράφονται και στον πρωτογενή τομέα, π.χ. ήδη στην κτηνοτροφία υπάρχουν ρομπότ που εκτελούν εργασίες συλλογής γάλακτος ή λήψης δεδομένων σχετικά με την κατάσταση των ζώων.
«Θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο, αν η πολιτεία υποστήριζε την εισαγωγή της νέας τεχνολογίας στην καθημερινότητα και ακόμα περισσότερο στη βιομηχανική πραγματικότητα», τονίζει ο κ. Μακρής.
Ο ίδιος είναι αισιόδοξος πως τα ρομπότ δεν θα αυξήσουν την ανεργία. Όπως εκτιμά, «η εισαγωγή ρομποτικών συστημάτων αναμένεται να οδηγήσει στη δημιουργία νέου τύπου εργασιών στην Ελλάδα». Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στην Κίνα ακολουθείται ήδη αυτός ο δρόμος.
Όπως επισημαίνει ο κ. Μακρής, «στην Κίνα που διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό ρομπότ στον κόσμο σήμερα, το επίπεδο των πραγματικών μισθών έχει αυξηθεί μιάμιση φορά στα τελευταία δέκα χρόνια, σε αντίθεση με τη χώρα μας όπου το επίπεδο των μισθών έχει υποχωρήσει σημαντικά. Σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία και το Μεξικό, η εισαγωγή ρομποτικού αυτοματισμού έχει οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού θέσεων εργασίας. Συνεπώς, η εισαγωγή ρομπότ όχι μόνο δεν αφαιρεί θέσεις εργασίας, αλλά δημιουργεί νέες θέσεις».
Πρόσφατες μελέτες εξάλλου έχουν δείξει ότι είναι πολύ πιο αποτελεσματική μια λύση συνεργασίας των ρομπότ με τον άνθρωπο, παρά η αυτοματοποίηση όλων των παραγωγικών διαδικασιών. Ένα παράδειγμα τέτοιας εφαρμογής έχει αναπτυχθεί στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος ROBO-PARTNER, όπου το LMS του Πανεπιστημίου Πάτρας έχει ηγετικό ρόλο.
Τα ρομπότ θέλουν κατάλληλη βιομηχανία
«Χωρίς την κατάλληλη βιομηχανία, δεν υπάρχει ανάγκη για ρομπότ σε μεγάλη κλίμακα στη χώρα μας. Ορισμένες βιομηχανίες έχουν ρομπότ για κάποιες ανάγκες, όμως κανένα εργοστάσιο δεν είναι αυτοματοποιημένο, παρά μόνον πολύ μερικά», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Ευάγγελος Παπαδόπουλος της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, Διευθυντής του Εργαστηρίου Αυτομάτου Ελέγχου και Ρυθμίσεως Μηχανών & Εγκαταστάσεων, όπου γίνεται σημαντική ρομποτική έρευνα.
Όπως επισημαίνει, «από Έλληνες ερευνητές έχουν δημιουργηθεί μερικά ρομπότ, όχι όμως βιομηχανικά, εκτός ίσως από κάποια κινούμενα ρομπότ (mobile wheeled robots) που θα μπορούσαν να θεωρηθούν έτσι. Τα βιομηχανικά ρομπότ είναι πλέον εμπορεύματα, που αγοράζονται με τιμοκατάλογο ‘από το ράφι’. Οι εγχώριες εταιρείες ρομποτικής είναι εισαγωγείς και integrators, δηλαδή εισάγουν ρομπότ και παρεμφερή συστήματα και τα προσαρμόζουν στις ανάγκες του πελάτη».
Ρομπότ ανά εργαζόμενοι στη βιομηχανία – Ελλάδα – Προέλευση IFR
Για τη γεωργία στην Ελλάδα επισημαίνει ότι «στην Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση, να έχουμε αυτοματισμούς και λογισμικό διαχείρισης, συχνά με στοιχεία δορυφορικά». Όσον αφορά τον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών, όπως λέει, «δεν υπάρχουν ρομπότ, μόνο ‘έξυπνο’ λογισμικό. Εξαίρεση ίσως αποτελούν τα τηλεχειριζόμενα ρομπότ DaVinci ορισμένων νοσοκομείων».
Για το ελληνικό κράτος αναφέρει ότι «δεν έχει καμία στάση ή άποψη πάνω στο ζήτημα…», ενώ για τις ελληνικές εταιρείες ότι «εξετάζουν τα οικονομικά της εισαγωγής των ρομπότ σε συνδυασμό με το τεχνολογικό επίπεδο του προσωπικού τους. Αρκετές θέλουν να τα εισαγάγουν, αλλά συνήθως διστάζουν».
