Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται κινητικότητα στον χώρο Δεξιά της ΝΔ και φαίνεται ότι αρχίζουν και συμπληρώνονται κομμάτια ενός πιθανότατου προεκλογικού σκηνικού. Κι αυτό το παζλ έχει εξαιρετική σημασία για την πιθανή αυτοδυναμία της ΝΔ αφού αυτή εξαρτάται από τα ποσοστά που θα έχουν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός βουλής. Η κατάσταση δεν είναι μορφοποιημένη αλλά διαμορφώνεται, όσο κι αν φαίνεται ότι οι διαρροές του κυβερνώντος κόμματος προς τα Δεξιά του δεν είναι σημαντικές ή όσο πλησιάζουμε στις εκλογές θα ελαχιστοποιούνται λόγω και της πόλωσης.
Αυτή τη στιγμή, το κόμμα του Βελόπουλου, όσο γραφικό κι αν είναι, όσο κι αν ο πρόεδρός του …πουλάει …επιστολές του Χριστού, έχει ανοδική τάση και κατά τα φαινόμενα θα είναι σχεδόν σίγουρα στη νέα Βουλή. Η ανοδική τάση οφείλεται σε μικρή συσπείρωση αντιεμβολιαστών πέριξ του, το ψάρεμα διαφόρων ξέμπαρκων αντιδραστικών αλλά και τη συσπείρωση μικρών φιλοπουτνικών ομάδων.
Το κόμμα του καταδικασμένου για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση Κασιδιάρη, λαμβάνει συμφώνως με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ποσοστό που αγγίζει το 2%. Ψαρεύει από τον σκληρό πυρήνα της Χρυσής Αυγής και της ναζιστικής Ακροδεξιάς.
Τέλος, το σχήμα από τη σύμπραξη Τζήμερου – Μπογδάνου- Κρανιδιώτη, όσο κι αν είναι ετερόκλητο ιδεολογικά και πολιτικά, θα προσπαθήσει να προσελκύσει δυσαρεστημένους της κυβερνητικής πολιτικής. Έχει ως αφετηρία το μετρήσιμο 1% της «Δημιουργίας Ξανά», του Θάνου Τζήμερου.
Προσέξτε: Αν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός βουλής συγκεντρώσουν το ίδιο ποσοστό των εκλογών του 2019, δηλαδή 8,1%, η ΝΔ χρειάζεται στις δεύτερες εκλογές 38% για να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση 151 βουλευτών! Με ποσοστό 10% εκτός βουλής η ΝΔ θα κάνει αυτοδυναμία με 37.5% και με ποσοστό 14% η αυτοδυναμία γίνεται με 36,5%. Δηλαδή, δύσκολα πράγματα. Πολύ περισσότερο αν στην βουλή εισέλθουν έξι κόμματα, οπότε η αυτοδυναμία είναι ανέφικτη.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν ή και να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό.
Αν σταθεί κάποιος στα πρόσωπα -με εξαίρεση ίσως τον Θάνο Τζήμερο που η εκρηκτικότητα κι ο φανατισμός του λόγου του τον αδικούν- μπορεί κάποιος να μιλήσει για πολιτικές ασημαντότητες. Όμως κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τις συνθήκες που θα διεξαχθούν οι εκλογές μετά από ένα σχεδόν χρόνο. Το βέβαιο είναι ότι αυτό το σκηνικό και σε συνδυασμό με τον εκλογικό νόμο, δυσχεραίνει περισσότερο τη ΝΔ να επιτύχει τον στόχο της αυτοδυναμίας.
Όποιος επιχειρήσει να δει και την άλλη όψη του νομίσματος με τη δημιουργία του κόμματος Τζήμερου – Μπογδάνου- Κρανιδιώτη, ίσως εκεί βρει και πολιτικές διεξόδους του μέλλοντος, παρά τον πολιτικό «αχταρμά».
Προσέξτε αυτογκόλ: Μιλάει ο Μπογδάνος για «προσκλητήριο του φιλελεύθερου πατριωτικού χώρου», μιλάει για «πατριωτική Δεξιά» κι αμέσως βγαίνει ο Κρανιδιώτης με φωτογραφία με την Λεπέν κι εύχεται νίκη της στις γαλλικές εκλογές.
Δεν γνωρίζω, αλλά υποθέτω ότι κάτι τέτοιο δεν θα επιθυμούσε ο Τζήμερος, με βάση τη συνεργασία του με τη «Δράση». Άρα, εκπέμπεται το θολό μήνυμα, ο αχταρμάς που λέγαμε.
Ας σκεφτούμε κι αυτό: Ποια κόμματα είναι απωθητικά για τη ΝΔ, την πολιτική, τις αρχές και την κουλτούρα του προέδρου της; Τα κόμματα Βελόπουλου και Κασιδιάρη.
Όμως και υπό σοβαρές προϋποθέσεις το κόμμα Τζήμερου- Μπογδάνου-Κρανιδιώτη, με χαρακτηριστικά υπέρ της ελεύθερης οικονομίας, της αστικής δημοκρατίας, της φιλοευρωπαϊκής και ευρωατλαντικής πορείας της χώρας, μπορεί θεωρητικά κι αν μπει στη Βουλή, να συντελέσει στη λύση του προβλήματος διακυβέρνησης της χώρας, ειδικά αν το ΠαΣοΚ κι ο Ανδρουλάκης συνεχίζουν να παίζουν παιγνίδια ακυβερνησίας. Κι ίσως υπό αυτή την έννοια, οι ψήφοι πουν δεν θα πορευτούν προς τη ΝΔ να είναι προτιμότερο να κατευθυνθούν προς εκείνους. Αρκεί να μη μαζέψουν στα ψηφοδέλτια περίεργους τύπους και πολιτικά ρετάλια.
Αν δεν συνθλιβούν από την εκλογική πόλωση, τις διαφορετικές γλώσσες, τα διαφορετικά μηνύματα και καταφέρουν να μπουν στη βουλή με 8-10 βουλευτές, ίσως αποτελούν μια προοπτική διακυβέρνησης της χώρας που σήμερα δεν είναι ορατή.
Η ουσία είναι ότι σιγά σιγά θα πρέπει να βλέπουμε προοπτικές ή και λύσεις που κάποτε απορρίπτονταν ως άτοπες. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μητσοτάκης είναι ο πρώτος που το διέκρινε κι ουσιαστικά το κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο. Ο δε υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης ανέφερε ότι ο πρωθυπουργός «παραμένει πιστός στην αρχή ότι δεν υφίστανται πολιτικά στεγανά, όταν πρόκειται για το καλό της χώρας»…
