Απέχουμε ήδη περισσότερα από 15 χρόνια από τότε που ο Κώστας Καραμανλής με κεντρικό σύνθημα «υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε», εξήγγειλε την επανίδρυση του κράτους και δημιούργησε μέγιστες προσδοκίες.
Ένα κράτος δυνάστη για τους πολίτες κι όχι κράτος στην υπηρεσία των πολιτών.
Βεβαίως, μόλις ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός και κατέστησε υπεύθυνο αυτής της επανίδρυσης τον Προκόπη Παυλόπουλο, οι προσδοκίες της κοινωνίας κατέρρευσαν, αφού ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ο πιο ακατάλληλος γι αυτή τη μέγιστη αποστολή. Κρατιστής ων ο ίδιος, δεν ήταν δυνατόν να υπηρετήσει πολιτικές ενάντια στις πεποιθήσεις του.
Τότε, με τον Κώστα Καραμανλή παντοδύναμο, χάθηκε η τελευταία μεγάλη ευκαιρία για να μπουν τα θεμέλια ούτως ώστε το κράτος να γίνει στοιχειωδώς κράτος.
Είναι βέβαιο πια, ότι δεν πάει άλλο.
Μέχρι τώρα αντιμετωπίζαμε όλοι την καχυποψία του κράτους απέναντί μας, την απαίτησή του να αποδεικνύουμε εμείς ότι δεν είμαστε ελέφαντες, την «κουλτούρα του …τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου», τις ληστρικές φοροεπιδρομές, την γραφειοκρατία, την πολυνομία, την αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων (για να μην υπάρχει ποτέ υπεύθυνος), την αλαζονεία των λειτουργών του και τόσα άλλα.
Μα, τώρα πια αυτός ο γελοίος γίγαντας άρχισε να μας σκοτώνει. Κάθε λίγο και λιγάκι κι εξ αιτίας της ανικανότητάς του, θρηνούμε συνανθρώπους μας.
Δεν πάει άλλο!
Δεν πάει άλλο!
Δεν πάει άλλο!
Αυτό το κράτος δεν μπορεί να διορθωθεί. Ούτε μπορεί να εξυπηρετεί πια πελάτες κι όχι πολίτες.
Μπορεί και πρέπει μόνο να γκρεμιστεί και δη εκ θεμελίων.
Ποιος μπορεί να το κάνει; Ο νυν πρωθυπουργός κι οι Αριστεροί ανερμάτιστοι σύντροφοί του; Αστεία πράγματα.
Εξ ου κι εκ των πραγμάτων ο ρόλος αυτός πέφτει στις πλάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Είναι γνωστό ότι το θέλει.
Μα το ερώτημα δεν είναι αν το θέλει αλλά αν μπορεί.
Για να γκρεμίσει αυτό το κράτος χρειάζεται κάποιος να το κατεδαφίσουν και κάποιους να το κτίσουν από την αρχή.
Τους διαθέτει;
Πολύ φοβάμαι πως όπως είναι σήμερα το κόμμα του, δεν τους έχει.
Μα έχει δίπλα του μια κοινωνία που προσφέρεται απλόχερα. Όχι αναγκαστικά από θέσεις ευθύνης αλλά με την συμβολή, την ανοχή, την προθυμία της. Έχει την κοινωνία των νέων ανθρώπων που συνειδητοποιούν καθημερινά ότι αυτό το κράτος δεν είναι αρωγός αλλά εχθρός τους. Έχει την κοινωνία που προστρέχει εκεί που το κράτος κι οι μανδαρίνοι του είναι απόντες.
Αυτό είναι το «φως» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι άνθρωποι που θέλουν να κρατούν αναμμένο το φως του πολίτη, του συνανθρώπου. Οι άνθρωποι –στρατός που παρ’ ότι το κράτος τους κλέβει για να συντηρεί τους πάτρωνές του, είναι Πολίτες (με «Πι» κεφαλαίο) καταθέτουν αισθήματα και αίμα χωρίς να σκέφτονται οφέλη. Χωρίς να μετράνε ψηφάκια.
Είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν ανάγκη το κλεφτοκράτος που τελικά πνίγεται στα ίδια του τα βοθρολύματα. Είναι η μισή Ελλάδα των συνειδητοποιημένων πολιτών με τη δική τους τεράστια δύναμη που μπορούν να κτίσουν την Ελλάδα που αρμόζει σ’ εκείνους.
Κυριάκο, μ’ αυτούς όλους, γκρέμισε το άθλιο και κτίσε την Ελλάδα που μας αξίζει.
