Ομιλία του βουλευτή Σερρών Κωνσταντίνου Μπούμπα ως εισηγητή της Ελληνικής Λύσης για τα μη κρατικά πανεπιστήμια και το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και Αθλητισμού: «Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου – Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων» (3η Συνεδρίαση)
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν πάμε κατ’ άρθρων.
Βέβαια, πρέπει να επαναλάβω, ότι η θέση της «Ελληνικής Λύσης» είναι η αντισυνταγματικότητα, του συγκεκριμένου νομοθετήματος σε ότι αφορά τον χώρο της Παιδείας – Εκπαίδευσης.
Αναφορικά με τα όσα ακούστηκαν και κατά την αρχική Συνεδρίαση, και βέβαια, αυτές οι επιφυλάξεις, σε αυτά τα ερωτηματικά που περνούν και από άλλα Κόμματα, στο «κοινοβουλευτικό τόξο» μας προβληματίζουν, ότι αφορά τη Διαβούλευση.
Ορμώμενοι και τεκμαιρόμενοι σε νομικά επιχειρήματα μεγάλων συνταγματολόγων, τώρα θα μου πείτε υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Διαβάζοντας και ερμηνεύοντας όμως, ότι κατ’αρχάς δεν προσβάλλεται το Ενωσίακο Δίκαιο σε ό,τι αυτό συνεπάγεται για να εναρμονιστούμε στην Ενωμένη Γηραιά, υπό την άποψη, ότι το Ενωσίακο Δίκαιο μιλάει για Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και όχι, για Πανεπιστημιακή
Άρα, δεν μιλάει για Ακαδημαϊκή Εκπαίδευση.
Άρα, λοιπόν, είμαστε σύννομοι.
Το παράδειγμα της Ουγγαρίας είναι άσχετο, δεν αφορά την Ελλάδα και εξάλλου γι’ αυτό δεν επιβλήθηκαν και πρόστιμα στη χώρα μας.
Από την άλλη απλά να θυμίσω ότι αυτή η περιβόητη «GeneralAgreementonTrade». Η περιβόητη «GAT», είναι αυτή που μπήκε ταφόπλακα στον αγροτικό χώρο και σημαίνει ότι μπορούν να γίνουν αθρόες εισαγωγές από τρίτες χώρες.
Κάτι ανάλογο,μην κάνουμε και στην Παιδεία, γιατί θα είναι ταφόπλακα. Με βάση αυτή τη Διεθνή Συνθήκη Δασμών και Εμπορίου, όπου εμείς όμως, ζητήσαμε αυτή την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που ήδη γίνεται από τα κολέγια. Θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα βέβαια, στην Ολομέλεια. Ξέρετε, κάθε νομοθέτημα που έρχεται για την Παιδεία, χρήζει και μιας φιλοσοφικής διάθεσης. Δηλαδή, θα πρέπει να συγκεράσουμε προτάσεις λογικής και προτάσεις καρδιάς, διότι αφορά το μέλλον αυτού του τόπου.
Από εκεί και πέρα, θα πάμε βέβαια κατ’ άρθρον, όσο μπορούμε, γιατί αντιλαμβάνεστε, 205 άρθρα, θα πρέπει να μακρηγορούμε, γιατί πρέπει να τα αναλύσουμε ένα προς ένα. Σε μια πρώτη ματιά βέβαια αυτό υποβαθμίζει το «Περιφερειακό Διεθνές Πανεπιστήμιο», ενισχύοντας το «Δημοκρίτειο» σε μια γεωγραφική περιοχή ευαίσθητη και νευραλγικού χαρακτήρα πλην όμως θα πρέπει να δίνει μια βαρύτητα στο «Διεθνές Πανεπιστήμιο»,όπως και στη δική μου Εκλογική Περιφέρεια, τις Σέρρες και σε άλλες περιοχές, όχι μόνο της Μακεδονίας,όπως, η Δράμα και η Καβάλα, αυτή τη στιγμή, είναι εκτός «νυμφώνος» και αυτό μπορεί να φέρει και έναν οικονομικό μαρασμό στην περιοχή και ότι αυτό συνεπάγεται.
