Διάβασα με προσοχή την τελευταία έρευνα της GPO στην οποία υπάρχει το πολύ ενδιαφέρον εύρημα ότι το 38% (στρογγυλοποιημένο ποσοστό) των πολιτών, θεωρεί ότι είναι … αντισυστημικοί! Ταυτοχρόνως, το 36% επιθυμεί να κυβερνήσουν τη χώρα αντισυστημικές πολιτικές δυνάμεις, ενώ το 54% θεωρεί ο αντισυστημισμός αποτελεί πολιτική έκφανση με θετικό αντίκρισμα και περιεχόμενο!
Καταλαβαίνετε για τι πολιτική κι εθνική τραγωδία μιλάμε; Καταλαβαίνετε ότι σημαντικά τμήματα της κοινωνίας μας επικροτούν πολιτικές δυνάμεις όπως του χριστέμπορου – πατριδέμπορου Βελόπουλου ή των προσωπικών κομμάτων της Ζωής Κωνσταντοπούλου και Αφροδίτης Λατινοπούλου;
Έχει κάποιος εχέφρων πολίτης την άποψη ότι κόμματα σαν αυτά ή ακόμη ακόμη κι ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να διαχειριστούν το παρόν και το μέλλον της χώρας; Καταλαβαίνετε ότι ο αντισυστημισμός αποτελεί την κορυφαία έκφανση του λαϊκισμού και δη στο υπερπολλαπλάσιο; Κι ότι αυτός ο αντισυστημισμός κατατρώει τους θεσμούς, τις διαδικασίες και τελικά την ίδια την πατρίδα;
Ο αντισυστημισμός καλλιεργείται κυρίως από τα άκρα. Τα οποία τελικά καταλήγουν να … συναντώνται ή να γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία. Βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις μετακινήσεις από τον Βελόπουλο στην Κωνσταντοπούλου και τούμπαλιν. Βλέπουμε μετακινήσεις από τον Βαρουφάκη στη Λατινοπούλου, από τον Κασσελάκη όπου δει και διάφορα τέτοια.
Πώς κορυφώνεται στη χώρα μας; Κυρίως μέσου του θυμικού και της ανθρώπινης ευαισθησίας, σ συνδυασμό με άγνοια ή και πολιτική ελαφρότητα. Η υπόθεση των Τεμπών ενίσχυσε τα μάλα την αντισυστημικότητα και με χειρουργικές κινήσεις προπαγάνδας και χρησιμοποίησης ισχυρών συγκινησιακών εκφράσεων/εργαλείων (πχ «δεν έχω οξυγόνο»), μετατράπηκε σε υπόκωφο θυμό της κοινωνίας. Οι κραυγές 2-3 συγγενών των τραγικών θυμάτων (άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία εκφράζεται κι είναι συνασπισμένη διαφορετικά) κι η κομματική εργαλειοποίηση του σντισυτημισμού, δημιούργησε την πεποίθηση ότι κάτι συγκαλύπτεται από την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη. Δυο εκ των τριών συστημικών κομμάτων εξουσίας, το ΠαΣοΚ κι ο ΣΥΡΙΖΑ, «χώθηκαν» στον δρόμο των αναπόδεικτών καταγγελιών και των ιστοριών συνομωσίας και τελικά έχασαν τον μπούσουλα από τους αυθεντικούς αντισυστημικούς, αφού βλέπουν τα ποσοστά τους να μειώνονται. Ας μη ξεχνάμε ότι ακόμη κι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε ουσιαστικά ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη!!! Τραγικό!
Προσέξτε: Έχει καλλιεργηθεί ένας ανείπωτος αντικυβερνητισμός, που τελικά είναι… αντι-μητσοτακισμός! Από την Αριστερά κι όλες τις εκφάνσεις της, μέχρι την Ακροδεξιά αλλά και την κυβερνώσα Δεξιά! Είναι σαφές ότι όλοι εκφράζονται εναντίον εκείνου που ΔΕΝ μπορούν να νικήσουν! Κι είναι παγκοίνως γνωστό, ότι είναι σημειωμένη σε ατζέντες, ως ημέρα ορόσημο, η 28η Φεβρουαρίου, ημέρα συλλαλητηρίων για τα Τέμπη., ομού με …συνδικαλιστικές ενώσεις. Δεν υπάρχει αίτημα, δεν υπάρχει κάτι που να προκαλεί κινητοποιήσεις. Μόνο η εκδίωξη Μητσοτάκη. Λέγεται από κάποιους ότι αυτή την ημέρα/νύχτα θα γίνουν τέτοια πράγματα, που θα τη θυμάται η Ελλάδα…. Φυσικά θα… φταίει ο Μητσοτάκης…
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα προκύπτουν ερωτήματα:
Μπορεί η κοινωνία κι ο τόπος να πάνε μπροστά μέσω του ανορθολογισμού και του αντισυστημισμού;
Καταλαβαίνουν οι αντισυστημικοί πολίτες ότι οι κοινωνίες και τα Κράτη δεν προοδεύουν μέσω συναισθηματικών εξάρσεων, υψωμένης γροθιάς και έξαρσης του θυμού;
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι …χοροί του Συντάγματος, τα έξω πουκάμισα και το περίφημο 62% του γελοίου δημοψηφίσματος Τσίπρα, πρέπει να μας διδάσκουν σύνεση;
Σε τελική ανάλυση καταλαβαίνουμε όλοι -ειδικά οι αφελείς πολιτικά- τι θα μας συμβεί αν επικρατήσουν τα κόμματα του αντισυστημισμού;
Ας τα σκεφτούμε και κυρίως ας κουβεντιάζουμε όσοι μπορούμε με τους διπλανούς μας κι ας συνειδητοποιούμε σιγά σιγά, ότι έχουν ανοίξει πάλι οι δρόμοι της παράνοιας…
