Πτήση μέσα στὸ νέφος τῆς πνευματικῆς συγχύσεως
Μιὰ πρωτόγνωρη παραδοξότητα ἔκαμε τὴν ἐμφάνισή της τὸν τελευταῖο καιρὸ στὸ πολιτικὸ προσκήνιο τῆς πατρίδας μας ἐν ὄψει τῆς διπλῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας Μαΐου καὶ Ἰουνίου τοῦ 2023 γιὰ τὴν ἀνάδειξη νέου Κοινοβουλίου.
Ἕνας τετραετὴς νεότευκτος κομματικὸς σχηματισμὸς ἀναδύθηκε πλέον ἐνεργὰ καὶ ζήτησε τὴν ψῆφο τοῦ λαοῦ μας, μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιπαλέψει τὸ φθαρμένο πολιτικὸ σύστημα, ὅπως ἰσχυρίζεται.
Ἀπολύτως θεμιτὸ τὸ ἐγχείρημα. Ἄλλωστε, εἶναι θεμελιῶδες δικαίωμα, ὑπὸ τὶς συνταγματικῶς κατοχυρωμένες προϋποθέσεις, ἡ δημιουργία κομμάτων, ὁποιουδήποτε ἰδεολογικοῦ φάσματος, ποὺ ἔχουν ὡς στόχο νὰ μεταφέρουν τὴν πολιτικὴ θέληση μερίδων τοῦ λαοῦ στὸ ἀντιπροσωπευτικὸ κοινοβουλευτικὸ σῶμα.
Γιὰ τὴν περίπτωση ὅμως τοῦ συγκεκριμένου νεοπαγοῦς κόμματος ἀπαντᾶ μιὰ βασικὴ διαφορά, σὲ σχέση πρὸς τὰ ὑπόλοιπα πολιτικὰ κόμματα, ποὺ κατέρχονται στὸ στίβο τῶν ἐκλογῶν, διότι˙
-προωθεῖ τὸ ἰδεολογικό του γνοφῶδες ‘’πιστεύω’’ μὲ ἑτερόκλητα καὶ ἀσύμπτωτα μεταξύ τους στοιχεῖα, ἀλλὰ καὶ αὐτοαναιρούμενες θέσεις, ἐπικαλούμενον μετ’ ἐμφάσεως τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ πίστη
-εἰσβάλλει, ἐπιθετικά, πρὸς ἄγραν ψήφων, στὴν ἐν Χριστῷ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα τῶν πιστῶν, τὴν ὁποίαν καὶ ἀπειλεῖ. Οἱ σχέσεις πολλῶν ψυχραίνονται, οἱ ἀντιπαραθέσεις ἐντείνονται καὶ ὁ ἱερώτερος χῶρος, ὅπου συνάπτονται οἱ πολλοὶ εἰς ἕν, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Κυρίου [1], γίνεται πεδίον θρησκευτικῆς ἰδεολογικῆς ἀντιπαλότητος. Καὶ ἐνῶ γιὰ οὐσιώδη ὑπαρξιακὰ θέματα δὲν ἐξέφραζε ἄποψη γιὰ νὰ μὴν διχάσει, ὅπως διετείνετο, γιὰ τὴν εἴσοδό του στὴν Βουλὴ δὲν διστάζει νὰ κατακερματίσει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἠθικοὶ αὐτουργοὶ τῆς συγχύσεως, οἱ ἐμπνευστὲς τοῦ ἐγχειρήματος, φυσικοὶ αὐτουργοί, ὁ ἀκατέργαστος καὶ παγιδευμένος στὰ ἔνστικτά του ὄχλος, ποὺ ἀφελῶς νομίζει, κρυμμένος μέσα στὴν ἀνωνυμία του, ὅτι ἕνα μεσσσιανικοῦ τύπου ὅραμα βρῆκε ἐπὶ τέλους τοὺς ἐκφραστές του.
Στὴν συνέχεια γίνεται προσπάθεια ἀξιολόγησης τεσσάρων σημείων αἰχμῆς καὶ κριτικῆς ἀποτίμησης τῶν θέσεων τῆς νεοσυστάτου αὐτῆς πολιτικῆς κίνησης σὲ μιὰ προσπάθεια συμβολῆς στὴν κατανόηση τοῦ φαινομένου αὐτοῦ, ὅπου μιγνύονται ἀμίκτως βέβηλα καὶ ἱερά.
