Ομιλία του Βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα στην Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος και την Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με θέμα ημερήσιας διάταξης: Γυναικεία Ηγεσία στις Περιβαλλοντικές Υποθέσεις.
Ένα πολύπλοκο, ένα σύνθετο θέμα, το οποίο, συνάμα, είναι και απλό, αλλά ακούγοντας και, πραγματικά, γυναίκες μέσα από το επιχειρείν, μέσα από τον εργασιακό τους βίο, πραγματικά, αναρωτιόμαστε: τα βήματα που δεν είναι ουσιαστικά βήματα και μιλάω κι εν Ελλάδι και να εξομαλυνθούν οι σχέσεις, γενικότερα, των 2 φύλων, γιατί το παζλ αποτελείται από 2 κομμάτια.Το «παζλ της ζωής», γενικά,είναι 2 κομμάτια.
Ως Ελλάδα έχουμε μείνει πίσω,μην εθελοτυφλούμε. Φανταστείτε ότι, αν ψάξει κανείς στην ιστορία, το δικαίωμα της ψήφου στη γυναίκα στην Ελλάδα δόθηκε μόλις το 1953. Η Ελένη Σκούρα ήταν η πρώτη βουλευτής θυμάμαι διαβάζοντας την ιστορία στον τότε Δημοκρατικό Συναγερμό.
Αλλά, μην νομίζετε ότι και η Γηραιά έχει κάνει πολλά βήματα επί της ουσίας. Οι Γάλλοι δώσανε δικαίωμα ψήφου στα τέλη της δεκαετίας του ’40, οι Ελβετοί το 1970.Οπότε, για ποια Γηραιά και ποια ενωμένη Ευρώπη να μιλάμε.Μιλάμε για τον ισλαμικό κόσμο, πάμε δηλαδή σε τριτοκοσμικές χώρες και τα του οίκου μας δεν τα βλέπουμε.
Δυστυχώς, η γυναίκα ως μάνα και ως η ίδια η ζωή όπως αντικατοπτρίζεται, δεν μπορούμε να λέμε ότι σκέφτεται διαφορετικά το ένα φύλλο από το άλλο.Όχι, το κάθε φύλο έχει τον τρόπο σκέψης.Το θέμα είναι συναισθηματικά πώς δένονται.
Κοιτάξτε τώρα, υπάρχουν κατάλοιπα του παρελθόντος, όπως και να το κάνουμε. Κατάλοιπα που ξεκινούν από το οικογενειακό περιβάλλον, το σχολικό περιβάλλον, το φιλικό περιβάλλον, ακόμη αυτά κουβαλάμε μέσα μας. Δηλαδή, ένας άντρας σήμερα δεν φέρεται καλά λόγω της σωματικής του διάπλασης, το βλέπει δυστυχώς επιδερμικά και τελείως επιφανειακά, που σε μια δύσκολη στιγμή στη μάνα θα τρέξει, στην ίδια τη γυναίκα, στην ίδια τη ζωή θα τρέξει.
Η γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολλές δυσκολίες.Δεν θα ξεχάσω μια τράπεζα πρόσφατα, που δεν προσλάμβανε τις γυναίκες ή τις απαγόρευε να τεκνοποιήσουν. Είχαμε τραγικά πράγματα.Ακόμη και σήμερα, στον εργασιακό τους χώρο, δείτε μέσα σε σούπερ μάρκετ, δείτε σε διάφορους χώρους, το τι τραβάει η εργαζόμενη γυναίκα. Απαξιωτικά της μιλούν και δεν μιλάει για βιοποριστικούς λόγους. Δεν τολμάει να μιλήσει σε ένα κίνημα γυναικών για να πει το πρόβλημά της ή ακόμη και σε μια φίλη της. Εγώ αφήνω έξω και τις οργανώσεις.
Θυμάμαι το Κίνημα Ισότητας των Δύο Φύλων δεν έχει πολλά χρόνια στην Ευρώπη που έδωσε αγώνες. Στην Αμερική οι γυναίκες πήραν δικαίωμα ψήφου το 1920.Θέλω να πω με αυτό, μη θεωρούμε ότι η δήθεν πολιτισμένη Ευρώπη βλέπει με κοινωνικά κριτήρια, δίκαια κριτήρια, τις γυναίκες.
Άρα, λοιπόν, εδώ γεννάται ένα θέμα το τι αντιμετωπίζει μια γυναίκα που θέλει να μπει στο επιχειρείν.Έχει να αντιμετωπίσει έναν ανδροκρατούμενο χώρο και να δώσει μάχη πολύ μεγάλη, για να μπορέσει η γυναίκα να εισακουστεί. Μπορεί να έχει τις καλύτερες ιδέες, να έχει καινοτόμες ιδέες, να έχει ευαίσθητες ιδέες και δεν ακούγεται μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα.Πρέπει να τα λέμε αυτά.
Το ίδιο και στην πολιτική.Είπε η κ. Κεφαλάπροηγουμένως, ότι και η πολιτική είναι μια μορφή τέχνης όταν γίνεται σωστά, προς χάριν του κοινωνικού συνόλου. Πάντα η τέχνη υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Η γυναίκα εκφράζεται και στην τέχνη και στις επιστήμες και σε δύσκολες δουλειές.
Τώρα, με το περιβάλλον, για να υπάρχει αειφόρο ανάπτυξη.Το περιβάλλον είναι μια παρατήρηση δεν είναι κάτι άλλο. Η γυναίκα έχει καλύτερη παρατήρηση από τον άνδρα εκ φύσεως.Άρα η γυναίκα συνδράμει στο περιβάλλον.