Το μέλλον
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μέλλον της βιομηχανίας θα είναι «έξυπνο», ψηφιακό και ρομποτικό. Τα 3,05 εκατομμύρια θα φθάσει το 2020 ο αριθμός των βιομηχανικών ρομπότ παγκοσμίως, από 1,47 εκατομμύρια το 2014, δηλαδή θα υπάρξει υπερδιπλασιασμός τους μέσα σε μία εξαετία, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ρομποτικής (International Robotics Federation-IFR). Το 2018, τα ρομπότ που είναι εγκατεστημένα σε βιομηχανίες και σε άλλες επιχειρήσεις διεθνώς, αναμένεται να φθάσουν τα 2,32 εκατομμύρια.
Όλο και περισσότερα εργοστάσια σε όλο τον κόσμο γίνονται «έξυπνα», με περισσότερους αυτοματισμούς, περισσότερα ρομπότ και μηχανές ψηφιακά συνδεδεμένες. Με αυτό τον τρόπο, συνεχώς μειώνεται ο χρόνος ανάπτυξης και παραγωγής νέων προϊόντων, ενώ αυξάνεται η ποιότητά τους. Ενώ στο παρελθόν μόνο μεγάλες εταιρείες αυτοκινήτων και ηλεκτρονικών εγκαθιστούσαν ρομπότ, τώρα πια ολοένα μικρότερες εταιρείες σε πολλούς άλλους κλάδους κάνουν το ίδιο. Η Ελλάδα δεν έχει χρόνο για χάσιμο…
H Γερμανία εξελέγη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
Από το 2019 η Γερμανία θα κατέχει θέση στο πιο ισχυρό όργανο των Ηνωμένων Εθνών.
Για τα επόμενα δυο χρόνια θα έχει έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ . Στην ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών η Γερμανία έλαβε 184 σε σύνολο 193 ψήφων. Συνολικά, άλλαξαν πέντε μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου και εξελέγησαν επισης το Βέλγιο, η Ινδονησία, η Νότια Αφρική και η Δομινικανή Δημοκρατία. Οι πέντε αυτες χώρες αντικατέστησαν τη Σουηδία ,την Ολλανδία, την Αιθιοπία, τη Βολιβία και το Καζακστάν που θα αποσυρθούν στο τέλος του έτους.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι το πιο ισχυρό όργανο των Ηνωμένων Εθνών . Υπάρχουν πέντε μόνιμα και δέκα μη μόνιμα μέλη. Τα μόνιμα μέλη είναι αυτά που εχουν το δικαίωμα του βέτο: οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Κίνα. Τα μη μόνιμα αλλάζουν κάθε δύο χρόνια. Η Γερμανία είναι τώρα μέλος του ΣΑ για πέμπτη φορά.
Ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας (SPD) ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη την Πέμπτη για να προωθήσει την υποψηφιότητα της Γερμανίας.
Ο Μάας μετά την ψηφοφορία είπε ότι η Γερμανία έχει τώρα “ένα μεγάλο καθήκον και ευθύνη να αντιμετωπίσει “.
Τα επόμενα χρόνια, η Γερμανία σκοπεύει να εργαστεί πρωτίστως για την πρόληψη κρίσεων. “Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να είναι πιο ολοκληρωμένο”, δήλωσε ο Γερμανός Πρέσβης του ΟΗΕ, κ. Κρίστοφ Χόισγκεν. “Πρέπει να αγωνιστεί για την πρόληψη των κρίσεων”. Στα Ηνωμένα Έθνη γενικά, αυτή η προσέγγιση είναι ήδη ευρέως διαδεδομένη, αλλά το Συμβούλιο Ασφαλείας εξακολουθεί να υπάρχει περιθώριο βελτίωσης.
Επιπλέον, μεταξύ άλλων, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και η δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι στην ημερήσια διάταξη της Γερμανίας , γράφει η εφημερίδα Die Zeit . «Εμείς δεν θα είμαστε σε θέση να επιβάλουμε πράγματα , αλλά θέλουμε ένα σαφές όραμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας » τονισε ο Χόισγκεν, ο οποίος εκπροσωπεί τη Γερμανία στα Ηνωμένα Έθνη από το περασμένο έτος και στο παρελθόν ήταν συμβουλος εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της Γερμανίδας Καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ.
