Ο Νίκος Μπίστης είναι μια από τις περιπτώσεις πολιτικών που επιμένουν να είναι πρωταγωνιστές για την σωτηρία της χώρας, αν κι οι απόψεις του ελάχιστες φορές επιβραβεύτηκαν από την κοινωνία.
Εντάχθηκε στο ΚΚΕ κατά την περίοδο της δικτατορίας. Λίγο μετά, το μετάνιωσε κι εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού. Όταν αυτό διασπάστηκε ακολούθησε τον Μπανιά στο ΑΚΟΑ. Λίγο μετά επιχείρησε να βρει την πολιτική του όαση στον Συνασπισμό. Ούτε εκεί στέριωσε. Έφυγε και στις 13 Μαΐου 2000, επιχειρώντας να διαψεύσει τις φήμες που τον ήθελαν να προσχωρεί στο ΠαΣοΚ δήλωνε ότι «δεν πάμε να νοικιάσουμε διαμέρισμα σε πολυκατοικία άλλων». Λίγο μετά κι ενώ είχε προηγηθεί ένα μικρό διάστημα που από το τηλεπαράθυρα υμνούσε τον Σημίτη, πήγε στο ΠαΣοΚ κι έγινε υφυπουργός! Το 2010 που δημιουργείται η ΔΗΜΑΡ, ο Νίκος Μπίστης τρέχει από τους πρώτους, παρ’ ότι είναι σαφές
ότι ο Φώτης Κουβέλης διάγει τότε την περίοδο του παλιμπαιδισμού του. Αναλαμβάνει μάλιστα υπεύθυνος διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ. Κι όταν το πράγμα δεν περπατάει φεύγει κι από τη ΔΗΜΑΡ και πάει στην Ελιά (δηλαδή με το ΠαΣοΚ) , με την οποία ζήτησε τη λαϊκή ψήφο στην εκλογές. Δεν τη βρήκε επειδή προφανώς ο κυρίαρχος λαός δεν είχε αντιληφθεί ποτέ το τεράστιο πολιτικό του μέγεθος. Τώρα, ο Νίκος Μπίστης παίζει μπάλα στο ΚΙΝΑΛ. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.
Κοντά στα 70 του χρόνια πια, ο Νίκος Μπίστης γίνεται ο επικεφαλής των «ισαποστάκηδων» μέσα στο γήπεδο του ΚΙΝΑΛ. Ξέρετε, αυτών που ρίχνουν νερό στον μύλο του ΣΥΡΙΖΑ. Πρωταγωνιστεί και στον καυγά που έχει ξεσπάσει για τις μετεκλογικές συνεργασίες. Γκρινιάζει , αρθρογραφεί κι επιτίθεται στη Φώφη Γεννηματά επειδή, όπως λέει άλλαξε γραμμή κι υιοθέτησε … μονοπέτωπη κριτική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας εκλογές, όπως κάνει η… Νέα Δημοκρατία. Κι επειδή, λέει, συμπλέει με τους Μακεδονομάχους και δεν αποδέχεται τη συμφωνία των Πρεσπών, εγκαταλείποντας την πολιτική ΠαΣοΚ επί Σημίτη.
Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι ποτέ το ΠαΣοΚ κι ο Σημίτης να συζήτησαν καν την παράδοση γλώσσας κι εθνικότητας στους Σκοπιανούς, αλλά αυτό αποτελεί γεγονός ήσσονος σημασίας, ίσως κι εξ αιτίας της εξασθενημένης μνήμης μου. Οπότε καλό θα είναι να μάθουμε όλοι πότε ο Σημίτης ήταν σύμφωνος με την δημιουργία εθνογέννεσης σαν αυτή που δημιούργησε τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ. Με τους οποίους ουσιαστικά ή έστω μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Μπίστης ζητά εμμέσως συνεργασία, μέσω του ΚΙΝΑΛ.
Ο Νίκος Μπίστης διαθέτει το ηθικό πλεονέκτημα της νιότης του, αφού ως μέλος του ΚΚΕ ήταν στην συντονιστική επιτροπή κατάληψης της Νομικής σχολής, επί χούντας. Διαθέτει και τις περγαμηνές της φυλάκισής του στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Όμως, σήμερα, όπως κι επί δεκαετίες, ουσιαστικά δεν εκπροσωπεί κανέναν. Μόνο μιλάει, μόνο σχεδιάζει, μόνο περιφέρεται από κόμμα σε κόμμα, μόνο αναπνέει. Ο λαός κι η κοινωνία το αποφάσισε αυτό αφού ουδέποτε τον εξέλεξε.
