Ο Μητσοτάκης, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την πρωθυπουργία, βρέθηκε αντιμέτωπος με πρωτοφανείς κρίσεις . Κρίσεις από εκείνες που λες ότι δεν θα μπορούσες να διανοηθείς ότι θα μπορούσε να τις χειριστεί άλλος πρωθυπουργός ή άλλη κυβέρνηση. Ταυτοχρόνως ήταν πάντα ειλικρινής με τον κόσμο. Δεν κρύφτηκε ποτέ, δεν μίλησε γενικόλογα και με υπεκφυγές αλλά με ειλικρίνεια και χωρίς φραστικούς βερμπαλισμούς κι ανόητη συνθηματολογία.
Ας θυμηθούμε: Παρέλαβε μια οικονομία που η εικόνα δανεισμού της ήταν περίπου στις 4,5 μονάδες και την έχει φτάσει σχεδόν στο μηδενικό επιτόκιο. Παρέλαβε την μεγαλύτερη εταιρεία της χώρας, τη ΔΕΗ, υπό κατάρρευση και μέσα σε δυο χρόνια αυτή έχει αλλάξει ολοσχερώς, παρά τους βρυχηθμούς του παλαιοσυνδικαλισμού και της Αριστεράς. Παρέλαβε μια χώρα «πληγωμένη» στον οικονομικό, εξωτερικό, κοινωνικό, πολιτισμικό τομέα μα και στην Παιδεία κι όλα αυτά τα άλλαξε προς το καλύτερο σε χρόνο ρεκόρ. Παρέλαβε την Ελλάδα του Πολάκη κι έφτιαξε την στο άψε σβήσε την Ελλάδα του Πιερρακάκη! Αντιμετώπισε την μεγάλη έξαρση του μεταναστευτικού, όσα συνέβησαν στον Έβρο, την παραλίγο σύρραξη στο Αιγαίο! Κι αμέσως μετά την πανδημία. Τριπλασίασε τις ΜΕΘ σε χρόνο ρεκόρ και τελικά απέφυγε την κατάρρευση του ΕΣΥ, σε πείσμα εκείνων που αντιδρούσαν κι αντιδρούν απέναντι στον μοναδικό τρόπο αποφυγής του covid, τα εμβόλια. Ε, μετά ήρθε κι έδεσε η ιστορία με τον πρωτοφανής μακράς διαρκείας καύσωνα και τις εκατοντάδες πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα. Από τις οποίες η αντιπολίτευση περίμενε πώς και πώς να …. «ισοσκελίσει» το Μάτι.
Μ’ όλα αυτά λοιπόν, θα περίμενε κάποιος να έχει πέσει προ πολλού αυτή η κυβέρνηση. Μα δεν! Προφανώς οι κρίσεις τρέφουν τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Πολύ περισσότερο όταν απέναντί υπάρχει η Αριστερά, πρωταθλήτρια της αερολογίας, του ανέφικτου παραμυθιού και του λαϊκισμού. Ο Αλέξης Τσίπρας έφτασε στο σημείο να …. χειροκροτεί όσους αγνόησαν τα μηνύματα του “112” που καλούσαν για εκκένωση οικισμών ή χωριών. Παραβλέποντας ότι αν ο ίδιος ή οι σύντροφοί του είχαν δημιουργήσει το “112” δεν θα θρηνούσαμε εκατοντάδες νεκρούς στο Μάτι ή στην Μάνδρα. Νομίζοντας ότι η κοινωνία έχει ξεχάσει την τραγωδία με τους 103 νεκρούς και την θλιβερότερη διαχείριση Πρωθυπουργού στην ιστορία. Είπαμε όμως, ο πύργος της Βαβέλ στην πλατεία Κουμουνδούρου, είναι προφανές ότι επιζητούσε ολοκληρωτική καταστροφή και… νεκρούς για να τους χρεώσουν στον Μητσοτάκη.
Στο σημείο αυτό θα πει κάποιος: Δεν έγιναν λάθη, αστοχίες; Δεν υπήρξαν αδυναμίες του πανάκριβου κρατικού μηχανισμού; Δεν υπήρξαν ασυνεννοησίες ανάμεσα σε κυβερνητικά και κρατικά στελέχη; Η απάντηση δεν είναι διόλου δύσκολη: Σαφώς και υπήρξαν. Πάντα θα υπάρχουν. Μα το πρόταγμα στο να μην υπάρξουν νεκροί, δικαιώθηκε. Άλλωστε περιουσίες και σπίτια ξαναφτιάχνονται, οι ζωές δεν έρχονται πίσω. Κι αυτό το ξέρουμε καλά, ακόμη θρηνούμε τους νεκρούς της ανικανότητας και της αδράνειας…
Πρέπει να πούμε κάτι ακόμη: Τη διαφορά Μητσοτάκη και Τσίπρα μετά τις φωτιές. Ο δεύτερος μια εβδομάδα μετά το Μάτι έκανε κρουαζιέρα –δωρεά απολαμβάνοντας τα πούρα του κι ο άλλος βγήκε μπροστά κι είπε αλήθειες. Μάλιστα, ζήτησε προκαταβολικά συγγνώμη για όσες παραλείψεις και λάθη καταλογιστούν όταν σβήσει κι η τελευταία φλόγα. Και δη την ώρα που ο θυμός όσων έχασαν σπίτια και περιουσίες ήταν στην κορύφωσή του. Την ώρα που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φώναζαν όπου έβρισκαν μικρόφωνο καναλιού «Μητσοτάκη γαμ….»! Την ώρα που επιφανείς οικονομικοί και αθλητικοί παράγοντες έβαζαν αφιονισμένους οπαδούς να κάνουν το ίδιο, εν χορώ στο γήπεδο!
Σκέφτομαι ότι από το «δεν θέλω ου» του ευπρεπούς ευπατρίδη Γεωργίου Ράλλη, φτάσαμε στο «Μητσοτάκη γαμ….» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των οικονομικών παραγόντων που τον στηρίζουν!
Σκέφτομαι κάτι ακόμη: Η κίνηση του Μητσοτάκη να ορίσει ως επικεφαλής της Επιτροπής για την ανασυγκρότησης της Εύβοιας, τον δοκιμασμένο και πρωτοπόρο Σταύρο Μπένο, είναι κίνηση υπερβατική. Ο Μπένος, είναι ο άνθρωπος που θεωρείται από τους καλύτερους δημάρχους που είχε ποτέ η χώρα, ο άνθρωπος που αναμόρφωσε την Καλαμάτα όταν επλήγη από τον Εγκέλαδο, ο υπουργός που προσπάθησε να ξεκοκαλίσει τη γραφειοκρατία με την ίδρυση των ΚΕΠ.
Ναι, ο Μπένος είναι κορυφαία επιλογή. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Επιλογή ουσίας κι όχι εντυπώσεων. Κι άλλη μια γερή «χωσιά» του Μητσοτάκη πιο βαθιά στον χώρο του Κέντρου.