«Το ΔΝΤ αφήνει την Ευρώπη μόνη της», είναι ο τίτλος άρθρου της Saarbrücker Zeitung που αναφέρεται στη διαφαινόμενη αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, «παρά την υπόσχεση της καγκελαρίου Αγκ. Μέρκελ και του πρώην υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, το ΔΝΤ θα αποχωρήσει πιθανότατα από το τρέχον και όπως φαίνεται τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της CDU/CSU για θέματα προϋπολογισμού Έκχαρντ Ρέμπεργκ, η Χριστιανική Ένωση δεν προτίθεται να επιμείνει στην οικονομική συμμετοχή του ΔΝΤ εάν το τίμημα είναι πολύ υψηλό. ‘Το ΔΝΤ θέλει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση όλων των δανείων που έχει χορηγήσει μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, πρόκειται για περίπου 10 δις ευρώ. Μελλοντικά θα τα επωμιστεί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός ESM. Συνολικά οι απαιτήσεις του ΔΝΤ όσον αφορά τις ελαφρύνσεις του χρέους ανέρχονται σε τριψήφιο ποσό δις. Εάν επικρατήσει η γραμμή του ΔΝΤ, τότε φτάνουμε στο σημείο που εγώ λέω: μπορούμε και χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Θα ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα διάσωσης χωρίς το ΔΝΤ’, είπε ο Έκχαρντ Ρέμπεργκ προς την Saarbrücker Zeitung.
H απόφαση για την τελευταία συμμετοχή του ΔΝΤ με 1,6 δις ευρώ δεν έχει ληφθεί ακόμη οριστικά. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η οριστική απόφαση αναμένεται να ληφθεί μέχρι το Eurogroup της 21ης Ιουνίου. Διαφαίνεται όμως ήδη ότι το ΔΝΤ θα διαδραματίζει πλέον στην Ελλάδα απλώς συμβουλευτικό ρόλο. Η απόφαση αποχώρησης του Ταμείου έχει ουσιαστικά ληφθεί», αναφέρουν τραπεζικοί κύκλοι τους οποίους επικαλείται η εφημερίδα.
«’Βάση για πιθανή ελάφρυνση του χρέους αποτελεί η απόφαση του Eurogroup του Μαΐου του 2016’, λέει ο Ρέμπεργκ. ‘Εκεί παρουσιάζονται πιθανά βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα. Επί αυτής της βάσης διαπραγματεύονται στην παρούσα φάση οι εμπλεκόμενες πλευρές. Το εύρος της ελάφρυνσης πρέπει να είναι περιορισμένο. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ευχάριστη οικονομική κατάσταση. Με πλεονάσματα σε δυο διαδοχικές χρονιές τα δημοσιονομικά στοιχεία είναι καλύτερα από τα αναμενόμενα», σχολιάζει ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός, παραπέμποντας στο γεγονός ότι από τα συνολικά 86 δις του τρίτου πακέτου έχουν εκταμιευτεί μέχρι στιγμής περίπου τα μισά.
Δεν γνωρίζω αν ακούσατε το θέμα της έκθεσης που μπήκε χθες στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Μέσω ενός άρθρου του Δ. Ν. Μαρωνίτη από το «Βήμα της Κυριακής», οι υποψήφιοι κλήθηκαν να γράψουν ένα δικό τους άρθρο για τον παιδευτικό, διαπαιδαγωγικό ρόλο της εκπαίδευσης, αλλά και για τους τρόπους με τους οποίους η σχολική κοινότητα – εκπαιδευτικοί και μαθητές – μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση αυτού του ρόλου.
Στην προκειμένη περίπτωση, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην αποκωδικοποίηση του πρώτου ζητουμένου, καθώς το ρήμα «οφείλει» που υπάρχει, μας υποδηλώνει ότι ο παιδευτικός ρόλος του σχολείου δεν υφίσταται ή δεν υφίσταται στο βαθμό που θα επιθυμούσαμε ως κοινωνία και, ως εκ τούτου, η ανάλυση του πρώτου ζητουμένου προϋποθέτει την αιτιολόγηση της ύπαρξης αυτού του ρόλου. Κατά τ’ άλλα, τα θέματα του κριτηρίου αξιολόγησης κινήθηκαν στο ίδιο εξεταστικό «μοτίβο» των τελευταίων ετών, με την άσκηση των συνωνύμων να απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή από την πλευρά των μαθητών.
Το θέμα, αυτό καθεαυτό εμπεριέχει βαθιά ειρωνεία.
Τα παιδιά εκλήθησαν ν’ αναπτύξουν τις σχέσεις τους για την Παιδεία και την εκπαίδευση, διαγωνιζόμενα σ’ ένα σύστημα και μια διαδικασία που στηρίζεται πιο πολύ στην αποστήθιση και την άκριτη αναπαραγωγή γνώσης.
Βεβαίως, αυτό το γεγονός μπορεί να τα έχει καταστήσει ικανά ν’ αντιληφθούν τις διαφορές ανάμεσα στην Παιδεία και στην εκπαίδευση. Αφού, για την κατάκτηση της Παιδείας απαιτείται προσήλωση στη γνώση και στην αριστεία. Απαιτούνται κι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι.