Βέβαια,τότε η Εκπαίδευση δεν θα πάει σε έναν επιχειρηματικό χαρακτήρα, όμως είναι αλυσίδα, αντιλαμβάνεστε, η εισροή κάποιων φοιτητών σε μια συγκεκριμένη περιοχή.
Εν πάση περιπτώσει, αυτά περί του άρθρου 16, αν μπούμε σε μία διαβούλευση, επί της ουσίας, αυτό που κάποιοι λέτε ότι είναι ένα ζωντανό κύτταρο,όμως,εδώ δεν μπορεί να γίνει ούτε ερμηνεία ούτε συναφή ερμηνεία, με βάση τους νομικούς, διότι αλλάζει όλο το κανονιστικό πλαίσιο και αυτό τα λέει όλα.
Πρέπει να κατοχυρωθεί, πάνω από όλα, ως βάση, ως καταφύγιο, η Παιδεία, η Εκπαίδευση, να μην είναι προνόμιο μόνο των ολίγων και αντιλαμβάνεστε τι λέω.
Άλλωστε πρώτα με την Παιδεία πρέπει να ξεκινήσουμε, διότι η Παιδεία είναι αυτό που είχε πει και ο Χαλίλ Γκιμπράν κάποτε ότι είναι αυτό που μένει στο τέλος, όταν όλα τα υπόλοιπα θα τα έχουμε ξεχάσει και να μη ξεχνάμε, λοιπόν, ότι πρέπει να έχουμε αγωγή, παιδεία. Σε ό,τι αφορά και την κατοχύρωση του Συντάγματος που πρέπει να είμαστε θεματοφύλακες, γιατί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας.
Τώρα θα μου πείτε, μια χώρα που δεν έχει θεσπίσει το λεγόμενο «Συνήγορο του Διαβόλου», ποιος θα ήταν ο «Συνήγορος του Διαβόλου»και σε αυτήν την περίπτωση; Θα ήταν απλά το Συνταγματικό Δικαστήριο που εμείς δεν έχουμε. Είναι μια άλλη συζήτηση, δεν είναι της παρούσης, για να το πούμε αυτό.
Εξετάζοντας τα άρθρα από το 1 μέχρι το 21. Με τα άρθρα 3, 4, 5 και 6,ο νομοθέτης κάνει εμφανή την πρόθεσή του για κατάργηση του «ΔΙ.ΠΑ.Ε.» στην Περιφέρεια και την μεταφορά των Τμημάτων στην Έδρα του «Δημοκρίτειου» είτε στην Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη ή την Ξάνθη. Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε ότι το πρόβλημα προέρχεται από αυτή την ενέργεια καθώς πιστεύουμε ότι θα χάσουν επαγγελματικά δικαιώματα φοιτητές, λόγω της ένταξής τους σε άλλα Τμήματα, ίσως και διαφορετικά, αλλά ο νομοθέτης δεν αναφέρει και τι θα γίνει με τους ήδη αποφοίτους των καταργούμενων Σχολών. Τι επαγγελματικά δικαιώματα δηλαδή θα έχουν οι προηγμένοι απόφοιτοι και οι νέοι;Μπαίνουν ερωτηματικά.
Σχετικά με το άρθρο 8 που αφορά στη «Μετονομασία της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης σε Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής Αθλητισμού και Εργοθεραπείας». Εδώ ο νομοθέτης μπερδεύει δύο διαφορετικές Σχολές μεταξύ τους, με εντελώς διαφορετικά Προγράμματα Σπουδών και σκοπούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των πτυχίων, τόσο των Εργοθεραπευτών, όσο και των Αποφοίτων Φυσικής Αγωγής, από το συγκεκριμένο Τμήμα, σε σχέση με τις Σχολές Εργοθεραπείας και Φυσικής Αγωγής των άλλων Πανεπιστημίων της χώρας. Κοιτάξτε, αυτό που λέγαμε, με τους Εργοθεραπευτές. Αυτοί είναι ένα κομμάτι του παζλ, σε ότι αφορά τις επιστήμες υγείας. Δεν μπορείς να τους εντάξεις. Άλλο η σωματική διάπλαση, η σωματική άσκηση που είναι ένα μάθημα που διαπλάθει σώμα και νου και άλλο όμως μια εργοθεραπεία που έχει να κάνει με νοσήματα, έχει να κάνει με μυοσκελετικά προβλήματα, με κρανιοεγκεφαλικά προβλήματα. Οι γιατροί, τα ξέρετε. Άρα, λοιπόν, εκεί είναι ο φυσικός τους χώρος, για αυτά τα επαγγέλματα, οπότε πιστεύουμε ότι αυτό θα είναι μια υποβάθμιση.
