Σήμερα σκέφτηκα να μη «μιλήσουμε» ούτε για πολιτική, ούτε για τον ιό. Αλλά για ταινίες! Μένουμε σπίτι για το καλό όλων και μεταξύ άλλων οι ταινίες αποτελούν μια εξαιρετική συντροφιά ή και διέξοδο. Παλιές και νέες ταινίες.
Είδα αρκετές κυρίως κομεντί και περιπέτειες. Ελληνικές και ξένες. Τις περισσότερες τις είδα για δεύτερη, τρίτη ή πολλοστή φορά και σκέφτηκα να τις μοιραστούμε, να σας προτείνω να τις δείτε. Με την υπόμνηση ότι δεν είμαι ειδικός κι ότι προτείνω βασίζεται στη δική μου αισθητική και στο γεγονός ότι με την παρακολούθησή τους πέρασα όμορφα. Ιδού λοιπόν:
«Πολίτικη κουζίνα»: Μια από τις πιο αγαπημένες μου σύγχρονες ελληνικές ταινίες. Την βλέπω και την ξαναβλέπω και πάντα μου φαίνεται αρυτίδωτη. Το 2003 προβλήθηκε για πρώτη φορά, σε σκηνοθεσία Τάσου Μπουλμέτη. Με τους Γιώργο Χωραφά, Ιεροκλή Μιχαηλίδη (εξαιρετικός), Στέλιο Μάϊνα, Τάσο Μπαντή, Ρένια Λουιζίδου. Και την πανέμορφη Τουρκάλα Μπασάκ Κοκλούκαγια. Μυστικά της πολίτικης μαγειρικής με μνήμες, οσμές από την Κωνσταντινούπολη και λεπτό χιούμορ. Εξαιρετική παραγωγή, σπουδαία φωτογραφία, εκπληκτική μουσική από την Ευανθία Ρεμπούτσικα.
«Της κακομοίρας»: Ο Χατζηχρήστος στον θρυλικό μπακαλόγατο Ζήκο. Μια ταινία από το 1963 που ξεκίνησε με σενάριο (αδελφοί Γιαννακόπουλοι) …. επτά μόνο σελίδων κι ολοκληρώθηκε με απίστευτους αυτοσχεδιασμούς. Τη βλέπω, την ξαναβλέπω και κάθε φορά ανακαλύπτω μια νέα ατάκα, μια νέα γκριμάτσα, μια νέα «μοναδική» σκηνή! Κάτι ακόμη: Παρ’ ότι η ταινία ψηφιοποιήθηκε κι έγινε κι έγχρωμη, εξακολουθώ και προτιμώ την «γεύση» της αρχικής κόπιας…
«Τα κίτρινα γάντια»: Η σπουδαία ταινία των Σακελλάριου και Γιαννακόπουλου που έρχεται από το 1960. Με εξαιρετικό Σταυρίδη, κλασικό Φωτόπουλο μα και αριστουργηματικό Γκιωνάκη στον ρόλο του «Μπρίλη» που «σημάδεψε» την καριέρα του. «Πορτοκαλάδα θέτε;», «φέρε μια πορτοκαλάδα», «από πορτοκάλια;»… Ταινία που δεν βαριέμαι να βλέπω και να ξαναβλέπω.
«Η γέφυρα του ποταμού Κβάι»: Πολεμική περιπέτεια, 63 ετών, βασισμένη στο πραγματικό γεγονός της κατασκευής της σιδηροδρομικής γραμμής της Βιρμανίας το 1943. Ταινία που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Κεϋλάνη (σημερινή Σρι Λάνκα) και έλαβε 7 βραβεία Όσκαρ! Ανάμεσα στα οποία και αυτό της καλύτερης ταινίας. Συγκλονιστική η ερμηνεία του Άλεκ Γκίνες στον ρόλο του Βρετανού συνταγματάρχη κι εξαιρετικές των Γουίλιαμ Χόλντεν, Τζακ Χώκινς και Σεσούι Χαγιακάβα. Η ταινία επελέγη το 1977 από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου, ενώ την ίδια χρονιά έλαβε την 13η θέση στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Το Πάρτι (1968): με Πήτερ Σέλερς, Κλαντίν Λονγκέ, Ναταλία Μπορίσοβα
και σκηνοθεσία Μπλέικ Έντουαρντς. Ο Σέλερς με τον Έντουαρντς μας έχουν χαρίσει την αυθεντική σειρά ταινιών του Ροζ Πάνθηρα και «το Πάρτι» αποτελεί συνέχεια. Μια θεοπάλαβη πλην ευφυέστατη κωμωδία καταστάσεων. Ο Σέλερς υποδύεται τον αγαθό Ινδό κομπάρσο που βρίσκεται κατά λάθος καλεσμένος σ’ ένα πάρτι της υψηλής κοινωνίας του Χόλυγουντ και προκαλεί το χάος και τον πανικό με τις γκάφες και τη συμπεριφορά του. Ξεκαρδιστικά γκαγκς, σκηνικά και ατάκες που έγραψαν ιστορία και μια ανεπανάληπτη ερμηνεία σ’ ένα σενάριο χωρίς λογική και υπόθεση, αλλά ικανό να σε κάνει να μη μπορείς να συγκρατήσεις τα γέλια σου. Όσες φορές κι αν δω την ταινία δεν βαριέμαι ποτέ…
«Για ένα αγόρι» (About a Boy): Απολαυστική ταινία με λεπτό και διακριτικό χιούμορ. Εξαιρετική κινηματογραφική στιγμή του Χιού Γκραντ.
