Πριν από λίγο, και λίγο πριν αναχωρήσω για τις Βρυξέλλες για τη Σύνοδο Κορυφής, ο Νίκος Κοτζιάς έθεσε υπόψη μου την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού των Εξωτερικών.

Με πόνο καρδιάς έκανα δεκτή την παραίτησή του. Θέλω να τον ευχαριστήσω θερμά και ειλικρινώς για την πολύτιμη συμβολή του τα τρεισήμισι αυτά χρόνια στην αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας, την πολύτιμη συμβολή του στην κοινή μας προσπάθεια.

Αποφάσισα εγώ ο ίδιος να αναλάβω το υπουργείο των Εξωτερικών το επόμενο διάστημα και την ευθύνη του, δίνοντας ταυτόχρονα και ένα μήνυμα ότι η επιλογή μου αυτή είναι επιλογή που σηματοδοτεί την αποφασιστικότητά μου να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου και να διασφαλίσω την επιτυχή ολοκλήρωση της ιστορικής Συμφωνίας των Πρεσπών που αναβαθμίζει τον διεθνή ρόλο της χώρας.

Η απόφαση να αποδεχτώ την παραίτηση Κοτζιά, αλλά και η απόφασή μου να αναλάβω εγώ ο ίδιος το υπουργείο των Εξωτερικών το επόμενο διάστημα είναι όμως και μία απόφαση με πολλαπλά μηνύματα, τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό και προς την κυβέρνησή μου θα έλεγα.

Σηματοδοτεί την απόφασή μου να μην ανεχτώ, από εδώ και στο εξής καμία, διγλωσσία από οποιονδήποτε και καμία προσωπική στρατηγική στην εθνική γραμμή της χώρας και ταυτόχρονα να μην ανεχτώ από κανέναν, συνειδητά ή ασυνείδητα, εν προκειμένω ασυνείδητα, να διαταράξει την ομαλή πορεία της χώρας προς την έξοδο από την κρίση, την οριστική έξοδο από τα μνημόνια που ταλαιπώρησαν τον ελληνικό λαό τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Θέλω, ταυτόχρονα, να στείλω και ένα μήνυμα στους γείτονές μας που αυτές τις μέρες έχουν τις δικές τους διαδικασίες, όπως προβλέπονται από το Σύνταγμα, προκειμένου να προχωρήσουν στην αλλαγή της συνταγματικής τους ονομασίας, όπως προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών.

Θέλω να τους ενθαρρύνω να προχωρήσουν με αποφασιστικότητα και με θάρρος, διότι δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Η Ελλάδα, θέλω να το δηλώσω για άλλη μία φορά, δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτεί την ένταξη της γειτονικής μας χώρας σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό που η ίδια συμμετέχει, εν προκειμένω στην Ε.Ε ή το ΝΑΤΟ, με συνταγματική ονομασία που θα λέγεται Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Θέλω, λοιπόν, να τους ενθαρρύνω, να προχωρήσουν. Θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην ολοκλήρωση μιας ιστορικής Συμφωνίας για την ειρήνη και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια.

Και θέλω να τους διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα και η κυβέρνησή μου θα κάνει αυτό που πρέπει και αυτό που ορίζουν οι διεθνείς της υποχρεώσεις.

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Πριν από λίγες μέρες είχα περιγράψει την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ως έναν κυνικό συνεταιρισμό εξουσίας. Οι σημερινές εξελίξεις, φοβάμαι, ότι με δικαίωσαν απόλυτα. Ο κ. Τσίπρας σήμερα απέπεμψε τον υπουργό Εξωτερικών κ. Κοτζιά. Είπε ταυτόχρονα ότι δεν θα ανεχθεί καμία διγλωσσία στο ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών.

Απέπεμψε δηλαδή, τον άνθρωπο ο οποίος υπήρξε ο θερμότερος υποστηρικτής της συμφωνίας και ταυτόχρονα κράτησε στην κυβέρνηση τον κ. Καμμένο, ο οποίος έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι τη συμφωνία αυτή δεν τη θέλει, δεν τη στηρίζει και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να συμφωνήσει στην υπερψήφισή της.

Νομίζω ότι είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι ο κ. Τσίπρας δεν είναι απλά ένας αδύναμος πρωθυπουργός. Είναι πια ένας εκβιαζόμενος πρωθυπουργός. Και όσο πιο γρήγορα τελειώσει αυτή η φαρσοκωμωδία, τόσο καλύτερα θα είναι για τη χώρα.

