Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης (ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ)
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι, καθώς οι περισσότεροι στην Αίθουσα, όπως και πολλοί Βουλευτές, είστε της νομικής επιστήμης, είναι αυτό που θα πουν κάποιοι ότι η νομική επιστήμη μπαίνει παντού αλλά σ’ αυτήν δεν μπαίνει κανένας. Και το θέμα είναι ότι έχει χαθεί η εμπιστοσύνη σε ό,τι αφορά την απονομή δικαιοσύνης από πλευράς των Ελλήνων, διότι υπάρχει ο ρους της ιστορίας που αυτό το αποδεικνύει. Είναι αυτό που πολλές φορές θα πει κάποιος ότι «το ξίφος της δικαιοσύνης δεν πρέπει να έχει θήκη».
Η Ελλάδα έχει κατηγορηθεί από τα ευρωπαϊκά όργανα σε ό,τι αφορά τη διαφθορά, διότι και σήμερα μπορεί κατά τι σε παγκόσμιο επίπεδο να κόπτεται η Κυβέρνηση και να λέει ότι ανεβήκαμε κατηγορία σε ό,τι αφορά τη διαφθορά, όμως στη Γηραιά παραμένει στη δεύτερη θέση μετά τη γειτονική Βουλγαρία.
Σήμερα αυστηροποιείτε κάποιες ποινές, αλλά αυτό που βάζουμε εμείς ως παράμετρο στην Ελληνική Λύση είναι κατά πόσο θα εφαρμοστούν αυτές οι ποινές. Εκεί είναι το ζητούμενο. Εκεί έχει χάσει την εμπιστοσύνη του ο κόσμος, ότι δεν εφαρμόζεται η δικαιοσύνη. Και αυτό μετά λύπης μου, γιατί το ξέρει ο Υπουργός, όταν στην επίκαιρη ερώτηση το παραδεχθήκατε τότε. Όταν στις Σχολές Δικαστών δίνεται ένα κείμενο επιμόρφωσης στους νέους δικαστές «βγάλτε δόλο στα υποκείμενα και στηρίξτε τις τράπεζες», χαίρομαι που το θυμάστε, γιατί είχατε το θάρρος να το παραδεχτείτε τότε, αλλά είπατε ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε στην δικαστική εξουσία.
Και εκεί έρχεται το ρητό του Πλάτωνα «το δίκαιον ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον». Να τα λέμε. «Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού». Το λέω αυτό γιατί κανένα κόμμα δεν πήρε θέση επ’ αυτού απέναντι σε μία αδικία σε βάρος των πολιτών.
Κύριε Υπουργέ, δεν μπορείτε να παρέμβετε, αλλά έπρεπε να καταδικαστεί από τον πολιτικό κόσμο αυτό. Έπρεπε να καταδικαστεί. Δεν μπορεί δηλαδή να δίδεται τέτοια εντολή στα σπίτια του κοσμάκη και να υπάρχει η αδικία σε βάρος του αδυνάτου. Είναι αυτό που θα μπορούσε κάποιος να πει –το είπε ο Τσάμπερλεϊν- ότι δικαιοσύνη είναι η δίκαιη κατανομή της αδικίας. Αυτό είχε πει και, κύριε Παπαδημητρίου, μεγάλος δημοσιογράφος, μορφή σ’ αυτό το κομμάτι.
Άρα, λοιπόν, όταν η Ελλάδα έχει συμπτώματα διαφθοράς, έχει ειδεχθέστατα εγκλήματα, όπου άνθρωποι οι οποίοι πραγματικά αφαίρεσαν ζωή κατά τον χειρότερο τρόπο βγαίνουν σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα εκτός φυλακής εκτίοντας κατά τι την ποινή, γι’ αυτό να μην παίζουμε με τις λέξεις, γιατί η ετυμολογία, η ρίζα, η ουσία, η σημασία της λέξης ισόβια να είναι ισόβια.
Τώρα θα μου πείτε, η πεμπτουσία του Ποινικού Κώδικα που το ξέρετε οι νομικοί ποιο είναι; Είναι το άρθρο 7, όπου πρέπει σίγουρα κάθε ποινή να επιβάλλεται διά του νόμου. Αν δεν υπάρχει νόμος, δεν μπορεί να υπάρξει ποινή. Αλλά θα επανέλθω περί της ετυμολογία της ποινής. Ποινή ίσον πόνος. Ο πόνος αν δεν επέλθει, δεν υπάρχει τιμωρία. Ο πόνος όμως, αν υποθέσουμε ότι η κοινωνία είναι το ανθρώπινο σώμα, τι είναι; Είναι μία προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία. Άρα, λοιπόν, αυτόν τον πόνο θα τον εκλάβουμε ως προειδοποίηση για να μην επεκταθεί, για να καταπραΰνουμε τον πόνο. Αλλά αν συνεχίζεται ο πόνος, πρέπει να πάμε σε μία άλλη φαρμακευτική αγωγή και να απομονωθούμε για να μπορέσει πραγματικά η κοινωνία να θεραπευτεί. Αυτό είναι το μεγάλο παράπονο του κόσμου, ότι δεν αποδίδεται τάχιστα δικαιοσύνη και δεν εφαρμόζονται οι αυστηρές ποινές ως θα έπρεπε.
