Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός, εκτός άλλων, είναι αποκλειστικός αρμόδιος του χρόνου των ανασχηματισμών μα και των εκλογών. Επίσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα θέματα των ανασχηματισμών μα και των εκλογών είναι αγαπημένα των δημοσιογράφων και των media. Αλλά, τις περισσότερες φορές δεν τα «βγάζουν από την κοιλιά τους», αφού κάποιοι από το πολιτικό σύστημα τα διαρρέουν. Μαζί με μπόλικο…. παρασκήνιο…
Εσχάτως, μετά τον ανασχηματισμό, στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία μα και στα social media, έχει προκύψει συζήτηση περί εκλογών και του χρόνου αυτών. Άλλες «πληροφορίες» (πάντα έγκυρες κατά τα άλλα) αναφέρουν ως χρόνο εκλογών την Άνοιξη κι άλλες (επίσης έγκυρες) το φθινόπωρο. Μάλιστα, σε μια χώρα σαν τη δική μας με έλλειψη θεσμικής σταθερότητας, αυτή η φημολογία βρίσκει σχεδόν πάντα εύφορο έδαφος.
Όμως, ας συζητήσουμε περί του ενδεχόμενου εκλογών. Ποιον συμφέρουν; Ποιος θα μπορούσε να τις επιδιώξει; Ποιος τις απεύχεται;
Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη ανίερη κυβέρνηση Αριστεράς και ψεκασμένης Ακροδεξιάς ναρκοθέτησε τον τόπο. Αφού κυβέρνησε απρόσκοπτα, ψήφισε την απλή αναλογική με την οποία ο τόπος θα οδηγηθεί σε κυβερνητική αναρχία. Κι αυτό είναι από μόνο του άκρως ανησυχητικό για κάθε χώρα, πόσο μάλλον για τη δική μας στην οποία απαιτείται κυβερνητική σταθερότητα.
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης (που θα αποφασίσει τελικά για τις εκλογές) διαθέτει το απόλυτο πλεονέκτημα στο πολιτικό σκηνικό. Έχει καταλάβει για τα καλά τον χώρο του Κέντρο που παραδοσιακά δίνει τη νίκη στις εκλογές. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα δεν δείχνει να απειλείται.
Άρα, οι εκλογές συμφέρουν και τον τόπο και τον Μητσοτάκη. Ακόμη κι αν με την απλή αναλογική δεν σχηματιστεί κυβέρνηση μακράς πνοής και σταθερότητας, το προβάδισμα Μητσοτάκη θα του επιτρέπει στην επαναληπτική εκλογή να κατακτήσει ισχυρή πλειοψηφία, με την επαναφορά της ψηφισμένης ενισχυμένης αναλογικής.
Έτσι, θα εξουδετερωθεί η νάρκη της απλής αναλογικής αλλά και οι επιδιώξεις κάποιων οικονομικών παραγόντων για… συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ! Ενώ θα δημιουργηθούν τεράστια προβλήματα στα αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα.
Γιατί να προχωρήσει σε εκλογές ο Μητσοτάκης; Επειδή, απαλλαγμένος πια από την πανδημία θα μπορεί να προχωρήσει στο πρόγραμμά του. Για το οποίο θα ζητήσει επιβεβαίωση αφού από τη μια τα μεγάλα εθνικά ζητήματα κι από την άλλη η πανδημία, δεν του επέτρεψαν μέχρι τώρα να εφαρμόσει με συνέχεια και μεθοδικότητα.
Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι αν υπάρχει σκέψη εκλογών θα είναι για μετά το τέλος της πανδημίας και των εμβολιασμών. Άρα, η λογική «λέει» όχι την Άνοιξη.
Ερώτημα: Κι αν ο Μητσοτάκης χάσει το Κέντρο και γίνει η χώρα Κούγκι;
Η απάντηση είναι μάλλον απλοϊκή. Βλέπει κάποιος λογικός και νοήμων τέτοιο ενδεχόμενο; Και γιατί το Κέντρο να εγκαταλείψει έναν φιλελεύθερο-μετριοπαθή- μεταρρυθμιστή πολιτικό με τον οποίο ουσιαστικά συμπορεύεται από την ώρα που έγινε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας; Πολύ περισσότερο αφού οι προσδοκίες από το πρόσωπό του παραμένουν ζώσες;
Από την άλλη πλευρά, θέλει ο Τσίπρας τις εκλογές; Επισήμως, τις θέλει! Άλλωστε προσφάτως είχε δηλώσει ότι αν δεν ήταν η πανδημία, θα είχε ζητήσει εκλογές! Άρα, αν προκηρυχθούν δεν θ’ αντιταχθεί. Το πολύ πολύ με τη μεγαλοστομία που τον διακρίνει να πει ότι ο Μητσοτάκης τρέπεται σε φυγή! Άλλωστε κάτι παρόμοιο είπε αμέσως μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, Ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για εκλογική απόδραση του Μητσοτάκη.
Ερώτηση: Όντως θέλει εκλογές ο Τσίπρας Ή απλώς κι αναγκαστικά λέει ότι τις θέλει αλλά κατά βάθος τις ξορκίζει; Η απάντηση είναι διττή. Και ναι και όχι! Ναι τις θέλει! Προφανώς όμως έχοντας άγνοια δεδομένων ή έστω κακή ανάλυση αυτών. Αλλά μια ζωή όλα τα δεδομένα τα αναλύει λανθασμένα. Από τα σκισμένα μνημόνια και τα νταούλια μέχρι το δημοψήφισμα και το «δεν υπάρχει ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να γίνει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης» ή κι οτιδήποτε σοβαρό προέκυψε. Αυτός είναι ο Τσίπρας, αυτό το περιβάλλον του. Επένδυε κι επενδύει στην ουτοπία. Διαφορετικά θ’ ακολουθούσε άλλη από την αλλοπρόσαλλη αντιπολίτευση που ασκεί. Η οποία, σε συνδυασμό με το θλιβερό κυβερνητικό του παρελθόν, του δημιουργεί συνεχή φθορά, χωρίς να μπορεί να επωφεληθεί κατ’ ελάχιστο από τις όποιες αστοχίες της κυβέρνησης. Κι από την άλλη πλευρά δεν τις θέλει. Ξέρει ότι μπορεί να σημάνουν το τέλος της πολιτικής του διαδρομής. Ενώ, δεν μπορεί να μη ξέρει ή να μην αναλύει την κατάσταση με απόλυτο πολιτικό κυνισμό.
Τελικά, οδεύομεν προς εκλογάς, όπως λέγανε παλιά;
Ουδείς ξέρει. Μόνο ο Μητσοτάκης. Ούτε καν το πιο στενό περιβάλλον του.
Απλά, υπάρχει η αναγκαιότητα υπερπήδησης της νάρκης της απλής αναλογικής αλλά και κάποιες ενδείξεις. Όπως το νέο κυβερνητικό σχήμα όπου συνυπάρχουν βουλευτές και τεχνοκράτες. Οι δε πρώτοι είναι εκείνοι που μαζεύουν τα ψηφάκια… Όπως, υπάρχει επιπλέον, η αλλαγή φρουράς στο Εσωτερικών, που σε τελική ανάλυση ασκεί την εποπτεία των εκλογών. Χώρια οι δημοσκοπήσεις κι η σχετική εικόνα από αυτές αλλά κι όσα προείπαμε.
Αρκούν αυτά ως ενδείξεις; Αρκεί και το τόσο μεγάλο δέλεαρ από την δημοφιλία Μητσοτάκη; Δύσκολα όλα αυτά απεμπολούνται.
