Σε μια αποστροφή της επιστολής του προς τον Κασσελάκη ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε ότι δεν θα πάει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή αυτό «έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας»! Λες και στη διάρκεια της δικής του θητείας τα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά. Εδώ δεν συζητήθηκαν καν οι συνεχείς ήττες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Τσίπρας έβαλε κάποτε τους συνέδρους να ξαναψηφίσουν, επειδή δεν του άρεσε αυτό που αρχικά είχαν ψηφίσει…. Για ποιον αυταρχισμό του Κασσελάκη μπορούν να μιλάνε, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο περιβάλλον του Τσίπρα;
Ο Τσίπρας λοιπόν, που ο ίδιος και το περιβάλλον του επέβαλλαν ουσιαστικά τον Κασσελάκη, σήμερα …επαναστατούν επειδή ο νέος πρόεδρος άρχισε πια να «ακουμπά» την κομματική νομενκλατούρα με τις οσμές φορμόλης. Ουσιαστικά ακύρωσε το συνέδριο ως καταστατική διαδικασία και χαρακτήρισε παρωδία την «μάζωξη» μελών που ο Κασσελάκης είχε «στήσει» και βάφτισε «επανίδρυση».
Ο Τσίπρας, αφού έκανε τη δουλειά του με την απομάκρυνση των «υπονομευτών» του από τον Κασσελάκη χωρίς ν’ ανησυχήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά σήμερα λέει ότι ο αντικαταστάτης του «εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όσοι ψήφισαν Κασσελάκη δεν ήξεραν τι ψήφισαν! Προφανώς αυτό ισχύει και για τον εξάδελφο Τσίπρα, και τον Πολάκη και τον Παππά και τη Γεροβασίλη και όλο το περιβάλλον του… Ή δεν είναι έτσι;
Ο Τσίπρας νομίζει ότι ο κόσμος έχει ξεχάσει το χάος που δημιούργησε στον τόπο, τόσο πριν όσο και μετά την πρωθυπουργοποίησή του. Κι έρχεται σήμερα περίπου ως…. σοφός, να συνεχίζει να παίζει τα παιγνίδια που ευνοούν μόνο τον ίδιο. Ο κλασικός πατερναλιστής Τσίπρας, που θεωρεί ότι είναι ο μόνος που μπορεί να ελέγχει τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και να απολύει προέδρους, όταν πια δεν τους χρειάζεται.
Από την άλλη μεριά ο Κασσελάκης. Από εκεί που συζητούσε για υπουργείο με τον Μητσοτάκη, βρέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και μέσω Τσίπρα να γίνεται πρόεδρος, ισχυριζόμενος ότι …θα νικήσει τον Μητσοτάκη. Κι άρχισε η δόξα και το ξεδίπλωμα όλων των πτυχών του ναρκισσισμού του. Με μεταφερόμενους χειροκροτητές σαν αυτούς που αλάλαζαν ποδοσφαιρικά στην ομιλία του στο συνέδριο και άδειαζαν τον πρώην πρόεδρο που τον προκάλεσε να πάει σε νέες εσωκομματικές εκλογές. Αλλά κι άλλους συνέδρους να τον κοιτούν ως ufo μη αντιλαμβανόμενοι καν τα ελληνικά που τους μιλούσε.
Στον ΣΥΡΙΖΑ τρώνε εδώ και καιρό τις σάρκες τους. Γίνονται συνεχώς μαλλιά κουβάρια από την εποχή που ακόμη ήταν κυβέρνηση με τη στήριξη της ψεκασμένης ακροδεξιάς και της γνωστής Δεξιάς συνιστώσας.
Η ουσία είναι ότι όποιος κι αν είναι αντίπαλος του Κασσελάκη στις 10 Μαρτίου, θα είναι κάποιο φθαρμένο πρόσωπο. Κι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, όποιος κι αν εκλεγεί πρόεδρος, θα αμφισβητηθεί πάλι μετά τις ευρωεκλογές. Κι ύστερα θα έχουν άλλα κι άλλα κι άλλα… Χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ζήτημα προσώπου, αλλά δομικό, ιδεολογικό και κυρίως φθοράς.
Διάβασα σε μια ανάλυση ότι ο Τσίπρας έστειλε στον Κασσελάκη …το χαρτί με τους αποθαμένους που δίνουν οι πιστοί στον παπά την ημέρα των ψυχών. Εξαιρετική προσέγγιση.
Η δε απάντηση Κασσελάκη ήταν ένα κενό σε δυο μέρη. Στην αρχή της ομιλίας του έγινε κατανοητή και πάλι η ιδεολογική φτώχια του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν έχει και δεν μπορεί να προτείνει κάτι για την Ελλάδα του μέλλοντος. Μόνο διαπιστώσεις κι αυτές λανθασμένες τις περισσότερες φορές. Στο δεύτερο μέρος της τοποθέτησής του, ο Κασσελάκης ενεργοποίησε τον σταλινισμό του Αριστερού πολιτικοί dna, με τη γνωστή τοξικότητα, την εμπάθεια και τη συνωμοσιολογία.
Αλαζών, νάρκισσος που θεωρεί τον κόσμο ως πεδίο που ασκεί εξουσία και επιζητά την αναγνώριση και τη δόξα, με ύφος μεσσία στον λόγο του που αγνοεί τους άλλους, κόλακας που λέει στον καθένα ότι θέλει ν’ ακούσει, με απόλυτη προσήλωση σε ότι ευνοεί την εικόνα του. Τουτέστιν κλασσικό σύνδρομο ύβρεως!
Τώρα άρχισαν πάλι να λειτουργούν έντονα τα υπόγεια ρεύματα στον ΣΥΡΙΖΑ, οι μαζώξεις σε τσιπουράδικα, η αναζήτηση αντιπάλου του Κασσελάκη και τα γνωστά θαψίματα, όπου οι μισοί θάβουν τους άλλους μισούς!
Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θ’ αργήσουν οι ημέρες, που θα μιλάμε για τον αλήστου μνήμης ΣΥΡΙΖΑ… Επίσης, πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στην επιστροφή Σακελλαρίδη στην ενεργό πολιτική, ειδικά μέσω της Νέας Αριστεράς. Κρατήστε το αυτό.