Αντιθέτως στην εκπαίδευση τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά αφού αφορά ακόμη και παπαγάλους ή σκύλους!
Από τους μαθητές ζητήθηκε να γράψουν ένα υποθετικό άρθρο στην μαθητική εφημερίδα με θέμα την εκπαιδευτική και μαθητική λειτουργία του σχολείου.
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι υπάρχουν μαθητικές εφημερίδες που εκδίδονται στα Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας, τι πρέπει να περιέχει αυτό το άρθρο για να λάβει υψηλό βαθμό;
Θα πάρουν καλό βαθμό όσοι αναφέρουν τα γνωστά κλισέ (για το σχολείο που παράγει υπεύθυνους πολίτες, νομοταγείς, καλούς χριστιανούς κλπ);
Προφανώς ναι.
Τι θα συμβεί όμως αν ένας μαθητής έχει γράψει αυτά που απαιτούνται και με το στυλό του έχει θίξει τα κακώς κείμενα και τις τεράστιες διαφορές Παιδείας κι εκπαίδευσης;
Τι θα συμβεί αν ένας μαθητής έχει γράψει ότι για να πάει μπροστά η Παιδεία μας οφείλουμε να της δώσουμε εφόδια, ούτως ώστε ο άνθρωπος να μπορεί ν’ ανταγωνιστεί τα μηχανήματα και την τεχνολογία;
Τι θα συμβεί αν ένας μαθητής έχει γράψει ότι τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται ουσία κι όχι να παπαγαλίζουν πολλά ανούσια πράγματα;
Άρση του τραπεζικού απορρήτου, σε βάθος πενταετίας, για τους δανειολήπτες που αιτούνται την υπαγωγή τους στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, υπαγωγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό και των επιχειρηματικών οφειλών που δημιουργήθηκαν πριν τις 31 Δεκεμβρίου του 2017 αλλά και εξώδικη πρόσκληση για ρύθμιση χρεών σε οφειλέτες πριν αυτές μεταβιβαστούν σε funds, προβλέπει το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Με τις αλλαγές που προωθούνται στον νόμο Κατσέλη θα επιταχυνθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες και το πλαίσιο θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Ειδικότερα το νέο πλαίσιο στις διατάξεις του για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά προβλέπει επίσης:
-Ότι αν ο οφειλέτης καθυστερεί την πληρωμή τουλάχιστον τριών μηνιαίων δόσεων που ορίστηκαν για το διάστημα από την κατάθεση της αίτησης μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης, τότε αυτομάτως θα παύει να ισχύει η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων, υπό την προϋπόθεση ο πιστωτής να έχει στείλει εξώδικη όχληση στον οφειλέτη.
-Οι πιστωτές ( τράπεζες) θα μπορούν να αναλαμβάνουν για λογαριασμό των δικαιούχων οφειλετών που έχουν ενταχθεί στον νόμο Κατσέλη να καταθέτουν αίτηση είσπραξης του ποσού που επιδοτεί το ελληνικό δημόσιο για την αποπληρωμή των μηνιαίων δόσεων
-Παρέχεται δικαίωμα στους εγγυητές που εκπλήρωσαν την υποχρέωσή τους, όπως προκύπτει από την εγγύηση, να υποκαταστήσουν τον πιστωτή στο σχέδιο αποπληρωμής.
-Μειώνεται η υποχρέωση παροχής εγγράφων από τους οφειλέτες, με παράλληλη υποχρέωση των τραπεζών, των δημόσιων αρχών και κάθε άλλου εμπλεκόμενου φορέα να τα προσκομίζουν στο δικαστήριο.
– Η προστασία της πρώτης κατοικίας θα γίνεται βάσει της εμπορικής της αξίας (και όχι της αντικειμενικής), εφόσον υφίσταται έκθεση ανεξάρτητου εκτιμητή ακινήτων που είναι εγγεγραμμένος στο οικείο μητρώο του υπουργείου Οικονομικών.
-Αποτρέπεται το ενδεχόμενο διαιώνισης υποθέσεων μέσω ματαίωσης της συζήτησης χωρίς επαναπροσδιορισμό τους.
– Καθιερώνεται ένας πρώτος έλεγχος της εγκυρότητας των στοιχείων που υποβάλει ο δανειολήπτης από τη γραμματεία του Ειρηνοδικείου η οποία παρουσιάζει σχετική έκθεση που θα λαμβάνει υπόψη του ο δικαστής για την απόφαση του.
