Ομιλία βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού «Κύρωση της από 11.12.2023 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Έκτακτα μέτρα απαγόρευσης διάθεσης εισιτηρίων και παρουσίας θεατών σε αγώνες ποδοσφαίρου για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας τάξης και ασφάλειας» (Α’ 203) – Λήψη μέτρων για την αποτροπή και αντιμετώπιση της βίας στο πλαίσιο αθλητικών συναντήσεων και λοιπές ρυθμίσεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού».
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι του Υπουργείου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν λέγαμε ότι σήμερα ο αθλητισμός σε όλες τις εκφάνσεις δεν έχει εμπορευματοποιηθεί, ε, δεν θα μπορούσε να μας πιστέψει κανείς. Νομίζω ότι το καταλαβαίνουμε, το νιώθουμε όλοι ότι έχουμε αθλητικά γεγονότα καθαρά εμπορευματοποιημένου χαρακτήρα.
Αυτό είναι μια αλήθεια η οποία αποσκοπεί κυρίως στο κέρδος, από τη στιγμή που τα αθλήματα στην πλειονότητά τους έχουν μπει στο στοίχημα. Άρα, επικρατεί ο τζόγος του αθλητισμού και αυτός είναι που προσβάλλει συνειδήσεις.
Για τα άρθρα θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα, αλλά, ξέρετε,όσον αφορά αυτή την επιδερμική αντιμετώπιση φαινομένων βίας του αθλητισμού κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, από την εποχή που το 1983 ο Αριστείδης Δημητριάδης μαχαιρωνόταν στη Θεσσαλονίκη και από την εποχή του αειμνήστου Καθηγητή της ΣΕΛΕΤΕ του Χαράλαμπου Μπλιώνα στις 26 Οκτωβρίου του 1986, όπου εάν δει κάποιος την ιστορία των θυμάτων θα διαπιστώσει ότι είναι ίδιου τύπου ναυτική φωτοβολίδα όπως αυτή με την υπόθεση της φωτοβολίδας που είχαμε πρόσφατα και ακόμη περιμένουμε να δούμε το τι φταίει. Άρα, λοιπόν, το πρόβλημα είναι διαχρονικό όπου βήματα για πάταξη βίας δεν έχουν σημειωθεί.
Εμείς την προηγούμενη φορά ως «Ελληνική Λύση» – δεν ήσασταν εσείς τότε Υπουργός, ήταν ο κ.Αυγενάκης – κάναμε μια σειρά από προτάσεις που μπορούν να αλλάξουν γενικότερα την κουλτούρα κυρίως των νέων ανθρώπων που πάνε σε αθλητικές δραστηριότητες. Όταν σήμερα ένα παγκόσμιο κύπελλο έγινε κάτω από τη σκιά ενός κράτους το οποίο σκότωσε εργάτες στοιβαγμένους στα κοντέινερς, αντιλαμβάνεστε ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό στον χώρο του αθλητισμού.
Το να μην περάσουμε κάποιες πρωτοβουλίες που προάγουν το αθλητικό πνεύμα και δεν είναι μόνο ο έλεγχος των λεσχών, το εάν θα είναι μία που υπάρχουν οι δορυφόροι και τα παραρτήματά τους, οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν πολλά. Θα περιμέναμε τουλάχιστον να γίνουν κάποιες δράσεις σε συνεργασία και με το Υπουργείο και με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προκειμένου να ενημερώνονται οι νέοι, αλλά και οι γονείς πώς θα γαλουχούν τα παιδιά τους μέσα στο ίδιο το σπίτι σχετικά με τα φαινόμενα οπαδικής βίας.
Οι γονείς του Άλκη περίμεναν πολλά τους τελευταίους μήνες και, δυστυχώς, θα είναι δακρυσμένοι και λυπημένοι γιατί δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Είναι σισύφειος η προσπάθεια που κάνουμε,με μία αστυνομία η οποία δεν μπορεί να ελέγξει τα συμφέροντα των ιδιωτικών ΠΑΕ,δεν έχει τον εξοπλισμό, έχει ένα πενιχρό επίδομα, αλλά άλλος είναι ο ρόλος μιας αστυνομίας, μέχρι και αυτό το οποίο εμείς προτείνουμε σήμερα από τους φορείς να έρθουν άνθρωποι από την προσωπική ασφάλεια να μας πουν την άποψή τους,διότι ακόμη και αυτό που λέγεται security στα γήπεδα δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι για να αντιμετωπίσουν φαινόμενα βίας. Δεν φταίνε οι άνθρωποι οι οποίοι παρακολουθούν απλά σεμινάρια για να πάρουν μία άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Θέλει περισσότερη δουλειά και σ’ αυτούς.
