Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νομοσχέδιο Κεραμέως για την Παιδεία, παρά τις ορατές αρρυθμίες του, κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Σε μια κατεύθυνση που αναδεύει το τέλμα και μεταρρυθμίζει την κουλτούρα της γενικευμένης χαλάρωσης και του προς τα κάτω εξισωτισμού. Επίσης, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η τακτική της Κεραμέως με τις μικρές μα συνεχείς διορθωτικές κινήσεις είναι σωστές, έστω κι αν πολλοί διαμαρτύρονται επειδή δεν εφαρμόζεται ένα ολιστικό –σαρωτικό σχέδιο. Κάλλιο σιγά σιγά και σίγουρα για να εμπεδώνει κι η κοινωνία τις αλλαγές παρά μια σαρωτική νομική –μεταρρυθμιστική επέλαση που δεν θα εφαρμοστεί, ακόμη κι αν είναι τέλεια!
Ας μη ξεχνάμε κάτι ακόμη: Ότι οι τρεις υπουργοί στη μεταπολίτευση που επιχείρησαν βαθιές τομές, χάθηκαν στη … μετάφραση! Γιώργος Σουφλιάς (1992), Μαριέττα Γιαννάκου (2007) και Άννα Διαμαντοπούλου (2011) έφεραν στη Βουλή και ψηφίστηκαν σπουδαίες μεταρρυθμίσεις, που αργότερα ακυρώθηκαν! Ειδικά της Διαμαντοπούλου την ακύρωσε ουσιαστικά η Νέα Δημοκρατία που την είχε ψηφίσει (!!!) κι αργότερα ότι είχε απομείνει, ο ΣΥΡΙΖΑ!
Επιπλέον, ας μη ξεχνάμε ότι όλες τις παθογένειες της Παιδείας επί δεκαετίες, τις μεγέθυνε και υπέθαλψε η κυβερνώσα Αριστερά της περιόδου 2015-2019. Μπαλτάς –Φίλης και Γαβρόγλου όχι μόνο υπέθαλψαν τον συντεχνιασμό του καθηγητικού κατεστημένου αλλά κατεδάφισαν κι ότι ήταν όρθιο! Με κορύφωση τη …ρετσινιά της αριστείας!
Η Κεραμέως λοιπόν, γίνεται η τέταρτη υπουργός Παιδείας της μεταπολίτευσης που επιχειρεί να «σπάσει αυγά». Δημιούργησε ένα νομοσχέδιο που δίνει έμφαση στη φύλαξη των Πανεπιστημίων, δεν επιτρέπει την εισαγωγή σε μαθητές που δεν έχουν στοιχειωδώς πιάσει τη βάση, ενώ μεσομακροπρόθεσμα βάζει τέλος στο ζήτημα των «αιωνίων φοιτητών».
Κι ω του θαύματος, αφού αντέδρασε η Αριστερά ως αναμενόταν, αντέδρασαν κι οι …πρυτάνεις! Όλοι γνωρίζαμε ότι η πλειοψηφία αυτών ήταν «κοντύτεροι» του κύρους και των δεδομένων που απαιτεί η θέση τους, αλλά ουδείς φανταζόταν ότι οι κύριοι αυτοί θα ήταν αντίθετοι για συντεχνιακούς ή καθαρά κομματικούς λόγους! Μπορεί να έκαναν μια… υποχώρηση και να αποδέχονται πλέον τη βάση εισαγωγής (ειδικά μετά την κατακραυγή της κοινωνίας εις βάρος τους) αλλά απέδειξαν και πάλι ότι δεν νοιάζονται για τους φοιτητές, την έρευνα, την καλλιέργεια μορφωτικής και επαγγελματικής συνείδησης στα παιδιά, αλλά μόνο για δικά τους.
Ακούστε: Πολλοί πρυτάνεις (παρά το ότι υποχώρησαν στο ζήτημα της βάσης για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια) ισχυρίζονται ότι αν αυτή εφαρμοστεί θα μειωθούν οι φοιτητές, άρα θα κλείσουν τμήματα και θα συρρικνωθούν σχολές κι ιδρύματα. Όχι μόνο επειδή θα εισέλθουν λιγότεροι φοιτητές αλλά κι επειδή το κάθε ΑΕΙ θα εισπράττει λιγότερα χρήματα, αφού επιδοτείται με το… κεφάλι! Μα αυτό είναι λογική μπακάλη κι όχι συγκλητικού… Χώρια που η λογική και το συμφέρον της Παιδείας και του τόπου λέει μακάρι να συρρικνωθούν και να κλείσουν σχολές και τμήματα. Δεν μπορεί να έχουμε σχολές που στηρίζουν τα σουβλατζίδικα και τα ενοικιοστάσια της επαρχίας, με τελική παραγωγή πτυχία χωρίς αξία και επαγγελματικές προοπτικές αλλά και παιδιά αγράμματα κι απαίδευτα. Μακάρι να κλείσουν τμήματα με μηδενικό ή έστω ασαφές επιστημονικό επίπεδο κι αντικείμενο (κυρίως όλα αυτά από τα πρώην ΤΕΙ που ο Γαβρόγλου έκανε εν μια νυκτί …ΑΕΙ) και να αναπτυχθούν μ’ αυτά τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Δεν είναι δυνατόν να γίνουν όλοι απόφοιτοι ΑΕΙ μόνο και μόνο για να έχουν ένα αμφιβόλου χρησιμότητας χαρτί, σε κορνίζα. Δεν είναι δυνατόν να εισάγεται στα ΑΕΙ το 76% των αποφοίτων του Λυκείου, όταν στις χώρες του ΟΟΣΑ εισάγεται το 32%!
