Δουλειά πάση θυσία… αλλά τι δουλειά;
Ένας ρακένδυτος και άπλυτος τύπος, αξύριστος και αχτένιστος σε μαύρο χάλι, πάει στο διευθυντή του τσίρκου που μόλις είχε φτάσει σε μία πόλη να ζητήσει δουλειά.
-«Λυπάμαι φίλε μου, του λέει ο διευθυντής, αλλά είμαστε πλήρεις».
-«Σας παρακαλώ κ. διευθυντά » του λέει ο τύπος. «Δεν έχω ούτε ψωμί να πάρω. Για ένα πεντακοσάρικο κάνω ότι δουλειά θέλετε». Ο διευθυντής του έλεγε «δεν έχω δουλειά», ο άλλος επέμενε «για ένα πεντακοσάρικο κάνω τα πάντα».
Τον ζάλισε τον διευθυντή, όποτε τον παίρνει και τον πάει μπροστά σε ένα κομμάτι σχοινί.
-« Λοιπόν, τραβά αυτό πάνω- κάτω και θα σου πω πότε να σταματήσεις. Όταν τελειώσεις, θα σου δώσω 25 ευρώ. Εντάξει;
-«Εντάξει», λέει ο άλλος και άρχισε να τραβά το σχοινί.
Μετά από δύο-τρεις ώρες έρχεται ο διευθυντής και του λέει να σταματήσει. Του δίνει 25 ευρώ και ο τύπος φεύγει. Την άλλη μέρα, όμως, ξανάρχεται στο διευθυντή.
-«Σας παρακαλώ κ. διευθυντά », του λέει ο τύπος. «Δεν. έχω ούτε ψωμί να πάρω. Για 25 ευρώ κάνω ότι δουλειά θέλετε». Ο διευθυντής επέμενε: «Δεν έχω δουλειά».
Ο καθένας το βιολί του οπότε ο ρακένδυτος τύπος του λέει: «Μπορώ να κάνω ότι έκανα χτες αλλά για 10 ευρώ μόνο». Σας παρακαλώ…»
-« Αποκλείεται », του λέει ο διευθυντής.
-«Μα γιατί;» διαμαρτύρεται ο άλλος.
-« Γιατί δεν μπορούμε να τραβάμε μαλ@κια κάθε μέρα στον ελέφαντα…»
ΓΝΩΜΙΚΟ
Οι άνθρωποι που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, συνήθως γλείφουν τη μπότα που τους κλωτσάει.
Eric Hoffer – 1902-1983 – Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος
