Μιλούσα στο τηλέφωνο με αγαπημένο μου πρόσωπο, λίγη ώρα αφότου οι αναρχοαυτόνομοι έκαναν γυαλιά καρφιά το Σύνταγμα και τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, στα πλαίσια του συλλαλητηρίου για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Η φίλη μου, με βαθύ παρελθόν στην κομμουνιστική Αριστερά και σήμερα παρούσα στα εντός-εκτός και επί τα αυτά της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ήταν από εκείνες που ταυτίστηκαν κάποτε με την θλιβερή δήλωση του Δρίτσα, υπουργού του Τσίπρα, ότι δεν φοβήθηκε ποτέ από τη 17Ν, μόνο Δεξιούς σκότωνε!!! Το αναφέρω για να κατανοήσετε το πεδίο στο οποίο κινείται η πολιτική της έκφραση.
«Είδες πάλι; Τους έφερε η κυβέρνηση να διαλύσουν τη συγκέντρωση, δικοί της είναι», μου είπε.
Ομολογώ ότι δεν ένιωσα έκπληξη, έχω ακούσει εκατοντάδες φορές την ίδια άποψη από Αριστερούς οιασδήποτε έκφανσης. Τολμώ να πω ότι έχω ακούσει άπειρες φορές την ίδια καραμέλα, αφού η Αριστερά δεν κατανοεί -ή συνειδητά δεν θέλει να κατανοήσει- ότι οι μπαχαλάκηδες αντιεξουσιαστές αποτελούν μέρος που αποκόπτεται συστηματικά από τη δική της ιδεολογική και πολιτική μήτρα. Είναι άνθρωποι που «διαβάζουν» αλλιώς την αναγκαιότητα της…επανάστασης κι έχουν παραμείνει στην εποχή που η Αριστερά θεωρούσε ότι η βία αποτελεί την κορυφαία έκφανση για να καταληφθεί η εξουσία.
Πρέπει να πούμε κι αυτό: Εκείνους που εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις από την πολιτική ορθοδοξία της Αριστεράς, τους τέλειωναν. Έγινε τόσες και τόσες φορές στο διάβα των χρόνων. Είτε από τον Στάλιν, είτε με τους σκοτωμένους αναρχικούς στην Ισπανία από την σταλινική NKVD, πρόδρομο της KGB. Κι ακόμη πιο ύστερα επί υπουργού ασφαλείας του Στάλιν, του κτήνους που άκουγε στο όνομα Λαβρέντι Μπέρια κι ειδικά στα γκούλαγκ που διαπράχθηκαν θηριωδίες…
Αυτά τα αποσιωπεί η ημέτερη Αριστερά και δη η κομμουνιστική και δεν θέλει να θυμάται ή μαθαίνει ο νεοέλληνας, ότι περίπου τα ίδια συνέβησαν και μετά τον εμφύλιο που οδήγησε την Ελλάδα το ΚΚΕ. Τότε που όλοι όσοι είχαν διαφορετική γνώμη ή θεωρούνταν απειλή για το κόμμα, χαρακτηρίζονταν…προδότες κι είτε εξοντώνονταν ηθικά, είτε τους έστελναν τεχνηέντως στα χέρια της κρατικής ασφάλειας και τους ξεφορτώνονταν…
Σταδιακά κι ειδικά τα χρόνια της μεταπολίτευσης οι αντιεξουσιαστές χαρακτηρίστηκαν από την ίδια την Αριστερά ως… γνωστοί άγνωστοι, ως δήθεν γνωστοί των αρχών, άρα προβοκάτορες και… υπονομευτές των αγώνων του… λαού!
Η Αριστερά, παρ’ ότι οι …γνωστοί άγνωστοι προέκυψαν ή προκύπτουν από τα σπλάχνα της, δεν θέλει επισήμως να ταυτίζεται μ’ αυτούς. Δεν θέλει να αποδεχτεί ότι είναι μια έκφανσή της, μια συνιστώσα της που ρέπει στη βία.
Άρα, η Αριστερά δεν ήθελε προχθές να ταυτιστεί με τους αντιεξουσιαστές -μπαχαλάκηδες που διέλυσαν το Σύνταγμα κι επεδίωκαν τη σύγκρουση με τις δυνάμεις ασφαλείας του κράτους. Εξ ου και τους χαρακτηρίζει ειρωνικά …γνωστούς-άγνωστους, δηλαδή κάτι ως χαφιέδες, προδότες του λαού και προβοκάτορες. Για να αποδείξει ότι η Αριστερά δεν έχει εκφάνσεις που αρνούνται την ορθοδοξία της κι ότι αυτοί είναι …άνθρωποι του κράτους, που τους χρησιμοποιεί κατά το δοκούν…
Κλασσικές Αριστερές υπεραπλουστεύσεις που έρχονται ίδιες κι απαράλλαχτες από τον περασμένο αιώνα…
