Ομιλία του Βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών:
«Ενσωμάτωση της Οδηγίας 2006/1/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 18ης Ιανουαρίου 2006 για τη χρησιμοποίηση μισθωμένων οχημάτων, χωρίς οδηγό στις οδικές εμπορευματικές μεταφορές, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία (ΕΕ) 2022/738 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 6ης Απριλίου 2022, και της Οδηγίας (ΕΕ) 2021/1187 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 7ης Ιουλίου 2021, περί μέτρων εξορθολογισμού για την προώθηση της υλοποίησης του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών, και άλλες διατάξεις για τις μεταφορές».
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ημέρες προστάζουν να μιλήσουμε για την ταμπακιέρα σε ό,τι αφορά την ετεροδιοίκηση και όχι την αυτοδιοίκηση, γιατί ετεροδιοίκηση είναι, ας μην κρυβόμαστε.
Είναι νεροκουβαλητές, αχθοφόροι, ενδιάμεσοι κρίκοι, όλοι αυτοί που ασχολούνται με την αυτοδιοίκηση, ένα αθηνοκεντρικό μοντέλο δομημένο, το οποίο φοβάται και για άλλους λόγους να εκχωρήσει εξουσία στις περιφέρειες και στους δήμους.
Ας μη γελιόμαστε, είμαστε στην Ευρώπη των περιφερειών, αλλά όχι στην Ευρώπη των χωρών. Στην Ελλάδα, όμως, είναι δομημένο έτσι το πολιτικό σύστημα, όπου σήμερα πολλοί δήμαρχοι που θα διοικήσουν είναι της Μειοψηφίας, ανήκουν σε κομματικές ιδεολογικές αγκυλώσεις και ο κάθε δήμαρχος, αν τα έχει καλά με τον αρμόδιο Υπουργό, θα πηγαίνει να πάρει, όπως πήγαιναν να πάρει το ’07, την ΕΕΤΑΑ, να πάρει το ΕΣΠΑ. Θα έχουμε τα σαρανταπεντάρια με απευθείας αναθέσεις μέχρι και 60.000 ευρώ. Οι αμαρτίες της ετεροδιοίκησης – αυτοδιοίκησης είναι πολλές, αλλά η ουσία είναι ότι για την ταμπακιέρα δεν μιλάμε.
Πόρους θα θεσμοθετήσετε για την αυτοδιοίκηση, προκειμένου να έχει την αυτοτέλεια να λειτουργήσει; Πού είναι από τον ΦΠΑ τα παρακρατηθέντα, τα τέλη κυκλοφορίας, ο φόρος ζύθου; Όλα στις καλένδες.
Τι κάναμε, λοιπόν; Υποβαθμίσαμε το «εκ και καλώ» την Εκκλησία του Δήμου, δώσαμε τη δυνατότητα ακόμη και με τηλεδιασκέψεις τα ενεργά κύτταρα της Εκκλησίας του Δήμου, του λαού δηλαδή, δήμος ίσον λαός, να υποβαθμίζονται.
Τι άλλο κάναμε; Ενισχύσαμε κάποιες οικονομικές επιτροπές κατά το δοκούν. Βάλαμε τους προέδρους των δημοτικών κοινοτήτων να είναι απλοί νεροκουβαλητές. Και μπορεί κάποιος να έχει πάρει περισσότερες ψήφους στο χωριό, αλλά διοικεί ο άλλος, γιατί είναι του δημάρχου. Τα παράπονα, λέει, στον δήμαρχο. Τα ρουσφέτια στο δήμαρχο. Ο δήμαρχος τα ρουσφέτια στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Πάμε στην περιφέρεια. Εμείς, ως Ελληνική Λύση, λέμε μια αυτοδιοίκηση έξω από κόμματα και χρώματα, κύριοι, γι’ αυτό δεν παίρνουμε μέρος. Δεν μπορούσαμε λέτε; Αλλά τη βιώσαμε και ο επικεφαλής μας ο Κυριάκος ο Βελόπουλος και εγώ προσωπικά. Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, πάρα πολύ ωραία. Μου αρέσει που το βαφτίσαμε και «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ», όταν ο ίδιος έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα, ακόμη και από τότε, με τις τριττύες και τις δέκα φυλές στην Αθήνα, αρμοδιότητα στους δημοτικούς συμβούλους, όπως σήμερα έχουν οι Βουλευτές.