Καταθέτοντάς σας την εμπειρία μου ως εκφωνητής γηπέδων για πάρα πολλά χρόνια,για μια τριακονταετία, θέλω να σας πως ότι ο εκφωνητής γηπέδων σε θέματα φαινομένων βίας στα γήπεδα μπορεί να παίξει έναν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, όπως κάνουν στη γηραιά, όπως κάνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρέπει να ξέρουμε ποιος είναι αυτός που αναλαμβάνει και εκφωνεί στα μικρόφωνα, ποιο είναι το ταπεραμέντο, η ιδιοσυγκρασία και ο χαρακτήρας του, προκειμένου να μπορεί να αποτρέψει καταστάσεις βίας. Είναι σημαντικό και το κομμάτι αυτό, η εκπαίδευση και όχι η αλόγιστη χρήση μικροφώνου στα γήπεδα από τον οποιονδήποτε. Πρέπει να ξέρουμε τι χαρακτήρα έχει, τι επίπεδο έχει, τι άνθρωπος είναι,γιατί μπορεί να παρασύρει τη λεγόμενη μάζα, τους λεγόμενους φανατικούς οπαδούς, αλλά εάν είναι άνθρωπος ο οποίος είναι σωστά εκπαιδευμένος και ξέρουμε την ψυχοσύνθεση του, μπορεί να αποτρέψει φαινόμενα βίας. Είναι μία πρόταση που κάναμε και την προηγούμενη φορά και είναι και μια προσωπική μου εμπειρία,διότι είδα πολλές καταστάσεις μέσα σε γήπεδα πάρα πολλά χρόνια,είχα τα μικρόφωνα στα χέρια μου και έπρεπε να παίξω και εγώ το ρόλο μου στο πώς θα κατευνάσω τα πνεύματα.
Με το να δημιουργούμε εμείς αυτό το επιδερμικό νομοσχέδιο δεν κατευνάζουμε τα πνεύματα. Εδώ πρέπει να υπάρχουν άλλου είδους δράσεις, οι οποίες θα έχουν σκοπό να καλλιεργήσουν το λεγόμενο φίλαθλο πνεύμα. Πώς θα γίνει αυτό. Φυσικά από το Υπουργείο Παιδείας και τα μαθήματα στην εκπαίδευση, πρέπει να εκπαιδευτεί ο νέος, από ομάδες δράσεων που θα αναλάβουν οι ΠΑΕ σε συνεργασία με τους ΟΤΑ και κάποιους άλλους παράγοντες και από τις λέσχες οι οποίες θα είναι νόμιμες στην Ελλάδα, όπως λέτε και ελεγχόμενες, προκειμένου να αλλάξει ο χαρακτήρας και να πούμε ότι εμείς κάνουμε κάποια βήματα, πλέον,παιδείας – εκπαίδευσης. Το να λέμε ότι τα εισιτήρια θα ελέγχονται και θα είναι αυστηρές οι ποινές και ότι κάποια στιγμή οι λέσχες πρέπει να είναι νόμιμες, όλα είναι καλά αλλά τα έχουμε δοκιμάσει αλλά είναι επιδερμικά και έχουν αποτύχει,διότι εμείς σε κάθε ειδεχθές έγκλημα – από τα πολλά μέσα στα γήπεδα – που γίνεται, τρέχουμε και δεν φτάνουμε για να πάρουμε κάποια επιδερμικά μέτρα.
Η αναμόρφωση της ρύθμισης των Λεσχών Φιλάθλων μέσω του περιορισμού τους σε μία λέσχη ανά έμβλημα αθλητικής, η ταυτοποίηση των κατόχων εισιτηρίων για την παρακολούθηση μέσω της αξιοποίησης είναι καλά, αλλά δεν επιλύει την κατάσταση. Διότι, εδώ θα πρέπει να δούμε ότι στην επαρχία σε πάρα πολλά γήπεδα, που γίνονται επεισόδια, δεν υπάρχει ταυτοποίηση του εισιτηρίου αν θέλετε και λόγω της έλλειψης τεχνολογίας. Βλέπετε το βιώνουμε και στο γήπεδο των Σερρών όπου είναι εγκαταλελειμμένο πολλά χρόνια και δεν είχαμε προνοήσει αυτά τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να έχει το συγκεκριμένο γήπεδο.
