Θα έχετε μάθει ασφαλώς για την ιστορία με τη «μαφία» των Λαϊκών αγορών. Σε μέλη της οποίας η Αστυνομία πέρασε «βραχιολάκια» με πολλές κατηγορίες. Που αφορούν εκβιασμούς, απάτες, οικονομικά εγκλήματα. Απέναντι σε μεροκαματιάρηδες παραγωγούς οπωροκηπευτικών προϊόντων για να τους εξασφαλίζουν καλύτερες -δηλαδή πιο προσοδοφόρες- θέσεις στις αγορές.
Βρομερή υπόθεση. Εντός του δημοσίου! Εντός της Πολύπαθης Περιφέρειας Αττικής.
Αυτού του δημοσίου που η Αριστερά (κυρίως) αλλά και άλλες δυνάμεις –συμπεριλαμβανομένου μέρους της Νέας Δημοκρατίας- δεν θέλουν ν’ αλλάξει.
Να πούμε κάτι; Αυτή η κατάσταση στις Λαϊκές αγορές, ήταν γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ εδώ και χρόνια. Βρομερή, υπόθεση, την οποία βοηθούσε η πάγια κατάσταση αδιαφάνειας που μοιραία οδηγεί σε αδικίες και σε παράνομη συσσώρευση εξουσίας και χρημάτων στα χέρια κάποιων επιτήδειων.
Τι θυμήθηκα μόλις έγινε γνωστή αυτή η ιστορία;
Ακούστε:
Τον Μάιο του 2014, κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης με τον υφυπουργό Θανάση Σκορδά, επιχείρησαν ν’ αντιμετωπίσουν αυτό το δυσώδες τοπίο. Κι έφτιαξαν ένα νομοσχέδιο το οποίο περιείχε δύο βασικές ρυθμίσεις:
Α. Τον διαχωρισμό ανάμεσα σε παραγωγούς κι εμπόρους. Να είναι, δηλαδή, οι πάγκοι τους σε διαφορετικά σημεία, ούτως ώστε να γνωρίζουν οι καταναλωτές από πού ψωνίζουν.
Β. Η κατανομή των πάγκων θα γινόταν αρχικά με κλήρωση κι εν συνεχεία με εφαρμογή κυκλικής εναλλαγής, ώστε να υπάρξει πλήρης διαφάνεια στο συγκεκριμένο ζήτημα και να σταματήσει ο θόρυβος περί συναλλαγών που υπήρχε από τότε.
Τι ήταν να το κάνουν αυτό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ χάλασε τον κόσμο! Στελέχη του γύριζαν στις Λαϊκές αγορές κι έλεγαν στον απλό κοσμάκη ότι η κυβέρνηση φέρνει αυτόν τον νόμο για να τον διαλύσει και να κερδίσουν τα… σούπερ μάρκετ!
Στη Βουλή έγινε χαμός. Ο συνήθως νηφάλιος κι επιχειρηματολογών Κωστής Χατζηδάκης, ανέφερε:
«Είστε ευχαριστημένοι µε το σημερινό καθεστώς; Πιστεύετε ότι δεν επιδέχεται κάποιας βελτιώσεως; Δεχόμαστε ότι όλα λειτουργούν τέλεια; Δεχόμαστε ότι το καθεστώς της απονομής των θέσεων σήμερα είναι διαφανές; Θεωρείτε ότι πρέπει να συνεχιστεί εσαεί; Θεωρείτε ότι δεν υπάρχει υποψία αδιαφάνειας; Θεωρείτε ότι δεν μπορεί να γίνουν ρουσφέτια; Θεωρείτε ότι είναι χειρότερο σύστημα η εφάπαξ κλήρωση και μετά η κυκλικότητα; Είναι λιγότερο διαφανές σύστημα; Είναι λιγότερο ξεκάθαρο; Είναι λιγότερο ευρωπαϊκό; Είναι λιγότερο τίμιο;».
Προσέξτε: Στους αντιδρώντες δεν ήταν μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν και βουλευτές των συγκυβερνώντων κομμάτων, Νέας Δημοκρατίας και ΠαΣοΚ.
Αποτέλεσμα; Αφού δεν υπήρχαν οι 151 βουλευτές που θα στήριζαν το νομοσχέδιο, αυτό πέρασε «κουτσό». Δηλαδή, δεν πέρασε το τμήμα του νόμου που ανέφερε για αρχική κλήρωση και μετά κυκλικότητα.