Τι κάνει, λοιπόν, η περιφέρεια; Έχει δύο περιφέρειες. Κανείς δεν καταργεί τη λεγόμενη «αποκεντρωμένη περιφέρεια». Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί όταν έρθει ένα θέμα στο περιφερειακό συμβούλιο και δεν παίρνει την πλειοψηφία, μπορεί ο ίδιος ο περιφερειάρχης να μην έχει τους δικούς του για να περάσουν, παράδειγμα το χωροταξικό -αν και το χωροταξικό δεν είναι αρμοδιότητα της αυτοδιοίκησης για άλλους λόγους, δεν είναι της παρούσης να το συζητήσουμε- και πάει δεύτερη συνεδρίαση στην αποκεντρωμένη. Δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία και πάει και παίρνει υπογραφή όχι από την αιρετή, από την αποκεντρωμένη, στρίβειν διά του αρραβώνος.
Άρα, λοιπόν, για ποια περιφέρεια μιλάμε; Άρα, λοιπόν, μη λέμε, κύριοι, σήμερα ότι παίρνετε έναν χάρτη και τον βαφτίζετε ανάλογα με την ιδεολογική σας πλεύση. Επιτέλους, να ωριμάσει και να έχουμε μια αυτοδιοίκηση. Αυτό λέμε εμείς στην Ελληνική Λύση. Ο δήμαρχος δεν πρέπει να είναι ερέτης, κωπηλάτης, πρέπει να είναι κυβερνήτης. Δεν είναι. Είναι κομματικό όργανο, να μην κρυβόμαστε.
Πάμε λίγο τώρα σε αυτή την ενσωμάτωση. Καλή ξέρετε είναι η εναρμόνιση με το Ενωσιακό Δίκαιο, όπως προστάζει αυτό στην ενωμένη Ευρώπη. Το θέμα είναι με αυτή την επαγγελματική ομάδα τι έχουμε κάνει;
Εμείς, λοιπόν, ως οφείλαμε στο κόμμα μας, στην Ελληνική Λύση, έπρεπε να βρεθούμε με αυτούς τους ανθρώπους, να σταχυολογήσουμε, να αποκωδικοποιήσουμε, να αφουγκραστούμε τα προβλήματά τους. Μου είπαν, λοιπόν, άνθρωποι των φορτηγών ότι σε κάθε μεταφορά η ασφάλεια που μας αναγκάζει για το εμπόρευμα είναι 60.000 ευρώ ό,τι κι αν κουβαλάμε. Το δε αμπαλάζ είναι ελλιπές. Τώρα να το αναλύσουμε τι είναι το αμπαλάζ, το κενό που φορτώνουν σε κάθε μεταφορά για να βγάλουν τα προς το ζην. Τους ζητάνε, λοιπόν, φορολογική ενημερότητα, ασφαλιστική ενημερότητα, ΚΤΕΟ και ό,τι συνεπάγεται και οι άνθρωποι πέραν του ότι έχουν πολλά έξοδα ως ελεύθεροι επαγγελματίες, προσπαθούν να ορθοποδήσουν.
Και έρχεται τώρα το Ενωσιακό Δίκαιο στο νομικό πλαίσιοναι μεν να εναρμονιστούμε, αλλά με τι κανόνες; Εμείς τι κάναμε για το συγκεκριμένο κλάδο των αυτοκινητιστών, οι οποίοι τροφοδοτούσαν την αγορά στην περίοδο του COVID; Τι κάναμε; Δεν τους βοηθήσαμε.
Πάμε, λοιπόν, στη Γαλλία και στην Ισπανία: 1.500 ως 4.000 ευρώ επιδότηση στις δικές τους νταλίκες. Αυτά τα δύο κράτη μελέτησα, μπορεί να υπάρχει και αλλού. Εμείς τι τους δώσαμε; Απολύτως τίποτα.
Προχθές ήταν εδώ ο κ. Σταϊκούρας στην επιτροπή -δεν είναι τώρα- και είπε γιατί δεν πήραν την επιστρεπτέα; Μα, την επιστρεπτέα την πήραν, αλλά την πλήρωσαν από την τσέπη τους, δεν μπήκε κάτι. Ούτε ενίσχυση στα καύσιμα πήραν, τροφοδοτούσαν, όμως, την αγορά.