Αν αυτό είναι κοστοβόρο, γιατί αυτό ακούστηκε σε κάποια, εκτός της αιθούσης, κύριε Πρόεδρε, για να παρθούν, σε ό,τι αφορά,ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός που απαιτείται ή να είναι επαΐοντες οι διδάσκοντες, δηλαδή, το επιστημονικό προσωπικό, αυτό είναι μια άλλη παράμετρος,όμως, συλλήβδην, apriori, δεν μπορούμε να πούμε ότι λόγω του κόστους θα πρέπει να αλλάξουμε το φυσικό τους χώρο. Σε ό,τι αφορά την εργοθεραπεία. Είναι ένα θέμα, κύριοι, που πρέπει να μας προβληματίσει, πρωτίστως έχετε το επίσταμαι, οι γιατροί και το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα και υπάρχουν, Δόξα τω Θεώ, πολλοί επιστήμονες γιατροί που είναι συνάμα και εκπρόσωποι του λαού, ως βουλευτές, τούτη την ώρα.
Στόχος του νομοθέτη θα έπρεπε να ήταν η αναβάθμιση, γενικότερα, του διεθνούς πανεπιστημίου και του Δημοκριτείου, όσο και όλων των δημοσίων πανεπιστημίων της χώρας. Πρώτα φτιάχνεις τα δημόσια πανεπιστήμια, βέβαια, κύριε Υπουργέ, είπατε ότι τα 176 άρθρα αφορούν τα δημόσια πανεπιστήμια, δεν βλέπουμε ……. Αυτό με τη χρηματοδότηση, που είπατε ότι έχει πάρει την κατιούσα, είχαμε την περίοδο της covid που το αντιμετωπίσαμε, αλλά υπάρχει ελλιπή χρηματοδότηση. Δεν μπορεί σήμερα ένας μέσος φοιτητής στη Γερμανία να κοστίζει πάνω από 10.000 ευρώ και εμάς να μας κοστίζει ούτε 2.000. δηλαδή, τα ποσά είναι δυσανάλογα. Δεν μπορεί σήμερα μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό φοιτητών στο μεγάλο ομοσπονδιακό κράτος της Γερμανίας, ούτε το 2%δεν φοιτά στα ιδιωτικά πανεπιστήμια – κολέγια και όλοι να προτιμούν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Άρα, λοιπόν, εδώ κάτι συμβαίνει.
Έπρεπε, λοιπόν, και εμείς ως ναυαρχίδα, που και εσείς είπατε, ως κορωνίδα, ως ακρογωνιαίο λίθο, ως πυρήνα να δημιουργήσουμε ισχυρά δημόσια πανεπιστήμια. Και δεν μπορώ να ακούω εγώ το επιχείρημα ότι εφόσον έχουμε, λέει, ιδιωτική εκπαίδευση στο πρώτο ή στο δεύτερο βαθμό θα κάνουμε και στο τρίτο. Μισό λεπτό, ρε παιδιά, να σας το πω έτσι απλά στην καθομιλουμένη. Ένα παιδί που τελειώνει ένα ιδιωτικό λύκειο, μαζί με όλα τα παιδιά του κόσμου, δίνει πανελλαδικές εξετάσεις. Δεν πάει σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο με δίδακτρα. Έχεις να κάνεις με εξειδίκευση. Το επίσταμαι, στην πρώτη του φάση, πρέπει να είναι δωρεάν, είναι δημόσιο αγαθό. Το αν θέλεις να πάρεις εξειδίκευση στην εξειδίκευση με κάποια μεταπτυχιακά εκεί να το συζητήσουμε.