Η Ελλάδα, ειδικά σήμερα, σε αυτές τις κρίσιμες γεωπολιτικές συγκυρίες, χρειάζεται μία κυβέρνηση σταθερή, αποφασισμένη η οποία θα μιλάει με μια φωνή και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Δεν την έχει σήμερα. Θα την αποκτήσει σύντομα μετά τις επόμενες εκλογές».

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

ΦΩΦΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΥΝΟΔΟ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (PES)

ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

ΜΕ ΘΕΜΑ

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ – ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

Τα προβλήματα με την νέα αύξηση των μεταναστευτικών ροών γίνονται εκρηκτικά!

Πρόσφατα επισκέφθηκα το κέντρο υποδοχής στην Μόρια.

Τα όσα συμβαίνουν εκεί με τους βιασμούς, την εκμετάλλευση γυναικών και παιδιών, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης παραβιάζουν βάναυσα τις ανθρωπιστικές μας αξίες.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπά.

Τώρα πρέπει να ληφθούν μέτρα, να αποσυμφορηθούν τα νησιά, να γίνει ορθή διαχείριση των πόρων.

Οι συμφωνίες της Ελληνικής Κυβέρνησης οδήγησαν σε επώδυνα αδιέξοδα.

Η Ένωση οφείλει να συμβάλλει στην ανακοπή των ροών από την Τουρκία,  την προώθηση της επανεγκατάστασης.

Καθυστερούμε επικίνδυνα στην Ευρώπη για την προώθηση μιας νέας αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής. (νέο σύστημα ασύλου, Κανονισμός Δουβλίνου, πρόγραμμα επανεγκατάστασης προσφύγων, προστασία εξωτερικών συνόρων).

Και τις καθυστερήσεις αυτές αξιοποιούν οι ακροδεξιοί και οι λαϊκιστές για να υπονομεύσουν τις δημοκρατικές και ανθρωπιστικές αξίες της Ένωσης.

Οφείλουμε να σταθούμε ενεργά απέναντι σε αυτές. Το επιβάλλουν οι αξίες μας ως προοδευτικές δυνάμεις.

Και καθώς οι περισσότερες νησιωτικές και συνοριακές περιοχές αντιμετωπίζουν εκτός από τις πιέσεις των μεταναστευτικών ροών και πρόσθετα προβλήματα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, θέλω εδώ να τονίσω την ανάγκη σύστασης “Οργανισμού για την Προώθηση της Συνεργασίας ανάμεσα στα Νησιά και τις Συνοριακές Περιοχές της ΕΕ” (Agency for the Promotion of the Cooperation of Islands and Border Regions of the EU).

Και τούτο γιατί, ενώ έχουμε δέσμη  πολιτικών  για τα νησιά και τις συνοριακές περιοχές, απουσιάζει το πλαίσιο, το εργαλείο για την προώθηση της συνεργασίας, ανταλλαγής καλών πρακτικών, ανάληψης κοινών πρωτοβουλιών δράσης, υλοποίησης κοινών σχεδίων, κλπ.

Ζητώ από την κοινοβουλευτική μας Ομάδα στο ΕΚ να υποστηρίξει τη πρωτοβουλία αυτή.

Σχόλιο Λεωνίδα Γρηγοράκου, υπεύθυνου Κοινοβουλευτικού Τομέα Παιδείας του Κινήματος Αλλαγής για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην Φιλοσοφική.

Τα κρούσματα της ασυδοσίας  αυξάνονται με μαθηματική πρόοδο. Ο χώρος των Πανεπιστημίων έχει μετατραπεί σε εργαστήρι ευτελισμού και  ανομίας. Η ανοχή, που επιδεικνύουν οι κυβερνώντες στους διάφορους «Ρουβίκωνες», αντιστρατεύεται και το πανεπιστημιακό άσυλο και το κράτος δικαίου.

Η εγκατάσταση του Ρουβίκωνα στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν είναι ανέκδοτο, είναι νοσηρή πραγματικότητα. Η Ελλάδα καθίσταται περίγελος με όσα  τραγελαφικά συμβαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Φτάσαμε μέχρι του σημείου εγκλωβισμού καθηγητών από ομάδα φοιτητών στο κτήριο της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ, πράγμα που  συνιστά  άλλη μια προκλητική πράξη, που δε συνάδει με μια χώρα που θέλει να αποκαλείται ευρωπαϊκή.

Η πολιτεία, έστω και τώρα, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Οι αποκαλούμενες «συλλογικότητες» είτε των Εξαρχείων είτε άλλων ομάδων, δεν αντιμετωπίζονται με στρουθοκαμηλισμούς και υπεκφυγές. Απαιτείται καθαρή βούληση.