Τα δε συμπεράσματά του ότι η δημοσκοπική καχεξία του ΚΙΝΑΛ οφείλεται στη …στροφή (όπως λέει) της Φώφης Γεννηματά από την γραμμή των ίσων αποστάσεων, είναι παντελώς αυθαίρετα και δεν βασίζονται πουθενά.
Οι λόγοι της όποιας δημοσκοπικής καχεξίας του ΚΙΝΑΛ, ασφαλώς και δεν οφείλονται στην κριτική της Φώφης Γεννηματά ή των περισσότερων στελεχών του, όπως ο Ευ. Βενιζέλος , ο Ανδρέας Λοβέρδος κλπ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλονται σε πολλούς άλλους λόγους, αλλά όχι σ’ αυτό.
Με κυριότερο λόγο την αδυναμία του ΚΙΝΑΛ ν’ ανανεωθεί και ν’ αναδείξει νέα στελέχη πρώτης γραμμής. Οφείλεται στο ότι δεν εκφράζει πλέον τον λαϊκισμό που εξέφραζε στο παρελθόν (άρα διαθέτει μικρότερη διείσδυση σε στρώματα που έχουν γαλουχηθεί από αυτόν και βρήκαν απόλυτη έκφραση στον ΣΥΡΙΖΑ)) και δεν είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις καταστροφικές συντεχνίες, που έχουν μετακομίσει στην Κουμουνδούρου και στα νυν κυβερνητικά γραφεία.
Ο Νίκος Μπίστης, πλην του ότι δημιουργεί εσωστρέφεια στο κόμμα του (και δεν είναι ο μόνος ) κάνει άλλο ένα λάθος στην προσέγγισή του. Ζητώντας ουσιαστικά πολιτική ίσων αποστάσεων, δηλαδή περίπου την προσέγγιση του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρνείται την κανονικότητα που έχει ανάγκη η χώρα. Προτάσσει τον κομματικό πατριωτισμό και όχι τι συμφέρει τον τόπο.
Παραβλέπει κάτι ακόμη: Ότι η κοινωνία στην οποία απευθύνεται το ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ, στη συντριπτική της πλειοψηφία δεν επιθυμεί μετεκλογικές περιπέτειες αλλά μια ισχυρή κυβέρνηση. Κι αυτό μπορεί να το διασφαλίσει το ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ συνεργαζόμενο με τις δυνάμεις της λογικής κι όχι της ουτοπίας και της ανοησίας. Ας δει τι συμβαίνει παντού στο εξωτερικό με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, η Νέα Δημοκρατία δεν θα χρειαστεί τις ψήφους του ΚΙΝΑΛ/ΠαΣοΚ για να κυβερνήσει, αφού δημοσκοπικά αγγίζει αν δεν ξεπερνά την αυτοδυναμία. Θα το χρειαστεί, όμως, για να προχωρήσει αγαστά η Ελλάδα στον σκόπελο της προεδρικής εκλογής, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει πάλι συνταγματικά παιγνίδια. Θα το χρειαστεί για να ελέγχεται και να της ασκείται σοβαρή κι εποικοδομητική κριτική. Θα το χρειαστεί επειδή αυτή είναι η πολιτική κουλτούρα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα το χρειαστεί επειδή το σοβαρό κι υπεύθυνο ΚΙΝΑΛ μπορεί να συνεισφέρει αποτελεσματικά και καίρια στον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας της Ελλάδας.
Κι η Ελλάδα, δεν μπορεί να προτάσσει αυτό που προτείνει ο Νίκος Μπίστης, αφού προέχει η σωτηρία της κι ο δρόμος της συνέπειας, της λογικής και του πολιτικού ρεαλισμού.
Αν διαφωνεί σ’ αυτόν τον δρόμο, οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς θα είναι ανοικτές για εκείνον, αφού το κόμμα του λαϊκισμού και του ψέματος διαθέτει κι εξαιρετική σχέση με τον Άγιο Παντελεήμονα για πολιτικά στραβούς και κουτσούς…
Άλλωστε δεν θα του είναι δύσκολη μια ακόμη πολιτική μεταπήδηση.
Απλά, τότε, θα πρέπει να κάνει νέο αγώνα μην τυχόν και πείσει κοινωνία και ψηφοφόρους να τον «σταυρώσουν», προκειμένου να εξαργυρώσει επιτέλους τους αγώνες της νιότης του…