Εξωδικαστικός μηχανισμός
Αλλαγές όμως προβλέπονται και για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης των επιχειρηματικών οφειλών. Ειδικότερα προβλέπονται τα εξής:
– Υπαγωγή στον εξωδικαστικό προς ρύθμιση και των οφειλών που γεννήθηκαν και βεβαιώθηκαν έως και 31.12.2017. Περαιτέρω, εισάγεται διαφοροποίηση ως προς τον ορισμό των οφειλών προς το Δημόσιο και υπέρ τρίτων σε σχέση με τις οφειλές προς Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης. Ενώ για τις δύο πρώτες κατηγορίες κρίσιμος παραμένει ο χρόνος της βεβαίωσης, για την τελευταία κατηγορία, κρίσιμος καθίσταται ο χρόνος γέννησης της οφειλής. Σκοπός της ρύθμισης αναφορικά με τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι να μη χάνει ο διοικούμενος το δικαίωμα ρύθμισης των εισφορών του 2017 μόνο και μόνο για το λόγο ότι αυτές βεβαιώθηκαν το 2018.
– Ενημέρωση της ΕΓΔΙΧ (Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους) αναφορικά με την επίτευξη συμφωνίας ή όχι στη διμερή διαπραγμάτευση και μετά την πάροδο των 3 μηνών (σε περίπτωση που επεκταθεί η διαπραγμάτευση και πέραν του χρονικού αυτού διαστήματος).
– Αντιμετώπιση μικροπιστωτών όταν έχουν ακριβώς ισόποση απαίτηση και οι απαιτήσεις αυτές, αθροιζόμενες με τις μικρότερες απαιτήσεις, υπερβαίνουν το 15% της συνολικής οφειλής. Η λύση που προκρίθηκε είναι η συμμετοχή όλων των μικροπιστωτών με ίσες απαιτήσεις στη διαδικασία και δέσμευσή τους από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης.
– Δυνατότητα ομόρρυθμων εταίρων να υποβάλλουν και οι ίδιοι αίτηση για τη ρύθμιση των δικών τους οφειλών, εφόσον αυτές είναι κατά νόμο επιλέξιμες. Συγκεκριμένα όταν εταίροι ζητούν τη ρύθμιση των δικών τους οφειλών, οι πιστωτές επιβάλλεται να έχουν πλήρη εικόνα των οικονομικών τους στοιχείων, σαν να υποβαλλόταν αυτοτελής αίτηση. Επίσης προβλέπεται πως δεν θα αποκλειστεί η ρύθμιση των οφειλών του εταίρου από το γεγονός ότι ο εταίρος έχει διακόψει ατομική επιχειρηματική του δραστηριότητα (περ. γ΄ της παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 4469/2017), αρκεί να μην έχει λυθεί η ίδια η εταιρία. Από την άλλη πλευρά, ο εταίρος μπορεί να ρυθμίσει τις δικές του οφειλές, εντάσσοντας και τις οφειλές που τον βαρύνουν ως ομόρρυθμο εταίρο, ακόμα και αν η εταιρία έχει λυθεί, εφόσον ο εταίρος διατηρεί δική του ατομική επιχείρηση σε λειτουργία. Αναφορικά με την επιλεξιμότητα (μία θετική χρήση στις τρεις τελευταίες), αυτή εκ των πραγμάτων δεν θα μπορεί να κριθεί στο πρόσωπο του εταίρου, αφού ο ίδιος δεν τηρεί λογιστικά βιβλία στο δικό του όνομα. Επομένως αναγκαστικά η επιλεξιμότητα θα πρέπει να κριθεί στο πρόσωπο της εταιρίας.
– Ρύθμιση ζητημάτων αναφορικά με την αμφισβήτηση του ύψους της οφειλής. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού προβλέπεται ότι ο οφειλέτης θα συμπληρώνει και το χρόνο, αναφορικά με τον οποίο προσδιορίζεται το ύψος της κάθε οφειλής, οπότε, αν μετά το χρόνο αυτό η οφειλή επιβαρύνθηκε, να μην θεωρείται καν ότι υφίσταται διαφωνία.
– Ο συντονιστής μπορεί να εδρεύει οπουδήποτε στην Περιφέρεια του οφειλέτη, με απλή προτίμηση των συντονιστών που εδρεύουν στην ίδια Περιφερειακή Ενότητα, εφόσον φυσικά ο κατά προτίμηση διορισμός τους δεν παραβιάζει τον κανόνα της ισοκατανομής των υποθέσεων μεταξύ των συντονιστών της Περιφέρειας.
– Επιμήκυνση του χρονικού διαστήματος αυτοδίκαιης αναστολής της αναγκαστικής εκτέλεσης από εβδομήντα σε ενενήντα ημέρες. Η επιμήκυνση κρίθηκε αναγκαία, καθώς είναι αρκετές οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες η διαδικασία δεν ολοκληρώνεται εντός εβδομήντα ημερών.
– Υποχρεωτική συμμετοχή Δημοσίου στις διαπραγματεύσεις και την ψηφοφορία για οφειλές έως 20.000 ευρώ όταν οι πιστωτές είναι μόνον προερχόμενοι από το δημόσιο τομέα.
