Η «Χάρτα του Ατλαντικού» (1941), δηλαδή η αμυντική και πολιτική συμμαχία των ΗΠΑ με την Ευρώπη (δημιούργημα Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ) στην οποία στηρίχτηκε όλη η ζωή του κόσμου επί 84 χρόνια, διαλύεται εν ριπή οφθαλμού. Σε μια μόλις ημέρα, στις 12 Φεβρουαρίου, ο πορτοκαλής διάβολος Τραμπ, ουσιαστικά διέλυσε το δόγμα της συμμαχίας κι αγκαλιά με τον δικτάτορα Πούτιν αδειάζουν την Ευρώπη και προχωρούν στη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς Ευρώπη! Χωρίς τις αρχές, τις αξίες, τον ανθρωπισμό, την υποστήριξη της διεθνούς συνεργασίας για την επίτευξη οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας και κυρίως χωρίς τον εδαφικό επεκτατισμό την προστασία του απαραβίαστου των συνόρων, που επέβαλλε η «Χάρτα του Ατλαντικού».
Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ έχει δίκιο σε κάτι πολύ σημαντικό. Λέει στους Ευρωπαίους ότι …84 χρόνια οι ΗΠΑ τράβηξαν το κουπί της άμυνας και της ασφάλειας της Ευρώπης (ειδικά από τη Σοβιετική Ένωση) κι ότι η Ευρώπη έκανε ελάχιστα η ίδια.
Τώρα λοιπόν που διαρρηγνύεται αυτή η συμμαχία, η Ευρώπη τρέχει και δεν φτάνει. Ο Τραμπ δείχνει να συμπορεύεται με έναν δικτάτορα και να προχωρά σε μια λύση στην Ουκρανία, όπου οι Ρώσοι θα κρατήσουν όσα εδάφη έχουν προσαρτήσει με βία, αίμα, χιλιάδες νεκρούς, ακόμη και μωρών σε μαιευτήρια!
Χθες, συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι οι Ευρωπαίοι ηγέτες για να αντιμετωπίσουν τα νέα δεδομένα. Δηλαδή τόσο το τέλος της αμυντικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ, όσο και με το μέλλον του ΝΑΤΟ και την υπόθεση του πολέμου στην Ουκρανία. Ειδικά με τον πόλεμο οι ΗΠΑ κι η Ρωσία πετάνε έξω την Ευρώπη και δείχνουν να διευθετούν το θέμα χωρίς εκείνη, που τελικά θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό.
Τι θέλει να κάμει ο Τραμπ; Να κατοχυρώσει ως τετελεσμένα όσα θρασύδειλα κατέκτησε η Ρωσία με επιθετικό πόλεμο και ταυτοχρόνως οι ΗΠΑ να αναλάβουν ως αντάλλαγμα την εκμετάλλευση των σπουδαίων μεταλλευμάτων και γαιών από το υπέδαφος της Ουκρανίας. Ταυτοχρόνως, θα κληθεί η Ευρώπη να στείλει εκεί στρατό ως ειρηνευτικό δύναμη, χωρίς Αμερικανούς!
Αυτό φυσικά δεν μπορούν να το αποδεχτούν Ευρωπαίοι και Ουκρανοί. Με το ερώτημα να παραμένει στο τραπέζι: Τι μπορούν να κάνουν, ειδικά όταν στην Ευρώπη υπάρχουν δυο ρωσόφιλες κυβερνήσεις (Σλοβακία κι Ουγγαρία), την ώρα που για κάθε απόφαση απαιτείται ομοφωνία; Κι όταν είναι σαφές ότι Τραμπ και Πούτιν γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το Διεθνές Δίκαιο;
Όπως και νάναι, ζούμε γεγονότα που ήταν αδιανόητα πριν την εκλογή του πορτοκαλή. Πλην της Ευρώπης και της διάρρηξης των σχέσεων, έχουμε και το ζήτημα της Γάζας, όπου ο Τραμπ θέλει να φύγουν όλοι ο Παλαιστίνιοι για να δημιουργηθεί εκεί η… Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής!! Αδιανόητα πράγματα και για εμάς άκρως επικίνδυνα.
Ποιος μας λέει ότι ο πορτοκαλής διάβολος δεν θα ξυπνήσει «αύριο» το πρωί και θα μας πει ότι θα διαπραγματευθεί εκείνος με τον Ερντογάν -αντί ημών- κι ύστερα θα απαιτήσει να δώσουμε κάποια νησιά στην Τουρκία και το μισό Αιγαίο και ταυτοχρόνως θα μας ζητήσει να του παραχωρήσουμε την αξιοποίηση όποιων κοιτασμάτων για τις υπηρεσίες του; Και δη όταν μαζί Πούτιν και Ερντογάν δείχνουν να κερδίζουν τη Συρία και να αλλάζουν τα δεδομένα της περιοχής;
Τι είπατε; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα;
Γιατί, σκεφτόταν ποτέ κανένας, πριν λίγες ημέρες, ότι οι ΗΠΑ θα διέλυαν ουσιαστικά τη Χάρτα του Ατλαντικού; Ότι θα ζητάει ο Τραμπ να γίνει Ριβιέρα η Γάζα; Ότι θα ξεκινήσει τον οικονομικό πόλεμο στους ΜΟΝΟΥΣ συμμάχους των ΗΠΑ;
Μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά για την Ευρώπη, για την περιοχή μας για τον κόσμο κι εμείς εδώ είμαστε στον δικό μας μικρόκοσμο και σπαραζόμαστε για να …ρίξουμε τον οχτρό Μητσοτάκη.
*Άχθος αρούρης: έκφραση της ομηρικής Ιλιάδας, που σημαίνει βάρος της γης