Σε ό,τι αφορά, να σας θυμίσω, αυτήν τη διαμεσολάβηση όπου ως κυβέρνηση, κύριε Υπουργέ, δίνετε τη δυνατότητα ο ένας εκ των δύο διαμεσολαβητών ή και κανένας να μην είναι νομικός, εκεί -εσείς που είστε επικεφαλής του Υπουργείου- δεν αντέδρασε ο νομικός κόσμος ως θα έπρεπε.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μπορεί να είναι, αλλά στην Ισπανία είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα και είναι και αυτοί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν ξέρω τι επικαλείστε περί του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αλλά εκεί θα χαθεί η μπάλα κυρίως σε ζητήματα που άπτονται ειδικότητας από επαΐοντες που πρέπει να είναι σ’ αυτήν τη διαπραγμάτευση. Δεν μπορεί να είναι με τις άλλες επιστήμες. Προς Θεού, όλες σεβαστές, αλλά δεν μπορεί ένας μη νομικός να διαπραγματευτεί κάτι που έχει να κάνει με τον απλό πολίτη.
Βάζετε ποινές και περιμένω να δω κατά πόσο θα ισχύσουν, αλλά δεν μπορεί να είναι ισόβια, να βάζετε 16 χρόνια και –να χαριτολογήσω- συν ΦΠΑ πάμε 18. Δεν γίνεται αυτό, όπως και να το κάνουμε. Και το λέω αυτό, διότι ως νομικοί πρέπει να υπηρετήσετε και την επιστήμη σας που έχετε σπουδάσει, να είναι διακριτοί οι ρόλοι νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, αλλά εκ των πραγμάτων είναι και συγκοινωνούντα δοχεία, όπως και να το κάνουμε.
Πάμε στα δικαστήρια που χάθηκε η εμπιστοσύνη. Διότι, κακά τα ψέματα, μία κοινωνία από τη Δικαιοσύνη αν δεν είναι εύρυθμη απέναντι στον πολίτη, από εκεί ξεκινάει η σήψη, μουμιοποιείται και γίνεται γάγγραινα. Άρα μετά πάμε «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι». Αναγκαστικά φτάνουμε σ’ αυτό το σημείο.
Εξειδίκευση δικαστηρίων. Σε κάποιες χώρες της Ευρώπης γίνεται. Τροχαία ατυχήματα θανατηφόρα. Αν ο δικαστής δεν γνωρίζει κάτι παραπάνω, δεν μπορεί να αποδώσει τις αναμενόμενες ποινές. Μετά πρέπει να πάμε σε ένα άλλο οργανόγραμμα σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των δικαστηρίων. Βάζετε μέσα την αιμομιξία. Βάζετε την γενετήσια ελευθερία. Βάζετε την εμπορία ανθρωπίνων οργάνων. Αυτά ο κόσμος θέλει την τιμωρία ή θέλει να αποκτήσει έναν «φόβο» -εντός εισαγωγικών- για να πει ότι αποδίδονται οι ποινές, είναι αυστηρές, για να μην επαναληφθούν ειδεχθέστατα εγκλήματα.
Η εγκληματικότητα που λέτε για τα στοιχεία, προσπάθησα τις τελευταίες ώρες όσο μπορώ να τα δω κι εγώ. Κάπου έχουμε μία κάμψη, αλλά είναι λίγο τεθλασμένη αυτή η γραμμή. Κάπου έχουμε μια άνοδο, διότι η εγκληματικότητα προσαρμόζεται ανάλογα με τις εκφάνσεις και τις διακυμάνσεις της κοινωνίας. Δηλαδή, για παράδειγμα, λένε οι μελέτες -μπορείτε να τις δείτε- ότι μειώθηκε κάπου η εγκληματικότητα, αυξήθηκε όμως, για παράδειγμα, το θέμα ληστειών και κλοπών ή η ηλεκτρονική απάτη. Γιατί αυξήθηκε η ηλεκτρονική απάτη; Διότι εκμεταλλεύθηκε τα lockdown κατά την υγειονομική κρίση. Είναι αυτή η εναρμόνιση και η προσαρμογή της απάτης και της εγκληματικότητας ανάλογα με τις διακυμάνσεις και ανάλογα τι κοινωνική κρίση μπορούμε να έχουμε.