Θέλω να πω σύμφωνα με αυτή την ευρωπαϊκή οδηγία τα άρθρα 5, 6, 7, 9, 24, 29, όπως μελετήσαμε, είναι γενικά και αόριστα. Είναι ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο είναι αόριστο και δεν διασφαλίζει την ποιότητα της μεταφοράς. Παράδειγμα, για να γινόμαστε κατανοητοί, μία εταιρεία στην Ελλάδα σε συνεργασία με μία εταιρεία της Βουλγαρίας θα εκμισθώνει ένα φορτηγό χωρίς οδηγό. Ο οδηγός από πού θα είναι; Πώς θα ελεγχθεί; Μπορεί να είναι και κανένας που έχει ψυχολογικά προβλήματα. Τον ξέρεις; Γιατί οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές γνωρίζονται. Τώρα, λοιπόν, θα έχουμε μια ομίχλη ξέρετε και με ένα δίκτυο υποδομών, το οποίο -ας μην κρυβόμαστε- είναι οργανωμένο; Δηλαδή, τώρα αν μας πει κάποιος ότι το οδικό δίκτυο στην Ελλάδα ως κορμός είναι οργανωμένο, παρέχει ασφάλεια; Εδώ γίνεται το έλα να δεις σε ορισμένους οδικούς κόμβους. Υπάρχει πρόβλημα ατυχημάτων. Υπάρχει πρόβλημα. Δηλαδή τώρα στη δική μου περιοχή, στονΝομό Σερρών, από το τελωνείο του Προμαχώνα αν θελήσεις να κατευθυνθείς από τον άλλο δρόμο προς Κιλκίς είναι μόνο για άρματα μάχης ο δρόμος.
Και έρχεται, λοιπόν, μία οδηγία τώρα η οποία τι κάνει; Καταστρατηγεί, καταδυναστεύει τους επαγγελματίες αυτοκινητιστές, διότι δεν διασφαλίζει για τη μεταφορά των εμπορευμάτων τι εμπορεύματα θα είναι αυτά, πώς θα διακινούνται. Δηλαδή υπάρχει προβληματισμός στη χρήση των οχημάτων στο άρθρο 7, αν θα χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των δήμων ή θα καλύπτουν κάποιες άλλες ιδιωτικές ανάγκες. Υπάρχουν πάρα πολλές ασάφειες. Στο άρθρο 7 υπάρχει προβληματισμός για αλλοδαπά, κύριοι, ιδιωτικά συμφέροντα -αυτό που λέμε- που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις άσκησης του επαγγέλματος.
Είναι αρθράκια που έχουν τη σημασία τους, διότι με τα φορτηγά των δήμων δημιουργούνται ερωτηματικά για πόσο χρονικό διάστημα, το αντάλλαγμα της μίσθωσης, με ποιο τρόπο θα επιλέγονται οι επιχειρήσεις, πώς θα εκμισθώνονται. Ωραία η ευρωπαϊκή οδηγία, αλλά δημιουργείς σταθερά θεμέλια στο θέμα των αυτοκινητιστών, των επαγγελματιών αυτοκινητιστών, οι οποίοι είναι αιμοδότες, είναι φορολογούμενοι, μεροκαματιάρηδες, βιοπαλαιστές. Αυτούς δεν τους πετάς απέξω. Δημιουργείς μια υποδομή. Οι ίδιοι ζήτησαν μια παράταση μέχρι και δύο χρόνια. Μπορούσατε να το κάνετε. Θέλει κουβέντα, θέλει διάλογο για να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα.
