Ομιλία του βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού «Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης».
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν μιλήσουμε για αυτό το θεωρητικό νομοσχέδιο, γιατί απέχει στην Ελλάδα πολύ η θεωρία από την πράξη, να πούμε ότι στην εκλογική μου Περιφέρεια στις Σέρρες, το Σάββατο θα γίνει μία πανσεραϊκή αγροτική συστράτευση και εδώ προειδοποιούμε την Κυβέρνηση, διότι θα έρθουν μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Οι Γερμανοί έδωσαν το πράσινο φως με μία επιδότηση στη Γερμανία, που θα κοπεί τα επόμενα τρία χρόνια. Φανταστείτε, λοιπόν, στην Ελλάδα που η κατάσταση είναι έκρυθμη και οι αγρότες ήδη με τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική με τη νέα ΚΑΠ, η οποία βαφτίζεται «Αναδιανεμητική» ούτε τη λέξη δεν μπορούμε να πούμε, χάνουν 20% των επιδομάτων σε σχέση με το πρασίνισμα και όλα αυτά είναι, ξέρετε, κάποια τερτίπια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εμείς τα υπογράφουμε χωρίς να μελετήσουμε τη νέα ΚΑΠ.
Γι’ αυτό κάθε βδομάδα, ας μας πει ο κ. Αυγενάκης, γιατί το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης βγάζει μια τροποποιητική για να ερμηνεύσει τη νέα ΚΑΠ και σε λίγο η Κυβέρνηση έχει πει ότι θα φέρει και το νέο νομοσχέδιο για τον ΕΛΓΑ και περιμένουμε, γιατί ο ΕΛΓΑ είναι τραγελαφικά αυτά που γίνονται εκεί μέσα. Δηλαδή, να φανταστείτε ότι αποζημιώνει για πλημμύρα και δεν αποζημιώνει από έντονη βροχόπτωση. Μόνο αυτό σημαίνει πολλά. Δηλαδή, αν το χωράφι είναι κατηφορικό, τρέχεις για το de minimis.
Ο Βολταίρος έλεγε ότι η πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα, αλλά έχει πολλές ομοιότητες με το πρώτο. Και το λέμε αυτό γιατί σήμερα μιλάμε για επαγγελματική αποκατάσταση. Επειδή ο κύριος Υπουργός, που δεν είναι εδώ τώρα, έκανε μια αναδρομή από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου, να πούμε ότι τα νούμερα δεν είναι καθόλου καλά για την Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.
Στη Γερμανία ένας μαθητής μέσα από τη μαθητεία κοστίζει πάνω από 10.000 ευρώ, σε αντίθεση με ένα φοιτητή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που κοστίζει ετησίως 3.000 ευρώ. Η διαφορά είναι μεγάλη, αλλά οι Γερμανοί δίνουν μια βαρύτητα σε αυτό που λέμε εξειδικευμένο προσωπικό.
Τι γίνεται, όμως, στην Ελλάδα; Μένουμε στη θεωρία και υποβάθμιση των τεχνικών λυκείων από τη δεκαετία του ’80, η οποία κορυφώθηκε με τα ΕΠΑΛ. Το θέμα σήμερα δεν είναι ένας εξειδικευμένος να ξέρει να βιδώνει μια βίδα, σχήμα λόγου, αλλά να ξέρει γιατί τη βιδώνει, που σημαίνει ότι άλλο παιδεία άλλο εκπαίδευση, είναι διαφορετικές έννοιες. Αν θέλουμε, όμως, να εντρυφήσουμε και να εμφυσήσουμε, αν θέλετε, η μέση ελληνική οικογένεια για να εμπιστευτεί το τεχνικό κομμάτι της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, θα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία και να υπάρχει μία σύνδεση πραγματική με την αγορά εργασίας.
