Ο Γιώργος Αρβανιτίδης, αρμόδιος Τομεάρχης Ενέργειας και Περιβάλλοντος του Κινήματος Αλλαγής και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, μίλησε ως ειδικός αγορητής του Κινήματος Αλλαγής στην Ολομέλεια για το Νομοσχέδιο της Απολιγνιτοποίησης.
Το ζήτημα της «Απολιγνιτοποίησης» είναι ένα πεδίο όπου καταγράφονται ξεκάθαρα οι πολιτικές επιλογές και προτεραιότητες όλων των κομμάτων και αποτυπώνεται η Πράσινη Μετάβαση και η Ενεργειακή Δημοκρατία.
Η πολιτική της Κυβέρνησης στον τομέα αυτό είναι Μπίζνες για λίγους και αόριστες υποσχέσεις για πολλούς.
Ο κ.Αρβανιτίδης επισήμανε στην ομιλία του το παράδοξο της Κυβέρνησης να αναθέσει αυτό το Νομοσχέδιο στο Υπουργείο Ανάπτυξης, αντλώντας πόρους και από το Ταμείο Ανάκαμψης, την τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας για να μετασχηματίσει την οικονομία της ώστε να γίνει πράσινη, ψηφιακή και ανθεκτική, και όχι όπως θα ήταν φυσικό το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Και έρχεται εδώ να προστεθεί το τεράστιο ενεργειακό κόστος, το οποίο διαμορφώνει συνθήκες ανάπτυξης και τελικά καταντάει δυσβάστακτο για τα Ελληνικά νοικοκυριά.
Σκοπός του Κινήματος Αλλαγής ήταν και είναι να σχεδιάσουμε μια μετάβαση βιώσιμη για όλους και πρώτα για τους ίδιους πολίτες. Η ενεργειακή δικαιοσύνη και η ενεργειακή δημοκρατία είναι οι αφετηρίες για όλες μας τις επιλογές. Ο άνθρωπος και το περιβάλλον είναι για εμάς στο επίκεντρο.
Ο μελλοντικός ενεργειακός χαρακτήρας των λιγνιτικών περιοχών θα πρέπει να δίνει έμφαση στην προώθηση των ενεργειακών κοινοτήτων, στη στήριξη της αγροτικής παραγωγής και της αυτοπαραγωγής ενέργειας για όλα τα νοικοκυριά. Να αποκτήσει δηλαδή ειδικά η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, δύο καρδιές. Μια ενεργειακή και μια ψηφιακή.
Ο Γιώργος Αρβανιτίδης συνέχισε την ομιλία του με τις σημαντικές αβεβαιότητες που έχει το παρόν Νομοσχέδιο και δεν είναι άλλες από το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, τον Κλιματικό Νόμο, τον «ξαφνικό θάνατο» όλων των μονάδων μέχρι το 2023 και η Πτολεμαΐδα 5.
Όλες αυτές οι αβεβαιότητες και οι προχειρότητες, οδήγησαν και οδηγούν σε αδιέξοδα τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες απορρίπτουν αυτά που σχεδιάζονται για αυτούς, χωρίς αυτούς και οδηγούνται σε βίαιη αλλαγή της ζωής τους ανταποδίδοντας τους ωραία λόγια, κακή εκτέλεση και μηδέν αποτέλεσμα.
Το Κίνημα Αλλαγής έχει καταθέσει λεπτομερείς προτάσεις και έχει μιλήσει από πολύ νωρίς για το κόστος μιας σταδιακής και ισορροπημένης ενεργειακής μετάβασης. Έχει πρώτο μιλήσει για την Ρήτρα Βιώσιμης Μετάβασης, σχετικά με την απόσυρση των μονάδων κλπ. Ήταν το πρώτο, και το μόνο, που από το 2018 στο «Ενεργειακό Διαβατήριο για το Μέλλον», όπως είχε ονομάσει τότε το σχέδιο του, μίλησε με αριθμούς.