Πάμε λίγο στο άρθρο 9, όπου ρυθμίζονται ζητήματα σχετικά με την εκμίσθωση φορτηγών αυτοκινήτων κάτω των τρεισήμισι τόνων από επιχειρήσεις εκμίσθωσης. Φαίνεται, όμως, ότι εξυπηρετούνται οι επιχειρήσεις που θα εκμισθώνουν τα φορτηγά σε άλλες επιχειρήσεις. Δηλαδή πρέπει -και είναι σημαντικό- να ισχύουν για νόμιμες μεταφορές και όχι για παράνομο εμπόριο. Εδώ πρέπει να μπουν δικλίδες ασφαλείας. Εδώ, ήδη, με αυτές τις ασφαλιστικές δικλείδες έχουμε παράνομα φορτία. Τι έχει να γίνει με λαθρεμπόριο καυσίμων, γιατί έχουμε παλιές αμαρτίες και στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα με κάποιες εταιρείες περίεργες πετρελαιοειδών. Τα γνωρίζουμε αυτά. Άρα, λοιπόν, εδώ σε λίγο ακόμη και με μια ΜΚΟ, που εμείς βγάζουμε σπυριά με αυτές και κάνουν αποστήματα αυτές, μπορεί να μεταφέρουν εμπορεύματα και να εκμισθώνουν φορτηγό. Πάει τώρα κάποιος να πάρει εργολαβία σε ένα δήμο χωρίς να έχει δικά του φορτηγά. Δηλαδή η υποεργολαβία καλά κρατούσε και στα δημόσια έργα, ο ένας στον άλλο, ντόμινο. Τώρα τι θα γίνει;
Ναι μεν η ευρωπαϊκή οδηγία θέλει να κάνει ένα ευρωπαϊκό δίκτυο μεταφορών αδιάλειπτο για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις, για να είναι τα εμπορεύματα γρήγορα στην ώρα τους, αλλά πρέπει να δημιουργήσει κάποιες υποδομές.
Για δείτε, λοιπόν, πώς λειτουργεί το εμπορευματικό κέντρο μεταφορών στο Βέλγιο, στις χώρες BENELUX, για να στείλει εμπορεύματα στην Αυστρία. Καμμία σχέση. Υπάρχουν δικλίδες ασφαλείας και στον οδηγό και στο φορτηγό. Εδώ, τώρα, αν δείτε το τι βουλγάρικη νταλίκα, που είναι και μέλος της Κομισιόν η Βουλγαρία, έρχεται στην Ελλάδα με χίλια μύρια προβλήματα στον δρόμο, με φθαρμένα λάστιχα, με καρότσες επικίνδυνες και όταν η Τροχαία τους επιβάλει τα πρόστιμα, «μην είδατε τον Παναή», που λέει και ο λαός, δεν πληρώνονται.
Ο φουκαράς, όμως, ο Έλληνας φορολογούμενος και το πρόστιμο θα πληρώσει και το μεροκάματο του δεν θα μπορεί να βγάλει και τη φορολογική ενημερότητα και την ασφαλιστική ενημερότητα και έχει πληγωθεί, γιατί πολλοί έχουν επενδύσει ως Έλληνες σε αυτό που λέμε φορτηγό.
Εδώ, κύριοι, πρέπει να πούμε ξεκάθαρα στον κόσμο ότι η φυσιογνωμία, η φύση του φορτηγού δημοσίας χρήσεως μεταλλάσσεται, αφανίζεται.
Ο κλάδος θα έχει πρόβλημα. Πράσινες κάρτες από την Τουρκία; Το «έλα να δεις» θα γίνει, γιατί ο στόλος μας μειώνεται. Βρήκαν ευκαιρία οι Τούρκοι, λοιπόν, κι έρχονται στην Ελλάδα. Ο ναύλος στα καράβια; Για την Ηγουμενίτσα εμείς αντιδράσαμε ως Ελληνική Λύση που τον παίρνει ο ναπολιτάνικος, ιταλικός όμιλος «GRIMALDI». Τι γίνεται με τους ναύλους, κύριοι; Χαράτσι της μεταφοράς 70% των προϊόντων, θέλει να δώσει ο επαγγελματίας αυτοκινητιστής για να γίνει ο απόπλους να πάει απέναντι. Δηλαδή, είναι τρελά πράγματα! Χωρίς να έχει δικλίδες ασφαλείας. Στα φορτηγά κοιμούνται. Θυμάστε το ατύχημα της μεγάλης αυτής εταιρειούλας που παίρνει κοψοχρονιά την Ηγουμενίτσα και το Ηράκλειο για εξήντα χρονάκια, κάπου 82 εκατομμύρια ευρώ. Και η «GRIMALDI» τώρα θα έχει δικό της λιμάνι, δικά της πλοία, θα πηγαίνουν τα φορτηγά και θα βάζει και τον ναύλο που θέλει. Εδώ, όμως, πλήττεται ανεπανόρθωτα αυτός ο κλάδος. Είναι γεγονός.