– Περιορισμός των συνεπειών των κατασχέσεων που επιβλήθηκαν από το Δημόσιο με αποδέσμευση των μελλοντικών απαιτήσεων σε περίπτωση επίτευξης συμφωνίας αναδιάρθρωσης. Πλήρης ανατροπή της κατάσχεσης μπορεί να επιτευχθεί μόνο εφόσον η κατάσχεση επιβλήθηκε αποκλειστικά για οφειλές εντεταγμένες στη σύμβαση και μόνο εφόσον εξοφλήθηκε τουλάχιστον το 75% του ποσού που πρέπει να καταβληθεί στο Δημόσιο δυνάμει της σύμβασης.
– Επέκταση της αυτοδίκαιης αναστολής εκτέλεσης και στην περίπτωση της διαδικασίας διμερούς διαπραγμάτευσης με το Δημόσιο ή με Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.
– Επέκταση της χρήσης της πλατφόρμας σε περιπτώσεις επιχειρήσεων που δεν υπάγονται στην κανονική διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού, ιδίως αγροτών ή ελεύθερων επαγγελματιών, που όμως επιθυμούν να ρυθμίσουν διμερώς τις οφειλές τους με τους χρηματοδοτικούς φορείς. Επίσης προβλέπεται άρση του τραπεζικού και του φορολογικού απορρήτου και σε αυτές τις περιπτώσεις.
Τι προβλέπεται στην πώληση των μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων στα funds
Αίρεται η υποχρέωση των τραπεζών να ενημερώνουν μέσα σε 12 μήνες τους οφειλέτες και τους εγγυητές μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων, πριν την πώλησή στα funds. Ταυτόχρονα αίρεται και η δυνατότητα που παρέχεται, από το ισχύον καθεστώς, στους οφειλέτες να διακανονίσουν τις οφειλές τους σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας. Το συγκεκριμένο μέτρο, δηλαδή πώληση του δανείου χωρίς πρότερη ενημέρωση, ίσχυε μόνο για τους μη συνεργάσιμους οφειλέτες. Πλέον το μέτρο επεκτείνεται και στα μη εξυπηρετούμενα επιχειρηματικά δάνεια, ενώ εκτός του μέτρου μένουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των φυσικών προσώπων.
Επίσης η ενημέρωση των οφειλετών και των εγγυητών μπορεί να γίνει και με email πιθανότατα και με sms. Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του πολυνομοσχεδίου: «Αναγγελία της καταχώρισης γίνεται ατύπως προς τους οφειλέτες και τους εγγυητές με κάθε πρόσφορο μέσο, συμπεριλαμβανομένων και των μέσων ηλεκτρονικής επικοινωνίας».
Στις 42.521 εκτιμάται ο αριθμός των μονίμων προσλήψεων στο Δημόσιο, την περίοδο 2018 – 2022, όπως περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης ενόψει του Eurogroup της 21ης Ιουνίου.
Η πρόβλεψη σχετίζεται με τις αναμενόμενες αποχωρήσεις στη βάση της αναλογίας 1:1 (μία πρόσληψη για κάθε μία αποχώρηση), η οποία συμφωνήθηκε με τους Θεσμούς να ισχύσει από το 2019 και εφεξής. Για φέτος ειδικότερα, προβλέπονται 7.266 προσλήψεις, το 2019 αναμένονται 8.065, το 2020 8.463, το 2021 προσδιορίζονται στις 9.401 και το 2022 ο αριθμός των προσλήψεων εκτιμάται σε 9.326.
Μια απέλαση που προσβάλει το κοινό αίσθημα αποφάσισε ο Άρειος Πάγος.
Ο λόγος για τον τούρκο ιστορικό και δημοσιογράφο Τουργκούντ Καγιά, ο οποίος εργαζόταν στην αριστερή τουρκική εφημερίδα Ozgur Gelecek (Οζγκιούκ Γκελετζέκ) και ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, συμμετέχει ενεργά σε όλες τις διαδηλώσεις για την ανάδειξη του κουρδικού κινήματος. Έχει υποστεί διώξεις από τις τουρκικές αρχές, ενώ από το 1992 βρίσκεται στις φυλακές εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων. Λόγω των πολιτικών διώξεων που έχει υποστεί στη χώρα του, έχει υποβληθεί επανειλημμένα σε φυλάκιση, απομόνωση, σοβαρά βασανιστήρια και κακομεταχείριση από τις τουρκικές αρχές.
