Καταμεσής της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και μετά τις μεγάλες περιπέτειες του εφιαλτικού 2015, είχε βγει ένα βράδυ ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλος έξω από το μέγαρο Μαξίμου και με ύφος χιλίων καρδιναλίων πουν δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση, μας είχε ενημερώσει ότι υπάρχει μέγα σκάνδαλο Novartis, το μεγαλύτερο από καταβολής ελληνικού κράτους.
Στη συνέχεια είδαμε να κρέμονται στα μανταλάκια δέκα πολιτικά πρόσωπα και για λόγους εντυπωσιασμού να στήνονται δέκα κάλπες μέσα στη Βουλή. Ήταν σαφές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πήγαινε σε εκλογές με επιφανή στελέχη των πολιτικών αντιπάλων του «αιχμάλωτα» της Δικαιοσύνης.
Εν συνεχεία οι υποθέσεις αυτές πήγαν στο αρχείο. Αργότερα δε άρχισαν να κυκλοφορούν κασέτες ενός ελληνοϊσραηλινού επιχειρηματία (που δεν δραστηριοποιείται στην Ελλάδα) με διαλόγους εκβιασμού προς το πρόσωπό του, από μέλη του παραδικαστικού κυκλώματος με πολιτική καθοδήγηση και δημοσιογραφική συνδρομή.
Αυτά ζήσαμε. Κι όλα αυτά έφτασαν στη Δικαιοσύνη και μάθαμε ότι δεν ισχύει τίποτα και τελικά δεν έχουμε ούτε σκάνδαλο Novartis , ούτε σκευωρία. Ισοπαλία!
Τότε, τι στα κομμάτια έχουμε;
Η Κουμουνδούρου λέει ότι υπάρχει σκάνδαλο αφού δεν υπάρχει σκευωρία. Μα έχουμε και παραπομπή του Παπαγγελόπουλου στο ειδικό δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος. Και πανηγυρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ! Σουρεαλισμός!
Είναι και κάτι ακόμη: Πώς γίνεται ανώτατοι δικαστές να έχουν μπροστά τους απεριόριστο χρόνο για να εκδώσουν το όποιο βούλευμα εκτιμούσαν ή έκριναν και τελικά το έκαναν, κυριολεκτικά, λίγα λεπτά πριν οι δείκτες του ρολογιού τους οδηγήσουν σε αναγκαστική συνταξιοδότηση;
Κι αφού δεν είναι σκευωρία αλλά σκάνδαλο, τότε γιατί αρχειοθετήθηκαν οι φάκελοι των εννέα πολιτικών; Κι αφού είναι …σκάνδαλο κατά ΣΥΡΙΖΑ, πού είναι τα στοιχεία για τους πολιτικούς;
Ναι σεβόμαστε τη Δικαιοσύνη. Αυτό επιτάσσει το αστικό/φιλελεύθερο αξιακό σύστημα σε πλήρη αντιδιαστολή από τις θελήσεις Πολάκη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να ρωτήσουμε αν ελήφθησαν υπ’ όψιν όλες οι μαρτυρικές καταθέσεις; Ή αν υπάρχουν κενά στην απόφαση; Κι αν υπάρχουν, γιατί υπάρχουν;
Να πούμε και κάτι ακόμη; Αποτελεί σουρεαλισμό ότι άνθρωποι κρεμάστηκαν στα μανταλάκια, διασύρθηκαν, δεν βρέθηκε τίποτα εις βάρος τους, οι φάκελοι μπήκαν στο αρχείο και τελικά… δεν έφταιγε κανένας, όλα ήταν καλώς καμωμένα. Προφανώς το ίδιο συνέβη και με διάφορα έντυπα που ΠΟΤΕ δεν απείλησαν κανέναν και δη δικαστικές αρχές. Οι συνταξιούχοι πια δικαστές, λίγα λεπτά πριν φύγουν από το Δικαστικό Σώμα αυτό αποφάσισαν…
Πάντως οι αρμοί της εξουσίας είναι ανεξάρτητοι κι ας παραπονιόντουσαν κορυφαίοι παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν τους είχαν στα χέρια τους την περίοδο της πρώτης φοράς Αριστεράς…