Τώρα, σε ότι αφορά τα υπόλοιπα άρθρα, γιατί είναι και πάρα πολλά και δεν θέλω βεβαίως και να μακρηγορήσω πάρα πολύ, σεβόμενοι και το χρόνο μιας Επιτροπής που ήδη έχει κρατήσει αρκετές ώρες και οι φορείς όπου διίστανται εκεί οι απόψεις, από τα άρθρα 22 μέχρι 45 αναλύεται περισσότερο σε ρυθμίσεις ζητημάτων που σχετίζονται με το ΕΑΠ,το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Δευτερευόντως για την ενίσχυση της ανώτατης εκπαίδευσης των ΑΕΙ. Σε όλα τα άρθρα μνημονεύεται ο νόμος 4957/2022, πάνω στον οποίο εδράζεται το παρόν νομοσχέδιο, επιφέροντας κάποιες τροποποιήσεις σε άρθρα του ή χρησιμοποιώντας κάποια άρθρα του ως νομικό θεμέλιο για τη σύσταση του ειδικού λογαριασμού κονδυλίων της εταιρείας αξιοποίησης περιουσίας. Δηλαδή, βλέπουμε περισσότερο ότι είναι διαδικαστικό το θέμα.
Τώρα, από τα άρθρα 45 μέχρι 105, αξιοπρόσεκτες είναι και οι ρυθμίσεις σχετικές με τις επιτροπές που λειτουργούν στα ΑΕΙ. Γενικά γίνονται τροποποιήσεις που αφορούν την επιτροπή διασφάλισης ποιότητας, τη δεοντολογία, της ισότιμης πρόσβασης και ίσως να υπάρχουν και κάποιες αχρείαστες επιτροπές, να το πούμε, στα ΑΕΙ που, εκ του αποτελέσματος της κατάστασης των δημόσιων πανεπιστημίων, αμφισβητείτε ο ρόλοςτους, η αναγκαιότητά τους ή αν αυτές εκπληρώνουν σωστά τα καθήκοντά τους. Συνοψίζοντας γίνεται λόγος για ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων, αλλά εμείς ως Ελληνική Λύση αντιλαμβανόμαστε, φανταζόμαστε, καλύτερες υποδομές, διάθεση περισσότερο κονδυλίων, αυτό που έλεγα νωρίτερα, για μια τριτοβάθμια εκπαίδευση και χρησιμοποίηση αυτών πάντα με νόμιμες διαδικασίες, με διαφάνεια.
Εξελιγμένες μέθοδοι διδασκαλίας, ελκυστικά προγράμματα, προσέλκυση φοιτητών, καθαρά και ασφαλή πανεπιστήμια, εύκολα προσβάσιμα, αλλά με σίτιση, με στέγαση από φοιτητικές εστίες που πρέπει να αναπτύξουμε για τις ευάλωτες ομάδες, για τον μέσο, να το πω όλο απλά, βιοπαλαιστή, μεροκαματιάρη Έλληνα. Είναι αυτό που λέει ο λαός, ότι: «Αν δεν σπουδάσεις παιδί δεν θα καταλάβεις πόσο ματώνει σήμερα ο Έλληνας που θέλει να παρέχει ένα καλύτερο μέλλον, γενικότερα, στα παιδιά του με το επίσταμαι, με την πανεπιστημιακή μόρφωση.