- Χριστιανοδημοκρατία;
Ἔχει ἤδη γίνει σαφές, ὅτι ὁ συγκεκριμένος κομματικὸς συνασπισμὸς ἐπιχειρεῖ νὰ δημιουργήσει ”χριστιανικό” κόμμα, ποὺ θὰ ἐκπροσωπεῖται στὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο σὲ θεσμικὸ πλέον ἐπίπεδο, καὶ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας[2], μὲ τήν, ὡς φημολογεῖται, σύμπραξη πανσέβαστων πνευματικῶν κέντρων τῆς πατρίδας μας. Αὐτὸ καὶ μόνον τὸ γεγονός ἀποτελεῖ καὶ τὴν οὐσιώδη, εἰδοποιό ”ἰδεολογικὴ” διαφορά του σὲ σχέση προς ὅλα τὰ ἄλλα κόμματα, ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸ κάδρο τῆς μεταπελευθρωτικῆς ἱστορίας τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους.
Ἡ προσπάθεια αὐτή φαντάζει σὲ σμικρογραφία, ὡς ἀμυδρὰ ἐπιχείρηση ἐνεργοποίησης τῆς ἰουδαϊκῆς παραντίληψης περὶ τοῦ Μεσσία γιὰ ἐγκαθίδρυση ἐγκόσμιας βασιλείας. Ὁπωσδήποτε ὑποκύπτει στὸν τρίτο πειρασμὸ μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Διάβολος προσπάθησε νὰ ὑποτάξει τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ εἰσπράξει τὴν ἀπάντηση, ‘’ὕπαγε Σατανᾶ[3].’’ Ζηλοῖ δόξαν Ποντίφηκος, ἔστω καὶ σέ ἐπίπεδο μινιατούρας, μὲ στοιχειώδη πολιτικὴ ἐξουσία, γιὰ νὰ προωθήσει τὶς εὐαγγελικὲς ἀρχές, σὲ πλήρη ἀντίφαση πρὸς τὴν Κυριακὴ ἀποστροφή ”Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου[4]’’.
Ὁ Χριστὸς ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου ἀποποιήθηκε πλήρως κάθε ἐγκόσμια βασιλικὴ ἐξουσία. Ἦλθε ὡς ὁ πάσχων Δοῦλος Θεοῦ (Ἔβεδ Γιαχβέ)[5] καὶ ἀπεκάλυψε τὸ Βασιλικό Του ἀξίωμα ὡς Θεανθρώπου, ”ἐπί ξύλου[6]’’ ἢ διαφορετικά, ‘’ἐβασίλευσεν ἀπὸ τοῦ ξύλου[7]’’ σύμφωνα μὲ πρωτοχριστιανικὲς ἐκφράσεις, δηλωτικὲς τῆς Σταυρικῆς Του θυσίας, μὲ τὴν ὁποία ἔθεσε βαφαῖς ἐρυθραῖς, ἀπὸ τὸ Ἰδικόν Του Αἷμα, τὴν ἀμετάκλητον εἰς τοὺς αἰῶνας ὑπογραφὴν τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου [8]. Εἶναι ὁ «κατάστικτος τοῖς μώλωψι καὶ πανθενουργός.»
Ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ Πάθους Του, ὅταν οἱ ἐκ τῶν Δώδεκα Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης ζήτησαν περίοπτες ἐγκόσμιες θέσεις καί ‘’ὑπουργεῖα’’, τοὺς παρέπεμψε πρῶτα στὸ πυρακτήριο τοῦ μαρτυρίου.
Εἶναι προφανές, ὅτι τὸ κόμμα αὐτό ἀφομοιώνει στὴν ἰδεολογία του τὴν φιλοσοφία τῶν δυτικῆς κοπῆς ‘’Χριστιανο’’- δημοκρατικῶν κομμάτων, τὰ ὁποία ἄνθησαν μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στὴν Εὐρώπη, μὲ ἐμφανῆ τὴν ἐπίδραση τοῦ προτεσταντισμοῦ. Ὑπῆρξαν γεννήματα τῆς ἀποχριστιανοποιούμενης δυτικῆς Εὐρώπης, ποὺ βυθιζόνταν στὴν ἀπόγνωση ἀπὸ τοὺς δύο αἱματηρότερους πολέμους στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία.
Προφανῶς εἶναι ἐκτὸς πάσης ἀμφισβητήσεως, ὅτι καὶ σήμερα ὑπάρχουν σκληρὰ κοινωνικὰ καὶ πολιτικὰ ἀδιέξοδα, τόσο στὴν πατρίδα μας, ὅσο καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο. Οἱ νομιζόμενες, ὅμως, ὡς ρεαλιστικὲς λύσεις στὴν κοντόφθαλμη προοπτικὴ τοῦ ”ἐδῶ καὶ τώρα”, ποὺ μαστίζει ἕνα λαὸ ἀποίμαντο καὶ ἀφημένο στὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας καὶ τὸν παγετὸ τῆς νυκτός[9], στὴν οὐσία τους ἀποτελοῦν οὐτοπικὰ συγκαιριακὰ ἐφευρήματα.
