Όποιος φοβάται …επιτίθεται – Γράφει ο Γιάννης Καφάτος

Ο τίτλος του άρθρου, «όποιος φοβάται επιτίθεται» είναι μια φράση που την άκουσα λίγες μέρες πριν στο ραδιόφωνο από έναν ψυχίατρο* που δικαίως, επιχειρηματολογούσε υπέρ της άποψης ότι τα μέτρα καταστολής δεν θα περιορίσουν την νεανική βία.

Γιάννης Καφάτος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Γιάννης Καφάτος

 Τι γίνεται με την νεανική βία;

Είναι μια ακόμη τυπολογία είδησης που πουλάει και τα ΜΜΕ την έχουν ξεχειλώσει ελλείψει άλλων «ειδήσεων»;
Συμβαίνει τώρα περισσότερο από παλιά και ευαισθητοποιείται το κοινό;

Είναι μια τυπολογία είδησης που η Κυβέρνηση προτιμά να διακινείται προκειμένου να μην θυμόμαστε πόσο πληρώσαμε το τυρί και το λάδι στο σούπερ μάρκετ;

Είναι μια πραγματικότητα που θα πρέπει να τη συνηθίσουμε;

Τι γίνεται τέλος πάντων;
Ο καθηγητής που είναι κατά της καταστολής, είπε τη μαγική φράση: όποιος φοβάται επιτίθεται. (κι αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν ισχύει μόνο για τα παιδιά!)

Τα παιδιά μας είναι φοβισμένα, είναι απελπισμένα, με ακυρωμένα όνειρα, μεγαλωμένα είτε σε ασφυκτικής παροχής ασφάλειας οικογενειακό περιβάλλον, είτε σε μιας ασύδοτης, χωρίς όρια καθημερινότητας και καλούνται να επιβιώσουν.

Καλούνται να επιβιώσουν αν είναι καλοί, άριστοι, μαχητικοί, αποφασιστικοί.

Τα παιδιά μεγαλώνουν με πολλαπλάσιες ταχύτητες από ότι μεγάλωσαν οι γονείς τους και αυτό είναι απότοκο και της τεχνολογικής επανάστασης.
Οι γονείς αγωνίζονται να είναι εντάξει στις ασφυκτικές, ανελαστικές τους υποχρεώσεις και παραμελούν/παραμελούμε τον ποιοτικό χρόνο που βλέπουμε να γίνεται σλόγκαν σε διαφημιστικά «τέλειων οικογενειών / μπαμπάδων / μαμάδων / παιδιών – που φυσικά δεν υπάρχουν στην καθημερινή κανονική μας ζωή.

Και κάπου εκεί χάνεται η μπάλα.

Δεν ξέρω αν τα παιδιά, κάποια παιδιά έγιναν ξαφνικά βιαστές, κακοποιητές, εν δυνάμει δολοφόνοι, τραμπούκοι, χούλιγκαν.
Τα παιδιά εν πολλοίς είναι ό,τι βλέπουν, είναι ό,τι ακούν, είναι ό,τι ζουν.
Και άρα όλοι μας έχουμε μια ευθύνη αυτού που συμβαίνει.
Είναι εύκολο να στοχοποιήσουμε τα φοβισμένα και αδύναμα παιδιά.  Είναι εύκολο να φυλακίσουμε τους γονείς παιδιών που έκαναν κάτι κακό ή πολύ κακό. α λύσουμε το πρόβλημα είναι δύσκολο.

Γιάννης Καφάτος

 

Γιώργος Νικολαΐδης είναι Ψυχίατρος και Διευθυντής ΔΨΥΞΠ του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού. Είναι Διδάκτωρ του Ιατρικού Τμήματος Πατρών στη Δημόσια Υγεία, κάτοχος MSc στην Φιλοσοφία της Ψυχικής Διαταραχής του King’s College London (KCL) και ΜΑ στις Ψυχαναλυτικές Σπουδές του Πανεπιστημίου του Sheffield.
Για το θέμα της νεανικής βίας και των μέτρων που αποφάσισε το υπουργικό συμβούλιο μίλησε στον Αθήνα 984, στην εκπομπή του Σεραφείμ Κοτρώτσου

Προηγούμενο άρθροΙσραήλ: Ο “Σιδηρούς Θόλος” και το “πολυεπίπεδο” αντιαεροπορικό σύστημα που προστατεύει τη χώρα
Επόμενο άρθροΑΠΟΨΕΙΣ: Η ανακτημένη αυτοπεποίθηση του Ισραήλ – του David Ignatius (*)