Από τα άρθρα, τώρα, 105 μέχρι 155. Από τη στιγμή που προβλέπεται η παροχή ανώτατης εκπαίδευσης από ιδιωτικούς φορείς μιας ιδιαίτερης νομικής μορφής, παραρτήματα, Νομικά Πρόσωπα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και οι καθηγητές και το προσωπικό τους δεν είναι δημόσιοι λειτουργοί, υφίσταται ξεκάθαρη, επαναλαμβάνουμε, μια συνταγματική διολίσθηση, μία συνταγματική εκτροπή, ότι και να λέμε. Και δεν χωρεί καμία αντίθετη άποψη. Περαιτέρω, πέραν της πρόδηλης αυτής αντισυνταγματικής ροής, δεν μπορεί παρά να κατακριθεί ο ορισμός περί του ότι τα παραρτήματα ΝΠΠΕ, αυτά τα Νομικά Πρόσωπα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, έχουν, δήθεν, μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Δηλαδή, ένα λεπτό. Όταν η μητρική εταιρεία, ο πυρήνας,θα έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, δεν μπορεί, κύριε υπουργέ, ως πυρήνας, να ορίσει τον τρόπο παροχής υπηρεσιών; Άρα δεν λέει κάτι το ότι τα υπόλοιπα, οι δορυφόροι δηλαδή του πυρήνα, να είναι μη κερδοσκοπικά παραρτήματα. Δεν μας κατοχυρώνει αυτό και επαναλαμβάνουμε εδώ πέρα αυτό το GeneralAgreement, αυτή την περιβόητη συνθήκηGATT, την οποία στον αγροτικό χώρο, άμα δείτε, την υπογράψαμε και την πατήσαμε. Εκεί, ασύστολα. Σήμερα, δηλαδή, στον αγροτικό χώρο από τη στιγμή που έχουμε υπογράψει αυτή τη συνθήκη στη δεκαετία του ‘80 που καλά κρατεί από τη δεκαετία του ’40, από το 1945 και μετά, σήμερα γιατί οι αγρότες είναι στους δρόμους; Γιατί, με βάση αυτό που υπογράψαμε, μπορούν να γίνονται ανεξέλεγκτα αθρόες εισαγωγές από τρίτες χώρες.
Αν βρεις δηλαδή τα λεμόνια στη Μαδαγασκάρη φτηνότερα, δεν τους ενδιαφέρει η εγχώρια παραγωγή.Μη γίνει κάτι παραπλήσιο στον χώρο της εκπαίδευσης. Το πράγμα είναι σοβαρό.
Δηλαδή, θα χάσουμε έναν παραγωγικό ιστό, που ήδη «παλεύουμε» και «ματώνουμε» για να συνδιαμορφώσουμε ή να αναδιαρθρώσουμε την ΚΑΠ, για να μην τρέχουμε μετά.Τουλάχιστον εκεί η Ελλάδα κατοχύρωνε με βάση αυτό που δεν υπέγραψε στη διεθνή συνθήκη και δεν είχε κανένα πρόβλημα με το Ενωσιακό Δίκαιο.Δεν μπορούμε να επικαλούμαστε ότι πρέπει. Να εναρμονιστούν με τις επιταγές των καιρών, μπορούμε να το συζητήσουμε.Θέλει πολύ διάλογο και όσο χρειαστεί.
Άλλωστε, γι’ αυτό ο Κοινοβουλευτισμός μας δίνει τη δυνατότητα για αναθεώρηση του Συντάγματος, είτε με 180, είτε με τις 200 ψήφους να πάμε. Αλλά αυτό θέλει πολλή συζήτηση. Δεν μπορείς να λες ότι επειδή είναι «ζωντανό κύτταρο» το Σύνταγμα.Σαφώς. Το θέμα είναι όμως ότι πρέπει να προστατεύσεις το νομοθετικό του φιλοσοφημένο πλαίσιο.Δεν μπορείς δηλαδή να κάνεις ερμηνεία ή συναφή ερμηνεία.
Εγώ νομικός δεν είμαι, ούτε εσείς, αλλά αν διαβάσει τους συνταγματολόγους οι άνθρωποι το τεκμηριώνουν. Ο κ. Καϊδατζής το έχει τεκμηριώσει. Τι να κάνω; Να μην προσέξω τα γραφόμενά του και τα όσα, τουλάχιστον με το επίσταμαι που έχει, επικαλείται και μας βάζει σε προβληματισμό.
Αυτό που ρώτησα και στους φορείς και ρωτάμε ως κόμμα και τον πρόεδρο των φοιτητών από το Δημοκρίτειο της Νομικής, γιατί και ως πατέρας φοιτητή εκεί με πτυχίο και μεταπτυχιακό έχω ζήσει το Δημοκρίτειο.Είναι ένα πανεπιστήμιο με ευταξία, είναι εύρυθμο και παρέχει όσα μπορεί στον μέσο φοιτητή, με τα προβλήματά του βέβαια.