Ὁ μόνος ρεαλισμὸς στὸ ἱστορικὸ προσκήνιο εἶναι αὐτός, ποὺ συναντοῦμε στὴν πρὸς Διόγνητον ἐπιστολή, ἡ ὁποία συνετάγη καταμεσῆς τῶν διωγμῶν. Ἐκεῖ τονίζεται ὅτι οἱ Χριστιανοί «τοῖς ἰδίοις» καὶ μόνον «βίοις νικῶσι τοὺς νόμους[10]» ἔστω κι’ἄν ἀπαιτηθεῖ τὸ μαρτύριο. Ἡ ἀποστροφὴ αὐτὴ ἀποτελεῖ καὶ τὴ λυδία λίθο τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς γνησιότητας.
- Ἡ ἀντίληψη τοῦ κόμματος περὶ ἐκτρώσεων καὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας
α. Οὐδέποτε τὸ κόμμα αὐτὸ ἀποδέχθηκε ὅτι τὰ ἐμβόλια ἀποτελοῦν προϊόντα δυσεξαριθμήτων ἀμβλώσεων ἐμβρύων ἀνθρώπων, τεμαχισθέντων ἐν ζωῇ, παρὰ τὴν παράθεση ἰσχυροτάτων τεκμηρίων, τὰ ὁποία ἤδη ἀναγνωρίζονται καὶ ἀπὸ δικαστικὲς ἀποφάσεις καὶ ἑλληνικῶν Δικαστηρίων[11]. Μέχρι καὶ σήμερα ὑποστηρίζει τὴν ἄποψη ὅτι ἀποτελοῦν ἰατρικὸ καὶ μόνον θέμα, διαφωνεῖ δέ μόνον ὡς πρὸς τὴν ὑποχρεωτικότητα γιὰ καθολικὸ ἐμβολιασμό, κι’αὐτὸ τὸ κάνει ἀναιμικά.
Ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος δέχθηκε συνειδητὰ μέσα του τὸν γενετικὸ τροποποιητή-ἐμβόλιο, γεγονὸς ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὰ ὅρια μιᾶς προσωπικῆς καὶ μόνον ἀπόφασης, ἀλλὰ περιέχει ἐπὶ πλέον προφανῆ συμβολισμό, διότι οἱ πράξεις του ἐξακτινίζονται καὶ ἐπιδροῦν μιμητικὰ πρὸς τὸ κομματικό του κοινό, διότι ‘’τὸ τῆς πόλεως ὅλης ἦθος ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσιν‘’ [12] καί «κατὰ τὸν κριτήν (κυβερνήτην)τοῦ λαοῦ, οὕτως καὶ οἱ λειτουργοί (ὑπάλληλοι) αὐτοῦ [13] ‘.
Δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυρισθεῖ τὸ κόμμα αὐτό, ὅτι οἱ ἐπὶ κεφαλῆς του ἀγνοοῦσαν τὰ περὶ τῆς παραγωγῆς τῶν ἐμβολίων καὶ τὴν παρουσία ἀνθρωπίνων στοιχείων μέσα σ’αὐτά, μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπὶ τρία συναπτὰ ἔτη ἀμείωτη ἐνημέρωση.
Συνεπῶς, καὶ ὁ Πρόεδρος ὡς πρόσωπο, ἀλλὰ καὶ τὸ κόμμα του μὲ τὴν παραπάνω θέση τους, προσβάλλουν συνειδητὰ τὴν περὶ τοῦ ἀνθρώπου διδασκαλία τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὑπεκφεύγουν ἐπιτηδείως, ὑπὸ τὸ προκάλυμμα τῆς μὴ ὑποχρεωτικότητας.
Ὅταν ἐπεβλήθη τὸ ἀναγκαστικὸ καὶ ἀντι-ιατρικὸ μέτρο τοῦ ἀναγκαστικοῦ ‘’ἐμβολιασμοῦ’’, οἱ ἴδιοι κρύφθηκαν σὲ λαγούμια, ἐσίγησαν ὡς ἰχθύες, σιώπησαν αἰδημόνως. Τὴν στιγμὴ ποὺ σπάραζαν τοὐλάχιστον 7.500 χιλιάδες οἰκογένειες, ὑπερασπιζόμενες τὴν ἀνθρώπινη ἀξία καὶ ἀξιοπρέπεια, κάτι πού συνεχίζεται ἐν μέρει μέχρι καὶ σήμερα, ”οὐκ ἦν φωνὴ οὐκ ἦν ἀκρόασις[14]’’, ἐκ μέρους τους.
