Να μιλήσουμε και για την υπόθεση με το άνοιγμα των λογαριασμών του Κώστα Σημίτη αλλά και την ένταση που επικρατεί ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό ήταν σε διπλή κατεύθυνση.
Αφενός στην αναζήτηση τρόπων να πληγεί η Νέα Δημοκρατία κι αφετέρου στην επιχείρηση «σφετερισμού» των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Τη Νέα Δημοκρατία επιχείρησε να τη διεμβολίσει εκ Δεξιών της με τη δημιουργία νέου κόμματος, τότε. με την υπόθεση των Σκοπίων. Πολλά ήταν έτοιμα, πολλά γίνονταν, ακόμη περισσότερα λέγονταν. Κι αυτό αποφεύχθηκε, όπως αναφέρεται στο πολιτικό παρασκήνιο, λόγω των λεπτών χειρισμών του Μητσοτάκη στο ζήτημα και στα συλλαλητήρια.
Το ΠαΣοΚ επιχείρησε να το σφετεριστεί με δυο τρόπους:
Ο πρώτος αφορούσε τις πιέσεις Αριστερών για συνεργασία κι εν συνεχεία ακόμη και κορυφαίων ολιγαρχών του τόπου για κάτι αντίστοιχο.
Ο δεύτερος, αφού ο πρώτος δεν φάνηκε ν’ αποδίδει, είναι η επιχείρηση απόλυτης απαξίωσης. Θυμήθηκαν σκάνδαλα δεκαετιών, στοχοποιήθηκε ο Σημίτης.
Τι έκανε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ;
Με τη στοχοποίηση του Σημίτη κυρίως και δευτερευόντως με την προφυλάκιση του Παπαντωνίου δημιούργησε μια διττή κατάσταση:
Από τη μια δημιουργεί ομηρεία στο ΚΙΝΑΛ αφού οι υποθέσεις αυτές δεν θα τελειώσουν πριν τις επόμενες εκλογές, άρα θα πάνε σ’ αυτές με το στίγμα μιας ακαθόριστης διαφθοράς.
Κι από την άλλη, δημιουργεί ζήτημα στον Μητσοτάκη σε πιθανή συνεργασία με τους εκσυγχρονιστές και το ΚΙΝΑΛ. Πιθανή συνεργασία είτε με στελέχη του εκσυγχρονισμού είτε μετεκλογικά με το ΚΙΝΑΛ. Πολύ περισσότερο αφού για μια τάση της Νέας Δημοκρατίας ο Σημίτης θεωρούνταν και θωρείται ως αρχιερέας της διαφθοράς.
Την ίδια ώρα που γινόντουσαν αυτά αλλά και τώρα, η Φώφη Γεννηματά αποφάσισε να τηρήσει την τακτική των ίσων αποστάσεων απέναντι σε Τσίπρα και Μητσοτάκη. Γεγονός για το οποίο έγινε «κόκκινο» πανί για τον ΣΥΡΙΖΑ. «Κόκκινο» πανί με το επιχείρημα επιπέδου καφενείου ότι αφού τηρεί μ’ εκείνους ίσες αποστάσεις, έχει κρυφό φλερτ με τον Μητσοτάκη.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ένα γεγονός. Ότι μετά όσα έκανε στην εξουσία δύσκολα θα μπορέσει πια να προσποριστεί ψήφους από τα Αριστερά του. Εξ ου και οι βόλτες του στα σαλόνια της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Αυτό το γεγονός προκαλεί εκνευρισμό –αν όχι αγανάκτηση- στο ΚΙΝΑΛ που με κάθε τρόπο στέλνει το μήνυμα στο εξωτερικό. Η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα είμαστε εμείς.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει βαθιά επιθυμία να είναι εκείνος ηγέτης της Κεντροαριστεράς.
Άρα, πόλεμος με το ΚΙΝΑΛ!
Ο οποίος, σε πρώτη φάση, ένωσε πέριξ του Σημίτη όλα τα κορυφαία στελέχη του ΚΙΝΑΛ (από τη Γεννηματά μέχρι τον Βενιζέλο και από τον Θεοχαρόπουλο μέχρι τον Γιώργο Παπανδρέου).