Στις τοπικές αρχές, παράδειγμα, γιατί λέτε για τους δήμους, στο άρθρο 29 οι αρμοδιότητες των τοπικών αρχών δεν είναι αυτές που έπρεπε να είναι, διότι δεν θα γίνονται εισηγήσεις όπως προβλέπεται από πλευράς των τοπικών αρχών. Και μπορεί αυτό -εικάζουμε εμείς- να γίνεται τεχνηέντως, διότι εδώ μας παραπέμπει στο άρθρο 11 του ν.4974/2022 που αφορά στην προκήρυξη διαγωνισμών -προσέξτε- για την ανάθεση εκτέλεσης τακτικών δημόσιων υπεραστικών και αστικών γραμμών. Τι γίνεται εκεί; Πεδίο δόξης λαμπρό. Εκεί γίνονται πολλά αλισβερίσια τώρα. Όποιος μου πει ότι δεν γίνεται με μεταφορά κάτι μαθητών, με κάποια δρομολόγια και κάτι τέτοια, θα πει ψέματα. Τα ξέρουμε αυτά τα εικονικά. Εμείς είχαμε καταψηφίσει τότε ως Ελληνική Λύση το άρθρο 11 του ν.4974/22 γι’ αυτόν τον λόγο.
Άρα, λοιπόν, εδώ υπάρχει ένα πέπλο στην όλη ιστορία που δεν διασφαλίζει τον μεροκαματιάρη φορτηγατζή. Εδώ τι γίνεται; Η κάθε εταιρεία πολυεθνικού χαρακτήρα σε συνεργασία με ελληνικές, θα εκμισθώνει φορτηγό και θα παίρνει δεν ξέρω τι οδηγό, μπορεί να παίρνει από τη Μαλαισία ή όποιον έχει διαβατήριο ευρωπαϊκής κοινότηταςή Πακιστανό που ήρθε από αλλού. Δεν γίνεται!
Σε ό,τι αφορά, γιατί πολλά ακούμε σήμερα και τα ακούσαμε στην επιτροπή,για την εθνική τραγωδία των Τεμπών και αυτό το λέμε απέναντι σε έναν στρατηγικό σχεδιασμό από το αρμόδιο Υπουργείο, που πρέπει να έχει η Διεύθυνση Στρατηγικού Σχεδιασμού Υποδομών της Γενικής Γραμματείας. Το ζήτημα είναι με ποια κριτήρια επελέγη αυτή η αρχή, διότι υπάρχουν σημεία αοριστίας. Δεν έχει σχέση με την ιδεολογία αυτό, προσέξτε το, είναι εθνική τραγωδία. Έχουν δημιουργήσει πίσω ζωντανούς νεκρούς. Αυτή τη στιγμή οι οικογένειες αυτών των παιδιών που χάθηκαν περιμένουν κάτι να ακούσουν, να γίνει μια εξεταστική επιτροπή, να δούμε τις πταίει με αντικειμενικά δίκαια κριτήρια.
Εμείς κάναμε την πρόταση. Εσείς, κύριοι από την κοινοβουλευτική βεντάλια, γιατί δεν το ψηφίζετε να προχωρήσει αυτή η πρόταση εξέτασης της τραγωδίας των Τεμπών; Επειδή το είπε η Ελληνική Λύση θα πέσει ιδεολογικά; Μισό λεπτό. Θα χάσετε σε ψήφους; Ίσα-ίσα, ο κόσμος θα πει «μπράβο». Αυτός ο μπαμπάς ο χαροκαμένος κι αυτή η μάνα η χαροκαμένη θέλουν, βρε παιδιά, αυτό το Κοινοβούλιο γι’ αυτό το πράγμα να μη δακρύζει τύποις και να το ξεχάσουν, όπως το Μάτι και άλλα γεγονότα. Θέλουν μια εξεταστική επιτροπή. Το περιμένουν οι μανάδες, οι πατεράδες, οι οικογένειες. Όχι, δεν γυρνά πίσω οι ψυχές που έφυγαν, αλλά όπως έγινε και σε άλλα ατυχήματα, θα πρέπει να αποδοθούν κάποιες ευθύνες. Πώς να το κάνουμε; Δεν πρέπει το Κοινοβούλιο να φέρει αυτή την εξεταστική επιτροπή;
Κάνουμε πρόταση για εξεταστική επιτροπή, ως Ελληνική Λύση, για τα Τέμπη, μπαίνει στην άκρη. Κάνουμε για τη Μακεδονία -άλλη προδοτική ιστορία αυτή τώρα και δεν θέλω να επεκτείνομαι σε αυτό το κομμάτι, θα πρέπει να μιλάω πολύ- πάει στις καλένδες κι αυτή. Γίνεται εξεταστική επιτροπή για το Μάτι, άντε στην άκρη κι αυτή. Ε, δεν γίνεται έτσι, στο ράφι όλα, στο χρονοντούλαπο. Φέρτε τη επιτέλους! Το οφείλουμε. Είναι εθνικό καθήκον μας. Είναι υποχρέωσή μας.
