Η πρόσφατη είδηση αναφορικά με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Συρία, δεν έχει εκτιμηθεί στο μέγεθος που της πρέπει στη χώρα μας. Η είδηση αυτή αποτελεί ένα μεγάλο δώρο του ανερμάτιστου Τράμπ προς τον Ερντογάν που πλήττει και την Ελλάδα.
Και μη πει κάποιος τι σχέση έχουμε εμείς; Έχουμε και παραέχουμε.
Ελάτε λοιπόν να το συζητήσουμε.
Η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία είναι δώρο Τράμπ προς τον Ερντογάν για πολλούς λόγους.
Πρώτα απ’ όλα του δίνει τη δυνατότητα για εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στο συριακό έδαφος με πρόφαση την τελική εξουδετέρωση του Ισλαμικού Κράτους αλλά με τελικό στόχο την αλλαγή των συνόρων και του status quo στην περιοχή. Αυτό δεν επηρεάζει εμάς;
Το τουρκικό καθεστώς έχει εκδηλώσει εδώ και πολύ καιρό τις αναθεωρητικές του επιδιώξεις και στις αρχές του 2018 τουρκικά στρατεύματα εισέβαλλαν στη βορειοδυτική Συρία με πρόφαση την παρουσία εκεί κούρδων ανταρτών που συνδέονται με το PKK. Η επιθετική και επεκτατική αυτή ενέργεια αντιμετωπίστηκε με ανοχή και από τη διεθνή κοινότητα αλλά και από την ελληνική κυβέρνηση. Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έκανε δυο μήνες για να καταλάβει ότι η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου και κυρίως παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης. Αυτό μας επηρεάζει ευθέως.
Τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας καθορίστηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 και κάθε μονομερής ενέργεια που παραβιάζει τη Συνθήκη πλήττει συνολικά το πνεύμα της, κάτι που αποτελεί στρατηγικό στόχο της Τουρκίας και ως τα ανατολικά της σύνορα αλλά και ως προς τα δυτικά και νότια με την Ελλάδα και την Κύπρο. Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει εγείρει ζήτημα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2016 αλλά και κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα στις 6 Δεκεμβρίου 2017. Κι έκτοτε ο Ερντογάν, η Τουρκία κι οι αξιωματούχοι της δεν χάνουν ευκαιρία να καταδεικνύουν τον αναθεωρητισμό από τον οποίο διαπνέονται. Είτε αυτός αφορά τη Θράκη, είτε το Αιγαίο, είτε την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, είτε τη Συρία και το Ιράκ.
Όταν λοιπόν, η συνθήκη της καταπατιέται βάναυσα στη Συρία ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και για εμάς… Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Μόνο όσοι έχουν άγνοια πολιτικής δεν μπορούν να το κατανοούν. Κι όταν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου τα αποτελέσματα ίσως να μην είναι αναστρέψιμα. Κι ας επιδίδονται σε λεονταρισμούς ο υπουργός Άμυνας κι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Κι ας βγάζει πανηγυρικούς δεκάρικους περί διεθνούς δικαίου ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Να πούμε κι αυτό. Την ώρα που παραβιάζεται η συνθήκη της Λωζάννης στη Συρία (από την περασμένη Άνοιξη), δεν έχουμε ακούσει το παραμικρό για το αυτονόητο που οφείλει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο εξωτερικών. Δηλαδή, την ενημέρωση όλων των χωρών που την έχουν υπογράψει. Τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, τη Ρουμανία, τον ΟΗΕ. Οι συσχετισμοί πλέον εκεί είναι θετικοί για μια τέτοια κίνηση. Δυο από τις συμβαλλόμενες χώρες, η Γαλλία και η Βρετανία, είναι σύμμαχες χώρες και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ μετέχουν μεταξύ άλλων η Ολλανδία, η Σουηδία και από 1ης Ιανουαρίου η Γερμανία και το Βέλγιο. Μόλις προχθές, μάλιστα, έγινε γνωστό ότι το επιστημονικό συμβούλιο του γερμανικού κοινοβουλίου συνέταξε έκθεση για την «επιχείρηση» της Τουρκίας στο Αφρίν της Συρίας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για επιχείρηση «κατοχής» τμήματος ξένης επικράτειας. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα ισχυρό επιχείρημα ότι η Τουρκία παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης στη Συρία και δεν προέβη απλά σε μια επιχείρηση για την διαφύλαξη των συνόρων και της ασφάλειάς της από τους Κούρδους αντάρτες.
Αυτή την έκθεση, θα έπρεπε να την είχε ήδη συντάξει και διεθνοποιήσει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, αλλά δεν περιμένουμε τέτοιες ευαισθησίες από μια κυβέρνηση που έχει άγνοια η δεν αντιλαμβάνεται πόσους κινδύνους διατρέχουν τα εθνικά συμφέροντα από αυτές τις εξελίξεις.
Εδώ, η χώρα έχει part time υπουργό Εξωτερικών και ουδείς νοιάζεται…
