ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ:
‘’ Ἀδελφὴ τοῦ θανάτου ‘’
Ροῦντολφ Νουρέγιεφ
Στὴν Ἐπιτροπὴ Κοινωνικῶν Ὑποθέσεων τῆς Βουλῆς συζητήθηκε τὸ νομοσχέδιο ποὺ ἀναγνωρίζει νομικὰ ὡς γάμο, τὴν παρὰ φύση συμβίωση τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ δηλ. Λεσβιών, ὁμοφυλόφιλων, Ἀμφιφυλόφιλων, Τράνς, Queer, Intersexual, ἐπὶ πλέον δέ, παιδεραστῶν(;) καὶ κτηνοβατῶν (;) (ποὺ κρύβονται ὑπὸ τὸ + (plus) καὶ δίνει σ’αυτούς, τὸ δικαίωμα τεκνοθεσίας ἀνηλίκων τέκνων.
Μεταξὺ τῶν κληθέντων γιὰ νὰ ἐκφράσουν ἐνώπιον τῆς ὡς ἄνω Ἐπιτροπῆς τὴν ἐπιστημονική τους τοποθέτηση, ἦταν ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας κ. Μποζίκας Βασίλειος – Παντελεήμων καὶ ἡ Γενικὴ Γραμματεὺς τῆς Παιδοψυχιατρικῆς Ἑταιρείας Ἑλλάδος κ. Κωνσταντίνα Μαγκλάρα μὲ συνεπίκουρό της, τὸν Πρόεδρο τῆς Παιδοψυχιατρικῆς ἑταιρείας κ. Ἐμμανουὴλ Τσαλαμανιό.
Ὁ κατακλυσμὸς τῶν ἀνακριβειῶν, τὰ ἐπιστημονικὰ ψεύδη καὶ ἡ ἀποσιωποίηση τῶν πραγματικῶν γεγονότων ποὺ ἀφοροῦν ἐν γένει τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ τὰ καθ‘ἕλξη παρεπόμενά της, ὅπως ἔχουν καταγραφεῖ στὰ Πρακτικὰ τῶν Συνεδριῶν τῆς Ἐπιτροπῆς, κατὰ τὴν παρέμβαση τῶν προαναφερθέντων Ψυχιάτρων, συνθλίβουν τὴν κοινὴ λογικὴ διαστρέφουν τὸν ἐπιστημονικὸ λόγο, καὶ ἀκυρώνουν τὴν ἀλήθεια ἐπὶ τοῦ συζητηθέντος θέματος. Τὸ γεγονός αὐτὸ, τoὺς καθιστᾶ ὑπευθύνους γιὰ σκόπιμη παραπληροφόρηση τῆς Ἐπιτροπῆς, ὅπως ἄλλωστε θὰ ἀναλυθεῖ ἀκολούθως.
Σχόλια, ἀναφορικὰ μὲ τὶς παρεμβάσεις τοῦ Ψυχιάτρου κ.Μποζίκα, καὶ τῆς Παιδοψυχιάτρου κ. Κωνσταντίνας Μαγκλάρα:
1.
Ἀναφέρει ὁ κ. Μποζίκας ὅτι, ἐδῶ καὶ πενῆντα χρόνια δὲν ὑπάρχει κανένα ταξινομικὸ σύστημα τῶν ψυχικῶν διαταραχῶν (δηλαδὴ DSM καὶ ICD) ποὺ νὰ συνδέουν τὴν ὁμοφυλοφιλία, τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμό, τὸν διαφορετικὸ σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ αὐτοῦ τοῦ τύπου (δηλαδὴ ὁμοφυλοφιλικὲς ἐν γένει ἀποκλίσεις), μὲ ψυχικὲς διαγνωστικὲς διαταραχές.
Ἀντιθέτως, μέχρι τὸ 1994 ἡ ὁμοφυλοφιλία περιλαμβάνετο στὰ ταξινομικὰ συστήματα μὲ περισσότερη ἢ λιγώτερη ἔμφαση ὡς ψυχικὴ διαταραχή.