Αλλά ξέρετε ποιο είναι το τραγελαφικό;
Δηλαδή, το γήπεδο όταν δεν φιλοξενούσε αγώνες μεγάλης κατηγορίας και είχε αγώνες μικρής κατηγορίας εκεί δεν ήταν ψυχές αυτές που έμπαιναν μέσα;
Δηλαδή, ακόμη και στις κατηγορίες εμπορευματοποίησης του αθλητισμού υπάρχει διάκριση στην αντιμετώπιση πολλών παραγόντων. Εδώ, καθαρά κύριοι, απέναντι και σε αυτό, το οποίο λέτε, για κάποια αντιρατσιστικά συνθήματα που πρέπει να περιοριστούν, που πρέπει να υπάρχει μια λογοκρισία,πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο χώρος του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου και όχι μόνο είναι ένας χώρος έκφρασης των κοινωνικών ζητημάτων και προβλημάτων. Δεν είναι κατά κόρον κακό, είναι μια εκτόνωση και μια διαμαρτυρία του κόσμου που βρίσκει μια διέξοδο για να διαμαρτυρηθεί για τα κακώς κείμενα.Άρα να μην αποτρέψουμε και κάποια συνθήματα, τα οποία δεν θα έχουν ρατσιστικό ή εθνικιστικό χαρακτήρα, αλλά είναι αν θέλετε το μήνυμα της κοινωνίας που στέλνει μέσα από πολλαπλά προβλήματα και πόνο και καημό που έχει. Άρα, λοιπόν και εκεί apriori δεν πρέπει να το ισοπεδώνουμε και να απαγορεύεται κάθε σύνθημα που δεν ξέρω ποιος είναι αυτός που θα κρίνει αν είναι ρατσιστικό ή αν είναι αντικοινωνικό. Ακόμη και σε αυτό ο νέος πρέπει εκεί να εκφραστεί, πρέπει να έχει άποψη μην τουστερούμε και αυτό το δικαίωμα.Γι’ αυτό θέλει προσοχή και μέσω μιας παιδαγωγικής θα λέγαμε εκπαίδευσης που πρέπει να γίνει για το ποια συνθήματα θεωρούνται ρατσιστικά και ποια δεν θεωρούνται.
Τώρα, ότι αφορά βεβαίως όλα αυτά τα οποία λέτε με την Εθνική Επιτροπή Συντονισμού βλέπουμε και πάλι …………… αρμοδιότητες Υπουργού που θα παίρνει αποφάσεις. Έτσι δεν επιλύεταιη κατάσταση όταν μιλάμε για αντιμετώπιση φαινομένων βίας. Μιλάμε, προφανώς, για συνεργασία πολλών αρμόδιων φορέων και Υπουργών. Δηλαδή,πρέπει να είναι το Υπουργείο σίγουρα -που θα έπρεπε να είναι Υπουργείο όχι να είναι απλά συνυφασμένο μέσα στην Επιτροπή Πολιτισμού- το Υφυπουργείο Αθλητισμού. Έπρεπενα έχει μια άλλη οντότητα, μια άλλη οργάνωση. Δημιουργούμε εύκολα Υπουργεία και γι’ αυτό το συγκεκριμένο Υπουργείο το έχουμε μέσα στον Πολιτισμό, που είναι λάθος διότι δεν μπορεί να είναι ευκίνητο, δεν μπορεί να έχει την ανάλογη οργάνωση. Θα πρέπει να συνεργαστεί σαφώς με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και σαφώς και τις τοπικές κοινωνίες που εκφράζονται μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι τοπικοί παράγοντες γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις. Γνωρίζουν ποιες είναι οι συνθήκες.
Δεν θα συνεργαστούν και αυτοί;
Η κάθε τοπική κοινωνία γνωρίζει ποια είναι τα λεγόμενα πρόσωπα που δημιουργούν αν θέλετε επεισόδια. Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι μπαίνουν ανεξέλεγκτα στο γήπεδο. Απότην εποχή που μπήκε η ναυτική φωτοβολίδα στο Αλκαζάρ το 1986 με τον ίδιο τρόπο μπήκε και τώρα.
Πείτε μου όλα αυτά τα χρόνια αυτή η ανεξέλεγκτη διακίνηση ουσιών, αντικειμένων από ποιους ελέγχεται και πώς μπαίνει;
Δεν γνωρίζουν τους προμηθευτές;
Δεν γνωρίζουν αυτές τις περιβόητες ομάδες των γνωστών αγνώστων;
Και επιτέλους βλέπουμε ότι αυτός ο έλεγχος δεν έχει αποδώσει.
