Όταν ο Αλέξης Τσίπρας λαμβάνει αυτό το συνοφρυωμένο, σοβαροφανές και καταγγελτικό ύφος κι αρχίζει να κουνάει το δάκτυλο, είναι πια η στιγμή που ξεκινά η ώρα της μεγάλης κωμωδίας. ‘Όπως προχθές που πήγε στη Βουλή και υπό την πίεση του Ανδρουλάκη… ζήτησε εκλογές! Δεν σκέφτηκε καν τον συνειρμό που θα προκαλούσε… με την εποχή της γαλοπούλας!
Ξέρετε κάτι; Είναι βέβαιο, έτσι όπως πάει το πράγμα, ότι δεν θ’ αργήσει η στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα υφίσταται πολιτική κριτική –ακόμη και ν’ ακούει τα σχολιανά του- αλλά θα τον περιγελούν οι πάντες. Κι αυτό είναι η απαρχή της απαξίωσης, του τέλους.
Ποιος, ποιος σώφρων πολιτικός ζητά εκλογές που γνωρίζει ότι θα χάσει; Εκτός αν νομίζει ότι θα είναι νικητής επί του Μητσοτάκη, ο οποίος όπου τον βρίσκει από το 2016 κι ύστερα, κάνει ότι ο Ολυμπιακός στους άλλους. Του δείχνει τη δεύτερη θέση. Άρα λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας για μια ακόμη φορά λαϊκίζει και προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις. Κι αυτό την ώρα που οι τελευταίες τέσσερις δημοσκοπήσεις τον φέρνουν εξακολουθητικά να κυνηγά τον … κανένα στη δημοφιλία πολιτικών αρχηγών και το κόμμα του να είναι πολύ πίσω από το κόμμα του Μητσοτάκη, νιώθοντας ήδη την ανάσα του Ανδρουλάκη! Ε δεν είναι πολιτική αποκοτιά αυτό; Δεν είναι αποκοτιά να νομίζει ότι έτσι θ’ αποκτήσει το πάνω χέρι στις κινήσεις του χώρου του;
Πέραν όμως αυτών, η πολιτική είναι το εφικτό κι ο πολιτικός ρεαλισμός που σε συνδυασμό με τις σκοπιμότητες δημιουργούν δεδομένα και τετελεσμένα. Άρα ο Τσίπρας κάθε λίγο και λιγάκι θα σκούζει πια για εκλογές. Θα το πει και στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του. Το δε ενδιαφέρον θα είναι οι ατάκες – απαντήσεις του Μητσοτάκη. Θα πρέπει να επινοηθούν κι άλλες … γαλοπούλες για να ευθυμεί ο κόσμος που δεν του φτάνει ΜΟΝΟ το αίτημα Τσίπρα. Να δείτε που δεν θ’ αργήσει η στιγμή που ο Τσίπρας θα πει στον Μητσοτάκη ότι … δεν κάνεις εκλογές επειδή φοβάσαι ότι θα τις χάσεις! Μιλάμε ότι προοιωνίζεται… Δελφινάριο!
Όμως, πέραν της γραφικότητας και της κωμωδίας, ας σκεφτούμε κι αναλύσουμε όλα τα ενδεχόμενα που δημιουργεί το αίτημα Τσίπρα περί εκλογών. Κατ’ αρχάς υπάρχει το ερώτημα: Το αίτημα Τσίπρα επιταχύνει τις εξελίξεις; Η απάντηση δεν μπορεί να μια αλλά τουλάχιστον δυο.
Αν πούμε ότι τις επιταχύνει θα πρέπει να ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο Μητσοτάκης, ο μοναδικός που διαθέτει τόσο το πεπόνι όσο και το καρπούζι. Μόνο εκείνος θα επιλέξει και δεν έχει κανένα άγχος περί τούτου.
Αν πούμε ως απάντηση ότι δεν επιταχύνει τις εξελίξεις, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι αυτό θα συνέβαινε αν η κυβέρνηση κατέρρεε κι ο Μητσοτάκης θα έψαχνε σωσίβιο για να σώσει ότι σώζεται. Βλέπει κάποιος κάτι τέτοιο;
Αντιθέτως, οι δημοσκοπήσεις –όλες οι δημοσκοπήσεις– δείχνουν τη ΝΔ στα όρια αυτοδυναμίας ακόμη και με απλή αναλογική κι όχι κατάρρευση.
Επιπλέον, ποιος πλην Τσίπρα ζητά εκλογές; Τις ζητά η κοινωνία; Οι παραγωγικές τάξεις; Ποιος πλην Τσίπρα; Ουδείς!
Είναι και κάτι άλλο. Στην Κουμουνδούρου ισχυρίζονται ότι κι ο Μητσοτάκης ζητούσε εκλογές από τη στιγμή που εξελέγη, το 2016. Παραβλέπουν όμως κάτι: ότι ο Μητσοτάκης ευθύς μόλις εξελέγη πήρε καθαρό κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Ήταν μπροστά ολοφάνερα και ζητούσε εκλογές. Ο Τσίπρας, αντιθέτως, πρέπει να υπερκεράσει τον «κανένα» αλλά και να ψαλιδίσει τις δημοσκοπικές 12-13 μονάδες που υπολείπεται…. Είπαμε, αποκοτιά!
Κι η ουσία είναι ότι αυτή η αποκοτιά Τσίπρα ξεδίπλωσε πάλι σενάρια εκλογών. Όπως κι ότι οι εκλογές αποτελούν προνόμιο του Μητσοτάκη.
Ξέρετε όμως τι έκανε ο Τσίπρας, πλην του να προκαλέσει γέλιο με το αίτημά του; Ελευθέρωσε τον Μητσοτάκη από τη δέσμευσή του να γίνουν εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Κάποια στιγμή μπροστά στα συνεχή αιτήματα περί εκλογών, τώρα θα μπορεί να πει… «πάμε να τις κάνουμε, να τελειώνουμε»! Και τότε ο καθείς στον πάγκο του…