Επειδή, κυρία Υπουργέ, κυρία Λυτρίβη, στο βιογραφικό σας ήσασταν και στο Ινστιτούτο Κατάρτισης της Κομισιόν στο Συμβουλευτικό Όργανο για το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων, αν δεν κάνω λάθος, σήμερα μιλάμε για ορθή αξιοποίηση, λελογισμένη των ανθρώπινων πόρων. Δεν αξιοποιούμε τους ανθρώπινους πόρους. Η εγκατάλειψη από τα Επαγγελματικά Λύκεια στην Ελλάδα είναι της τάξεως του 11,2% ετησίως, σε αντίθεση με τα Γενικά Λύκεια που είναι ακόμα 1,7%. Η διαφορά είναι μεγάλη. Γιατί άραγε αποχωρούν από τα Επαγγελματικά Λύκεια; Είναι το livello που λένε οι Λατίνοι, το επίπεδο εκπαίδευσης; Είναι η υλικοτεχνική υποδομή ή είναι η λανθασμένη κατεύθυνση;
Εγώ και στην Ελληνική Λύση, επειδή πρέπει να την «ψάχνουμε», επικαλούμαι αυτό που λέει μία ομάδα φοιτητών με επικεφαλής τον Μιλτιάδη Νεκτάριο από το Πανεπιστήμιο του Πειραιά, διαβάζω τις θέσεις, όπου μεταξύ αυτών βλέπει μια μεγάλη αποχή από κορίτσια. Τα κορίτσια, λοιπόν, δεν εξειδικεύονται τεχνικά στην Ελλάδα, είναι μόλις 37%. Η Ελλάδα -επειδή το ανέφερε ο κύριος Υπουργός πριν- με μέσο όρο το 80% της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αγγίζει μόλις το 50,5%, το 82% σε χώρες του ΟΟΣΑ προέρχονται από τεχνική εκπαίδευση. Είναι δυικό το σύστημα, είναι θεωρητική και πρακτική, αλλά η πρόταση που πρέπει να γίνει και σας την κάνουμε, κάτι που δεν το είδατε, το να μιλάς σήμερα για μια επαγγελματική κατάρτιση, το θέμα είναι καθαρά γεωχωρικό.
Η Ελλάδα έχει μια ιδιομορφία, είναι ηπειρωτική, είναι νησιωτική άρα, λοιπόν, η κάθε περιφέρεια έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προβλήματα. Πού είναι, λοιπόν, τα επιμελητήρια προκειμένου να παίξουν έναν πιο ενεργό ρόλο σε αυτό που λέγεται, γιατί η κάθε περιφέρεια ξέρει τις ανάγκες της, προκειμένου αυτός που θα τελειώσει το επάγγελμα, να βρει στη δική του περιφέρεια πρωτίστως ενασχόληση. Αλλά το ρητό τι λέει; Ξέρετε, αν μπείτε και φιλοσοφήσετε κάποια ρητά, αποτυπώνουν ακριβώς το ότι η εργασία είναι ιερή. Ο Αλμπέρ Καμύ, ένας Γάλλος συγγραφέας είχε πει ότι «η ζωή χωρίς εργασία σαπίζει, αλλά αν η εργασία είναι άψυχη, τότε η ζωή εκφυλίζεται και πραγματικά ξεψυχάει».
Η εργασία, λοιπόν, θα πρέπει να αρέσει σε αυτόν τον οποίο την ασκεί. Το να αλλάζετε εσείς την επωνυμία των ΙΕΚ με αυτές τις περιβόητες σχολές επαγγελματικής κατάρτισης… Και δεν παραδειγματίζεστε κάνοντας μια έρευνα σε άλλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης, όπως η Αυστρία και Ελβετία, όπου εκεί υπάρχουν οι οργανισμοί μαθητείας που αποδίδουν με μια διαφορετική επαγγελματική προσέγγιση, προκειμένου να ξέρουμε το τι ζητάει η αγορά. Ναι μεν πρέπει να είσαι ερωτευμένος με αυτό που κάνεις, γιατί πραγματικά αν αγαπάς την εργασία δε χρειάζεται να ξαναδουλέψεις ποτέ, όπως λέει ένα άλλο ρητό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει αυτό το οποίο κάνουμε, να το αγαπάμε πραγματικά και να είμαστε ευχαριστημένοι. Δεν είναι βασικό να λες πόσα παίρνεις σε μια δουλειά, αλλά πώς εξελίσσεσαι και δυστυχώς δεν υπάρχει εξέλιξη για τους νέους, γι’ αυτό υπάρχει και αυτή η μετανάστευση.