β. Ἡ ἀσύμμετρη πρὸς τὴν θεωρία τους πράξη, πάνω στὸ θέμα αὐτό, ἀποκαλύφθηκε, ὅταν δημοσιογράφος τοῦ μεγάλου συστημικοῦ διαύλου πανελλαδικῆς ἐμβέλειας ρώτησε εὐθέως τὸν Πρόεδρο τοῦ κόμματος αὐτοῦ, τὴν ἑπομένη των ἐκλογῶν τῆς 21ης Μαΐου 2023, γιὰ τὴν θέση του ἀπέναντι στὴν ἄμβλωση καὶ τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἡ ἀπάντηση ἦταν ἀληθινὰ προκλητική, ἀναπάντεχα σοκαριστική. Ἀκοῦς καὶ δὲν πιστεύεις στ’ αὐτιά σου.
Δημοσιογράφος: Στὰ θέματα τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλόφιλων γιὰ τίς ἀμβλώσεις, αὐτὸ τὸν κύκλο τῶν θεμάτων, τί ἀπόψεις ἔχετε;
Πρόεδρος του κόμματος: ”Κοιτᾶξτε. Αὐτὰ εἶναι πνευματικὰ θέματα καὶ πολλὲς φορὲς πάλι δὲν μπορῶ νὰ ἀπαντήσω ἐπιπόλαια πολλὲς φορὲς πάλι πρέπει νὰ τὰ παραπέμψουμε…..”
Εὐθύς, κόβει ἀπότομα καὶ ἀδέξια τὴ συνέχιση τοῦ λόγου του ἐπὶ τοῦ ἐρωτήματος καὶ γλυστρᾶ σὲ ἄλλο θέμα λέγοντας, ”π.χ. μιὰ κυρία μὲ ρώτησε γιὰ ἕνα θέμα τοῦ γάμου” κλπ.
Δημοσιογράφος: Ἕνα λεπτό, οἱ πολῖτες ἔχουν τὰ ἴδια δικαιώματα καὶ χαίρουν τὸν ἴδιο σεβασμὸ ἀνεξαρτήτως της σεξουαλικῆς τους προτίμησης;
Πρόεδρος τοῦ κόμματος: Θὰ ἀπαντήσω ὡς θεολόγος
Δημοσιογράφος: Ὄχι. Ὡς πρόεδρος θέλω νὰ μοῦ ἀπαντήσετε [15]….
Ὄντως, ράβδος ἐν γωνίᾳ, ἄρα βρέχει.
Στὴ συνέχεια, πιεζόμενος νὰ λάβει θέση περὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, στιγμάτισε μέν μιὰ ad hoc προσβολὴ τῶν ὁμοφυλοφίλων πρὸς τὶς σεπτὲς εἰκόνες τῶν ἁγίων σὲ βδελυρὸ gay pride, ἀλλὰ ὄχι καθ’ἑαυτήν τὴν ἁμαρτίαν, ὡς τόν ‘’κολοφῶνα τῶν κακῶν’’[16], κατὰ τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον.
Σημειωτέον, ὅτι ἡ ἁμαρτία αὐτὴ εἶναι ἐκείνη ποὺ ἐξεβίασε τὸ ἄσβεστο πῦρ τῆς κολάσεως (Σόδομα καὶ Γόμορα) νὰ φανεῖ πολὺ πρὶν τῆς Δευτέρας Παρουσίας σὲ ὅσους διαπράττουν τὸ ἐπάρατο αὐτὸ ἀνοσιούργημα [17] .
Ἆρά γε οἱ λόγοι τοῦ Εὐαγγελίου παραπέμπονται… ποῦ; σὲ ἐπιτροπὲς πρὸς ἔγκριση; Ὦ τῆς ἀναισχυντίας. ”Ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ [18].’’
