Ομιλία του βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα στην Υποεπιτροπή Ορεινών Περιοχών της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών, με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Πολιτικές για την αναγέννηση των ορεινών περιοχών».
Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ θερμά και να καλωσορίσω τους εκλεκτούς καλεσμένους, με μεγάλο ενδιαφέρον, δυστυχώς, είμαι Αγορητής στο νομοσχέδιο και αντιλαμβάνεστε, έχασα σημαντικά από αυτά που είχαν να πουν.
Είναι κατάθεση ψυχής το βουνό και η αξιοποίηση των ορεινών όγκων και κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές. Τα τελευταία 30 χρόνια, αν δει κάποιος, τότε αρχίσαμε σιγά σιγά, δειλά δειλά, να ασχολούμαστε με την ανάπτυξη του ορεινού όγκου στην Ελλάδα. Ελλάδα δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα, είναι και ο ήλιος και η θάλασσα, αλλά είναι το βουνό στο οποίο έγιναν θρυλικές μάχες, στο οποίο πραγματικά τα αγαθά κόποις κτώνται για τους βουνίσιουςπου έχουν έναν άλλο τρόπο σκέψης, γιατί η ανάγκη τους ωθεί να σκέφτονται λίγο πιο σύνθετα και πιο ευέλικτα, αλλά και τα αδικημέναβουνά στην Ελλάδα, όχι μόνο ο Όλυμπος,ο Παρνασσός, η Γκιώνα, όχι μόνο τα γνωστά.
Αλλά εγώ δράττομαι της ευκαιρίας τώρα, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό καταρχάς να υπάρχει συνέργεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αν δεν δοθούν τα εχέγγυα, τα κίνητρα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για να μπορεί να διαχειριστεί τον ορεινό όγκο, ποτέ δεν θα αναπτυχθεί ένας ορεινός όγκος, γιατί εκ του σύνεγγυς ξέρουν τους κατοίκους, ξέρουν τα προβλήματα, τη μορφολογία του εδάφους, τα πάντα, γύρω από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο θέμα της ανάπτυξης.Όμως, εδώ, κύριε Πρόεδρε, εκλεκτοί καλεσμένοι και αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να πάμε σε μια σειρά συγκεκριμένων μέτρων, αν θέλουμε να οραματιζόμαστε, ότι τα βουνά μας μπορούν πραγματικά να αποκτήσουν την αξία που έχουν.
Εγώ, θα αναφερθώ σε ένα βουνό της δικής μου εκλογικής Περιφέρειας και της γενέτειράς μου εκεί στην περιοχή, το Ροδολίβος, το Μικρό Σούλι στις Σέρρες, το Παγγαίο,από τον Στράβωνα, λοιπόν,Παν-Γαία, ένα ιερό βουνό το οποίο δεν έχει αξιοποιηθεί και το θέτω ως παράδειγμα, γιατί πραγματικά, μία περιοχή η οποία είναι εγκαταλελειμμένη πλέον, δηλαδή,ο Δήμος Αμφίπολης είναι από τους μικρότερους στην Ελλάδα, ένας ιστορικός δήμος, υπάρχουν προοπτικές για να αναπτυχθεί και τουλάχιστον και να προσελκύσουμε κόσμο τα επόμενα χρόνια και να κρατήσουμε τους κατοίκους εκεί, αλλά ενδεχομένως και κάποιους νέους που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στην ύπαιθρο.
Αν αρχίσω τώρα να μιλώ για τις νέες καλλιέργειες, είναι γνωστά αυτά τα θέματα, ή για την κτηνοτροφία στην περιοχή, φανταστείτε, ότι ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας,Κωνσταντίνος Καραμανλής, το τυρί του ήταν από την περιοχή του Παγγαίου, μοναδικό σε γεύση, τι δεν έχουμε κάνει. Καταρχάς και ως δημοσιογράφος χρόνια που ασχολήθηκα, όσο μπόρεσα, με τους ορεινούς όγκους και εκτός του νομού Σερρών, δεν υπάρχει μια χαρτογράφηση ως θα έπρεπε για τα περιβόητα περιπατητικά μονοπάτια, για να υπάρχει ένας οδηγός και σε αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές, αλλά και στουςtour operators. Άρα, λοιπόν, οι δρόμοι είναι δύσκολο να γίνουν, τα μονοπάτια,όμως, είναι ευκολότερο, μπορούν να σηματοδοτηθούν, για να μπορέσουμε να έχουμε επισκέπτες στην περιοχή.