Ὁ θεωρητικὸς τεχνουργὸς τῆς σταδιακῆς ἀπάλειψης τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀπὸ τὰ ταξινομικὰ συστήματα εἶναι ὁ Robert L. Spitzer καὶ ὄχι ἡ ψυχιατρικὴ κοινότητα,τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας, ὅπως αὐθαιρέτως ἀποφαίνεται ὁ κ. Μποζίκας.
Στὸν πρόλογο τοῦ DSM II R (1973) τὸν ὁποῖο συνέταξε ὁ ἐν λόγῳ θεωρητικὸς σχεδιαστὴς τῆς ψυχιατρικῆς, R. Spitzer, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Allen Frances, διάδοχος καὶ φίλος τοῦ Spitzer στὴ διεύθυνση τοῦ DSM,’’ Ἡ ἀπομάκρυνση τῆς “ὁμοφυλοφιλίας” ἀπὸ τὸ DSM II τὸ 1973 σχεδιάστηκε ἀπὸ τὸν Bob (ὑποκοριστικὸ τοῦ Spitzer) καὶ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἁπλῆς σκέψης του καὶ σχεδὸν τῆς μονομεροῦς σταυροφορίας του, γιὰ τὴν ἐξάλειψη τοῦ ψυχιατρικοῦ στιγματισμοῦ τῆς διαφορᾶς’’!!! [i].
Ἐπίσης, ὁ ἴδιος ὁ R.Spitzer τονίζει τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὰ γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία:
α. Μὲ τὴν ἀπάλειψη τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀπὸ τὴν λίστα τῶν ψυχιατρικῶν διαταραχῶν δὲν λέμε πὼς εἶναι «φυσιολογικὴ» ἢ τόσο σημαντικὴ ὅσο ἡ ἑτεροσεξουαλικότητα. Θὰ εἶναι λάθος ἂν ὑποστηρίξουν οἱ ἀκτιβιστὲς ὁμοφυλόφιλοι ὅτι ἡ ψυχιατρικὴ ἔχει ἐπιτέλους ἀναγνωρίσει, πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τόσο «φυσιολογικὴ», ὅσο ἡ ἑτεροφυλοφιλία.
β. Δὲν ἀπορρίπτεται ἡ ψυχιατρικὴ βοήθεια, γιὰ ἀλλαγή του σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν κατὰ φύσιν κατάσταση. Ἐπισημαίνει μάλιστα ὅτι, ‘’σύγχρονοι μέθοδοι θεραπείας ἔχουν ἐπιτρέψει σὲ μεγάλο ποσοστὸ ὁμοφυλόφιλων ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐπανέλθουν στὸν φυσιολογικό σεξουαλικὸ προσανατολισμό τους νὰ τὸ ἐπιτύχουν [ii]’’.
Εἶναι κοινὸ μυστικὸ τῆς ψυχιατρικῆς κοινότητος ὅτι, ὁ κύριος λόγος ἀπάλειψης τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὡς ψυχοπαθολογίας, δὲν προῆλθε ὡς ἀποτέλεσμα ἰατρικῶν μελετῶν, ἀλλ’ ὡς ἐπίμονο αἴτημα τῶν ἀσφαλιστικῶν ἑταιρειῶν.
Καὶ τοῦτο συμβαίνει, διότι ἐὰν ἕνα νόσημα περιλαμβάνεται στὰ ἐπίσημα ταξινομικὰ συστήματα τῶν διαφόρων ἰατρικῶν εἰδικοτήτων, οἱ ἀσφαλιστικὲς ἑταιρεῖες ὑποχρεοῦνται στὴν ἄμεση ἀποζημίωση τῶν θεραπευτικῶν παρεμβάσεων. Ἀντιθέτως, ἐὰν κάποιο νόσημα δὲν περιλαμβάνεται στὰ ταξινομικὰ συστήματα ἡ ὑποχρέωση τῆς θεραπευτικῆς δαπάνης πίπτει ἐξ ὁλοκλήρου στὸν ἀσθενή.