Αὐτοπροπροσδιορίζονται ὡς Χριστιανοί, ἀλλὰ ὀρρωδοῦν πρὸ εὐτελῶν ‘’εἰσαγγελάτων’’, ποὺ ἔχουν ἰσοδύναμη ἀξία μὲ τὴν δούλη θυρωρό (τὴν παιδίσκη) ἡ ὁποία ἐρώτησε τὸν Πέτρον «μὴ καὶ σὺ ἐκ τῶν μαθητῶν εἶ τοῦ ἀνθρώπου τούτου [19];»
Οὔτε μὲ ἐμβρυουλκὸ δὲν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ στόμα του εὐθεῖα ἀπάντηση, παρὰ τὴν πίεση ποὺ ἐφήρμοζε ὁ ἐν λόγῳ δημοσιογράφος, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅσα τὸ κόμμα ἐπισήμως προβάλλει ὡς βασικὲς ἀρχὲς στὶς διακηρύξεις του καί «ὁ ἀναγινώσκων νοείτω [20]». Οἱ ἀντιφάσεις αὐτὲς δεικνύουν ἢ συλλογικὸ διασχιστικὸ τρόπο σκέψης (folie à plusieurs) ἢ σκοπούμενη παραπλάνηση τοῦ λαοῦ.
Ὁ Κύριος δὲν εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς ὑπέδειξε τὴν ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων εὐθύτητα; ‘’ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί , οὔ, οὔ˙ Τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν’’;[21]
Ὁ Κύριος δὲν εἶναι Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος διὰ τοῦ ἠγαπημένου Του Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἀπευθυνόμενος στὸν Ἄγγελον (Ἐπίσκοπον) τῆς Λαοδικείας, τοῦ ἐπισημαίνει καὶ τὸν προειδοποιεῖ: «οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός… μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου[22].»
«Ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀί̈δαο πύλῃσι γίγνεται, ὃς πενίῃ εἴκων ἀπατήλια βάζει[23].”… = ὅσο μοῦ ‘ναι μισητὲς τοῦ Ἂδου οἱ μαῦρες πύλες, τόσο μισῶ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ψεύδεται ἀπὸ χρεία, τὸ γὲ νῦν ἔχον δὲ ἀπὸ τὴ χρεία τῶν ἐκλογῶν καὶ τῶν προσπορισμὸ ψήφων.
‘’ Γιὰ ν’ ἀκουστεῖς ἀπὸ τὸν κόσμο, πρέπει νὰ μιλᾷς ἀπὸ τὶς πλαγιὲς τοῦ Γολγοθᾶ, ἢ πρέπει ν’ ἀποτυπώνεις τὴν ἀλήθεια μὲ πόνο καὶ καλύτερα μὲ θάνατο[24] ‘’.
- Ἡ ἱεραρχία τοῦ κόμματος
Βαθὺ προβληματισμὸ δημιουργεῖ ἡ ἱεραρχικὴ συγκρότηση του κόμματος.
-Ὁ Πρόεδρος, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν παραπάνω τηλεοπτικὴ συνέντευξή του ἐπέδειξε ἡττοπάθεια καὶ ἔλλειψη ἡγετικῶν προτερημάτων, ὅταν ἐρωτώμενος γιὰ τὰ οὐσιώδη τῆς πίστεως, πάνω στὰ ὁποῖα θέλει νὰ στήσει τὸ πολιτικὸ του profil τὸ ὑπ΄αὐτὸν κόμμα, ἔδειξε χωρὶς περιστροφὲς ὅτι ἢ ἐλέγχεται ἢ παραπαίει.
-Τὸ πανίσχυρο σκοτεινὸ βουλευτήριο ἀποτελούμενον ἀπὸ hommes invisibles – ἀθέατους ἀνθρώπους[25], ποὺ μποροῦν νὰ τραβήξουν καὶ τὸ αὐτὶ τοῦ Προέδρου ὁποιαδήποτε ὥρα θελήσουν. Μόνον σὲ ἑσμοὺς σεχτῶν καὶ λεσχῶν ἀπαντοῦν τέτοιες πρακτικές. Ἀντιθέτως ὁ Χριστὸς διδάσκει˙ «ὅ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί, καὶ ὅ εἰς τὸ οὕς ἀκούετε κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων[26].»
-Ἡ ὁμαιχμία, ἐκ τοῦ ρήματος ὁμαιχμέω = συμμαχῶ γιὰ μάχη ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ [27]. Αὐτὴ ἀποτελεῖ ἕνα εὑρύτερο φανερὸ διοικητήριο, στὸ ὁποῖο προσέδωκαν τὸν παραπάνω ἀρχαιοελληνικὸν πολεμικὸν ὅρον. Οἱ ἴδιοι ἀποφαίνονται, ὅτι «σὲ ἀντίθεση μὲ ἕναν “σωτῆρα”, ἡ ὁμαιχμία δὲ σπάζει, δὲ στομώνει, δὲ στραβώνει, δὲν ἀλλάζει πορεία.[28]» Ἀπὸ τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τρεπτός. Ἐὰν οἱ ἀρχιτέκτονες τοῦ κόμματος ἔχουν τὴν χάρη τοῦ «βλέπειν»[29] καὶ προορoῦν τὸ ἄτρεπτον τῶν μελῶν τῆς ὁμαιχμίας, γίνεται σαφὲς ὅτι τὸ φαινόμενον εἶναι ἰδιαιτέρως ἐπικίνδυνον, πνευματικῶς καὶ ψυχολογικῶς, γιὰ τοὺς ἴδιους ἀλλὰ καὶ τὸ κομματικό τους κοινό.