Πάμε παρακάτω: Η αστυνομία στα Πανεπιστήμια είναι ένα μέτρο αποδεκτό από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, συμφώνως με όλες τις έρευνες. Και δη σε ποσοστά που υπερβαίνουν το 75%! Κι όμως, αυτό το αυτονόητο μέτρο δεν είναι αποδεκτό ούτε από την Αριστερά ούτε από τους πρυτάνεις!!! Προφανώς αυτοί είναι …συγκαταβατικοί στη συνεχή βία που παράγεται από συγκεκριμένους (ενίοτε και συχνά εξωπανεπιστημιακούς) και οδηγεί ακόμη και σε ξυλοδαρμούς τους! Προφανώς δεν βλέπουν τις συνεχείς καταστροφές κτιρίων και εξοπλισμών! Δεν βλέπουν ότι ολόκληρες αίθουσες βρίσκονται υπό πολυετή κατάληψη μειοψηφιών κι εκεί παράγονται μολότοφ και φυλάσσονται «όπλα» επιδρομών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων! Δεν βλέπουν την πώληση ναρκωτικών, το παρεμπόριο, την κουρελαρία, τη βρομιά, ακόμη και τον σεξουαλικό εκφοβισμό….
Και καλά η Αριστερά, είναι συνηθισμένη να υποθάλπει την πανεπιστημιακή ανομία και πολλές φορές μέσα από αυτή αναζητά αυριανά της στελέχη. Μα ν’ αντιδρούν κι οι πρυτάνεις; Όταν τους κυνηγάνε και τους κτίζουν στα γραφεία τους;
Ξέρετε κάτι; Δεν είναι μόνο ότι είναι ιδεοληπτικοί δημόσιοι υπάλληλοι που δεν σέβονται το μεγαλείου του τίτλου τους. Είναι και βολεμένοι με αυτή τη κατάσταση. Όσο μέσα στα Πανεπιστήμια κάνει πάρτυ το μπάχαλο, τόσο λιγότερο φαίνεται η ανεπάρκειά τους. Άλλωστε χωρίς κανονικότητα θα πρέπει να δουλέψουν, να διδάξουν σοβαρά, να δημιουργήσουν συνθήκες σοβαρής έρευνας (τώρα οι περισσότεροι λένε «ποια εργαστήρια; Θα μας τα σπάσουν») και να κυνηγήσουν την αναρχία και την παρανομία.
Τέλος, είναι κι η ιστορία με τους αιώνιους φοιτητές. Αυτή είναι μισή μεταρρύθμιση. Και δεν συγκεντρώνει πολλές αντιδράσεις αφού ουσιαστικά τώρα δεν αφορά κανέναν. Είναι αυτό το «βήμα –βήμα» της Κεραμέως, που λέγαμε στην αρχή.
Τι λέει το νομοσχέδιο; Ότι ο φοιτητής που θα μπει εφέτος (2021) σε κάποια σχολή τεσσάρων ετών, θα πρέπει να αποφοιτήσει το 2027 (4+2). Το είχε κάνει κι η Διαμαντοπούλου με συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής και ο αντικαταστάτης της μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ αργότερα, το τροποποίησαν. Ουσιαστικά το κατάργησαν. Εξ ου και υπάρχουν αυτή τη στιγμή 283 χιλιάδες «παρκαρισμένοι» -«αιώνιοι» φοιτητές! Εις βάρος όλης της κοινωνίας που εξ αυτού του αριθμού συντηρεί σχολές, τμήματα, διδακτικό και γραμματειακό προσωπικό!
Κι εδώ είναι το λεπτό σημείο της αντίδρασης των πρυτάνεων και πάλι με συντεχνιακή λογική. Αν οι «αιώνιοι» φύγουν με οιονδήποτε τρόπο (αποφοίτηση ή διαγραφή), θα λείπουν από τις σχολές τους 283 χιλιάδες «κεφάλια»! Άρα, λιγότερες επιδοτήσεις…
Εν κατακλείδι: Η σημερινή μίζερη κι οπισθοδρομική κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται. Κι αν οι πρυτάνεις είναι μια «χαλασμένη» ελίτ, «μικρή» και βολεμένη, δεν είναι δυνατόν να στηρίζει αυτή την κατάσταση η Αριστερά κι οι ηγέτες της. Πολύ περισσότερο όταν τα δικά τους παιδιά σπουδάζουν σε ακριβά Πανεπιστήμια του εξωτερικού κι όταν ο κόσμος αλλάζει ημέρα με την ημέρα…