Μέσα σε όλα αυτά είναι η έκθεση GRECO που μιλάει για την Ελλάδα. Αν πάμε στο θέμα των προσωπικών δεδομένων σε ό,τι αφορά και το διαδίκτυο, δυστυχώς δεν υπάρχουν κανόνες και όροι ως θα έπρεπε και αυτήν τη στιγμή διακυβεύεται η προσωπικότητα του ατόμου.
Θέλω να σας μεταφέρω κάτι. Με όλα αυτά τα μέτρα περί της COVID υπάρχει μία αδικία αυτήν τη στιγμή και είναι ανάστατοι οι καταστηματάρχες συγκεκριμένων ειδών. Για παράδειγμα, μου λέει καταστηματάρχης ηλεκτρικών ειδών: «Έχω ίδια τιμή στον φούρνο μικροκυμάτων με μεγάλο σουπερμάρκετ. Στο σούπερ μάρκετ ο ανεμβολίαστος μπορεί να μπει, διότι είναι είδη πρώτης ανάγκης. Στο δικό μου κατάστημα δεν μπορεί να μπει». Άρα, τι κάνουμε; Βάζουμε φραγή, όπως είχατε κάνει στο παρελθόν, διότι είναι στα όρια του αθέμιτου ανταγωνισμού ένα σουπερμάρκετ στο οποίο μπαίνει ο ανεμβολίαστος για είδη πρώτης ανάγκης όπως εσείς το νομοθετήσατε, παίρνει όμως και ηλεκτρικές συσκευές, με αποτέλεσμα ο έμπορος των ηλεκτρικών συσκευών να αδικείται κατάφορα.
Αυτά πρέπει να τα δείτε, διότι θα το πληρώσει το εμπορικό ισοζύγιο -θα έλεγα απλά και εκλαϊκευμένα- του πεζοδρομίου. Και όταν την πληρώσει το πεζοδρόμιο, δηλαδή οι μικρές επιχειρήσεις, η ραχοκοκαλιά, τότε τα πράγματα στενεύουν για τη λειτουργία της οικονομίας.
Το πρωί καταθέσαμε ως Ελληνική Λύση μία επίκαιρη σε ό,τι αφορά το κράτος των Σκοπίων για μια απογραφή που έγινε πριν από έναν μήνα. Περιμένουμε την αλλοίωση, γιατί θα είναι αλλοίωση και μεταλλαγμένος ο πληθυσμός των Σκοπίων που θα δοθεί μετά από είκοσι χρόνια αυτή η απογραφή, για να δούμε οι εκατό χιλιάδες Έλληνες που έλεγε το 1992 ο Γκλιγκόροφ, πώς έγιναν το 2001 ως διά μαγείας τετρακόσιοι είκοσι δύο.
Και θα δούμε γιατί μάλωναν οι Σλάβοι με τους Αλβανούς και αντί να γίνει σε δέκα χρόνια η απογραφή γίνεται μετά από είκοσι χρόνια. Το περιμένουμε και μετά τις εξελίξεις τελευταία όπου επικαλούνται οι Σκοπιανοί το άρθρο 38 του Συντάγματος, δεν αποδέχονται το δημοψήφισμα του 2018, μιλούν για το δημοψήφισμα του 1991 και η Σεντάνα Ιμπραΐμοβα, που είναι και μέλος αριστερού κόμματος –δεν είναι ανάγκη να είσαι μόνο με το VMRO του Γκρούεφσκι, του Μίτσκοσκι- τι λέει; «Θα υπογράψουμε στο Σύνταγμα της Μακεδονίας, όπως ρητά ορίζει το άρθρο 38 της τοπικής αυτοδιοίκησης».
Για αυτό φωνάζουμε και λέμε ότι αυτή η επιζήμια, ολέθρια, τραγική, επαίσχυντη και προδοτική συμφωνία θα μας βάλει σε περιπέτειες.
Αυτό εδώ που βλέπετε είναι ένα μολύβι διακοσμητικό που λέει απάνω «Makedonskaya» να το πω έτσι, Μακεδονία. Το τι σουβενίρ έχουν βγάλει στα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» για να τα πουλήσουν όλα αυτά στο στοκ πρέπει να περάσουν δέκα χρόνια.
Άρα, προετοιμαστείτε γιατί οραματίζονται τη Μακεδονία του Ίλιντεν και του Πιρίν και αυτό αποδεικνύεται από το Στιπ και το Αντρόπ , τους δύο δήμους τώρα που εκλέχθηκαν αυτοί οι δημοτικοί σύμβουλοι και υπέγραψαν στο Σύνταγμα της Μακεδονίας. Για αυτό λέμε ότι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου.