Κορυφαία παραδείγματα εἶναι ἡ διαγραφὴ τοῦ συνδρόμου Asperger μετὰ ἀπὸ σαράντα (40) ὁλόκληρα χρόνια ἐντυπωσιακῆς προβολῆς ὡς νοσήματος καὶ ἡ πείσμων ἄρνηση τῶν Ἀμερικανῶν νὰ ἐντάξουν τὸν ἐθισμὸ ἐκ τοῦ διαδικτύου, ὡς διαταραχὴ στὸ DSM-5.
Τὴν ἐν γένει κατάσταση τῆς παρεισφρύσεως τοῦ οἰκονομικοῦ παράγοντα (δηλ. τῶν οἰκονομικῶν lobby καὶ τῶν φαρμακευτικῶν Ἑταιρειῶν) στὴ διαμόρφωση τῶν ἀντιλήψεων περὶ ὑγείας καὶ νόσου διεκτραγωδεῖ ὁ Allen Frances, μαθητὴς τοῦ R. Spitzer, ὁ ὁποῖος παρητήθη ἀπὸ τὴν διεύθυνση τοῦ DSM-5, διαμαρτυρόμενος γιὰ τὴν κακοποίηση τῆς ἀλήθειας [iii].
Ὁ κ. Μποζίνας ἀναφέρεται στὸ στῖγμα καὶ τὸ stress ὡς ψυχοπιεστικοὺς παράγοντας στοὺς ὁμοφυλοφίλους, καταστάσεις ποὺ ἀναπτύσσονται λόγῳ τῆς ἀπάδουσας συμπεριφορᾶς τους ἀπέναντι στὰ χρηστὰ ἤθη.
Το stress, δὲν ἀποτελεῖ ἐξωγενῆ παράγοντα, στοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλὰ βαθὺ ὑπαρξιακὸ ἄγχος, ποὺ τὸ ἐπιτείνει ἡ ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ μέλλον, διότι γνωρίζουν, ὅτι χρησιμοποιοῦνται ὡς ἀντικείμενα διαστροφικῆς ἡδονῆς καὶ μόνον, ὅπως περιγράφεται σαφέστατα ἀκόμη ἀπὸ τὴν κλασσικὴ ἀρχαιότητα καὶ δὴ τὸν Σωκράτη, ὁ ὁποῖος παρομοιάζει τὴν ἀγάπη τῶν ἐραστῶν γιὰ τοὺς νεαροὺς μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ λύκου γιὰ τὰ πρόβατα. «Ὡς λύκοι ἄρνας ἀγαπῶσιν», γεγονός, ποὺ καὶ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε στὴν ἔντιμη ψυχιατρικὴ κλινικὴ πράξη.
Τὸ στῖγμα εἶναι τὸ φυσικὸ ἐπακόλουθο τῶν ἀπευκταίων queer, τῶν ἀλλόκοτων καὶ παράδοξων συμπεριφορῶν μέσα σὲ μιὰ κοινωνία ζωῆς καὶ δημιουργίας.
Ὁ Δημιουργὸς Κύριος, ἔχει ὁρίσει φυσικὲς καὶ ψυχικὲς σταθερές, οἱ ὁποῖες παραμένουν ἀδιατάρακτες καὶ ἀδιάφθορες στοὺς αἰῶνες σὲ μιὰ ἀμοιβαία μεταξύ τους ἀλληλεξάρτηση. Ἡ φύση ἐκδικεῖται ὅταν βιάζεται, μὲ ἀποτέλεσμα κάθε βεβήλωσή της νὰ φέρνει ἀντίθετο ἀπὸ τὸ ἐπιδιωκόμενα ἀποτέλεσμα σ’ αὐτὸν ποὺ τὸ ἐπιχειρεῖ.
- Τὸ stress γιὰ νὰ ἀπαλειφθεῖ πρέπει νὰ ὑπάρξει ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν ὁμοφυλοφυλικὴ ἐξάρτηση τοῦ πάσχοντος ὁμοφυλοφίλου, καὶ τὴν συμμετοχὴ του στὴν δημιουργία, ἡ ὁποία ἐξ ὁρισμοῦ ἐπιτυγχάνεται μόνον ἀπὸ τὴ σύζευξη ἄρρενος καὶ θήλεως, ὅπως ἄλλωστε τὸ μαρτυρεῖ καὶ ὁ R.Spitzer (βλ. παραπάνω 1.α. καὶ β.)