Όμως, είναι σαφές ότι το σχέδιο είναι σε εξέλιξη. Με δυο κατευθύνσεις. Τόσο προς το ΠαΣοΚ, όσο και προς τη Νέα Δημοκρατία.
Ο Τσίπρας γνωρίζει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά σχεδόν όλων των δημοσκοπήσεων που αναφέρουν ότι το Κίνημα Αλλαγής μπορεί να στα πόδια του. Άρα γνωρίζει ότι δεν θα μπορεί να έχει εκείνος την ηγεμονία στην κεντροαριστερά και δη μόνο με τους οπαδούς του Τσοχατζόπουλου που έχουν βρεθεί σήμερα στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο αφού θα λείπει κιόλας ο συνεκτικός ιστός της εξουσίας που διόγκωσε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Άρα, «πολεμάει» για να ψαλιδίσει όσο μπορεί το ΚΙΝΑΛ. Αφού δεν τα κατάφερε με τους «Αριστερούς» πασόκους και τους ολιγάρχες, μπήκε μπροστά η επιχείρηση εναντίον της διαφθοράς. Ποιο πρόσωπο μπορεί να τη σηματοδοτεί κι αυτό το αποδέχονται ασμένως ΚΑΙ οι «καραμανλικοί» του ΣΥΡΙΖΑ και των πέριξ; Ο Σημίτης!
Προσέξτε:
Το ΚΙΝΑΛ επιτίθεται συστηματικά στο Κώστα Καραμανλή για την περίοδο διακυβέρνησής του, που δεν «ακουμπά» και δεν «ελέγχει» ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι από τις επιθέσεις αυτές τρίβει τα χέρια του ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή εκτιμά ότι έτσι δεν θα συναινέσει ο Καραμανλής για συνεργασία Νέας Δημοκρατίας – ΚΙΝΑΛ.
Προσέξτε:
Προσεγγίζοντας όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά:
Α. Ότι, αφού έχει στοχοποιήσει Σημίτη και ΚΙΝΑΛ, δεν θα μπορεί αύριο να συνεργαστεί μαζί τους ο Μητσοτάκης για να επιστρέψει η χώρα στην κανονικότητα κι αναγκαστικά θα πάμε σε εκλογές με απλή αναλογική, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αν και ηττημένος θα «ξαναπαίξει μπάλα».
Β. Ότι, αν ο Μητσοτάκης εκδηλώσει οποιαδήποτε θέση υπέρ του Σημίτη και του εκσυγχρονισμού, θ’ αντιμετωπίσει τεράστια εσωκομματικά ζητήματα από ένα πόλο που θεωρεί τον πρώην πρωθυπουργό ως αρχιερέα της διαφθοράς.
Γ. Αφού ο Μητσοτάκης δεν εκφράζει γνώμη για τον Σημίτη, θα έρθει σε αντιπαράθεση με το ΚΙΝΑΛ που τον εγκαλεί για αυτό!
Μύλος!
Σχέδιο βγαλμένο από εποχές σοβιετίας όπου η αντιμετώπιση των αντιπάλων είχε καταστεί επιστήμη.
Προσέξτε κάτι τελευταίο:
Ο Τσίπρας δεν θέλει επ’ ουδενί η κάλπη να βγάλει αθροιστικά για Νέα Δημοκρατία και Κίνημα Αλλαγής 180 βουλευτές για να μη μπορούν να εκλέξουν πρόεδρο το 2020. Ούτε θέλει να βρεθεί κοινός τόπος ώστε ΝΔ και ΚΙΝΑΛ συνεννοηθούν και για την αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Συμπερασματικά:
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί παντοιοτρόπως να σπιλώσει, αν όχι ν’ αφανίσει, το ΚΙΝΑΛ και ταυτοχρόνως ν’ αποδυναμώσει την πιθανότητα συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας μ’ αυτό. Ενώ επιχειρεί με κάθε τρόπο να μη συμβεί το… «180» στην επόμενη Βουλή.
Έτσι, επικεντρώνει τα πυρά του στον Κώστα Σημίτη, το πιο εμβληματικό εν ζωή πρόσωπο -, ιδεολογικά και πολιτικά- της Κεντροαριστεράς.
Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα;
Ουδείς γνωρίζει. Το μόνο βέβαιο, είναι ότι στα παρασκήνια μαίνεται ένας πόλεμος…