Ο Γιώργος Αρβανιτίδης στη συνέχεια της ομιλίας του ζήτησε ξεκάθαρες απαντήσεις για τις αγωνίες και τους προβληματισμούς των κατοίκων και των εργαζομένων στις περιοχές αυτές, την ασφάλεια του εφοδιασμού, την πλήρη εξάρτηση από το εισαγόμενο καύσιμο βάσης το φυσικό αέριο και την εκτίναξη του κόστους του, την τελική απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Δυτικής Μακεδονίας για την κατάργηση των ισχυόντων Περιβαλλοντικών όρων, την κατάργηση των προβλεπόμενων χρήσεων γης, τη μεταβίβαση αποκατάστασης των εδαφών]ων από τη ΔΕΗ στο δημόσιο, την παραχώρηση δικαιωμάτων σε ανώνυμες εταιρίες (ΜΕΤΑΒΑΣΗ Α.Ε. και ΔΕΗ Α.Ε.) και την κατάργηση του δικαιώματος της ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ των Τοπικών Κοινωνιών
Δυστυχώς η Ν.Δ. αντιμετωπίζει τις λιγνιτοφόρες περιοχές περίπου ως παράπλευρες απώλειες, ΔΕΝ νοιάζεται για τους πολλούς, νοιάζεται για τους λίγους και εκλεκτούς.
Οι θέσεις του Κινήματος Αλλαγής είναι:
-Ρήτρα Βιώσιμης Μετάβασης για ομαλή και σταδιακή απόσυρση λιγνιτικών μονάδων.
-ΡΗΤΡΑ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ θα πρέπει να έχει κάθε έργο, με μετρήσιμα αποτελέσματα για τις κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
-Η ΡΗΤΡΑ αυτή είναι απόλυτα συμβατή και με την Αρχή της «μη πρόκλησης σημαντικής βλάβης» στο περιβάλλον που επιβάλλει το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
-Διατήρηση Ενεργειακού Brand Name των περιοχών με νέο περιεχόμενο.
-Διασφάλιση Τηλεθέρμανσης στις πόλεις.
-Πλήρης ανάπλαση εδαφών και περιβαλλοντική αποκατάσταση των τοπίων.
-Μετεκπαίδευση και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
-Ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο και εξειδικευμένο σχέδιο προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή για Δυτική Μακεδονία και Πελοπόννησο με συνδιαμόρφωση και συναίνεση των τοπικών κοινωνιών.
Μόνο έτσι οι περιοχές αυτές θα μπορέσουν να παραμείνουν κοινωνικά δυναμικές, οικονομικά ενεργές και πληθυσμιακά ανθηρές σε ένα καλύτερο και βιώσιμο περιβάλλον.
Tο πιο σημαντικό ίσως που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει ένα τέτοιο Νομοσχέδιο είναι μια ειδική αναφορά για τις Ενεργειακές Κοινότητες στις οποίες συμμετέχουν ΟΤΑ και φορείς δημόσιου ή άλλες συλλογικότητες με δέσμευση ηλεκτρικού χώρου τουλάχιστον 150 MW και έκτασης, εντός των ορυχείων, άμεσα αξιοποιήσιμης.
Και όσον αφορά τις Ζώνες Απολιγνιτοποίησης (ΖΑΠ), με δεδομένο ότι αυτές βρίσκονται σε περιοχές εκτός σχεδίου και μέρος της έκτασης ανήκει στη ΔΕΗ, δημιουργούνται οι χωρικές προϋποθέσεις για τη ΔΕΗ να φταίξει μικρές πόλεις , εκεί όπου υπάρχουν σήμερα βιομηχανικές εγκαταστάσεις και ορυχεία λιγνίτη.
Oι ΖΑΠ πρέπει να εξυγιανθούν περιβαλλοντικά και να μετασχηματισθούν σε Περιβαλλοντικά Πάρκα, Πάρκα Πρασίνου, Πάρκα Βιοποικιλότητας, χώροι περιπάτου, Αθλητικά Πάρκα
Ο Γιώργος Αρβανιτίδης κλείνοντας την ομιλία του τόνισε ότι ΔΕΝ αρκεί να βάζουμε απλά πιο φιλόδοξους περιβαλλοντικούς στόχους. Οι φιλόδοξοι στόχοι πρέπει επίσης να συνοδεύονται από ριζικές ανακατευθύνσεις πόρων και να διέπονται από κοινωνική και γεωγραφική δικαιοσύνη.
