Η κορυφαία οικονομική είδηση της εβδομάδας που πέρασε ήταν αναμφισβήτητα η «χρυσή» συμφωνία της Chipita του Σπύρου Θεοδωρόπουλου που μεταβιβάστηκε έναντι 2 δις δολαρίων στην πολυεθνική Mondelez (πρώην Kraft) που εδρεύει στο Σικάγο. Ήταν το επιστέγασμα της επιχειρηματικής ευφυΐας ενός ανθρώπου που όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν είναι ο κορυφαίος των κορυφαίων στον εντοπισμό επιχειρηματικών κι επενδυτικών ευκαιριών!
Οι φίλοι του λένε ότι ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος ζει για το επιχειρείν κι αναπνέει για τον Παναθηναϊκό. Το πρώτο το έχει αποδείξει από φοιτητής ακόμη, με τα …γαριδάκια στα πρώτα του επιχειρηματικά βήματα. Το δεύτερο το έχει απλώς αναδείξει κάποιες φορές, αφού δεν θέλησε ποτέ να εμπλακεί στα αθλητικά δρώμενα λόγω των δεδομένων που κυριαρχούν εντός και πέριξ τους. Έκανε πάντως κατά περιόδους «ενέσεις» στην αγαπημένη του ομάδα.
Οι φίλοι του λένε κι άλλα. Όπως ότι όλη του η ζωή είναι γεμάτη επιχειρηματικές ντρίμπλες και ελιγμούς σαν εκείνους που έκανε ο Χάρης Γραμμός επάνω στη… γραμμή! Η δε συμφωνία που τάραξε τα νερά, μάλλον θα πρέπει να θεωρείται που έγιναν ποτέ στην ελληνική αγορά. Χωρίς να εμπλέκεται κράτος… Άλλωστε, ποτέ στις υποθέσεις του Mr Chipita ενεπλάκη το κράτος. Δεν το επέτρεψε ο ίδιος. Δεν το θέλησε ο ίδιος. Κι έφτασε στο σημείο αυτή τη μικρή βιοτεχνία της οποίας απέκτησε το 1986 το 50% και σε ηλικία 27 ετών, να εξελιχθεί σε κορυφαίο πολυεθνικό όμιλο που έχει παρουσία σε 50 χώρες!
Τι πούλησε ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος; Πούλησε τον κολοσσό του σε έναν ακόμη μεγαλύτερο κολοσσό που εδώ και τρία χρόνια σχεδόν «ικέτευε» για την πώληση αφού το δίκτυο της Chipita ειδικά στην αναπτυσσόμενη αγορά της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης είναι το κορυφαίο. Άρα δέλεαρ για την Mondelez αφού τα προϊόντα της Chipita απευθύνονται σε 2 δισεκατομμύρια καταναλωτές σε τουλάχιστον 50 χώρες, δηλαδή είναι μια ισχυρότατη προσθήκη –ένεση στο χαρτοφυλάκιο της.
Προσέξτε: Η Chipita του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, από τα γαριδάκια το 1986 μέχρι την σπουδαία καινοτομία του κρουασάν 7Days, αλλά και τις συνεχείς εξαγωγές ατομικών –μίνι κρουασάν μα και των bake rolls στην ευρωπαϊκή αγορά, έγινε η πρώτη της Ευρώπης. Πολύ περισσότερο μετά τη συνεργασία που είχε οραματιστεί και πέτυχε ο Θεοδωρόπουλος με την Pepsico το 1990 (ειδικά στο δίκτυο διανομής) ή και την είσοδο στο Ελληνικό Χρηματιστήριο το 1994. Έτσι, δημιούργησε μονάδες παραγωγής σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, ΗΠΑ και Νιγηρία και επεκτείνεται με συνεργασίες σε Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Μεξικό.
Προσέξτε κι αυτό: Κορυφαίος σταθμός της πορείας της Chipita, ήταν το 2006 που συγχωνεύτηκε με τη ΔΕΛΤΑ, τα Goody’s και έγινε η συμμαχία με τον Ανδρέα Βγενόπουλο. Η τελευταία διήρκεσε σχεδόν τρία χρόνια και το καλοκαίρι του 2010 ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος αγόρασε πάλι την Chipita με μοναδικό στόχο την ανάπτυξη του εξωστρεφούς χαρακτήρα της: σήμερα έχει 13 εργοστάσια ανά τον κόσμο, εμπορική παρουσία σε περισσότερες από 50 χώρες, απασχολώντας πάνω από 5.000 εργαζόμενους. Η Mondelez διαθέτει 133 εργοστάσια σε 45 χώρες και χαρτοφυλάκιο με ηχηρά ονόματα στο «μενού» της όπως τα Oreo, Trident, Halls. Θα χρησιμοποιήσει το δίκτυο διανομής της Chipita στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη για να ενισχύσει τη δική της διανομή.
Κι αν αυτά αφορούν τη μέχρι σήμερα ιστορία και πορεία της εταιρείας, η προσοχή επικεντρώνεται πλέον σε δυο άλλα μέτωπα.
- Αν δημιουργηθούν επιπτώσεις (καραμπόλες) στην ελληνική αλλά και ξένη αγορά.
- Αν υπάρξουν επιπτώσεις στους Έλληνες προμηθευτές και συνεργαζόμενους Έλληνες επιχειρηματίες.
Αυτό προφανώς δεν θ’ αργήσει να φανεί. Πάντως υπάρχει πεποίθηση ότι η Mondelez δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει τα ήδη επιτυχημένα project του Θεοδωρόπουλου. Αντιθέτως θα επεκταθεί η ποικιλία προϊόντων με την εισαγωγή νέων. Ο δε σεβασμός προς τον καταναλωτή που ήταν κορυφαίο μέλημα του Σπύρου Θεοδωρόπουλου θα είναι αυτό που χωρίς αμφιβολία δεν θα εκλείψει…
Κάτι ακόμη: Η εξαγορά της Chipita από έναν πολυεθνικό κολοσσό, η επιτυχημένη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς της οποίας το 70% καλύφθηκε από το εξωτερικό, η αξία των χρηματοοικονομικών συναλλαγών στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα που επιταχύνθηκε ακόμη περισσότερο τον Απρίλιο-Μάιο (+20,6% ετησίως) από 11,4% ετησίως το 1ο τρίμηνο του 2021, οι προβλέψεις όλων των οίκων αξιολόγησης για το ύψος της ανάπτυξης το 2022, αλλά και ο δείκτης οικονομικού κλίματος που αυξάνεται συνεχώς εδώ και τρεις μήνες, καταδεικνύουν πολλά. Με πρώτιστο ότι τα επενδυτικά κεφάλαια αναζητούν θέση στην ελληνική αγορά, «οσμιζόμενα» ότι το επόμενο διάστημα θα διαθέτει πολύ…. φως!
Τέλος πρέπει να κάνουμε μνεία στον υπαρκτό καπιταλισμό της χώρας μας. Αυτόν του Θεοδωρόπουλου που συνδέεται με τη δημιουργία, την παραγωγικότητα, τον ανταγωνισμό, την αξιολόγηση και φυσικά την εξωστρέφεια. Ο οποίος τις περισσότερες φορές ασφυκτιά από τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό της διαπλοκής, της αρπαχτής, της εσωστρέφειας και της αναξιοκρατίας… Αλλά επιβιώνει και δείχνει τον δρόμο σε άλλους επιχειρηματίες…
