Ομιλία Παύλου Χρηστίδη, ειδικού αγορητή του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και υπεύθυνου τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά την τρίτη κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για τη συζήτηση του σχεδίου νόμου για την ισότητα στον πολιτικό γάμο
Κύριε Πρόεδρε,
Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητές συνάδελφοι,
Για περισσότερες από 4,5 ώρες στα έδρανα αυτής εδώ της Επιτροπής, στην αίθουσα της Γερουσίας, ακούσαμε φορείς από πολλές μεριές της πατρίδας μας, οι οποίοι τοποθετήθηκαν για ένα κρίσιμο ζήτημα. Αυτό το ζήτημα, το οποίο περιλαμβάνεται στο Σύνταγμα, ως η αρχή της ισότητας, της εξάλειψης των διακρίσεων.
Θέματα, τα οποία υπάρχουν παντού γύρω μας, τα οποία, πολλές φορές, δεν έχουμε την ευκαιρία να τα ακούμε, όταν η συζήτηση γίνεται στα τηλεοπτικά πάνελ ή στα ραδιόφωνα, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία να τους δίνουμε προσοχή, ειδικά όταν πρόκειται να νομοθετήσουμε. Διότι, νομίζω, ότι η ισχύς της δημοκρατίας μας βασίζεται στο να περιλαμβάνουμε ανθρώπους, οι οποίοι, σήμερα, μπορεί να φαίνονται μειοψηφίες στην αντίληψη, αλλά, έστω και η προστασία του τελευταίου συνανθρώπου μας, με όρους θεσμικούς, που δίνουν συμπερίληψη στον τρόπο με τον οποίο ζει, σε μια κοινωνία η οποία έξω διαμορφώνεται με συνθήκες ζούγκλας, είναι πάρα πολύ σημαντική. Και θα ήμουν ο τελευταίος εγώ, ο οποίος θα ερχόμουν σήμερα να κρίνω και να κατακρίνω, ακόμα χειρότερα, τον οποιονδήποτε συνάδελφο ή τον οποιονδήποτε πολίτη έχει τις ενστάσεις του στα πράγματα.
Θεωρώ, όμως, ότι ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία, αυτή η οποία μας δόθηκε τις προηγούμενες τέσσερις ώρες, να ακούσουμε ανθρώπους, οι οποίοι, όχι με συναισθηματισμό, όχι χρησιμοποιώντας, αν θέλετε, το τι μπορεί να έχουν περάσει στη ζωή τους, αλλά χρησιμοποιώντας την επιστήμη και σημαντικά επιχειρήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με την κοινή λογική, απέδειξαν τι σημαίνει η ισότητα στον πολιτικό γάμο.
Νομίζω, επίσης, ότι ακόμα και οι πιο δύσπιστοι – και οφείλω να το πω αυτό – εκτός από συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς, δεν χρησιμοποίησαν επιχειρήματα προς τους φορείς κι αυτό είναι κάτι το οποίο, επίσης νομίζω, ότι είναι άξιο λόγου. Δεν άκουσα κανέναν από αυτούς οι οποίοι χρησιμοποιούν και κατά την πρώτη συζήτηση που κάναμε στην Επιτροπή, αλλά και στις τηλεοράσεις, ακραίους, αν θέλετε, χαρακτηρισμούς, να παίρνουν το λόγο και να ρωτάνε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι τοποθετήθηκαν με επιστημονικό τρόπο, για τις ενστάσεις τις οποίες έχουν.
Αυτό πρέπει να το κρατήσουμε υπόψη μας, γιατί δείχνει αυτό το οποίο έχουμε ισχυριστεί πολλές φορές. Ότι υπάρχει ένα κομμάτι της Ελληνικής Βουλής, που αξιοποιεί fake news, αξιοποιεί πλήρως αντιεπιστημονικές απόψεις και αντιλήψεις, για να διαμορφώσει συνθήκες μικροκομματικού οφέλους και κέρδους. Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο, έχει κοντά ποδάρια, είναι κάτι το οποίο, αποδείχτηκε βήμα το βήμα, τα 40 χρόνια στα οποία εφαρμόζεται το οικογενειακό δίκαιο, μετά την ψήφισή του από την Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1982 και το 1983.