Στο θέμα της κινητικότητας με τους αερολιμένες, ξέρετε, ως Κοινοβούλιο και ως Βουλευτές και ως άνθρωποι έχουμε μια υποχρέωση. Αν θέλουμε να αφήσουμε εδώ ένα στίγμα καλό, πρέπει να μεριμνήσουμε για τον άνθρωπο, κύριοι. Αν είναι να φέρνουμε τότε εδώ στη Βουλή τον κάθε τεχνοκράτη επαΐοντα επιστήμονα, με το «επίσταμαι», να κάνει κοινοβουλευτικό έργο. Δεν είναι έτσι! Ο Βουλευτής είναι ο εκπρόσωπος της κοινωνίας. Και τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Να στηρίξουμε τον άνθρωπο στις συνθήκες εργασίας. Δεν μπορεί σήμερα εσείς να σπρώχνετε τον υπάλληλο-λάστιχο. Το κάνετε σε σουπερμάρκετ που θα μπορεί να δουλεύει και δύο οκτάωρα. Το περνάτε τώρα με τους αερολιμένες.
Μπορεί, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός, ο εργαζόμενος, να έχει ποιότητα ζωής, όταν μετατρέπεται η καθημερινότητά του σε έναν υπάλληλο-λάστιχο; Δεν πρέπει να προστατέψουμε την ποιότητα εργασίας, την ποιότητα ζωής; Στον ιδιωτικό τομέα -έχουν δίκιο, θα μου πείτε και οι ιδιώτες φορολογούνται παντού- ο κάθε υπάλληλος δεν ξέρει την επόμενη μέρα -έλα τώρα, ας μην κρυβόμαστε- και πόσες ώρες και πού θα δουλέψει.
Τώρα θέλετε να φέρετε αυτόν τον νόμο της κινητικότητας, ας πούμε, για τους αερολιμένες. Εμείς δεν θέλουμε έναν υπάλληλο-λάστιχο.
ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ: Δεν τον φέρνουμε, υπάρχει ήδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΜΠΑΣ: Υπάρχει. Αυτό, λοιπόν, είναι λάθος μας που υπάρχει. Διότι σήμερα ο υπάλληλος δεν είναι λάστιχο. Ο υπάλληλος θέλει να έχει μια σταθερότητα στον εργασιακό τομέα, διότι το λάστιχο σημαίνει ότι δεν υπάρχει ποιότητα ζωής. Η οικογένειά του θα βιώνει το σύνδρομο της μοναξιάς του πλήθους.
Αν θέλουμε, λοιπόν, εργαζόμενους-ρομπότ τα επόμενα χρόνια εδώ μέσα στη Βουλή έχουμε μεγάλη ευθύνη, κύριοι, για την ποιότητα ζωής, για τον παράγοντα άνθρωπο. Ο πολιτικός πρώτα πρέπει να κλαίει γι’ αυτά που συμβαίνουν και μετά να γελάει. Γι’ αυτό πληρωνόμαστε εδώ μέσα. Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Γι’ αυτό πρέπει να υπερασπιστούμε και τα μεροκάματα των ανθρώπων. Πρέπει να είμαστε κοντά στον βιοπαλαιστή, όπως στον φορτηγατζή σήμερα, και να μην καταστρατηγούμε δικαιώματα τα οποία αποκτήθηκαν με αίμα, ιδρώτα και αγώνα και πάνω απ’ όλα να είναι ο Έλληνας.