Άρα, λοιπόν, πώς θα θεσπίσετε σήμερα αυτά που είχαμε προτείνει και τότε: ένα οικογενειακό εισιτήριο σε παιδιά μικρά δωρεάν για να γαλουχηθούν στο πνεύμα του αθλητισμού;
Δεν μπορείς να το κάνεις. Δεν είναι η πανάκεια αυτό που λέγεται Εθνική Επιτροπή Συντονισμού όταν το έργο της μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί και από τη ΔΕΑΒ. Αυτάόλα δεν θα αποδώσουν. Αν και μειώνονται τα μέλη της ΔΕΑΒ δεν παύει να αποτελεί μια φωτογραφική διάταξη για μας και μάλιστα η επιλογή των μελών καθορίζεται καθαρά από αρμοδιότητες από τον εκάστοτε Υπουργό. Είναι λάθος. Πρέπει να απλώσουμε τη βεντάλια. Πρέπει να ερωτηθούν πολλοί παράγοντες, δηλαδή θα πρέπει να γίνει μια Ανεξάρτητη Επιτροπή η οποία θα αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι έχουν βαθιά γνώση του αθλητισμού για να μπορέσει αυτό να καρποφορήσει αλλιώς θα είναι μια πολιτική καθαρά κίνηση και μόνο εκεί.
Η αναμόρφωση των λεσχών φιλάθλων μέσω του περιορισμού τώρα σε μία λέσχη. Και πάλι δεν επιλύεται το πρόβλημα. Δηλαδή, στερείς για κάποιους ανθρώπους σε άλλα μέρη που θέλουν το έμβλημα της δικής τους ομάδας που πρεσβεύουν και αγαπούν να μην μπορούν να ομαδοποιηθούν; Απλά, τα μέλη της λέσχης πρέπει αυτή τη στιγμή να ελέγχονται διαφορετικά και τουλάχιστον οι άνθρωποι οι οποίοι φαίνονται ότι είναι διαχειριστές μιας λέσχης να περνούν κάποια σεμινάρια. Αυτοί είναι οι οποίοι μπορούν να παρασύρουν. Τον επικεφαλής διαμορφώνειςσε ό τι αφορά το χαρακτήρα.
Υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία βλέπουμε, ακόμη και για τους κατόχους εισιτηρίων που κακά τα ψέματα δεν μπορούν να ταυτοποιηθούν όλα αυτά, όταν δεν υπάρχουν ανάλογα τεχνολογικά μέσα σε γήπεδα τα οποία έχουν άλλα προβλήματα,στατικότητας. Δηλαδή, εμείς τι κάνουμε τώρα. Αν πάρεις στο χώρο του ποδοσφαίρου, μέλημά μας είναι να βάλουμε το VAR σε ένα γήπεδο, γιατί αυτό πουλάει και είναι σωστό για να υπάρχουν τα δίκαια κριτήρια των κανόνων του ποδοσφαίρου και αφήνουμε απέξω άλλα. Αφήνουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Το έχω βιώσει στο γήπεδο της εκλογικής μου περιφέρειας στις Σέρρες. Αυτό το οποίο μας ενδιέφερε είναι να βάλουμε το VAR. Δεν μας ενδιέφεραν οι εγκαταστάσεις αν έχουν μία στατικότητα που μπορεί να προστατεύσει τον θεατή ο οποίος θα βρεθεί εκεί για να παρακολουθήσει έναν αγώνα. Το ίδιο έχει γίνει σε γήπεδα βεβαίως του βόλεϊ, σε γήπεδα της καλαθοσφαίρισης και ούτω καθεξής. Δεν είναι μόνο η ρίψη των αντικειμένων, είναι η ασφάλεια που δεν παρέχεται, οι ανύπαρκτες κάμερες. Στην πρόσφατη δολοφονία έψαχναν να βρουν οι αστυνομικές αρχές πλάνα από την ΕΡΤ για να μπορέσουν να ταυτοποιήσουν τον δράστη, διότι δεν υπήρχαν εκεί κάμερες.
Και ρωτάω εγώ, μπορεί χωρίς ασφάλεια να έχεις τα απτά στοιχεία τα οποία θα οδηγήσουν στη σύλληψη του εγκληματία; Αλλά εντάξει, πιάνεις τον εγκληματία και τον τιμωρείς. Ε και; Λύνεται το πρόβλημα: Άρα, το πρόβλημα είναι βαθύτερο και θα έπρεπε να υπάρχει μια διυπουργική σύσκεψη από όλα τα κόμματα κύριε Υπουργέ για να βγει ένα αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να νομοθετεί η εκάστοτε κυβέρνηση για το θέμα της οπαδικής βίας. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο είναι η έκφραση μιας κοινωνίας μεταλλαγμένης, πληγωμένης. Νέων οι οποίοι δεν έχουν γαλουχηθεί σωστά, δεν έχουν μεγαλώσει σωστά. Παρασύρονται,φανατίζονται και υπάρχουν αυτές οι εγκληματικές πράξεις που οδηγούν σε ένα αδιέξοδο πραγματικά.