Το λέω αυτό, διότι πρέπει να επαναλάβω κάποια πράγματα από αυτά τα οποία πιστεύω και νιώθω. Είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε ότι, πράγματι, υπάρχει μια κυρίαρχη οικογένεια. Είναι η οικογένεια την οποία έχουμε συνηθίσει να έχει μπαμπά, μαμά και παιδιά. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι οικογένειες, που σήμερα υπάρχουν. Η πλειοψηφία των οικογενειών, είναι αυτές, είναι αυτό το οποίο κάποιοι αποκαλούν η παραδοσιακή ελληνική οικογένεια. Αλλά υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες πια γύρω μας, οι οποίες έχουν μόνο έναν γονέα. Υπάρχουν οικογένειες, οι οποίες δεν έχουν παιδιά. Υπάρχουν, ήδη, οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών με ή χωρίς παιδιά και υπάρχουν παιδιά που είτε αναζητούν οικογένεια είτε και ανήκουν σε δύο οικογένειες.
Νομίζω ότι είναι σημαντικό να μην κλείνουμε τα μάτια σε μια πραγματικότητα η οποία, ευτυχώς – για να πάω και ένα βήμα πιο μπροστά από αυτά τα οποία είπα την προηγούμενη εβδομάδα – δεν ταυτίζει το γάμο με την κοινωνική αποδοχή ή την κοινωνική αναγνώριση. Διότι το ότι, δύο ενήλικες αποφασίζουν να συνάψουν γάμο, αποτελεί μια επίσημη συμφωνία δύο ανθρώπων να συμβιώσουν και να έχουν κοινές υποχρεώσεις και να δημιουργήσουν για το κράτος και για τις δημόσιες υπηρεσίες, όχι μόνο μία συγγένεια, αλλά και μια σειρά ακόμα θεμάτων. Αλλά, αυτό ξέρετε, από μόνο του, δεν μπορεί να χαρακτηρίζει έναν συμπολίτη μας.
Επομένως, θέλω να πω, ότι η ευκαιρία που σήμερα μας δίνεται γι’ αυτή τη νομική ρύθμιση, είναι μια ευκαιρία την οποία πρέπει να την εξετάσουμε ως ένα βήμα, το οποίο, όπως μία από τους γονείς ανέφερε, είναι ένα βήμα το οποίο είναι απαραίτητο και τώρα είναι η ώρα να το κάνουμε, αλλά είναι και ένα βήμα το οποίο έχουμε καθυστερήσει πολύ να το κάνουμε.
Επομένως, εμείς και από θέση αρχής και με βάση τη συζήτηση που γίνεται για τα άρθρα και με άλλες πρωτοβουλίες τις οποίες θα καταθέσουμε και θα συζητήσουμε τις επόμενες μέρες, είμαστε προφανώς θετικοί. Και θέλω να πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάτι το οποίο επίσης είπα κατά τη πρώτη μου τοποθέτηση, η συζήτηση για τα πρότυπα, κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κύριοι βουλευτές, είναι μια συζήτηση η οποία πράγματι πρέπει να ανοίξει και είναι μια συζήτηση η οποία δεν μπορεί να μας έχει φοβικούς. Να παρακολουθούμε τις εξελίξεις του αστυνομικού ρεπορτάζ να καθορίζουν την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Ακριβώς το αντίθετο. Εμείς ως Βουλή πρέπει να πάρουμε την πρωτοβουλία και να ανοίξουμε μία συζήτηση η οποία εξηγεί και αιτιολογεί για ποιο λόγο έχουμε τόσες γυναικοκτονίες, για ποιο λόγο έχουμε εμπόριο παιδιών σήμερα που συζητάμε, για ποιο λόγο έχουμε περιστατικά σαν αυτά τα οποία είδαμε στα Χανιά πριν από λίγο καιρό και να μην μπερδεύουμε βουλευτές, νομικοί, άνθρωποι που έχουν δημόσιο λόγο, την παρανομία που υπάρχει στα κυκλώματα με μια ρύθμιση την οποία εμείς φέρνουμε. Το ότι κάποιοι θα συνεχίσουν να είναι παράνομοι ή ότι κάποιοι είναι παράνομοι τα τελευταία χρόνια, δεν σχετίζεται με αυτό το οποίο σήμερα εδώ κουβεντιάζουμε.