Σήμερα, και ολοκληρώνω με αυτό, για εργάτες γης παίρνουν παράνομους από τα hotspot, γιατί δεν μπορούν να βρουν Έλληνες. Προσέξτε, όμως, τους παίρνουν για συγκομιδή προϊόντων με 25 ευρώ. Αν, όμως, αυτό το κράτος αντί να δίνει επιδόματα, κύριε Μητσοτάκη, ερχόταν κι έδινε άλλα 25 ευρώ, με 50 ευρώ θα πήγαινε ο Έλληνας, δεν θα πήγαινε ο Πακιστανός που είναι και μαύρος και ανασφάλιστος.
Πρέπει να γίνουν τομές. Πρέπει αυτή τη στιγμή να γίνουν τομές για τον Έλληνα πάνω απ’ όλα, για το σπίτι μας.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Κύριοι του Υπουργείου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τις θέσεις μας για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο-ενσωμάτωση στο Ενωσιακό Δίκαιο τις έχουμε πει. Εδώ είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το επάγγελμα το βιοποριστικό του Έλληνα αυτοκινητιστή μπαίνει στην άκρη με φορτηγά περίεργα, αλλοδαπά και με κάτι οδηγούς που δεν ξέρουμε οι εταιρείες ποιους θα βάζουν. Αυτό τα λέει όλα. Καλή η οδηγίατης Κομισιόν, της Ενωμένης Γηραιάς -πείτε το όπως θέλετε-, αλλά εδώ υπάρχουν τα επαγγέλματα που πρέπει να στηρίξετε και δεν πρέπει να τους αφήνουμε απριόρι στο περιθώριο. Γιατί οι εργασιακές συνθήκες άλλα λένε έξω: Υπάλληλος-λάστιχο, ωράριο-λάστιχο, σουπερμάρκετ σε λάστιχο, τα οκτάωρα εξάωρα, οι μετακινήσεις καλά κρατούν και ούτω καθεξής.
Γιατί το επαναλαμβάνετε τώρα αυτό; Το κάνατε και στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Δημιουργείτε ένα θολό τοπίο, κύριε Σταϊκούρα, με τις τροπολογίες οι οποίες έρχονται. Δηλαδή, εμείς τι κάνουμε τώρα; Θέλουμε να ψηφίσουμε τις εναπομείνασες τρεις τροπολογίες και πατάτε την πρώτη τροπολογία και λέτε «παράταση της σύμβασης παραχώρησης μεταξύ ελληνικού δημοσίου και του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας για εξήντα χρόνια από την αρχή της σύμβασης το 2003». Πώς θα το ψηφίσουμε εμείς τώρα; Το είδαμε, για να το δούμε και να το αναλύσουμε ως Ελληνική Λύση; Εδώ πέρα μπαίνουν στο μυαλό μας άλλα. Αυτό μπορεί να κρύβει άλλα πράγματα. Πώς να ψηφίσουμε, ενώ συμφωνούμε με τα επόμενα τρία άρθρα σε ό,τι αφορά την τροπολογία, για την παράταση συμβάσεων εργαζομένων στα ναυπηγεία, προκειμένου να ολοκληρωθούν τα τέσσερα υποβρύχια; Αφορά οικονομική ενίσχυση πληγέντων στη Θεσσαλία για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο. Συμφωνούμε και μπορούμε να είμαστε θετικοί, αλλά πρέπει να ψηφίσουμε «παρών» εξαιτίας της πρώτης.
Τέταρτο: Πρόνοια για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς εξαιτίας των πλημμυρών στη Θεσσαλία για να εξασφαλιστούν οι πιστώσεις για πληρωμή γενικά αναπληρωτών καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, προκειμένου να λειτουργήσει ομαλά το σχολικό έτος. Εδώ κλείνουμε θετικά, αλλά αφού βάζετε εσείς την πρώτη που λέει υπαναχώρηση -πώς το λέτε, πώς το βαφτίζετε εκεί-, παράταση σύμβασης παραχώρησης μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και του λιμένος Καβάλας για πάνω από μισό αιώνα, το πάτε πίσω, όμως, από το 2003, γιατί γίνεται αυτό; Μπαίνουν ερωτηματικά. Μήπως έχουμε μία υποπαραχώρηση σε ιδιώτη επενδυτή; Γιατί με τα λιμάνια είναι λίγο θολό το τοπίο. Βλέπε Ηγουμενίτσα, βλέπε Ηράκλειο, βλέπε Αλεξανδρούπολη, βλέπε Θεσσαλονίκη που θα γίνει τώρα και μια πλατφόρμα υγροποιημένου αερίου εκεί κ.λπ.. Μας βάζει σε έναν προβληματισμό.