Σήμερα παρακολουθούν όλοι αυτοί οι γονείς, αγανακτισμένοι, θυμωμένοι, οργισμένοι, που έχασαν τις ψυχές, που έχασαν τα σπλάχνα τους και στην ουσία από το 1983 από την υπόθεση του αείμνηστου Δημητριάδη και Μπλιώνα, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Οι δολοφονίες που έγιναν επίσης στο Ηράκλειο, Κύπριος φοιτητής στη Θεσσαλονίκη όπως θυμάμαι και τόσα άλλα μέχρι να φτάσουμε στον Άλκη και σήμερα στο σημερινό αυτό έγκλημα. Δηλαδή, όταν δεν παίρνεις μέτρα που υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια απόκράτη τα οποία μπορείς να αποφανθείς αν θέλεις, να πάρεις το σχέδιο όπως το προχώρησαν οι Ιταλοί, οι Άγγλοι επί Θάτσερ, να δεις το τι κάνανε αυτοί οι άνθρωποι και έχουν αποτελέσματα. Όχι ότι δεν γίνονται επεισόδια. Δεν είναι αγγελικά πλασμένες είναι οι κοινωνίες της Ευρώπης.Τουναντίον. Απλά, δυστυχώς, όταν ξεφεύγει η κατάσταση πρέπει να πας σε δραστικά μέτρα πρόληψης. Με το εθνικό συντονιστικό αυτό όργανο δεν επιλύει η κατάσταση, ούτε με αποφάσεις Υπουργού.
Τώρα τι να πούμε; Για το Καυταντζόγλειο στη συμπρωτεύουσα που το αφήσαμε να ρημάξει; Που είναι περιουσία του ελληνικού λαού; Το αφήσαμε και δίνουμε τώρα τα 48.000 ευρώ στον Γενικό Συντονιστή για να μπορέσει να ορθοποδήσει το Καυταντζόγλειο της Θεσσαλονίκης το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα; Ένα γήπεδο που μας ενδιέφερε μόνο όταν η ομάδα του Ηρακλή ήταν στη μεγάλη κατηγορία για να κάνει εισιτήρια ή όταν είχαμε τους περιβόητους Ολυμπιακούς Αγώνες για το θεαθήναι; Δεν μπορούμε να μιλούμε δηλαδή για κάποιες προσπάθειες που μπορεί να έχουν ένα αποδοτικό χαρακτήρα, με απώτερο σκοπό να αλλάξει η αγωγή. Αυτό θα γίνει μέσα από συγκεκριμένες δράσεις. Ούτε με τον έλεγχο των εισιτηρίων αλλάζει, ούτε με την αυστηροποίηση των ποινών αλλάζει, ούτε με τις λέσχες οι οποίες περιορίζονται.
Εδώ υπάρχουν θέματα τα οποία όλα αυτά τα χρόνια, όλοι όσοι πέρασαν από το Υπουργείο δεν τα άγγιξαν. Δεν τα άγγιξαν για να μην παρεξηγηθούν κάποιοι μεγαλομέτοχοι οι οποίοι γνωρίζουν το τι γίνεται και τα πιάσανε όλα καθαρά επιδερμικά. Για μία ακόμη φορά το ίδιο γίνεται και τώρα. Είναι ένα επιδερμικό όπως είπαμε νομοσχέδιό. Οι προτάσεις οι οποίες κάναμε εμείς θα επαναληφθούν, διότι σήμερα πολλά μπορούν να γίνουν από πλευράς για να έχουμε το ρητό «το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν» και τρέχουμε τώρα ως θεραπαινίδα με το εκάστοτε νομοσχέδιο να έρθουν οι ψυχές πίσω που δεν έρχονται. Να μην θρηνήσουμε νέα θύματα. Μέχρι εδώ, εγώ να πω ότι η προσπάθεια καλώς γίνεται, αλλά έπρεπε να είναι η βεντάλια μεγαλύτερη. Να υπάρχουν επαΐοντες του χώρου, να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι το ζουν το πρόβλημα, να αποτελούν μέλη των επιτροπών για να έχουν και την ανάλογη εμπειρία να δούμε πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα όπως είναι η οπαδική βία. Σας ευχαριστώ.