- Ἡ προεκλογικὴ διαφημιστικὴ καμπάνια τοῦ κόμματος μέσα ἀπὸ τὰ Video clips, τὸ κλειστὸ μικρὸ σύστημα συμβόλων.
Ἡ εἰκόνα παίζει σημαντικὸ ρόλο στὴν προώθηση ἑνὸς οἱουδήποτε προϊόντος μὲ τὴν ἐπιτηδευμένη στὴν ἀγορὰ πολυτροπικὴ προβολή.
Εἰκόνες τῶν πολιτικῶν διαφημίσεων καὶ προφανῶς κάθε ἄλλης διαφήμισης, χαρακτηρίζονται ἀπό ‘’χαμηλὸ πληροφοριακὸ φορτίο, ἀλλὰ ὑψηλὴ ἐπικοινωνιακὴ συχνότητα καὶ ἐμβέλεια[30].’’
Ἔτσι ἡ ἀπεικόνιση τῆς πραγματικότητας μετατρέπεται σέ ‘’πραγματικότητα τῆς ἀπεικόνισης’’ καὶ ἡ διαφήμιση γίνεται μιὰ μετα-γλῶσσα παραγωγῆς νοημάτων, μέσῳ τῆς ὁποίας ἐπιτυγχάνεται ὁ ἐπιθυμητὸς ἐπικοινωνιακὸς λόγος. Ὡς ἐν παρόδῳ σημειώνουμε, ὅτι οἱ ἐφημερίδες ποὺ ἀπευθύνονται σὲ ἀποδέκτες ὑψηλοῦ νοητικοῦ ἐπιπέδου ἐλαχιστοποιοῦν τὶς εἰκόνες, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς ‘’λαϊκές’’, οἱ ὁποῖες κατακλύζονται ἀπ’ αὐτές.
Ἰδιαιτέρως στὴν προβολὴ τῆς διαφήμισης παίζει σημαντικὸ ρόλο ἡ θηλυκότητα, ὁ αἰσθησιασμὸς ποὺ διεγείρει τὴν ἐνστικτώδη γενετήσια παρόρμηση. Προβάλλεται τὸ γυναικεῖο σῶμα καὶ χρησιμοποιεῖται σὰν ἀντικείμενο πόθου, ποὺ διασταυρώνεται μὲ τὸ προϊόν, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ διαφημισθεῖ, χωρὶς μεταξύ τους (γυναίκας καὶ προϊόντος) νὰ ὑπάρχει καμμία σχέση. Ἔτσι, μέσα ἀπὸ τὴν διαδικασία τῶν ἐξαρτημένων ἀντανακλαστικῶν (Pavlov) καὶ τῆς συντελεστικῆς ἐξαρτημένης μάθησης (Skinner), ἡ θηλυκότητα, ὅπως τὴν ἀντιλαμβάνεται ὁ φεμινισμός, λειτουργεῖ ἢ ὡς μιμητικὸ παράδειγμα γιὰ τὴν γυναῖκα ἢ ὡς ἀντικείμενο πόθου γιὰ τὸν ἄνδρα. Ἔτσι, ἀντὶ νὰ διαφυλαχθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν κατ’ ἐνέργειαν φιληδονίαν, ἐρεθίζεται ἡ ἐνστικτώδης προδιάθεση τῆς σεξουαλικότητας καὶ διεγείρονται οἱ ἐμπαθεῖς λογισμοί[31].
