Ας υποθέσουμε ότι εσείς έχετε μια εταιρεία, κορυφαία βιομηχανία στο είδος της, η οποία είναι υπό πλήρη κατάρρευση. Η αξία της μετοχής της ανήκει στην κατηγορία των σκουπιδιών κι η συνολική χρηματιστηριακή της αξία αξίζει όσο η αξία δυο καλών ποδοσφαιριστών. Τότε, εσείς, κάνοντας μια απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης της εταιρείας σας, προσλαμβάνετε έναν κορυφαίο άνθρωπο της «αγοράς», τεχνοκράτη, με τεράστια εμπειρία το αντικείμενο και για πολλά χρόνια μάνατζερ πολυεθνικών εταιρειών.
Αυτός λοιπόν, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, «ανασταίνει» την εταιρεία, την περνά σε φάση κερδοφορίας και ταυτοχρόνως αυξάνει το μετοχικό της κεφάλαιο κατά 2 δις ευρώ! Τη δε μετοχή την παίρνει από τα σκουπίδια και την εκτοξεύει στα 11 ευρώ! Δεν πρέπει αυτόν τον μάνατζερ να τον πληρώσετε και δη να τον καλοπληρώσετε; Θα σταθείτε στο πόσα χρόνια σπούδασε ή στο τι κάνει με τα χρήματα που έχει κερδίσει μετά τόσα χρόνια δουλειάς σε πολυεθνικούς ομίλους; Θα ακούσετε τους μίζερους που μπορεί να σας λένε ότι παίρνει πολλά χρήματα ή θα σταθείτε στο τι συμβαίνει διεθνώς με αντίστοιχα στελέχη; Που τις περισσότερες φορές, πλην του μισθού τους αμείβονται ακόμη και με παραχώρηση μετοχών των εταιρειών;
Ε, μια τέτοια περίπτωση είναι ο Γιώργος Στάσσης. Παρέλαβε τη ΔΕΗ στο απόλυτο μηδέν και την κατέστησε κερδοφόρο και πρωτοπόρο στον μεταρρυθμιστικό τομέα της ενέργειας στη χώρα μας. Πήρε μια εταιρεία με 1 δις ζημιές για την οποία οι ορκωτοί λογιστές έθεταν ζήτημα πτώχευσης και κατάφερε να προσελκύσει δισεκατομμύρια από επενδυτές, τόσο για τη μείωση του δανεισμού της εταιρείας, όσο και για τη χρηματοδότηση των αναπτυξιακών της σχεδίων. Ξεπέρασε στόχους (στην Αριστερά και στη Δεξιά συνιστώσα της πρέπει να μάθουν ότι οι μεγάλες εταιρείες θέτουν στόχους και δεν είναι τράπεζα Αττικής ή ΟΑΣΘ με διοικητή τον μπαμπά του υπουργού γιου), ξεπέρασε προβλέψεις κι αυτά συνετέλεσαν να κερδίσει η ΔΕΗ την εμπιστοσύνη των αγορών παγκοσμίως! Εξ ου και επελέγη ως μάνατζερ της χρονιάς, για το 2020. Με μόνο μελανό σημείο ότι δεν ζητήθηκε προς τούτο η γνώμη του Πολάκη, του Νίκου Παππά ή του εκλεκτού της συνιστώσας Παπαγγελόπουλου.
Ε, όλα αυτά χαλάνε τη σούπα στην Αριστερά και στις Δεξιές συνιστώσες της. Βλέπετε, ο Στάσσης δεν ήταν παιδί του συστήματος «κατεβάζω διακόπτες», δεν υπήρξε κομματάνθρωπος, αφισοκολλητής, συνδικαλιστής ή κλακαδόρος. Χρόνια ήταν area manager στην Ν.Α. Ευρώπη του ενεργειακού κολοσσού ENEL και διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής της στη Ρουμανία. Δούλεψε, δουλεύει, έχει αποτελέσματα. Κι έφτασαν στο σημείο να ζητάνε τον λόγο αναφορικά με το πώς επενδύει τα χρήματά του που κέρδισε στο εξωτερικό! Παράνοια!
Αυτή όμως είναι η Αριστερά, αυτή κι η Δεξιά συνιστώσα της. Θεωρούν το κέρδος όνειδος, την επένδυση ανοσιούργημα, τους ανθρώπους που δεν έχουν τα χνώτα τους, εχθρούς… Πετάνε λάσπη, «πυροβολούν» όποιον δεν τους είναι αρεστός. Επενδύουν στην καταστροφή παρά χαίρονται για την εξέλιξη, για το θαυμαστό αποτέλεσμα (της ΔΕΗ στην προκειμένη περίπτωση) και σε τελική ανάλυση προτιμούν να έχουν επικεφαλής ένα … κομματόσκυλο που φορτώνει την εταιρεία ζημιές και δάνεια, παρά το θαύμα της ΔΕΗ. Έργο Στάσση.
Τον οποίο, είναι τόσο ανόητοι, τον χρησιμοποιούν για να πλήξουν, και καλά, τον Μητσοτάκη. Μα, τα αποτελέσματα μιλάνε και δίνουν απαντήσεις…