Τα τελευταία χρόνια, με πάνω από 52 Συλλόγους που σχετίζονται με το βουνό στην Ελλάδα, έχουν αναδείξει τις διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, μεταξύ αυτών η αναρρίχηση, η ορειβασία, οι περιπατητές και ούτω καθεξής. Μάλιστα, το ευχάριστο είναι, διαβάζοντας μια επιστημονική έρευνα πριν από καιρό, μέχρι 3000 μέτρα υψόμετρο, είναι σημαντικό αυτό, δεν έχει επιπτώσεις στην οξυγόνωση του εγκεφάλου, αυτό, δηλαδή, στο αναπνευστικό,σε ανθρώπους με μεγάλες ηλικίες. Άρα, λοιπόν, αυτό δίνει το ερέθισμα, σε ανθρώπους που πραγματικά να έχουν μια ψυχική και σωματική υγεία ως περιπατητές του βουνού.Εδώ, ακόμη και οι καρδιολόγοι λένε, ότι η καρδιά επηρεάζεται από το φυσικό περιβάλλον.
Τι θα μπορούσε να γίνει,όμως, ορμώμενος από το Παγγαίο. Καταρχάς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να υπερκεράσει γραφειοκρατικά εμπόδια, που πολλές φορές είναι πραγματικά εμπόδια, από δασικές υπηρεσίες που πρέπει να κάνουν και αυτές τη δουλειά τους και δεν έχουν δημιουργηθεί καταφύγια ή ξενώνες στη περιοχή. Δηλαδή, φανταστείτε σήμερα το Παγγαίο να έχει 10 καταφύγια, όπου θα μπορούσαν εκδρομές σαββατοκύριακα, σε πανεπιστημιακό επίπεδο, να εκδράμουν εκεί και οι φοιτητές να αρχίσουν να αγαπούν το βουνό. Διότι όσο και αν μιλάμε για ανάπτυξη του περιβάλλοντος, το περιβάλλον δεν είναι μόνο η γνώση μέσα από τα βιβλία, τις μελέτες, οτιδήποτε, είναι η παρατήρηση.Η παρατήρηση, όμως, έρχεται δια βίου μάθησης, δηλαδή, ιδίοις όμμασι που λέμε, να το δούμε με τα μάτια, για να το κατανοήσουμε.
Το Παγγαίο, αυτή τη στιγμή, μπορεί να αποτελέσει ένα εφαλτήριο ως ένα ιερό μυστήριο βουνό. Εικάζεται ότι εκεί γεννήθηκε ως Διόνυσος, διονυσιακή λατρεία, ο Ορφέας, ο Βάκχος και φυσικά με γνωστές μάχες, από τα χρυσωρυχεία του Φιλίππου Β΄, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη μεγάλη μάχη των Φιλίππων το 42 Π.Χ. ανάμεσα στον οκτωβριανό και τον Μάρκο Αντώνιο, απέναντι στους δολοφόνους του Καίσαρα, τον Βρούτο και τον Κάσιο. Οπότε, αντιλαμβάνεστε, προσελκύει ένα μεγάλο ενδιαφέρον πολύπλευρο.
Φανταστείτε, σήμερα, να είχε αναπτυχθεί σωστά ο Τύμβος Καστά στην Αμφίπολη, που είναι στους πρόποδες του Παγγαίου, κοντά στις εκβολές του Στρυμόνα. Η παλαιοχριστιανική Αμφίπολη, στα βήματα του Αποστόλου Παύλου, από την άλλη πλευρά το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων,οι Κρηνίδες. Πέρα,δηλαδή, από την κτηνοτροφική παραγωγή θα μπορούσε να προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες.
Διαβάζω κάποιους βοτανολόγος, όπου υπάρχουν δύο βότανα, καμπανούλα νομίζω λέγεται το ένα, το άλλο δεν το θυμάμαι ακριβώς, τα οποία ευδοκιμούν μόνο στο Παγγαίο πανελλαδικά αλλά αποτελούν και παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Φανταστείτε, λοιπόν, αν υπήρχε γνώση ότι αυτά τα δύο φυτά βρίσκονται στο Παγγαίο σε διάσημους βοτανολόγος, θα μπορούσαν να προσελκύσουν και διάφορες γεωπονικές σχολές όχι μόνο ελληνικές.
Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχει ο εκκλησιαστικός τουρισμός του Παγγαίου,ο θεραπευτικός τουρισμός, υπάρχουν και τα δασικά χωριά, τα λεγόμενα.
Ένα κίνητρο για να κρατήσεις τον κάτοικο στο χωριό είναι να δώσεις κίνητρα φορολογικά στον γιατρό της περιοχής. Το πρώτο που ανησυχεί είναι ότι αν του συμβεί κάτι πως θα του παράσχουν τις πρώτες βασικές βοήθειες.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να δώσεις φορολογικά κίνητρα, δυνατά φορολογικά κίνητρα, για μικρούς ευέλικτους συνεταιρισμούς και,δη, γυναικείους, για να τονιστεί, να προωθηθούν και να διαφημιστούν τα τοπικά προϊόντα και να μπορέσουν και σε λαϊκές αγορές, κάποια στιγμή και κάπου αλλού να πωληθούν.