Πῶς συμβιβάζεται, λοιπόν, ἕνας πολιτικὸς σχηματισμὸς ποὺ ὀμνύει στὰ τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεως, ὅπως ἰσχυρίζεται, νὰ παραβλέπει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου ”ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτῆς ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ[32]’’, μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τῶν κομματικῶν φιλοδοξιῶν του καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ τὴν μεταπτωτικὴ φύση τῆς σεξουαλικότητας καιροσκοπικά;
Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ἀντὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ ὁδηγεῖται πρὸς τὴν ἀπάθεια, δηλαδὴ πρὸς τὸν ἐπαναπροσανατολισμόν του εἰς τὸ Ἀγαθόν, καὶ νὰ μορφώνεται ὁ Χριστὸς[33] μέσα στὴν καρδιά του, ἐνισχύονται τὰ πάθη, ποὺ τὸν καθηλώνουν στὴν παχυλότητα τῶν αἰσθητῶν πραγμάτων. Ἐπειδὴ δέ «τὸ κακόν (γάρ) ἔξω προαιρέσεως ἐφ’ ἑαυτοῦ κείμενον οὐκ ἔστι» [34], διότι δὲν ἔχει ὀντολογικὴ ὑπόσταση, τὰ προπαγανδιστικὰ τεχνάσματα ἐξάπτουν τὶς ἐμπαθεῖς διαθέσεις τῆς ψυχῆς, ἀκινητοποιοῦν πνευματικὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ διαβρώνουν τὸ αὐτεξούσιόν του, ὥστε αὐτὸς νὰ τρέπεται πρὸς τὸ κακόν, ἐκ προαιρέσεως, ἀλλοτριούμενος ἀπὸ τὸ Ἀγαθόν.
Δυστυχῶς, μὲ ἕναν ἁπλὸ περίπατο στὰ διαφημιστικὰ spot τῆς προεκλογικῆς περιόδου 2023 τὸ κόμμα αὐτὸ εἶχε τὴν πιὸ προωθημένη ἐμπαθῆ διαφημιστικὴ καμπάνια, σὲ σχέση πρὸς ὅλα τὰ ἄλλα πολιτικὰ κόμματα, τῆς πατρίδας μας.
- ‘’Πονεμένη Ρωμηοσύνη’’
Ὅσον ἀφορᾶ τὸν πατριωτισμὸ ποὺ ἐπικαλεῖται τὸ ἐν λόγῳ πολιτικὸ κόμμα, σὲ θεωρητικη βάση δίνεται ἡ αἴσθηση ὅτι ἐπιχειροῦν τὴν ἀναγόμωση τῆς φιλοπατρίας. Ὅμως τὰ γεγονότα ὅπως ἐξελίσσονται ἀποκαθηλώνουν τὸ ἀφήγημα αὐτὸ καὶ ἀποκαλύπτουν τὸ συστημικό του πρόσωπο.
Μὲ οὐτοπικὲς προγραμματικὲς δηλώσεις, μετονομάζουν τοὺς παρανόμους μετανάστες στὴν πατρίδα μας ὡς μετοίκους, τοὺς ἀποδίδουν πλήρη νομικὰ δικαιώματα, ἀλλὰ καὶ ἰδιοκτησιακά, ἐπὶ σαράντα ἐννέα χρόνια, μὲ δυνατότητα ἐπέκτασης τοῦ χρόνου αὐτοῦ σὲ ἐνενῆντα ἐννέα χρόνια, καὶ ἐν συνεχείᾳ σὲ μόνιμη χρονικὴ ἐπέκταση.
Πλήρη παράδοση τῆς πατρίδος μας στὴν Νέα τάξη πραγμάτων, μαζὶ μὲ πολλὰ ἄλλα εὔθυμα προσχήματα καὶ προτάσεις. Πλήρη ἄγνοια τῆς τεθείσης θεόθεν τάξεως στὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες, σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίον τοῦ Δευτερονομίου˙ «Ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ[35].»
Στὸ πολυπληθὲς ναυάγιο τῆς αἰσχύνης, ποὺ ἔλαβε χώρα σὲ διεθνῆ χωρικὰ ὕδατα (15 Ἰουνίου 2023), καὶ τὸ φόρτωσαν, ὦ τοῦ θαύματος, στὸν χειμαζόμενο ἑλληνικὸ λαό, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει δυνάμεις ἀντιστάσεως, ἐπειδὴ βρίσκεται πλέον σὲ πλήρη πνευματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀποσύνθεση, ὁ περὶ οὗ λόγος κομματικὸς μηχανισμὸς προσέτρεξε νὰ συμπαραταχθεῖ μὲ τὴν θέση τῶν συστημικῶν κομμάτων, συμμετέχοντας στὸ δῆθεν ‘’ἐθνικό’’ πένθος τῆς ὄντως ἀνήκεστης αὐτῆς τραγωδίας[36]. Πῶς μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ τραγικὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν (28-2-23) ὑπῆρξε ἐπιλεκτικῶς πλήρης τύφλωση, κώφωση καὶ ἀλαλία στούς ‘’φιλοπάτριδες’’ αὐτοὺς ρωμηούς[37], μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴ χαράξουν οὔτε μιὰ συλλυπητήριο γραμμὴ συμπάθειας; Ἁπλῶς στριμώχνονται κι’ αὐτοὶ στὸ in τῆς κρατούσης τάξεως, ἢ μᾶλλον ἀταξίας.
