Νοιώθω περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Επιθυμώ όμως να είμαι περήφανη όχι μόνο για τη Ελλάδα του Πλάτωνα, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Περικλή, αλλά και για την Ελλάδα του σήμερα, για όλους του σημερινούς Έλληνες που υπομένουν στωικά τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και δεν έχουν χάσει το χαμόγελο τους.
Θα ήθελα να προβάλλω τη χώρα μου σαν μια από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου και όχι μόνο λόγω γεωγραφικής θέσης και κλιματικών συνθηκών, αλλά και λόγω του ευφυέστατου ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει. Άνθρωποι νέοι με φοβερή επιστημονική κατάρτιση και γνώσεις, οι οποίοι όμως αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες κυρίως της βόρειας Ευρώπης και όχι μόνο, για να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Οι περισσότεροι από αυτούς ξεχώρισαν αμέσως για τις ικανότητές τους και την οξεία αντίληψή τους, διότι η αλήθεια είναι ότι βρέθηκαν σε κοινωνικά και εργασιακά περιβάλλοντα με σαφές θεσμικό πλαίσιο και νομοθεσία που τηρείται από όλους και στην οποία δεν έχουν καμία θέση τα ελληνικά «παραθυράκια» του νόμου. Μπορώ λοιπόν να φανταστώ αν
η Ελλάδα μας απλοποιούσε το λαβυρινθώδες θεσμικό πλαίσιο που τη χαρακτηρίζει και αντιμετώπιζε ισότιμα και δίκαια όλους του πολίτες της, τι επιτεύγματα θα μπορούσαν να καταφέρουν αυτοί οι νέοι Έλληνες επιστήμονες και σε ποια θέση θα μπορούσε να αναδειχθεί η χώρα μας στο παγκόσμιο στερέωμα!
Ας πάψουμε λοιπόν να περιμένουμε εναγωνίως την οικονομική βοήθεια τρίτων κρατών ως μάνα εξ ουρανού και ας στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, στις δυνατότητες που μας προσφέρει η χώρα μας και οι άνθρωποί της. Ας σταματήσουμε να έχουμε διλλήματα τύπου Ελλάδα της Ανατολής ή της Δύσης; Εμείς οι Έλληνες είμαστε ξεκάθαρα λαός του πνεύματος, της φώτισης και της προόδου και δεν περισσεύει πλέον χώρος για συντηρητισμό, καχυποψία, διαφθορά και γενικότερα για τα κατάλοιπα της Οθωμανικής κυριαρχίας. Τετρακόσια χρόνια καθημερινού συγχρωτισμού ήταν όντως πολλά ώστε να αλλοιώσουν τη νοοτροπία του Έλληνα και να τον εμποτίσουν με εσωστρέφεια και ανασφάλεια. Όμως και τα διακόσια χρόνια περίπου που πέρασαν από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους είναι εξίσου αρκετά, ώστε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και να ξαναβρούμε το φωτεινό εαυτό μας, έναν εαυτό αντάξιο των αρχαίων Ελλήνων.
Για να γίνει πραγματικότητα όμως αυτό πρέπει εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε, να «σηκώσουμε τα μανίκια» και να δουλέψουμε σοβαρά και υπεύθυνα. Να σταματήσει να μας ενδιαφέρει μονάχα η ατομική εξυπηρέτηση και η βολή μας και να πάψουμε να αρεσκόμαστε στα μεγάλα λόγια και στις φρούδες ελπίδες. Τίποτα αξιόλογο και σταθερό δεν μπορεί να επιτευχθεί με λόγια του αέρα, χωρίς πραγματική προσπάθεια.
Ας κάνουμε λοιπόν την αρχή,
Ας αγαπήσουμε επιτέλους τη χώρα μας,
Ας εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας,
Ας δώσουμε την ευκαιρία στους έλληνες επιστήμονες που έφυγαν, να έρθουν πίσω και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για όλους,
Ας εμπιστευτούμε πλέον τον εαυτό μας, σταματώντας να είμαστε εσωστρεφώς περήφανοι μονάχα για την αρχαία Ελλάδα, διότι έτσι κινδυνεύουμε να μπούμε στο περιθώριο της Ιστορίας.
Όπως λοιπόν εγώ νοιώθω περήφανη για την αρχαία Ελλάδα, επιθυμώ και τα παιδιά μου και τα παιδιά τους να νοιώθουν περήφανα για την Ελλάδα του 2020 και προτίθεμαι να δημιουργήσω τις
κατάλληλες συνθήκες, ώστε το παραπάνω να γίνει σύντομα εφικτό και η Ελλάδα μας να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει.
Εσύ, θα αρκεστείς μονάχα στη δόξα της αρχαίας Ελλάδας?
Με τιμή,
Σοφία Κωταΐδου
Υποψήφια Ευρωβουλευτής,
Οικολόγοι Πράσινοι.