Αν θέλετε, λοιπόν, να πάτε σε μια αναβάθμιση της επαγγελματικής κατάρτισης πρέπει να υπάρχει μία διυπουργική, θα λέγαμε, συνεργασία και με το Υπουργείο Εργασίας και με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, διότι στον πρωτογενή τομέα, που εμείς στην Ελληνική Λύση δίνουμε μεγάλη βαρύτητα -και πρέπει να το κάνετε όλοι- δεν υπάρχουν τα λεγόμενα αγροτικά επιμελητήρια, να εξειδικεύσουν αγρότες στον πρωτογενή τομέα. Διαλύσαμε τα κέντρα σποροπαραγωγής και τις τράπεζες σπόρων στην Ελλάδα, που ήταν εγκληματικό. Διαλύσαμε την ΕΤΒΑ, την Αγροτική Τράπεζα. Ο νέος δεν μπορεί να μείνει στην ύπαιθρο.
Εγώ θέλω να ρωτήσω κάτι, κύριοι του Υπουργείου. Σήμερα κάνουμε μία έρευνα, διότι απαντήσεις δεν παίρνουμε σε αυτό το ερώτημα εδώ και μήνες και δεν γίνεται τουλάχιστον μια τροπολογία, ένα νομοθετικό πλαίσιο. Θα το δείτε εσείς. Δεν μπορεί σήμερα να γίνονται έρευνες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στα πανεπιστήμια που αφορούν την αγορά και ενώ δαπανούνται αρκετά χρήματα από τη φορολογία του ελληνικού λαού, να μην είναι υποχρεωτικό αυτές οι έρευνες να βγαίνουν στην αγορά εργασίας, προκειμένου να εργαλειοποιηθούν. Δηλαδή, τι γίνεται; Γίνεται μια έρευνα σε κάποιο πανεπιστήμιο και μπαίνει στο χρονοντούλαπο και ενώ, λοιπόν, δεν γίνεται αυτό, περιμένετε ο κόσμος να έχει εμπιστοσύνη ότι μπορεί να γίνει αναβάθμιση της λεγόμενης επαγγελματικής κατάρτισης, όταν υπάρχει αυτή η κωλυσιεργία, αν θέλετε, ή αυτό το τραγελαφικό στα πανεπιστήμια;
Δεν μπορεί να υπάρχει ένας προσανατολισμός. Είναι πάρα πολλά τα ζητήματα τα οποία θα μπορούσαμε να αναλύσουμε. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει μία εγκατάλειψη, όπως είπαμε, και αυτό το μαρτυρεί και μια άλλη μεγάλη έρευνα της Centre Fort, αλλά και η ομάδα του Μιλτιάδη Νεκτάριου, που έχει μέσα συγκεκριμένες προτάσεις. Θα περίμενα τουλάχιστον από τους πανεπιστημιακούς και ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε, όπως και το άρθρο 13 το οποίο μπορεί να έχει μία περίεργη, ενδεχομένως, και αντισυνταγματική μορφή.
Στην Κω πριν από λίγες μέρες έγινε κάτι τραγελαφικό. Αυτό είναι ένα ρεπορτάζ από το Focus FM της Θεσσαλονίκης, όπου δυο αστυνομικοί έκλεισαν μια λακκούβα -κοιτάξτε, κύριε Πρόεδρε, εδώ τι κάνανε- γιατί υπήρχε ο κίνδυνος τροχαίων ατυχημάτων. Και κλείσανε, λοιπόν, την λακκούβα αυτή με δική τους πρωτοβουλία και τώρα έχει διαταχθεί ΕΔΕ από τον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, ο οποίος τους μηνύει γιατί, λέει, δεν ήταν στα καθήκοντά τους. Το αποτέλεσμα μετράει, όμως, θα είχε σκοτωθεί κόσμος και μετά θα έτρεχαν για να καλύψουν αυτές τις τρύπες. Αυτά, δυστυχώς, μόνο στην Ελλάδα γίνονται.
Το καταθέτω στα Πρακτικά, έτσι για να υπάρχει για τον ιστορικό του μέλλοντος.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