Άρα, λοιπόν, το βασικότερο κομμάτι είναι η ιατρική φροντίδα φυσικά και τα φορολογικά κίνητρα. Ο άλλος αν δεν έχει μέχρι και ένα μηδενικό ΦΠΑ, μην προσμένουμε να μείνει σε μία απομακρυσμένη ορεινή περιοχή.
Είναι οι κινήσεις, λοιπόν, που πρέπει να γίνουν, ξεκινώντας από εκεί, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον, να δώσουμε τα εχέγγυα, τα κίνητρα σε νέους ανθρώπους, αφού θα έχουν φορολογικά κίνητρα να ασχοληθούν με ένα μικρό συνεταιρισμό και να προωθήσουν τα τοπικά προϊόντα της περιοχής τους. Είναι το καφενείο, φυσικά, που είναι ένα ζωντανό κύτταρο, αλλά είναι και ο συνεταιρισμός, ο οποίος αποτελεί πόλο έλξης.
Από κει και πέρα όμως, αν δεδοθούν αυτά τα κίνητρα,όπως, κύριε Πρόεδρε, το έχουμε συζητήσει και για άλλες απομακρυσμένες περιοχές και στο νησιωτικό σύμπλεγμα της χώρας, δεν πρόκειται κανείς να επενδύσει στο λεγόμενο «βουνό».
Τα βουνά;
Τα βουνά της Ελλάδας είναι αδικημένα, πέρα για πέρα. Αυτά προσδιορίζουν πολλές φορές τα πετρώματα που έχουν την ηλικία της γης. Διάβασα ένα άρθρο του Λυμπεράκη, του δικηγόρου, γύρω από το Παγγαίο και ένα πάρα πολύ σημαντικό άρθρο που με εντυπωσίασε, ενός μεγάλου καθηγητή, του Χρήστου Τσουκαλά, που υποστηρίζει ότι το Παγγαίο μπορεί να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα της Ελλάδος για τρεις χιλιάδες χρόνια. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να κάνουμε εξορύξεις υδρογονανθράκων λόγω των 20.000 τόνων ουρανίου που υπάρχουν στην περιοχή.
Αυτό διότι όπου υπάρχει χρυσόςή όπου υπάρχει μάρμαρο υπάρχει και ουράνιο, κατά τα λεγόμενα του καθηγητή της Αμερικής, ο οποίος διέπρεψε στην Αμερική και μας λέει αυτό.Από κει και μόνο, κάποιος εντυπωσιάζεται.
Εν πάση περιπτώσει, εν κατακλείδι, είναι ένας ορεινός όγκος που είναι συνυφασμένος με θρύλους, με παραδόσεις και ιστορία και πρέπει να τον αναδείξουμε. Όμως, πρέπει πάνε νέοι άνθρωποι στο βουνό, ξεκινώντας από καταφύγια και ξενώνες και να μην κολλάμε σε κάποια τοπογραφικά σχεδιαγράμματα ή απαγορεύσεις κάποιων υπηρεσιών ή για να μπορέσει ένας καθηγητής πανεπιστημίου να πάρει τους είκοσι μαθητές κι εσείς πανεπιστημιακός είστε, κύριε Κόνσολα και να πάει μια εκδρομή στο βουνό, ένα σαββατοκύριακο.
Για να μπορέσει, δηλαδή, ο νέος και, δη, ο άνθρωπος που θα έχει μέσα του το επίσταμαι,ο νέος φοιτητής, ο αυριανός επιστήμονας στην Ελλάδα, αλλά πρέπει να του πεις σε ποια χώρα ζει, ποιες είναι οι ομορφιές, για να αγαπήσει τον τόπο, για να πει και αυτός αύριο ή μεθαύριο και ως καθηγητής θα πάρει τους δικούς του μαθητές ή την οικογένειά του ή τα παιδιά του, να πάει στο βουνό.
Οι κάτοικοι των χωριών, σήμερα, σε ορεινούς όγκους αισθάνονται απομονωμένοι, παραμελημένοι, ότι δεν τους βλέπει το αθηνοκεντρικό μοντέλο όπως είναι δομημένο.Αν, όμως, επαναλαμβάνω, η αυτοδιοίκηση δεν πάρει τα κίνητρα, δε θα μπορέσει να έρθει ποτέ η ανάπτυξη του ορεινού όγκου στην Ελλάδα.
Είναι πολύ βασικό, γιατί από τα βουνά ξεκίνησε η επανάσταση και στα βουνά θα καταλήξει, όπως λέει και ένας φιλόσοφος.
Σας ευχαριστώ πολύ.