«Μια βραδιά στο Notting Hill»: Γλυκύτατη αισθηματική κωμωδία, από το 1999. Πάντα όταν την βλέπω έχω το δίλημμα: Η Τζούλια Ρόμπερτς είναι καλύτερη σ’ αυτή την ταινία ή στην Pretty Woman; Ο Χιου Γκραντ είναι καλύτερος εδώ ή στην ταινία «Για ένα αγόρι»; Απάντηση δεν έχω βρει ποτέ…
«Οδηγός αισιοδοξίας»: (Silver Linings Playbook): Με Τζένιφερ Λόρενς, Μπράντλει Κούπερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζάκι Γουίβερ. Με σκηνοθέτη τον Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ. Σπουδαία η Τζένιφερ Λόρενς, που με την ερμηνεία της απέσπασε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Αν δεν την έχετε δει, να τη δείτε.
«Χαμένοι στη μετάφραση» (Lost in Translation): Με Σκάρλετ Γιόχανσον και Μπιλ Μάρεϊ. Μπορεί ο Τσακαλώτος να θέλει να τη βλέπει συνεχώς λόγω της Γιόχανσον αλλά κι η αφεντιά μου δεν πάει πίσω. Όχι τόσο για τη Γιόιχανσον όσο για το εξαιρετικό σενάριο αλλά και τη σκηνοθεσία της Σοφίας Κόπολα. Ταινία από το 2002.
«Αυτό που θέλουν οι γυναίκες» (What Women Want): Με Μελ Γκίμπσον, Ελεν Χαντ, Μαρίζα Τομέι. Η σκηνοθεσία είναι της Νάνσι Μάιερς. Παραγωγή 2000. Παρ’ ότι ο Γκίμπσον δεν είναι από τους ηθοποιούς που θα καθόμουν να δω ταινίες του, εδώ δίνει ρέστα. Φανατικός σεξιστής, έχει γυναίκα προϊσταμένη και ταυτοχρόνως από ένα ατύχημα αρχίζει να ακούει τις σκέψεις όλων των θηλυκών. Κι αυτό δημιουργεί σκηνές με πολύ χιούμορ αλλά τρυφερότητα.
«Θεέ μου τι σου κάναμε;» (Qu’Est-ce qu’on a Fait au Bon Dieu?): Με Κριστιάν Κλαβιέ, Σαντάλ Λομπί και εξαιρετική σκηνοθεσία του Φιλίπ ντε Σοβερόν. Ταινία του 2014 με πρωτότυπο σενάριο. Όπου ένα ζευγάρι Γάλλων μεσοαστών βρίσκεται αντιμέτωπο με τις επιλογές των τεσσάρων κοριτσιών του. Που θέλουν να παντρευτούν η πρώτη με μαύρο, η δεύτερη με Εβραίο, η τρίτη με Κινέζο και η τέταρτη με Άραβα! Δείτε τη…
«Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι»: Καταπληκτική γαλλική κωμωδία σε σκηνοθεσία του Ντάνι Μπουν και πρωταγωνιστές τους : Καντ Μεράντ, Ζοέ Φέλιξ, Ντάνι Μπουν και Αν Μαριβάν. Μια ταινία που περιγράφει με λεπτό χιούμορ τις μεγάλες πολιτισμικές, κοινωνικές ή και …γλωσσικές διαφορές ανάμεσα στον γαλλικό Νότο και Βορρά.
«Καλώς ήρθατε στον Νότο»: Η ταινία είναι μια εξαιρετική ιταλική βερσιόν της προηγούμενης. Μάλλον πιο επιτυχημένης, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο καλός ιταλικός κινηματογράφος ζει! Το ευφυέστατο, ευφάνταστο και εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο τοποθετεί τον Αλμπέρτο Κολόμπο, έναν μεσήλικα αστό, παντρεμένο και με έναν γιο, σε μια περιοχή της Βόρειας Ιταλίας. Ο Αλμπέρτο είναι διευθυντής του τοπικού ταχυδρομείου, όμως επιθυμεί διακαώς να μετακομίσει στο Μιλάνο. Παριστάνει τον ανάπηρο για να πάρει μετάθεση για εκεί, όμως το σχέδιο του δεν στέφεται με επιτυχία και οι αρμόδιοι για να τον τιμωρήσουν τον στέλνουν σε ένα χωριό κοντά στην περιβόητη, εγκληματική και επικίνδυνη Νάπολη. Η συνέχεια επί της οθόνης! Σκηνοθεσία Λούκα Μινιέρο ενώ οι ερμηνείες, είναι εξαιρετικές. Ειδικά, του κύριου πρωταγωνιστή, του Κλαούντιο Μπίζιο, ο οποίος είναι απόλυτα πειστικός. Βρείτε τη και δείτε οπωσδήποτε!
«Ο επαγγελματίας»: Άλλη μια γαλλική ταινία, από το 1981. Φρονώ ότι είναι η καλύτερη ταινία του Ζαν Πολ Μπελμποντό, σε σκηνοθεσία του Ζωρζ Λοτνέρ. Έξυπνη περιπέτεια στον κόσμο της κατασκοπείας με καταπληκτική και εμβληματική τη μουσική του Ένιο Μορικόνε, που κέρδισε το βραβείο Σεζάρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης.
Συνέχεια στην οθόνη της τηλεόρασής σας… Ή του λάπτοπ. Κι όταν συμπληρωθεί ικανός αριθμός από τον … νέο γύρο, τα ξαναλέμε.