- Ἡ ἀνυπομονησία (κοινῶς ‘’πρεμούρα’’) τῶν ὁμοφυλοφίλων γιὰ τὴν υἱοθεσία παιδιῶν ἐκ μέρους των δὲν προέρχεται ἀπὸ ἀγάπη καὶ στὸργὴ ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀμιγῶς ἐγωιστική-ναρκισσιστικὴ διάθεση καὶ κίνηση, μὲ τὴν ὁποία ἀφ’ἑνὸς μέν, ἐπιθυμοῦν νὰ ἁπαλύνουν τὴν πλήρη ἀδυναμία τους στὴν δημιουργία, ἀφ’ετέρου δέ, νὰ καλύψουν τὶς διαστροφικές τους ἀνάγκες.
- Ἡ ἀποστροφὴ τοῦ ψυχιάτρου ὅτι, «Σὲ καμία περίπτωση δὲν ἀναφέρεται στὴ βιβλιογραφία καὶ στὴν ἔρευνα ὅτι μέσα σὲ αὐτὲς στὶς ἀντιξοότητες εἶναι καὶ τὸ νὰ μεγαλώνεις μὲ γονεῖς τοῦ ἴδιου φύλου», εἶναι σοφιστεία, ἡ ὁποία, συνειδητὰ ὁδηγεῖ σὲ ἀναληθῆ συμπεράσματα καὶ ἐντυπώσεις. Ὁ εἰσηγητὴς ἐκ μέρους τῆς ψυχιατρικῆς κοινότητας καὶ πάλιν παραπλανᾶ τὴν Ἐπιτροπή.
Ἡ συνάδελφός του κ. Κ. Μαγκλάρα, Παιδοψυχίατρος, κατὰ τὸν ἴδιο χρόνο καὶ μάλιστα μετὰ ἀπὸ ἐλάχιστα λεπτὰ τῆς ὥρας, βεβαίωσε, ὅτι ὑπάρχουν μελέτες ἀναφορικὰ μὲ τὴν ψυχικὴ ἐξέλιξη παιδιῶν σὲ ὁμοφυλοφυλικὰ γκέτο, τύπου οἰκογένειας, ἀλλὰ ἀντικρουόμενες. Ἄλλες μὲν ὑποστηρίζουν ὅπως ἐνημέρωσε τὸ σῶμα τῆς Ἐπιτροπῆς, ὅτι ὑπάρχει παθολογία καὶ ἄλλες ὄχι. Τὸ πρόβλημα εἶναι ἡ ἀξιολόγηση τῶν μελετῶν ἑκατέρωθεν, τὴν ὁποία οἱ ἐν λόγῳ ψυχίατροι καὶ παιδοψυχίατροι ἀπέφυγαν νὰ προσεγγίσουν. Τὸ «στρίβειν διὰ τοῦ ἀρραβῶνος» ἀποτελεῖ παρελκυστικὴ πρακτικὴ καὶ ὄχι σοβαρὸς καὶ τεκμηριωμένος ἐπιστημονικὸς λόγος.
