Οι παλιότεροι στη δημοσιογραφία έλεγαν ότι πολλά πράγματα δεν χρειάζεται να κατονομάζονται, αρκεί να «φωτογραφίζονται» επαρκώς στο κείμενο. Θεωρούσαν ότι ο αναγνώστης θα κατανοήσει τι γράφεται και τι εννοείται. Έτσι, προέκυπταν πλαδαρά κείμενα, προσεγγίσεις κι αναλύσεις. Έτσι συμβαίνει ακόμη και σήμερα σε μεγάλες εφημερίδες, μα και σε άλλα ΜΜΕ, όπου η παλιά σχολή καταθέτει ακόμη γνώμη κι άποψη. Συμβαίνει ακόμη και σε ΜΜΕ του διαδικτύου που θεωρούν ότι αλλάζουν τον χάρτη της ενημέρωσης.
Τα λέω αυτά επειδή πουθενά δεν αναφέρεται ευθέως, ότι όλο το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές, μα και τώρα στη Θεσσαλία, ήταν απόντες κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης. Κάτι αναφέρεται σκόρπια εδώ κι εκεί, μα πουθενά … διευθύνσεις και ονόματα.
Ας μιλήσουμε λοιπόν ευθέως.
Που ήταν και είναι η υπουργός Εσωτερικών, Νίκη Κεραμέως; Δεν θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή της φωτιάς αλλά και τώρα στη Θεσσαλία;
Πού ήταν ο υπουργός Άμυνας, Νίκος Δένδιας; Δεν θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή, ειδικά με τον στρατό στη μάχη; Μου λένε ότι εμφανίστηκε χθες στην περιοχή!
Πού ήταν ο υπουργός υποδομών, Χρήστος Σταϊκούρας; Τον είδε κάποιος κάπου;
Ακούσατε κάποια δήλωση του Κώστα Καραμανλή; Του Αντώνη Σαμαρά; Πρωθυπουργοί δεν ήταν τόσα χρόνια;
Μόνο ο Μητσοτάκης παρών. Μητσοτάκης εδώ, Μητσοτάκης εκεί, Μητσοτάκης και παραπέρα!
Ξέρετε κάτι; Αυτό με τους «βαρόνους», τους «φύλαρχους» και τους δελφίνους, αποτελεί πάγια τακτική σε όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως στη ΝΔ. Συνέβαινε ακόμη και στα χρόνια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μεγεθύνθηκε στα χρόνια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, σχεδόν εξαφανίστηκε στην περίοδο του Κώστα Καραμανλή, δεν υπήρξε λόγω κρίσης επί Σαμαρά κι έχει επανέλθει πάλι σε υψηλά επίπεδα, επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Όλοι είναι καλοί στα εύκολα, στις νίκες και στα πανηγύρια κι όλοι είναι εξαφανισμένοι στις ανάποδες. Κι ας μην ήταν καν υπουργοί κάποιοι, χωρίς τον Μητσοτάκη.
Δεν κατάλαβα για ποιον λόγο έδωσαν την είδηση οι επιτελείς του Δένδια, ότι επιστρέφει από το εξωτερικό… Λες κι ο στρατός δεν μπορούσε να ενεργήσει χωρίς την παρουσία του.
Δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι κρύβονται πίσω από τον Κικίλια και του φορτώνουν τα … αφόρτωτα, ως οι δύσκολες καταστάσεις διαχείρισης δεν απαιτούν συλλογική συνεργασία;
Να το πω κι αλλιώς; Αν μερικοί είναι απόντες στα δύσκολα του τόπου και της κυβέρνησης –όπως είναι- τότε γιατί να τους έχει υπουργούς ο Μητσοτάκης; Για να φθείρουν και τον ίδιο;
Μα πρέπει να πω και για τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Δεν μπορεί παρά να τον προβληματίζουν οι κυβερνητικές αρρυθμίες.
Παντοδύναμος είναι κι όμως έκανε μια κυβέρνηση που έχει κομματικούς συμβιβασμούς. Με γόνους κι απογόνους κι εκλογικές σκοπιμότητες κι ισορροπίες. Άλλαξε μια ομάδα που ήταν πρωταθλήτρια, λες και δεν ήξερε ως προπονητής, ότι μια επιτυχημένη ομάδα δεν την αλλάζεις.
Έχουμε αναρωτηθεί κι άλλη φορά και δη έξω από τα δόντια: Γιατί έπρεπε να είναι υπουργός ο Μηταράκης; Ο Βαρβιτσιώτης; Η Κεραμέως; Ο Κικίλιας; Γιατί πρέπει να είναι υπουργοί κάποιοι που δεν πιστεύουν σε μεταρρυθμίσεις και κυρίως στο λιγότερο κράτος; Γιατί μέσα σε 3 νέους κυβερνητικούς μήνες, έχουν αλλάξει ήδη δυο υπουργοί κι έπρεπε να έχουν φύγει κι άλλοι; Γιατί άλλαξε υπουργείο (δανείζομαι την περίπτωση) ο Πιερρακάκης και δεν επιβραβεύτηκε με την παραμονή και συνέχιση του έργου του; Είναι κι άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως του Οικονόμου που ήταν ο καλύτερος εκπρόσωπος κυβέρνησης εδώ και δεκαετίες κι αρχικά έμεινε εκτός κυβέρνησης, ή του Βορίδη που ήταν αποτελεσματικός στο Εσωτερικών ή και του Αδώνιδος στο Ανάπτυξης.
Η ουσία είναι ότι στη «φωτιά» πέφτει μόνο ο Μητσοτάκης κι οι πολλοί είναι απόντες. Μάλιστα, είναι διάχυτη αντίληψη στην κοινωνία ότι πολλά δεν πάνε καλά, άρα πρέπει να γίνουν άμεσες παρεμβάσεις. Ακόμη και στο στενό επιτελείο του πρωθυπουργού, όπου το κενό του Γρηγόρη Δημητριάδη είναι σημαντικότατο. Πρέπει να σωθεί το κεφάλαιο «Μητσοτάκης», ενός από τους ελάχιστους Έλληνες πολιτικούς που γνωρίζει λύσεις και κυρίως τις στοχεύει και τις επιτυγχάνει. Μια ματιά στα άλλα κόμματα αλλά και στο δικό του, πείθει περί τούτου τους πάντες.
Συνεπώς και με δεδομένο ότι ο πρωθυπουργός εμφανίζεται «άτρωτος» στο πεδίο της Οικονομίας, δεν μπορεί να υπάρχουν αρρυθμίες αλλού. Όσοι δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν ή όσοι παίζουν προσωπικά παιγνίδια, ας πάνε σπίτια τους…
