Ζούμε στην εποχή όπου κακοφορμίζουν δυο μεγάλες πληγές. Αυτή του απρόοπτου κι εκείνη της μετριότητας. Ας τις δούμε ξεχωριστά.
Η πληγή του απρόοπτου αφορά το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε με φόβο για εκείνο που θα μας ξημερώσει και δεν περιμένουμε. Εκείνο που θα συμβεί και θ’ αλλάξει τις ζωές μας. Οι κοινωνίες πια έχουν αλλάξει, οι συνθήκες είναι παντελώς διαφορετικές απ’ ότι παλαιότερα. Σήμερα, βήχει ένας χρηματιστής στο Πεκίνο κι αρρωσταίνει ο Dow Jones! Αρρωσταίνει μια αγελάδα στην Ολλανδία και πεθαίνει η αντίστοιχη στην Ινδία! Το απρόοπτο λοιπόν είναι μια δικτατορία φόβου, συνεχών υπολογισμών, προβλέψεων και ανατροπών. Δείτε τι γίνεται αυτήν την περίοδο σε όλη την υφήλιο με τον κορωνοϊό! Έφαγε μια μακακία ένας Κινέζος κι εν ριπή οφθαλμού πεθαίνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Οι δε ζωές μας περνούν σε σπίτια που έχουν γίνει «φυλακές». Ας μη μιλήσουμε δε για δουλειές, οικονομία, σκέψεις και όνειρα για το μέλλον…
Από την άλλη μεριά, η πιο μεγάλη πληγή. Της μετριότητας! Η οποία κακοφορμίζει όλο και περισσότερο κι επιβάλει την αποδοχή και τον θαυμασμό κάθε είδους μετριότητας ως κάτι ιδανικό!
Είναι κατάντια αυτό. Είναι απολύτως παρακμιακό τα απόλυτα «τίποτα» να καθορίζει την αισθητική, το πνεύμα και την κριτική μας σκέψη. Με τη δε ανάπτυξη των social media η μετριότητα πέταξε πέραν των στενών ορίων μιας γειτονιάς, ομάδας ανθρώπων ή συναναστροφών και έγινε καθεστώς. Αγράμματοι άνθρωποι με ύφος χιλίων καρδιναλίων γνωρίζουν τα πάντα κι έχουν βαρύνουσα γνώμη για τα πάντα. Θλιβεροί σαλτιμπάγκοι κάνουν ένα πέρασμα από κάποιο reality κι εν συνεχεία βαφτίζονται ηθοποιοί, τραγουδιστές, μυαλοπώλες… Απομιμήσεις της έννοιας «επώνυμος» ή ελληνιστί celebrity. Σήμερα τέτοιος ή τέτοια είναι ένας παρουσιαστής της πλάκας ή και μια αοιδός που έχει εξαιρετικές γάμπες… Κι η απήχηση που έχουν σ’ ένα σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας αποτελεί παρακμή!
Με βουρλίζει το γεγονός ότι από τα χρόνια του νηπιαγωγείου της κόρης μου μέχρι τώρα που φτάνει στο κατώφλι του Λυκείου, στα σχολικά πάρτυ ακούγονται αθλιότητες! Κάποιος μίμος που έκανε το παρατσούκλι του επίθετο, κάποια που έγινε γνωστή άδοντας… χαμηλά πιο χαμηλά και διάφορα παρόμοια. Μέτριες μουσικές, γελοίοι στίχοι που αφορούν σεξομανή άτομα ή προάγουν τον μισογυνισμό ή φέρνουν στα χείλη φτηνά ρεφραίν που εξιτάρουν τα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων. Νιώθω ότι αν τα παιδιά δεν έχουν σωστή καθοδήγηση οδηγούνται κατ’ ευθείαν σε πνευματικό ολοκαύτωμα. Ανίκανα να διακρίνουν το καλό από το μέτριο και το φτηνό.
Τα ίδια συμβαίνουν και στην τηλεόραση. Η δικτατορία της μετριότητας προσωποποιημένη. Δεκαετίες ολόκληρες έβγαιναν κοριτσάκια που ήθελαν να γίνουν Κορομηλά ή Μενεγάκη! Για σκεφτείτε; Να έχετε ένα παιδί κι αυτό να θέλει να γίνει… Μενεγάκη να τη θαυμάζει ο… Καρανίκας! Να εθιστεί στο σκυλάδικο ή στην κουλτούρα του κάθε αλλοπαρμένου rapper που νομίζει ότι βιώνει σε αμερικανικό γκέτο ή βραζιλιάνικη φαβέλα.
Είναι πληγή, είναι δικτατορία η μετριότητα. Από τις πιο στυγνές. Από τις πιο εξοντωτικές. Απεχθάνεται την υψηλή αισθητική, το κλασικό και κυρίως την αριστεία. Της αρέσει το εύκολο, το φτηνό, η παπαγαλία! Το γυμνό μπούτι όχι ως κάλος αλλά ως χυδαία σεξουαλική πρό(σ)κληση..
Για σκεφτείτε τι λέει η μετριότητα όταν δει ένα βιβλίο πολλών σελίδων ή ένα μεγάλο κείμενο; Σιγά μη διαβάζω με τις ώρες τα …σεντόνια… Ενώ με δυο φωτογραφίες κάποιας κυρίας Μπόμπα ή κάποιου κυρίου Κουνιστάκη, ανοίγουν οι οφθαλμοί…
Πολλές φορές κάθομαι και βλέπω αμερικανικά ή βρετανικά προγράμματα και κάνω συγκρίσεις με τα ημέτερα. Κυρίως σε επίπεδο stand up comedy. Ημέρα με τη νύχτα. Εμείς εδώ είμαστε στην εποχή του αραμπά και της κακογουστιάς από ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν ταλέντο κι εκεί βλέπεις τι σημαίνει αληθινό ταλέντο, ευστροφία, αξία και γνώση.
Ξέρετε κάτι; Φοβάμαι ότι βολεύει πολλούς η επικράτηση της μετριότητας. Διαφορετικά θα πεινούσαν. Αντιθέτως ο ικανός, ο άξιος παραγκωνίζεται αφού αν η κοινή γνώμη εθιστεί από αυτόν δεν θα έχει θέση ο μέτριος… Αν ο αναγνώστης μάθει ή συνηθίσει να διαβάζει το καλό άρθρο (που θέλει πολύ δουλειά και γνώση για να γραφεί) τότε πώς θα επιβιώσει ο μέτριος; Αν ο θεατής μάθει ή συνηθίσει να βλέπει καλά θεατρικά έργα, πώς θα ανέβουν οι αρπακτές των μετρίων; Αν η κοινωνία εθιστεί στην υψηλή ηθική, στην καλαισθησία, στην ποιότητα, πώς στα κομμάτια μετά θα πλουτίζει το γελοίο status quo των αγραμμάτων και των φτηνών;
Πεδίο ασκήσεων προβληματισμού και σκέψης όλα αυτά…