Γιατί ὅμως ὁ κ. Μποζίκας καὶ ἡ κ. Κ. Μαγκλάρα ἀγνοοῦν τὴν ἐγκληματικὴ σεξουαλικὴ πρακτικὴ ποὺ ἀκολούθησε ὁ ἀμερικανὸς ψυχολόγος John Money τοῦ Πανεπιστημίου Johns Hopkins στὴ Βαλτιμόρη , τὴ γνωστὴ ὡς ὑπόθεση ”John / Joan” εἰς βάρος δύο ἀγοριῶν τὰ ὁποία ἐν τέλει αὐτοκτόνησαν, μετὰ τὶς διαστροφικὲς προσπάθειές του νὰ ἀλλάξει τὴ φύση ἑνὸς ἐξ αὐτῶν, καὶ μάλιστα μὲ τὴν σεξουαλικὴ συνδρομὴ τοῦ ἄλλου ἀδελφοῦ;;;
Γιατί παραβλέπουν τὴν ὑπόθεση Patrick Mitchell ποὺ ἀποκαλύφθηκε στὴν ἐκπομπή ”60 Minutes Australia” στὶς 10 Σεπτεμβρίου 2017;;; Ὁ Patrick Mitchell εἶχε ὑποβληθεῖ σὲ διαδικασία ‘’ἀλλαγῆς φύλου’’ διότι ὅπως εἶχε δηλώσει ἔνοιωθε πὼς ἦταν στὸ σωστὸ δρόμο, ὅταν ἤθελε νὰ γίνει κορίτσι. Ἀλλὰ κάποια στγμὴ καὶ ἐνῶ συμπεριφερόνταν ὡς κορίτσι, ἔνοιωσε ὅτι ἦταν ἄνετος, ὄχι ὡς κορίτσι ἀλλὰ ὡς ἀγόρι. Γι’ αὐτὸ καὶ ἄρχισε τὴν ἀντίστροφη διαδικασία ἀποκατάστασης τῆς πραγματικῆς φύσης του, μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια. Εὐτυχῶς δὲν ἔφθασαν στὸ σημεῖο γιὰ ἕνα χωρὶς ἐπιστροφὴ χειρουργικὸ εὐνουχισμό, καὶ ἐνῷ τὸ ἀγόρι εὑρίσκετο στὴν πρώιμη ἐφηβεία[iv].
Ἐπίσης λησμονοῦν τὴν κόλαση στὴν ὁποία ζοῦσε ἡ Moira Greyland, παιδὶ ὁμοφυλοφίλων, ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαετία, προσπαθοῦσε νὰ βάλη τὸν πατέρα της φυλακή, γιὰ τὰ σεξουαλικὰ κακουργήματα τὰ ὁποῖα διέπραττε ἐνώπιόν της, ἀφοῦ καὶ ἡ ἴδια κακοποιήθηκε σὲ ἡλικία πέντε (5) ἐτῶν. Πέτυχε τὴν τιμωρία του στα είκοσι τρία χρόνια της ζωής της. (Εἶμαι παιδὶ ὁμοφυλοφίλων καὶ ἔβαλα τὸν πατέρα μου φυλακή),. Ἡ κόλασή της περιγράφεται σὲ βιβλίο 550 σελίδων, ὅπου διαζωγραφεῖται μὲ τὰ μελανώτερα χρώματα, ἡ ζωὴ τῶν παιδιῶν, μέσα στοὺς ἀναίσχυντους οἴκους τῶν ὁμοφυλοφίλων [v].
- Θεωρεῖ ὁ ἐν λόγῳ ψυχίατρος, Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας, ὅτι ἡ ψυχικὴ ὑγεία στηρίζεται ἀπροϋποθέτως στὴν ἀγάπη καὶ τὴν φροντίδα. Γιὰ τὴν οἰκονομία τοῦ χρόνου, πῶς καὶ λησμονεῖ ‘’ἐπιστημονικῶς’’, τὸ φυσικὸ φίλτρο τῆς μητέρας καὶ τὴν ἰδιάζουσα στοργὴ τοῦ πατέρα ποὺ κανένας ἄλλος, παρὰ μόνον οἱ φυσικοὶ γεννήτορες κατέχουν ὡς ἱὲρὰ ψυχικὰ τιμαλφῆ κατὰ φυσικὴ ἐπιταγή??? Ποιός ὁμοφυλόφυλος ἢ ἄλλος μπορεῖ ἔστω καὶ κατ’ελάχιστον νὰ ἀναπληρώσει τὸ μητρικὸ φίλτρο καὶ νὰ μιλήσει γιὰ τὸ σπλάχνο του,τὸ παιδὶ του παρὰ μόνον ἡ φυσικὴ μητέρα, τὴν ὁποία τὸ παὶδὶ ἀναγνωρίζει καὶ μόνον ἀπὸ τὴ μυρουδιά της, ἀκριβῶς διότι τὸ ἐκυοφόρησε στὴν μήτρα της μὲ τὸ ἴδιο της τὸ αἷμα.
