Γράφουν οι εφημερίδες και μεταδίδουν τα ΜΜΕ ότι:
- Προσλαμβάνονται 26 χιλιάδες άτομα στους ΟΤΑ.
- Οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ θα λάβουν αυξήσεις!
- Αυξήθηκαν οι πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου, ελέω αθρόων προσλήψεων.
- Ετοιμάζουν χιλιάδες νέες προσλήψεις στο Δημόσιο!
Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν νέο δράμα. Σημαίνουν ότι οι φόροι πάνε εξ ολοκλήρου στο κράτος, το οποίο λες και δεν ξέρουμε ότι ήδη είναι υπεράριθμο, η κυβέρνηση το «μπουκώνει» κι άλλο! Σημαίνουν ότι οικοδομείται το νέο Αριστερό κράτος και συγκροτείται – ανανεώνεται το κοινωνικό μοντέλο του κρατισμού. Την ίδια στιγμή που κυβερνητικά στελέχη υπονομεύουν τη μια μετά την άλλη τις ψηφισμένες από την κυβέρνησή τους ιδιωτικοποιήσεις και χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες γνωρίζουν την πρωτοφανή φορολογική επιδρομή. Την ίδια στιγμή, εξακολουθούν να υφίστανται τα capital controls. Τα οποία διέλυσαν τις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις.
Αυτές οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ήταν η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, ήταν η σπονδυλική στήλη της Μεσαίας –αστικής τάξης.
Τώρα, μετά από αυτές, στο στόχαστρο της κυβέρνησης βρίσκονται οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ένα άλλο πολυάριθμο στρώμα της Μεσαίας – Αστικής τάξης, το οποίο είναι ανεπιθύμητο στους νεοκομμουνιστές της κυβέρνησης.
Η υπερφορολόγηση αλλά και όσα δημιούργησε ο κομμουνιστής Κατρούγκαλος με την αφαίμαξη για ασφαλιστικές εισφορές, είναι η χαριστική τους βολή.
Είναι δεδομένο και ξεκάθαρο άλλωστε, ότι δομικό στοιχείο της Αριστεράς και βασικός πυρήνας της ιδεολογίας της αποτελεί ο κεντρικός σχεδιασμός και έλεγχος της οικονομίας. Αυτόν εννοούν όταν λένε ότι επιθυμούν τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Δηλαδή, ποιοι κλάδοι θα αναπτυχθούν, ποιοι θα τεθούν στο περιθώριο, ποιες κοινωνικές ομάδες θα συμμετάσχουν στα σχέδια παραγωγής κλπ.
Κι αν όλα αυτά απέτυχαν παντού, αν αυτή η ιδεολογία και πρακτική κατέρρευσε, οι δικοί μας δεν το έμαθαν ακόμη….
Όταν ο μέσος πολίτης αποθαρρύνεται σε κάθε του βήμα (από φόρους ή εισφορές ή ανεργία), τότε η μεσαία τάξη αποψιλώνεται. Κι η αποψίλωση και διάλυση της Μεσαίας τάξης οδηγεί σε κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής, σε οικονομική σταθερότητα, φτωχοποίηση και υπονομεύει την ευημερία των πολλών. Επιπλέον, με την αδυναμία της να χρηματοδοτήσει το κράτος, του στερεί τη δυνατότητα να είναι κράτος πρόνοιας και ενίσχυσης των οικονομικά αδυνάτων.
Μα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους Αριστερούς με το μίσος εναντίον των αστικών δυνάμεων.
Κι επιτίθενται λυσσωδώς στη Μεσαία τάξη…
Δηλαδή, σχεδόν σε όλους μας.
Θα τους αφήσουμε;