Εσείς δηλαδή τώρα που είστε εδώ επιστήμονες οι περισσότεροι, έχετε τελειώσει τη Νομική ή έχετε τελειώσει την Ιατρική ή Οικονομικό, κ. Υπουργέ, που είναι βαριές επιστήμες και θέλουν διάβασμα, θέλουν μελέτη, διότι «τα αγαθά κόποις κτώνται», αν δείτε εδώ μπορεί κάποιος να τελειώσει τη Νομική, να εισαχθεί με λιγότερα μόρια, με χαμηλότερη βαθμολογία, να πάει σε 35 μαθήματα αντί 55, να τελειώσει τηΝομική σε τρία χρόνια και όχι σε τέσσερα. Αυτό δεν είναι αδικία.Δεν δημιουργεί «πληβείους» και «πατρίκιους». Δεν δημιουργεί δύο ταχύτητες.Δηλαδή, είναι «κορόιδο» το άλλο το παιδί που διάβαζε για να μπει στη Νομική ή στην Ιατρική – που είστε πολλοί εδώ μέσα – με 19.000 μόρια. Αδικείται τον ίδιο σας τον εαυτό όλοι σας. Δεν μπορεί όλοι να μπούνε στη Νομική, στην Ιατρική ή στο Οικονομικό. Θέλει «τσαγανό» ρε παιδιά, θέλει διάβασμα. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα.
Ποιος θα καθορίζει στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τα παραρτήματα εξ αυτών την εισαγωγή;Δεν θα την καθορίζει ο καλύτερος γραφών τη μεγαλύτερη βαθμολογία ή ο αριθμός των φοιτητών που θα κρίνει η μητρική πανεπιστημιακή κοινότητα. Άρα, λοιπόν, μη λέτε ότι δεν θα αδικηθούν.Τα πτυχία μετά θα είναι ισότιμα.
Ήδη το βιώνουμε με κάτι περίεργα πανεπιστήμια του πρώην Ανατολικού μπλοκ ή κάτι άλλο.Από τη στιγμή που ο «πρότερος βίος» δεν είναι έντιμος κι όλα αυτά που γίναν με το ΔΙΚΑΤΣΑ και με την αναγνώριση των πτυχίων, ορμώμενος από αυτό είναι φυσιολογικό και λογικό να δημιουργούνται ερωτηματικά, επιφυλάξεις και στεναχώρια. Γιατί μας παρακολουθούν οι γονείς, ο εργάτης, ο μέσος,ο μικρομεσαίος Έλληνας που παίρνει 700 ευρώ το μήνα, 500 ευρώ το μήνα, 1.000 ευρώ το μήνα και σου λέει, εγώ πρέπει να «ματώσω» για να σπουδάσω ένα παιδί.
Δεν λέμε για μια εύπορη οικογένεια που μπορεί να δώσει 10-15 χιλιάδες δίδακτρα ετησίως, πέραν της στέγασης και πέραν της σίτισης, δηλαδή να έχει τις 20-25 χιλιάδες το χρόνο.Σήμερα, για να σπουδάσεις σε ένα παιδί, πρέπει να δαπανήσει 10 με 15 χιλιάδες στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Τόσα είναι. Και «ματώνει» ο Έλληνας.Γιατί;Γιατί δεν υπάρχουν οι εστίες να τους καλύψουν, η σίτιση βέβαια σε πολλά πανεπιστήμια υπάρχει όσο μπορεί,για να μπορέσει ο άνθρωπος να ανταπεξέλθει. Ο κάματός του είναι μεγάλος.
Τώρα, μια εύπορη οικογένεια, ξέρετε τώρα ποιους εννοούμε, δεν μπορεί να δίνει 25 και 30 χιλιάδες το χρόνο;«Σιγά τα ωά», θα μπορούσε να πει κάποιος. Εδώ πλούσια κράτη μη Ε.Ε. έχουν δώσει πτυχία στην Ιατρική και στη Νομική και «δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα», να το πω έτσι απλά.
Επίσης, για να ολοκληρώσω, από τα άρθρα 155 έως και 205 δεν λείπουν και οι μεταβατικές διατάξεις οι οποίες θα δημιουργήσουν ποικίλα προβλήματα αναφορικά με τη συρρίκνωση και την αποδυνάμωση του ΔΙΠΑΕ. Και αντίστοιχα,αυτό που είπα, ενδυνάμωση του Δημοκριτείου, πουκαλώς, είναι ένα δυνατό πανεπιστήμιο και πρέπει, σε μία παραμεθόριο και ευαίσθητη περιοχή.