Τὰ περὶ φροντίδας προϋποθέτουν τὴν φυσιολογικὴ οἰκογένεια γι’αὐτό καὶ ἡ παιδοψυχίατρος ἀποφεύγει νὰ διαχωρίσει τὴν αὐτονόητη διαφορὰ μεταξὺ οἰκογένειας καὶ τῆς σεξουαλικῆς παρὰ φύσιν σχέσεως ποὺ δημιουργεῖται μέσα σὲ σατανικὲς ὁμοφυλοφιλικὲς συνυπάρξεις, ὥστε νὰ ἀποφύγει τὸν σκόπελο τοῦ ‘’πολιτικῶς ὀρθοῦ.’’ Ἡ ἴδια, μάλιστα, ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ρευστότητα τῶν στατιστικῶν μελετῶν καὶ ἐν τέλει καταλήγει ‘’ἐπιστημονικῶς’’ σὲ μιὰ ἐκκωφαντικὴ ἄγνοια ἐπὶ τοῦ θέματος. Προτάσεις ἐκ τοῦ προχείρου, χωρὶς λογικὴ συνάφεια, ὄντως φύρδην μίγδην. (Ἀπὸ τὸ αὐτὶ καὶ τὸ λαγγόνι τὸν ἔχει φίλο τὸν Ἀντώνη, κατὰ τὸν θυμόσοφο θεσσαλικὸ λαό) ὁ βιασμὸς τῆς ἐπιστήμης στὸ ἀπόγειό του[vi].
Ἂς ἀφήσει ὅμως ἡ Ἐπιτροπὴ γιὰ λίγο στὴν ἄκρη τοὺς ‘’προγραμματισμένους ἐπιστημονικούς ἄνοους ἐγκεφάλους’’, καὶ ἂς ἀκούσει τὴν τραγικὴ κραυγὴ τοῦ Νουρέγιεφ, μιᾶς λαμπερῆς καὶ ἐκκρικτικῆς προσωπικότητας τοῦ χοροῦ. Ἂς σκύψουν πάνω στὴν ἀμείλικτη πραγματικότητα τῆς ἐσωτερικῆς κόλασης ποὺ τοῦ ἐπεφύλαξε ὡς τραγικὸ ἐπίχειρο ἡ ὁμοφυλοφυλικὴ ἐπιλογή του. Ἀκοῦστε κύριοι τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ κ.Βουλευτὲς τὴν κραυγή της οδύνης του, καὶ μετὰ ἀποφασίστε!!!
Μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς του, ὁ μεγάλος Ροῦντολφ Νουρέγιεφ δὲν ἔπαψε διαρκῶς νὰ σκέφτεται τὴν ἀβάσταχτη μοῖρα των «γαλάζιων»[vii], τὴν ἀβάσταχτη δική του μοῖρα. Ὁ πρίγκιπας τοῦ χοροῦ, ὁ βασιλιᾶς τῆς μοναξιᾶς, κατάλαβε τὸ μέγεθος τῆς τραγικότητας τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ ἔρωτα ὅταν ἐπισκέφτηκε στὸ γηροκομεῖο ἕνα φίλο του γκέϊ. Τὰ λόγια ποὺ τοῦ εἶπε ἐκεῖνος χαράχτηκαν βαθιὰ μέσα του καὶ τοῦ ἄφησαν τὴν πιὸ στυφὴ γεύση τοῦ ἀπαγορευμένου ἔρωτα. «Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τραγική. Ἰδιότροπη, ἐπισφαλὴς καὶ εὐμετάβλητη. Δὲν ἔχει μέλλον, δὲν ἔχει παιδιά. Μοιάζει μὲ ἄκαρπη συκιά. Εἶναι ἡ ἀδελφὴ τοῦ θανάτου. Αὐτὸ τὸ ἀναπόφευκτο εἶναι, ποὺ καθορίζει τὴν οὐσία της, τίς διαθέσεις, ἀλλὰ καὶ τὸ τέλος της. Αὐτὸ τὸ δένδρο φυτρώνει στὴν καρδιά μας γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν αὐτοκαταστροφή. Ὅ,τι ἀγγίζουμε μὲ τὰ χείλη μας καὶ τὰ χέρια μας, ὅλα γεννᾶνε σήψη καὶ θάνατο. Οἱ ‘γαλάζιοι’ δὲν μποροῦν νὰ νιώσουν τὴν εὐτυχία, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας εἶναι γιὰ τοὺς ὑπόλοιπους παιδιά, παιδικὸ κλάμα, παιδικὴ ἁγνότητα. Σὰν νὰ εἴμαστε γεννημένοι ἄκαρποι, ἐμεῖς ὑποδυόμαστε τὸν ἑαυτό μας καὶ ἐρωτευόμαστε ἐγωιστὲς ἴδιους με ἐμᾶς…[viii]».
