Βγήκε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου και είπε αυτό που όλοι είχαμε αντιληφθεί και καυτηριάσει πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Ότι ήταν λάθος του ΣΥΡΙΖΑ που παρέσυρε τη χώρα στον γκρεμό ρίχνοντας την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, με αιτία την προεδρική εκλογή.
Στην περίοδο εσωστρέφειας που έχει εισέλθει για τα καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζουν και λέγονται δημοσίως τα πράγματα με το όνομά τους. Ξεκίνησε ο Φίλης, χθες ακολούθησε ο Κούλογλου κι έπονται κι άλλοι.
«Ήταν στρατηγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ που έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά και δεν της επέτρεψε να κλείσει την αξιολόγηση», είπε ο Κούλογλου σε συνέντευξή του στον Skai.
Τα λέμε από τότε. Αντί για μέτρα κόστους 2 δις ευρώ (email Χαρδούβελη), η χώρα υπό την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, υποθήκευσε την περιουσία της για 99 χρόνια, φεσώθηκε με 90 δις, έκλεισαν οι τράπεζες, διαλύθηκε ο ιδιωτικός τομέας κι οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Μόνο και μόνο για να ανέβουν στην εξουσία οι Αριστεροί με τους ακροδεξιούς εταίρους τους, χωρίς σχέδιο και σοβαρότητα.
Οι δημοσκοπήσεις και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σήμερα είναι καθρέφτης τι συμβαίνει στην κοινωνία.
Και το περίεργο είναι ότι τη στιγμή που η χώρα γκρεμίζεται μέρα με τη μέρα, υπάρχουν πολιτικά κόμματα (όρα ΠαΣοΚ της Φώφης Γεννηματά) που εξισώνουν τον Τσίπρα με τις δυνάμεις της λογικής, της μετριοπάθειας και του πολιτικού ρεαλισμού.
Και ζητούν ακόμη και κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ζητούν συναίνεση. Ξεπλένουν τις ευθύνες του Τσίπρα, του δίνουν συγχωροχάρτι.
Και μαζί με το ΠαΣοΚ, δυνάμεις της Κεντροδεξιάς που ευελπιστούν σε επιστροφή από τον μακάριο ύπνο τους και ψάχνουν να φονεύσουν τον… Μινώταυρο του… νεοφιλελευθερισμού, όπως λέει ο πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος.
Αυτές οι δυνάμεις, ομού με κέντρα του ισχυρού οικονομικού κατεστημένου, στηρίζουν ακόμη την πιο τυχοδιωκτική κυβέρνηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Κι ας γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί, όχι τη χώρα, αλλά ούτε περίπτερο. Ας γνωρίζουν ότι η χώρα οδηγείται στα βράχια.
Το βέβαιο είναι ότι η υγιής κοινωνία αντιδρά.
Κι οι εκλογές αποτελούν μονόδρομο και εθνικό καθήκον.
Το ξέπλυμα της κυβέρνησης μέσω μιας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» που επιζητούν κάποιοι, είναι τορπίλη στα θεμέλια του τόπου. Θα είναι μια παράταση της σημερινής αβεβαιότητας που μοιραία θα μας οδηγήσει είτε σε τέταρτο μνημόνιο με αναγκαία και την τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, είτε σε εθνικό νόμισμα και απόλυτες συνθήκες Βενεζουέλας.
Ακούω πολλούς οπαδούς μιας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» ότι μέσω αυτής θα προχωρήσουν τα τελματωμένα ζητήματα.
Μα το πρόβλημα δεν είναι η ψήφιση των μέτρων που ζητούν οι δανειστές της χώρας.
Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζεται κάποιος να εφαρμόσει όσα συμφωνούνται. Να πάμε παρακάτω.
Ποιος θα το κάνει; Εκείνοι που ζουν στον κόσμο τους και ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει ο …. νεοφιλελευθερισμός (κι ας μην έχει εφαρμοστεί ποτέ στον τόπο), όπως η Φώφη Γεννηματά, ο Αλέξης Τσίπρας ή ο πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Είναι σαφές: Δοκιμάσαμε τα πάντα, υποκύψαμε στον κρατισμό, «μαγευτήκαμε» από τις κουβέντες του λαϊκισμού, αλλά σπάσαμε τα μούτρα μας κι η καταστροφή μεγεθύνεται.
Χρειάζεται η άλλη συνταγή. Αυτή που δεν δοκιμάσαμε ποτέ.
Χρειάζονται – απαιτούνται αληθινές φιλελεύθερες πολιτικές.
Κι αυτές δεν εφαρμόζονται με κυβερνήσεις «εθνικής ενότητας», όπως επιχειρούν να δημιουργήσουν ισχυρά πολιτικά και οικονομικά lobby’s.
Για να μπορούν να κάνουν δημόσια έργα κάποιοι, να πουλάνε πετρέλαιο, ενέργεια, τρόφιμα ή οτιδήποτε παράγει η επιχειρηματική τους δραστηριότητα, πρέπει πρωτίστως να υπάρχει χώρα.
Η ανοχή, λοιπόν, στον Τσίπρα τελείωσε.
Κι όποιος θέλει να παίζει σκάκι στην πλάτη της κοινωνίας, θα την βρει απέναντί του…
