Πριν από λίγες ημέρες διοργανώθηκε ένα εξαιρετικό συνέδριο από τον «Κύκλο Ιδεών» του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε συνεργασία με το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών και τίτλο «Η καμπύλη της Μεταπολίτευσης».
Ανάμεσα στις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που έλαβαν χώρα, ήταν κι εκείνη ανάμεσα στον Διονύση Σαββόπουλο και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με αφορμή την συναυλία που πρόκειται να δοθεί στις 8 και 9 Ιουλίου στο Ηρώδειο και θα έχει τίτλο «Η δική μας Μεταπολίτευση», με τη συμμετοχή της Φαραντούρη, του Νταλάρα, της Αρβανιτάκη, της Γαλάνη, του Μητσιά και τη φροντίδα του Νιόνιου.
Στη συζήτηση ο Σαββόπουλος ανέφερε μια ιστορία με την οποία αποτυπώθηκε η απόλυτη ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, η άρνησή της σε οποιαδήποτε τομή κι εκσυγχρονισμό του κράτους , αλλά κι η δυσανεξία της –«απαγόρευση» κριτικής» προς αυτή.
Ιδού τι είχε συμβεί: Βρισκόμαστε στο 1976 και στις αρχές του χρόνου ανέθεσε ο Κάρολος Κουν στον Σαββόπουλο να γράψει τη μουσική για τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, που θα ανέβαζε το Θέατρο Τέχνης. Απείθαρχος όπως ήταν πάντα στις μουσικές του διαδρομές, ο Νιόνιος έκανε τα «δικά» του κι έβαλε ακόμη και στίχους στις μελωδίες που έγραψε, καθιστώντας ουσιαστικά απαγορευτική τη μουσική στην παράσταση. Όπως κι έγινε. Ο Σαββόπουλος όμως πήγε τις μουσικές και τα τραγούδια στη LYRA, η οποία κυκλοφόρησε τον δίσκο με τίτλο «Αχαρνής – Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια». Συμμετείχαν στον δίσκο η Μελίνα Τανάγρη, ο Σάκης Μπουλάς, ο Μανόλης Ρασούλης, ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Ηλίας Λιούγκος και ο Νίκος Παπάζογλου. Όλοι τους άγνωστοι τότε, έπαιρναν ευκαιρία εξ αιτίας του δαιμόνιου ένστικτου του Σαββόπουλου.
Ο δίσκος είχε ένα τεράστιο μειονέκτημα. Σε μια εποχή που όλα είχαν «κατακόκικινο» χρώμα και πας μη Αριστερός ή κομμουνιστής εθεωρείτο …φασίστας, ο Σαββόπουλος με τους στίχους του σατίριζε την Αριστερά!! Κάτι που θεωρήθηκε μέγα ατόπημα κι ειδικά από έναν καλλιτέχνη που εθεωρείτο προοδευτικός….
Να τι είπε ο Σαββόπουλος επί τούτου στη συζήτηση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο: «Ανέβασα σε μπουάτ της Πλάκας, στον Ρήγα, το story από τους Αχαρνής του Αριστοφάνη και τραγουδούσαν τα χορικά τα παιδιά, το παρουσιάσαμε σαν μία σάτιρα της μεταπολιτευτικής μεγαλοστομίας. Αυτό δυσαρέστησε τις νεολαίες, οι οποίες έκαναν κάτι φασαρίες. Τότε λοιπόν, μας ζήτησαν μετ’ επιτάσεως από την Κέρκυρα, πολιτιστικός σύλλογος, να πάμε να ανεβάσουμε εκεί την παράσταση, το ήθελαν πολύ. Κλείνουμε ημερομηνία, όμως ο πολιτιστικός σύλλογος των Κερκυραίων έχει πολύ στενό συνεργάτη του, συμπαθέστατο κόμμα της Βουλής των Ελλήνων, οι οποίοι μόλις το μαθαίνουν τους λένε:, «τον Σαββόπουλο βρήκατε να φωνάξετε; Είναι black list»!. Οι καημένοι οι Κερκυραίοι ντρεπόντουσαν να με πάρουν να ακυρώσουν, αλλά δεν μπορούσαν και να μην ακούσουν τον κορυφαίο συνεργάτη τους, δεν έκαναν τίποτα. Φθάνουμε με το πλοίο όλοι, τα μηχανήματα. Ευθυτενής Κερκυραίος ηλικιωμένος, αριστοκρατικότατος, “ήθελα να σας ευχηθούμε μαέστρο, καλώς αριβάρατε, σας είπαμε; Η συναυλία δεν γίνεται, διότι είχαμε την εκδήλωση για τον Μπετόβεν και μήτε αφίσες κολλήσαμε, μήτε εισιτήρια κόψαμε”. Τώρα τι λες, του λέω; Είμαστε εδώ όλοι. “Σας έχουμε κρατημένα δωμάτια εις το Αλμπέρκο, να ευχηθούμε και το απόγευμα παίρνετε το βαπόρι και φεύγετε, ψυχή μου”. Του λέω, δεν γίνεται, πού είναι το θέατρο; Πρέπει να στήσουμε, πρέπει να κάνουμε πρόβα. Πήγαμε στο θέατρο, δουλεύαμε εκεί, στήναμε, έρχεται ένας αστυνόμος, ντυμένος πολιτικά, χαιρετάει υπηρεσιακά, “κ. Σαββόπουλε, γεια σας, την άδειά σας, παρακαλώ, για τα τραγούδια που θα πείτε”. Παιδί μου, του λέω, δεν χρειάζεται, αυτά ήταν στη χούντα. «Δεν χρειάζεται; Γιατί εγώ αποσπασμένος από το Άργος είμαι”. Και ποιος σου είπε; “Να, λέει, οι δύο κυρίες” και τις βλέπω σαν τις συμπεθέρες πίσω από μία κουρτίνα, μετά βγήκαν χαμογελαστές: “θέλαμε να σας παρακαλέσουμε, μαέστρο, ορισμένα τραγούδια να μην τα πείτε”. Ποιο να μην πω; “Εκείνο που λέει …το κόμμα με τραβάει απ’ το μανίκι”. Και πού το ξέρετε, λέω, εσείς για ποιο το λέω;»….
Για την ιστορία να πούμε, ότι έτσι λειτουργούσε πάντα η Αριστερά, έτσι γαλούχησε γενιές καλλιτεχνών που όσο άξιοι κι αν ήταν, αν δεν υπήρχε η σχέση τους με το κόμμα δεν θα έκαναν τις πορείες/καριέρες που έκαναν. Με πληρωμένες από δημάρχους συναυλίες, με προβολή που δεν είχαν άλλοι συνάδελφοί τους στις εφημερίδες και λοιπά ΜΜΕ. Χώρια την ασυλία την οποία διέθεταν μόνο και μόνο επειδή δήλωναν … Αριστεροί και κομμουνιστές.
Ο Σαββόπουλος, παρεμπιπτόντως, είναι ο καλλιτέχνης που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κόμματα, επειδή δεν χωρούσε σε κόμματα. Είχε πάντα τη δική του οπτική, τη δική του προσέγγιση των πραγμάτων, εξέφραζε τις αγωνίες και τους προβληματισμούς. Δημιούργησε τη νέα μουσική «ηθική» και τα τραγούδια του έγιναν διαχρονικά τα λαϊκά όλων των Ελλήνων, πέρα από κόμματα. Κάτι που διαρκεί σχεδόν 60 χρόνια…