Αξιοποιώντας τον χρόνο τον οποίο μας δίνει η Βουλή, θέλω να πω κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι είναι προφανές, ότι σήμερα τα ζητήματα που αφορούν τα πρότυπα είναι ζητήματα τα οποία σχετίζονται και με τη σχολική βία. Είναι ζητήματα τα οποία σχετίζονται με ανθρώπους οι οποίοι βγάζουν όπως έβλεπα σήμερα κάποιον στο YouTube ανθρώπους οι οποίοι έχουν αναπηρίες για να τους εκμεταλλευτούν οικονομικά. Κι αυτά είναι πράγματα τα οποία πρέπει να δούμε και να μας απασχολήσουν πολύ σοβαρά.
Επειδή άκουσα και την επιχειρηματολογία του Κ.Κ.Ε. για τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά και τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά και των ομόφυλων ζευγαριών. Θέλω να πω, ότι προφανώς δεν αντιμετωπίζονται εδώ τα ζητήματα της στεγαστικής κρίσης. Προφανώς δεν αντιμετωπίζονται ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την οικονομική κατάσταση. Προφανώς η εκάστοτε κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για το κόστος ζωής. Αλλά δεν συζητάμε αυτό σήμερα εδώ και επομένως δεν μπορεί κανένας να χρησιμοποιεί έωλα επιχειρήματα για να πείσει κάποιον για κάτι το οποίο δεν γίνεται να πειστεί.
Κλείνω, λέγοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι κατά την πρώτη μου τοποθέτηση στη Βουλή, αναφέρθηκα στην απόπειρα της κυβέρνησης και προσωπικά του κυρίου Μητσοτάκη να κάνει ένα Pinkwashing. Επί της ουσίας, να κρύψει τις ευθύνες του για το κράτος δικαίου επί της δικής του διακυβέρνησης, κάτω από ένα νομοσχέδιο το οποίο έχει συγκεκριμένες ρυθμίσεις για μία σειρά συνανθρώπων μας.
Η σημερινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η οποία αποτελεί κόλαφο για το κράτος δικαίου στην πατρίδα μας επιβεβαιώνει όλα αυτά τα οποία είπα κατά την πρώτη μου τοποθέτηση και αποτελεί μια καμπάνια για το γεγονός ότι όση επικοινωνία και αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση, τα προβλήματα του κράτους δικαίου είναι υπαρκτά, είναι εδώ. Και ακόμα κι αν κάποιοι κάνουν ότι δεν τα βλέπουν, εμείς τα βλέπουμε, θα τα αναδεικνύουμε και θα στηρίζουμε όλους εκείνους οι οποίοι σήμερα βρίσκονται σε δύσκολη θέση γιατί φοβούνται να μιλήσουν, είτε είναι σε καθεστώς απειλής, είτε δεν λένε την άποψή τους στον εργασιακό χώρο, στο χώρο των media ή οπουδήποτε αλλού, ακριβώς διότι φοβούνται ότι αυτό θα έχει συνέπειες στον επαγγελματικό, στον κοινωνικό ή οποιονδήποτε άλλο βίο τους.