Συνολικά έχει φυλακιστεί επί 14 έτη με την κατηγορία ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση και έχει περάσει χρόνια στην απομόνωση (6 χρόνια σε κελιά τύπου F) εξαιτίας των αγώνων του για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Καγιά, ήρθε στην Ελλάδα, έκανε αίτηση ασύλου και είναι κρατούμενος από τον Φεβρουάριο του 2018, σύμφωνα με τον “Κόκκινο Συναγερμό” της Ιντερπόλ, έπειτα από αίτημα του τουρκικού καθεστώτος.
Στις 30 Μαΐου ο Άρειος Πάγος αποφάσισε την απέλαση του Τουργκούτ Καγιά στην Τουρκία.
To Πράσινο Κίνημα
— Θεωρεί την απόφαση αυτή απαράδεκτη και προκλητική. Ο Καγιά είναι πολιτικός πρόσφυγας. Διώκεται για την πολιτική δράση του στην Αριστερά της Τουρκίας και του Κουρδιστάν. Στην Τουρκία, ο Ερντογάν έχει εξαπολύσει ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα. Σε προηγούμενη καταγγελία του Τουργκούτ Καγιά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά της κυβέρνησης της Τουρκίας για κακομεταχείριση, η τουρκική κυβέρνηση αναγκάστηκε να δεχτεί εξωδικαστικό συμβιβασμό λόγω των συντριπτικών αποδεικτικών στοιχείων εναντίον της. Το τουρκικό δικαστικό σύστημα δεν παρέχει καμιά εγγύηση για τη διεξαγωγή «δίκαιης δίκης», έτσι όπως αυτή εννοείται στις χώρες της ΕΕ.
Η απέλασή του θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα.
— Δηλώνει την αμέριστη συμπαράσταση του στον Τουργκούτ Καγιά ,ενώνοντας τη φωνή του με το κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υπέρ του Καγιά.
–Απαιτεί από την Κυβέρνηση και προσωπικά από τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ.Κοντονή,αφού έχουν τον τελικό λόγο, καθώς η απόφαση από τον Άρειο Πάγο συνιστά γνωμοδότηση,να αποφασίσουν κατά της έκδοσής του και να διατάξουν την άμεση απελευθέρωσή του με την ταυτόχρονη χορήγηση πολιτικού ασύλου.
ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ
Παίρνουμε Θέση—Η Πολιτική στην Πράξη
Η τοποθέτηση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών κ. Χρήστου Σπίρτζη στο Συμβούλιο Μεταφορών, Τηλεπικοινωνιών και Ενέργειας της Ε.Ε (θέματα Μεταφορών) στο Λουξεμβούργο
Κύριε Πρόεδρε του Συμβουλίου κυρία Eπίτροπε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Προεδρία της Βουλγαρίας και το φίλο Ιβάιλο. για τις προσπάθειες να ανταποκριθεί στις ανάγκες αυτής της δύσκολης νομοθετικής πρότασης και να λάβει υπόψη της αρκετούς από τους προβληματισμούς των Κρατών Μελών.
Η Ελλάδα έχει επί της αρχής συμφωνήσει στο στόχο του νομοθετήματος για να διασφαλιστεί ο υγιής ανταγωνισμός στις αεροπορικές σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εξάλειψη αθέμιτων πρακτικών που στρεβλώνουν την αγορά.
Στη βάση αυτή, είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε ένα νομοθέτημα το οποίο θα βοηθήσει τις μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες να ανταγωνιστούν σε ισότιμες συνθήκες αγοράς σε σχέση με τις ανερχόμενες εταιρίες τρίτων χωρών. Πριν τοποθετηθούμε επί του Κανονισμού, θα θέλαμε να θέσουμε στο πλαίσιο του διαλόγου στο Συμβούλιο ορισμένα ερωτήματα σχετικά με δεδομένα που έχουν σοβαρή επίπτωση και δεν τα συζητάμε, τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δυστυχώς ως Ευρώπη, συνεχίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. Δεν παραδεχόμαστε τη λάθος πολιτική που εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια. Τα ερωτήματα που μπαίνουν, είναι, ποια τρίτη χώρα δεν εφαρμόζει πρακτικές κρατικών ενισχύσεων σε αεροπορικές εταιρείες και αεροδρόμια; Όλες! Αποτελεί μορφή αθέμιτου ανταγωνισμού οιασδήποτε μορφής εταιρική σχέση αεροπορικής εταιρείας και αεροδρομίου; Έχουμε δει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τι κάνουμε για αυτό; Έχουν καταπατηθεί τα εργασιακά δικαιώματα στις αεροπορικές εταιρείες; Μήπως οι πολιτικές της Ένωσης για τις κρατικές ενισχύσεις ευθύνονται για την άνοδο εταιρειών τρίτων χωρών και αεροδρομίων τρίτων χωρών; Μήπως πρέπει να δούμε τι γίνεται γύρω από την Ευρώπη; Μήπως γνωρίζετε, -(δεν σας έχουν καλέσει, σε λίγο καιρό;)-, ότι το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης είναι της Κωνσταντινούπολης, στην Ευρωπαϊκή Τουρκία; Άρα φαίνεται πολύ καθαρά που έχει οδηγήσει η ευρωπαϊκή πολιτική στον τομέα. Να θυμίσω, ότι για κρατικές ενισχύσεις υποχρεώθηκε η Ελλάδα να πουλήσει την Ολυμπιακή Αεροπορία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέτρεψε τη συγχώνευση με την Αegean, έχει φτάσει το εισιτήριο στο παρελθόν Αθήνας-Θεσσαλονίκης να είναι ίδιο με το Αθήνα-Παρίσι σε τιμή, αλλά αυτά η Ευρώπη δεν θέλει να τα δει.
