Η πτώση του Μάριο Ντράγκι στην Ιταλία, ελέω παρεμβάσεων Πούτιν (συμφώνως με τις αποκαλύψεις των ΜΜΕ) στον λαϊκιστή Σαλβίνι που απέσυρε υπουργούς του από την κυβέρνηση, οδηγεί τη γειτονική χώρα σε πολιτική αστάθεια και στην επιστροφή στην εξουσία του μεταπολεμικού ιταλικού νεοφασισμού. Κυρίως με το κόμμα της Τζιόρτζια Μελόνι, που αναμένεται να λάβει κοντά στο 25% κι εκείνη να γίνει πρωθυπουργός, μέσω της συμμαχίας με τη «Φόρτσα Ιτάλια» του Μπερλουσκόνι.
Μιλάμε για το νέο δράμα της Ιταλίας, που ενώ είχε δρομολογήσει την πολιτική και οικονομική της σταθερότητα με τον Ντράγκι, τώρα βρίσκεται πάλι στο έλεος του λαϊκισμού και του υψηλότατου δημόσιου χρέους. Υπό την στενή παρακολούθηση και πάλι, της ΕΕ.
Μα δεν είναι μόνο αυτά.
Η νεοφασίστρια Μελόνι αμφισβητεί ευθέως την ενιαία Ευρώπη και με την ομοφοβική πολιτική της βρίσκεται αντιμέτωπη με βασικές αξίες της ΕΕ. Βούτυρο στο ψωμί του Πούτιν που ευνοεί παντοιοτρόπως κάθε είδους αγκάθι εντός της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ.
Η ίδια, τάζει στους Ιταλούς λαγούς με πετραχήλια. Ότι θέλει να ακούσει ο καθείς του το λέει η Μελόνι, ενώ το ίδιο κάνει κι ο γηραιός Μπερλουσκόνι. Τα δυο κόμματά τους αναμένεται να κερδίσουν σχεδόν το 50% των ψήφων!
Η Μελόζι υπόσχεται γενναία μείωση φόρων, ισχυριζόμενη ότι έτσι θα αυξηθεί η κατανάλωση. Στα σχέδιά της είναι ενιαίος φορολογικός συντελεστής 15% για τους ελεύθερους επαγγελματίες, με εισοδήματα μέχρι 100 χιλιάδες ευρώ, αντί τις 60 χιλιάδες που ισχύει σήμερα. Όμως δεν απαντά πειστικά στο ερώτημα, πού θα βρεθούν για τον κρατικό κορβανά τα 40 δις που θα λείψουν; Ούτε απαντά στο πώς θα μειωθεί το δημόσιο χρέος της Ιταλίας που σήμερα αγγίζει, αν δεν υπερβαίνει, το 147% του ιταλικού ΑΕΠ; Ούτε, επιπροσθέτως, απαντά τι θα κάνει με τις συμφωνημένες ιδιωτικοποιήσεις (διάδοχος Alitalia, Bank Siena κλπ), δεδομένης της ιδεολογικής της ταύτισης με τον καταστροφικό κρατισμό. Επιπλέον, τι θα κάνει με την αναγκαία αρωγή που χρειάζεται από επενδυτές για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της; Χωρίς αυτούς, που σήμερα τους εξορκίζει (οσονούπω ίσως χρειαστεί και τα νταούλια) το κραχ θα είναι προ των πυλών της Ρώμης. Με κρίση χρέους αλλά και δανεισμού. Ίσως και … Itexit!
Η ουσία είναι ότι ο λαϊκισμός και οι αντισυστημικές προσεγγίσεις με τη λογική του πολιτικού «άρπα κόλα», πλήγωσαν όσες χώρες τα ακολούθησαν. Είτε με κυβερνήσεις Δεξιάς είτε με Αριστερής απόχρωσης. Το διαπιστώσαμε στις ΗΠΑ με τον Τραμπ, στην χώρα μας, στην Πορτογαλία με τους Ποδέμος και τις ασυναρτησίες τους, στη Βραζιλία με τον φίλο του Τραμπ, Μπολσονάρο, στην Τουρκία και αλλού. Θα το μάθουν προφανώς και στην Ιταλία… Με κίνδυνο σοβαρών αναταράξεων σε όλη την Ευρώπη…