Μόλις δε έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσε το σύνολο του νόμου!
Σήμερα, με τη σύλληψη κάποιων εκ των μαφιόζων των Λαϊκών αγορών, ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει!!! Έχουμε πει, άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων του…
Πανηγυρίζει για την εξάρθρωση μιας μαφίας η οποία δεν θα υπήρχε αν είχε περάσει η προαναφερθείσα διάταξη, και αν δεν την είχε πετάξει ο ίδιος στα σκουπίδια όταν έγινε κυβέρνηση!
Ξέρετε τι δείχνει ΚΑΙ αυτό το γεγονός ΚΑΙ αυτό το παράδειγμα;
Όλα για τα ψηφουλάκια! Παιγνίδια για μια χούφτα ψήφους. Παιγνίδια που παίζουν και οι πολιτικάντηδες αλλά και εμείς ως κοινωνία. Ας μη το αμφισβητούμε πια. Αυτή είναι η αλήθεια.
Κι όλα εις βάρος των καταναλωτών, των ανυπεράσπιστων πολιτών, της διαφάνειας, της λογικής, του πολιτικού ορθολογισμού.
Όποιος γκρινιάζει «κερδίζει», ακόμη κι αν αποτελεί μέλος της μαφίας των εκβιασμών. Κι υπάρχουν οι πολιτικάντηδες που συντάσσονται μαζί τους. Όχι μόνο στις περιπτώσεις που αυτοί βλάπτουν την πλειονότητα των πολιτών, αλλά ακόμη και στις περιπτώσεις που αυτοί είναι παράνομοι! Έχουμε ξεχάσει τι έχει συμβεί στον τόπο; Όχι μόνο με αντίστοιχες περιπτώσεις αλλά και με τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, που όποτε γουστάριζαν εκβίαζαν την κοινωνία κι είχαν και αρωγούς τους πολιτικάντηδες;
Κι αναρωτιέμαι. Τι στο διάβολο πρέπει να γίνει για να καταλάβουμε –πρωτίστως ως κοινωνία- ότι πρέπει να το… πάρουμε αλλιώς; Τι πρέπει να γίνει για να προωθήσουμε σύγχρονες μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε χαμηλότερες τιμές, καλύτερες υπηρεσίες και περισσότερες δουλειές για όλους τους Έλληνες; Χωρίς να φοβόμαστε τις αντιδράσεις της εκάστοτε θορυβώδους μειοψηφίας που θεωρεί ότι ξεβολεύεται ή χάνει όσα παρανόμως κερδίζει; Χωρίς να φοβούνται οι πολιτικοί ότι θα τους κοτσάρουν την … κατηγορία του… νεοφιλελεύθερου, που στη χώρα μας έχει καταστεί ισοδύναμο του προδότη;
Έχω την εκτίμηση ότι όλα αυτά και πολλά άλλα πέριξ κι εντός του δημοσίου, δεν είναι εύκολο ν’ αλλάξουν. Αν, μάλιστα, ρωτήσω για ποιον λόγο πρέπει ολόκληρο κράτος να ασχολείται με το που θα είναι ο κάθε πάγκος σε μια Λαϊκή Αγορά, θα κινδυνέψω με …πυρά! Ή αν ρωτήσω για ποιον λόγο το κράτος πρέπει να ορίζει εκείνο πόσες ομάδες θα παίζουν στα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, θα κινδυνέψω με οριστικό αποκλεισμό από τα γήπεδα… Κι υπάρχουν άπειρες παρόμοιες ερωτήσεις…
Η ουσία είναι ότι η θεωρία πως όσοι προωθούν μεταρρυθμίσεις είναι ιδεοληπτικοί ή βλαπτικοί στα κόμματά τους ή στον τόπο είναι άκρως επιζήμια. Κι επικίνδυνη, για όλους μας, για τις δικές μας τσέπες, για την οικονομία μας.
Κι εδώ προκύπτει ένα και μόνο συμπέρασμα. Όποιο κόμμα κι αν ψηφίζει κάποιος, ας ψηφίσει ανθρώπους που διαθέτουν μεταρρυθμιστικό πρόσημο…
Δεν πάει άλλο!