Και επίσης δε θέλει να δει, ότι το αεροδρόμιο στην Αθήνα μέχρι πριν δύο χρόνια λειτουργούσε ως τερματικό αεροδρόμιο και έτσι μπόρεσαν να αναπτυχθούν άλλα αεροδρόμια έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρούμε λοιπόν, ότι οι ενστάσεις που έχουμε πει στον κανονισμό σε όλα τα επίπεδα δεν έχουν ληφθεί υπόψη για να μπορέσουμε να αποδεχτούμε τη γενική προσέγγιση. Προτείνουμε λοιπόν να συμπεριληφθούν σήμερα στο κείμενο:
Το πρώτο είναι ότι, να υφίσταται, να υπάρχει υπαρκτό ζήτημα ανταγωνισμού μεταξύ ενός ευρωπαϊκού αερομεταφορέα και ενός αερομεταφορέα τρίτης χώρας, δηλαδή να περιοριστεί το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού σε διαδρομές μεταξύ ζευγών πόλεων ή μιας αγοράς ζευγών δρομολογίων. Εκεί είναι κατανοητό.
Το δεύτερο είναι, σε όλα τα στάδια της προβλεπόμενης διαδικασίας θεωρούμε απαραίτητη την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του ενδιαφερόμενου κράτους-μέλους του οποίου η διμερής συμφωνία τίθεται υπό έρευνα.
Το τρίτο είναι η ανάληψη δράσης για επιβολή οικονομικών μέτρων θα πρέπει να συνοδεύεται από εκτίμηση των επιπτώσεών της η οποία θα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη σε ενδεχόμενες δυσμενείς συνέπειες που μπορεί να έχει η δράση αυτή.
Το τέταρτο είναι η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις αεροπορικές εταιρείες και ιδιαίτερα των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Θα θέλαμε να ζητήσουμε τη διαγραφή κάθε φύση επιχειρησιακών μέτρων από τις κυρώσεις.
Είναι πραγματικά να απορεί κανείς η καθοδήγηση για την επίγεια εξυπηρέτηση. Τι κύρωση θα βάλουμε; Την καθοδήγηση του αεροπλάνου κατά την άφιξη και κατά την αναχώρηση, δεν θα καθοδηγείται ένα αεροπλάνο στην πίστα;
Δε θα παρέχεται συντήρηση ή ανταλλακτικά ή ανεφοδιασμός; Έχει ερωτηθεί η EASA; Έχει εκφράσει τη γνώμη του για αυτά που συζητάμε εδώ στη γενική κατεύθυνση; Ή για τα Slot; Εχει ερωτηθεί για τις συνέπειες ο Διαχειριστής Δικτύου ή το Εurocontrol;
Αγαπητοί συνάδελφοι, θεωρούμε ότι οι διατάξεις του συμβιβαστικού κειμένου παραβιάζουν την αρχή της επικουρικότητας και προφανώς δε θα μπορέσουμε να τις στηρίξουμε και μάλλον θα προσφύγουμε στον τριμερή διάλογο που εκκινά, αν δεν περάσουν τέτοιες προβλέψεις.
Θεωρούμε, ότι οι Αερομεταφορές είναι ένας τομέας οικονομικής δραστηριότητας που δε ρυθμίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ρητά εξαιρείται και επομένως, το ότι χρησιμοποιούν στην επιχειρηματολογία του νομοθετήματος νομοθετικά εργαλεία από το εμπόριο, συνιστά και νομικό και εννοιολογικό λάθος. Αυτοί είναι και οι λόγοι που επιφυλασσόμαστε για να προσφύγουμε πιθανά στο δικαστήριο της Ευρώπης αν υιοθετηθεί έτσι και δεν γίνουν αλλαγές που θα προκύψουν από τον τρίλογο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πιστεύουμε ότι έχουμε σήμερα το περιθώριο να βάλουμε αυτές τις αλλαγές για να το στηρίξουμε όλοι μαζί.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.