Αυτό, όμως, είναι προσφιλής σας πολιτική τακτική. Είναι η μέθοδος του θολού τοπίου, η μέθοδος της σουπιάς. Αυτό το κάνετε, ρίχνετε μελάνι τώρα. Δηλαδή θολώνετε τα νερά με κάποιες τροπολογίες που εμείς σκεφτόμαστε θετικά, αλλά δεν μπορούμε να τις ψηφίσουμε για τον λόγο που αναφερόμαστε.
Τελευταία τώρα ακόμα γι’ αυτές τις αποζημιώσεις στη Θεσσαλία. Κατ’ αρχάς, θα ρωτήσουμε ευθαρσώς και θα το καταγγείλουμε ως Ελληνική Λύση και με επίκαιρη ερώτηση τις επόμενες ημέρες. Ο ΕΛΓΑ στο καταστατικό του δεν αποζημιώνει από έντονη βροχόπτωση. Το ξέρετε; Αποζημιώνει -λέει- μόνο από πλημμύρες. Δηλαδή, η έντονη βροχόπτωση δεν δημιουργεί πλημμύρες; Βεβαίως, κύριε.
Αν έχω εγώ ένα χωράφι επικλινές και έχει μήλα και υποβαθμιστεί η ποιότητα των μήλων από μεγάλη νεροποντή…
Προσπαθεί ο αγρότης να πάρει το deminimis. Δεν τον αποζημιώνει ο ΕΛΓΑ, γιατί δεν έχει νερά λιμνάζοντα. Αυτά όλα δεν μπορούμε να τα δούμε, να τα διορθώσουμε; Τι θα λέμε εδώ τώρα; «Δίκαιονουκ άλλο τι ή του κρείττονοςσυμφέρον;». Αυτό θα γίνει; Θα πάμε με το δίκαιο του ισχυρού γενικότερα με ό,τι ψηφίζουμε;
Εδώ τώρα λέμε όσον αφορά τους αγρότες να επιδοτήσουμε κάποια προϊόντα τους, για να μην έχουν προβλήματα, όπως και στη Θεσσαλία και αλλού. Ως χώρα πρέπει να τους «κοιτάξουμε στα μάτια». Έχουμε ψηφίσει τη ΣυνθήκηGAPή όχι; Τι λέει η ΣυνθήκηGAP; «Αθρόες εισαγωγές από τρίτες χώρες». Γιατί έτσι προστάζει η Κομισιόν: Φέρε μπαμπάκι από τη Νικαράγουα, φέρε μαϊντανό από την Τανζανία. Το λέει. Μπορούμε βέβαια να πάρουμε άλλα μέτρα. Δεν το κάνουμε. Για παράδειγμα, φόρο του διοξειδίου του άνθρακα.
Απέναντι, λοιπόν, σε αυτή την ενσωμάτωση -το είπαμε- με τα άρθρα 7, 9, 24, 29 -αόριστη η κατάσταση- δεν υπάρχει αυτό το νομικό πλαίσιο που να διασφαλίζει, αν θέλετε, την ορθή μετακίνηση εμπορευμάτων, να ξέρουμε πού θα πάνε, πόσο θα κοστίσουν οι συμβάσεις στους συμβαλλόμενους. Αλλά, το να ναυλώνουμε, να μισθώνουμε το φορτηγό χωρίς τον οδηγό, «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε», κύριοι. Μην τρελαθούμε τώρα!
Θα μου πείτε, δεν πρέπει να ενσωματωθούμε με την ευρωπαϊκή οδηγία; Ναι, αλλά δεν πρέπει να στηρίξει τα παιδιά της η Ελλάδα, τον δικό της εργαζόμενο; Άλλοι οι μισθοί στην Ευρώπη, άλλοι οι δρόμοι στην Ευρώπη και ούτω καθεξής.
Σε ό,τι αφορά τις τροπολογίες, ως Ελληνική Λύση αυτό λέμε. Συμφωνούμε με τα τρία, διαφωνούμε με το πρώτο. Μας βάζει σε σκέψεις. Πώς θα τα ψηφίσουμε τώρα εμείς; Πείτε μας. Αναγκαστικά θα πάμε στο «παρών». Αναγκαστικά!
Σας ευχαριστώ.