Ύστερα, ελλοχεύει και ο κίνδυνος να δημιουργηθούν και κάτι περίεργα πανεπιστήμια, γιατί επικαλεστήκατε τους εθνικούς λόγους. Θα είναι τουρκικά, θα είναι αλβανοτουρκικά, θα είναι μουσουλμανικά;Πάντως, θα δημιουργηθεί πρόβλημα.Διότι εδώ, πολλά ακούγονται για το πανεπιστήμιο της Λεμεσού τώρα, το οποίο δεν ολοκλήρωσε ακόμη ούτε έναν χρόνο από τη λειτουργία του, δεν έχει βγάλει δηλαδή «φουρνιά» φοιτητών και ήδη ενδιαφέρεται να βρει κτιριακές εγκαταστάσεις για να κάνει παράρτημα στην Ελλάδα.
Όλα αυτά μας ανησυχούν, κύριε Υπουργέ. Γι’ αυτό έχουμε και επιφυλάξεις στην Ελληνική Λύση. Μπαίνουν ερωτηματικά. Γι’ αυτό και όλα τα υπόλοιπα κόμματα έχουν αυτές τις επιφυλάξεις.
Η εκπαίδευση είναι κάτι σοβαρό. Εγώ δεν είπα ότι δεν θέλετε να βάλετε σοβαρή πινελιά για να εξετάσετε το ζήτημα, αλλά σε ό,τι αφορά, κύριοι, το άρθρο 16, έχει να κάνει με την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Τι να κάνουμε. Έχει να κάνει με έναν ακρογωνιαίο λίθο που συστάθηκε σε ένα Σύνταγμα για να κατοχυρώσει το αγαθό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας – υγείας. Μην τα εμπορευματοποιούμε όλα στο βωμό του ότι πρέπει να φέρουμε τους φοιτητές πίσω. Δεν έρχονται οι φοιτητές, έτσι, πίσω. Πρέπει πρώτα να αναβαθμίσουμε τα Δημόσια Πανεπιστήμια στις βαθμίδες που χρειάζεται, στην αξιοπιστία, στην αίγλη, στο κύρος που πρέπει να έχουν, για να μπορέσουμε να προσελκύσουμε.
Και κάτι τελευταίο. Τόσα χρόνια μου κάνει εντύπωση, έστω αυτούς τους αλλοδαπούς φοιτητές που έχουμε στα Πανεπιστήμια. Θα το επαναλάβω. Δεν είχαμε ποτέ στατιστικά στοιχεία προκειμένου να τα αξιοποιήσουμε και να τα εργαλειποιήσουμε, πέρα από κάποιες Στρατιωτικές Σχολές. Για να δούμε, πόσοι αλλοδαποί φοιτητές υπάρχουν εδώ, ποιες είναι οι Σχολές της προτίμησής τους. Το έχω ρωτήσει και στους προκατόχους σας. Δεν υπάρχει. Στατιστικά, δηλαδή, θέλετε να φέρετε αλλοδαπούς εδώ και δεν έχουμε εργαλειοποιημένο παρελθόν για να ξέρουμε, ποιοι αλλοδαποί φοιτούν στη χώρα μας και ποιες είναι οι Σχολές προτίμησής τους.
Με όλα αυτά τα ερωτηματικά, κύριοι, για ένα πολύ σοβαρό θέμα, γιατί κάθε νομοσχέδιο που έρχεται στο θέμα που αφορά τις επόμενες γενεές, δηλαδή αφορά παιδεία – εκπαίδευση, είναι σοβαρό και με σοβαρότητα πρέπει να έχουμε αυτή την ώσμωση που πρέπει να υπάρχει με την κοινωνία και δη με τους νέους ανθρώπους, αυτούς που θέλουν να σπουδάσουν. Αλλά πρέπει να το δούμε σοβαρά και πρέπει να το δούμε με κάθε επιφύλαξη. Η επιφύλαξη είναι καλό, γιατί είναι κάτι σοβαρό που έχει να κάνει με το μέλλον των παιδιών μας. Έτσι;
Σας ευχαριστώ.