Στὴν καταληκτήρια παράγραφο τῆς ἀνακοίνωσης τοῦ προέδρου τοῦ κόμματος γιὰ τὸ ναυάγιο ἀναφέρεται ὅτι, «σὲ κάθε περίπτωση, ἐμεῖς πενθοῦμε γιὰ τίς ζωὲς τῶν ἀνθρώπων ποὺ χάθηκαν» δεικνύοντας ἀθελήτως τὸ ποιόν τῆς θεολογικῆς-ἐκκλησιαστικῆς (;;;) τους σκέψης. Καμμιὰ ζωὴ κύριοι δὲν χάνεται, ἀλλὰ ἀπέρχεται στὸν Δημιουργό της, τὸν παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἀναστάντα ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου, Ἰησοῦν Χριστόν.
Σὲ τὶ μπορεῖ νὰ διαφέρει τὸ κόμμα αὐτὸ ἀπὸ τὰ ἤδη ὑπάρχοντα, τὸ ὁποῖο, δυστυχῶς, σπαράσσει τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀνοίγει κερκόπορτες στὶς συνειδήσεις τῶν Χριστιανῶν, γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ ἐθνική μας ἅλωση;
Παραλλήλως, ὅμως, καὶ μὲ ἄδολη ἀδελφικὴ ἀγάπη καὶ πόνο διερωτῶμαι. Ποιὸ ἆρά γε νὰ εἶναι τὸ κριτήριο τιμίων Πατέρων ποὺ μὲ ὁρμὴ ξεπέφτουν ἀπὸ τὴν βασίλειο ἱερατικὴ ἀξία τους σὲ διακονιάρηδες τῆς ἐξουσίας;
Πῶς μποροῦν μὲ βάση τὰ παραπάνω νὰ ἀρθρώνουν τραγικές ἀποστροφές, ὅπως ”ἡ (πολιτική) ψῆφος σὲ συγκεκριμένο κόμμα εἶναι ὁμολογία πίστεως;”, νὰ στραγγαλίζουν συνειδήσεις καὶ νὰ καταργοῦν μὲ τὸ ἔτσι θέλω τὸ αὐτεξούσιον τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, προσβάλλοντας ὑπὸ τὸ πέπλο τῆς ὑπακοῆς ἕνα ἐκ τῶν βασικῶν ἀξιωμάτων τοῦ κατ’εἰκόνα, τὸ Λογικόν; Εἶναι ἐκκλησιαστικὸ ἔργο αὐτό;
Ἡ ὑπακοὴ ἰσχύει ἀπαρεγκλήτως, μόνον καὶ μόνον, στὸ μέτρο ποὺ βρίσκεται σὲ ἀπόλυτη συμφωνία μὲ τὴν διδασκαλία καὶ τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας.
Συμπέρασμα
Κάθε κομματικὴ κατασκευὴ ἐξ ὁρισμοῦ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν καθολικότητα, ὡς κομμάτι ἀντὶ τοῦ ὅλου. Πολλῷ μᾶλλον ὅταν ἡ ἔννοια τῆς καθολικότητας ἀναφέρεται στὸ Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησία καὶ κόμματα εἶναι ἔννοιες ἀσύμβατες.
Αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν καὶ ὅπως συμβαίνουν ἀποτελοῦν θλιβερὲς παραδοξότητες σ’ένα συγκριτιστικὸ πολιτικὸ ἀμάλγαμα μὲ περιτύλιξη ἀπό ‘’ὀλίγον χριστιανισμόν’’ καὶ ἱκανὴν δόσιν ‘’πονεμένης ρωμηοσύνης’’, γιὰ νὰ μὴ γίνει αἰσθητό, ὅτι αὐτὸ τὸ κρᾶμα ὄζει. Ἀλλ’ «οὐ γὰρ ἔστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται[38].» Δυστυχῶς, ὅμως, δὲν παύει νὰ εἶναι μιὰ ἀκόμη πληγὴ στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
«Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαὸς τοῦ Θεοῦ
καὶ γὰρ Αὐτὸς πολεμήσει τοὺς ἐχθρούς
ὡς Παντοδύναμος»
Στῶμεν καλῶς!
π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου
Πρωτοπρεσβύτερος
MD, MSc, PhD Ψυχίατρος