Κύριοι, Μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς Κοινωνικῶν Ὑποθέσεων τῆς Βουλῆς καὶ κύριοι Βουλευτὲς ὅλων τῶν παρατάξεων, θὰ θέλατε νὰ καταλήξετε ἐκεῖ, ἐσεῖς ἢ τὰ παιδιά σας;
«Καὶ λευτερωθήκαμεν ἀπὸ τοὺς Τούρκους
καὶ σκλαβωθήκαμεν εἰς ἀνθρώπους κακορίζικους,
ὅπου ἦταν ἡ ἀκαθαρσία τῆς Εὐρώπης.
Στρατηγὸς Ἰωάννης Μακρυγιάννης
Ἀπομνημονεύματα
π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου MD, MSc, PhD Θεολόγος -Ψυχίατρος
[i] Allen Frances, “Robert Spitzer:the most influential psychiatrist of his time,’’ Obituary, Lancet, Volume 3, Issue 2, P.110-111, February,01,2016.
[ii] =‘’Modern methods of treatment enable a significant proportion of homosexuals who wish to change their sexual orientation to do so.’’ Robert L. Spitzer, Homosexuality and Sexual Orientation Disturbance: Proposed Change in DSM-II § 4.
[iii] Allen Frances, Ἡ διάσωση τοῦ Φυσιολογικοῦ,DSM-5: Τὸ δριμὺ κατηγορῶ ἑνὸς ψυχιάτρου. Ἐκδ. Τραυλός, Ἰούνιος 2014. (Σὲ μετάφραση. Τίτλος στὴν ἀγγική, SAVING NORMAL)
[iv] Δυστυχῶς τὴν ἴδια πρακτικὴ ἀκολουθεῖ σήμερα καὶ τὸ Αἰγινήτειο Πανεπιστημιακὸ Νοσοκομεῖο.
[v] Moira Greyland, The Last Closet: The Dark Side of Avalon ( Μετάφραση ἀγγλικοῦ τίτλου: Ἡ τελευταία ντουλάπα. Ἡ σκοτεινὴ πλευρὰ τοῦ Avalon. ) Ed.Castalia House
[vi] Ὁ μόνος, ποὺ περιέσωσε τὴν ἐπιστημονικὴ τιμή, μερικῶς, ἦτο ὁ Πρόεδρος τῆς Παιδοψυχιατρικῆς Ἑταιρείας Ἑλλάδος κ. Ἐμμανουὴλ Τσαλαμανιὸς μὲ μιὰ σύντομη παρέμβασή του στὴν Ἐπιτροπή.
[vii] Οἱ ὁμοφυλόφιλοι, σπανίως,Spitzer αὐτοονομάζονται καὶ ὡς γαλάζιοι, κατ’ εὐφημισμόν, διότι ἡ Πάνδημη Ἀφροδίτη εἶναι ἐκείνη ποῦ ἀντιπροσωπεύει τὴν ὑγιῆ ἐρωτικὴ ἕλξη καρπὸς τῆς ὁποίας εἶναι ἡ γονιμότητα σὲ πλήρη ἀντίθεση πρὸς τὴν Οὐρανία Ἀφροδίτη, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπουσιάζει ἡ ἀπόδοση καρποῦ, δηλαδὴ ἡ ἀναπαραγωγή.
[viii] Πηγή: Ἵδρυμα Πούσκιν, στὴν Ἑλλάδα. Ὁ Ροῦντολφ Νουρέγιεφ πέθανε ἀπὸ AIDS, σὲ ἡλικία 55 ἐτῶν.