Μιλάμε για τις άγονες γραμμές.Σήμερα, για να κρατήσουμε τις περιοχές μη δυσπρόσιτες,πρέπει να ενισχυθεί ο γυναικείος συνεταιρισμός, η γυναικεία επιχειρηματικότητα.Αυτές είναι που θα κρατήσουν τον πληθυσμό σε εγκαταλελειμμένες περιοχές. Δεν της δίνουμε όμως τα εχέγγυα, δεν της δίνουμε τα κίνητρα σε πάρα πολλούς τομείς.
Λέμε για την πράσινη ανάπτυξη.Αν αναπτύσσουμε επιτέλους ΑΠΕ σωστά, όπως η γεωθερμία, θα μπορέσει να απασχοληθεί και γυναίκα στην ύπαιθρο που εγκαταλείπεται και πολλούς άλλους τομείς και εκφάνσεις της κοινωνίας. Τι έχει κάνει σήμερα και η δικιά μας πολιτεία και η πολιτεία άλλων χωρών για τη γυναίκα και τη μονογονεϊκή οικογένεια, όπως έρχονται τα πράγματα;Δεν βοηθάει, δεν υπάρχουν εχέγγυα, δεν υπάρχουν κίνητρα.
Είναι μία γυναίκα που τρέχει για να μπορέσει πραγματικά επαγγελματικά να ορθοποδήσει και όχι να σταδιοδρομήσει. Εδώ το ζητούμενο, κυρία Πρόεδρε, είναι να ορθοποδήσει και μετά να πάει στη σταδιοδρομία. Δηλαδή η γυναίκα κάνει βασικά βήματα για να μπορέσει να ορθοποδήσει στο εργασιακό περιβάλλον, όπως αυτό διαμορφώνεται κάτω δυστυχώς από αντίξοες συνθήκες και μετά να σκεφτεί το πώς θα μπορεί στη σταδιοδρομία της να ανέβει βατήρες.
Μια γυναίκα γιατρός που ξεκινάει – και βάζω το επίσταμαι μέσα – αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα για το πώς της συμπεριφέρονται μέσα στον εργασιακό της χώρο και από τους ίδιους τους ασθενείς. Έχω φίλες γιατρούς μου τα λένε.Δηλαδή, είναι ένα σύνθετο πράγμα που θέλει ακόμα δουλειά.
Εγώ όμως ευελπιστώ, δεν είμαι πεσιμιστής. Οι νέες γενιές θα τα εξομαλύνουν όλα αυτά τα κατάλοιπα του παρελθόντος που δημιουργούν πραγματικά στείρα κοινωνικά πρότυπα και εμποδίζουν όχι απλά την εξέλιξη του είδους, την εξέλιξη της ποιότητας της ζωής. Εδώ μιλάμε για ποιότητα ζωής. Ακούμε για γυναικοκτονίες και άλλα τέτοια. Αυτό είναι που έρχεται στην επιφάνεια.
Πόσες γυναίκες σήμερα τις θεωρούν υποδεέστερες είτε στον επαγγελματικό, αλλά και μέσα στην ίδια την οικογένεια; Είναι νοοτροπίες, στερεότυπα του παρελθόντος που δεν τα έχουμε αποτινάξει ακόμα και ελπίζω η δικιά μας γενιά που ευθύνεται πολλά, γιατί είχαμε τα κατάλοιπα των προγενέστερων, να μη δώσουμε στα παιδιά τις ίδιες αρχές.
Δηλαδή, εδώ πρέπει να πάμε σε μια ισορροπία. Εδώ δεν υπάρχει ισορροπία, δυστυχώς και η γυναίκα αντιμετωπίζεται πολλές φορές απαξιωτικά, είτε φανερά, είτε όχι. Άρα, λοιπόν, μια γυναίκα που έχει να διαδραματίσει και έχει να αντιμετωπίσει και να υπερκεράσει μεγάλες δυσκολίες για να είναι ένα ισότιμο μέλος όπως πρέπει να είναι στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Θέλουμε πολλή δουλειά ακόμη και πραγματικά θαυμάζω τις γυναίκες που έχουν διαπρέψει στο επιχειρείν, στον εργασιακό χώρο, παρά τα όσα προβλήματα είχαν να αντιμετωπίσουν. Δεν μιλάμε για τις γυναίκες που υποφέρουν σε κάποια άλλα κράτη. Αυτό είναι το αυτονόητο. Δυστυχώς υποφέρουν. Αν θέλετε, δεν είναι μόνο το σωματικό, είναι και το ψυχολογικό και στα λεγόμενα προηγμένα κράτη του πολιτισμού και της τεχνολογίας.
Πολύ βαθύ θέμα που χαίρομαι που το συζητάμε σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, γιατί ως εκπρόσωποι της κοινωνίας και όχι, απλοί αντιπρόσωποι και οι Βουλευτές πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι γύρω από αυτά τα ζητήματα, αλλά αφουγκραζόμαστε αυτά τα προβλήματα, γιατί και στην κοινωνία που βγαίνουμε θα πρέπει και εμείς να αφουγκραζόμαστε αυτά τα προβλήματα που έχουν και οι γυναίκες επιχειρηματίες και οι γυναίκες επιστήμονες και οι γυναίκες γενικότερα εργαζόμενες, για να μπορούμε και εμείς να έχουμε έναν κώδικα επικοινωνίας σωστό μαζί τους.
Άλλωστε, οι ίδιες μας ψηφίζουν και εμάς τους άνδρες Βουλευτές και μας εμπιστεύονται με την ψήφο τους για να εκπροσωπήσουμε τα προβλήματα και τα στερεότυπα τα οποία τα νοιώθουμε και τα βιώνουμε καθημερινά. Ευχαριστώ.
