Οι εξελίξεις για το τεράστιο ζήτημα της διάσωσης της αλυσίδας των σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλου, είναι ραγδαίες.
Ο Σκλαβενίτης προσφέρεται να σηκώσει όλο αυτό το βάρος, αρκεί να κουρευτούν κατά 50% οι υποχρεώσεις άνω των 100 χιλιάδων σε προμηθευτές και να δανειοδοτηθεί από τις τράπεζες με ποσό, περίπου, 360 εκ. χαμηλότοκα, για να μπορέσει να αντεπεξέλθει.
Οι τράπεζες συμφωνούν στην προνομιακή δανειοδότηση που ζητά ο Σκλαβενίτης. Και πρέπει να συμφωνήσουν κι οι προμηθευτές που θα δουν να κουρεύονται κατά 50% τα οφειλόμενα προς αυτούς.
Αν γίνει αυτό, ασφαλώς θα είναι εξαιρετική εξέλιξη τόσο για τους 11 χιλιάδες εργαζομένους του Βασιλόπουλου, όσο και για τον Σκλαβενίτη που θα καταστεί ο κυρίαρχος του κλάδου στην Ελλάδα.
Θα συναινέσει όμως το 60% των προμηθευτών, όπως απαιτεί ο νόμος; Άλλωστε αυτοί είναι οι κυρίαρχοι του παιγνιδιού κι όχι οι τράπεζες. Ο Μαρινόπουλος, από το σύνολο του 1.3 δις ευρώ που χρωστάει, οφείλει σε αυτούς τα 700 εκ και μόλις 200 (δηλαδή το 15%) στις τράπεζες.
Αυτά τα οφειλόμενα χρήματα στους προμηθευτές έχουν διαχυθεί σε όλη την αγορά του εμπορίου και της παραγωγής και πολλά από αυτά υπό μορφή ακάλυπτων επιταγών έχουν επιστρέψει στις τράπεζες για ρύθμιση των δανείων των εταιρειών παραγωγής. Που φυσικά, ως μη καλυμμένες επιταγές δεν μπορούν να ρυθμιστούν.
Αν λοιπόν οι προμηθευτές δεχθούν το «κούρεμα» του 50% που απαιτεί ο Σκλαβενίτης, τι θα συμβεί με τα 350 εκ. που θα μείνουν ως μαύρη τρύπα; Τι θα γίνει με τις εταιρείες εμπορίου που θα χρεοκοπήσουν από αυτό το έλλειμμα; Θρίλερ στην αγορά!
Φυσικά, είναι σαφές ότι είναι προτιμότερο να χρεοκοπήσουν κάποιοι, παρά όλοι. Είναι όμως σωστό αυτό;
Επιπλέον, είναι σωστό από πλευράς ανταγωνισμού να πάρει ο Σκλαβενίτης τον Μαρινόπουλο με κούρεμα προμηθευτών στο μισό και νέα τραπεζικά δάνεια με τόσο προνομιακούς όρους; Είναι σωστό να περνά το μήνυμα ότι μια εταιρεία μπορεί να χρεοκοπήσει και να έρχεται μετά το κράτος να τη σώζει με χρήματα των φορολογουμένων; Κι αφού θα γίνει με τον Σκλαβενίτη και τον Μαρινόπουλο, γιατί δεν έγινε με τον Βερόπουλο και το δικό του deal με το My Market;
Να το πούμε και με άλλα λόγια; Ο Σκλαβενίτης πριν την επιδιωκόμενη ενσωμάτωση του Μαρινόπουλου, χρωστά στις τράπεζες 300 εκ. ευρώ και άλλα 440 στους προμηθευτές του. Δηλαδή 740 εκ. Αν προσθέσουμε και το «κουρεμένο» 1 δις του Μαρινόπουλου και τα 360 εκ του τραπεζικού δανεισμού για να κλείσει το deal, τότε θα φτάσει να οφείλει περισσότερα από ότι σήμερα το πτωχευμένο σούπερ μάρκετ. Έστω κι αν θα είναι καλύτερα ρυθμισμένα χρέη, έστω κι αν προσδοκάται ότι θα ανέβουν οι συνολικοί τζίροι. Θα βγει το πράγμα; Ουδείς ξέρει… Όσο κι αν η κυβέρνηση και ο συνεργαζόμενος – πρόθυμος μαζί της Σκλαβενίτης δείχνουν να βιάζονται να κλείσουν το deal.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αν πρέπει να γίνει αυτό το deal που εκτός άλλων θα δημιουργήσει μια εταιρεία τεράστια που θα ελέγχει περισσότερο από το 50% του ελληνικού μεριδίου της συγκεκριμένης αγοράς.
Το δεύτερο ερώτημα που προκύπτει είναι αν θα αλλοιωθεί ο ανταγωνισμός στο λιανεμπόριο.
Το τρίτο ερώτημα που προκύπτει είναι ως πότε θα αναπαράγεται το αποτυχημένο μοντέλο του παρελθόντος, όπου εταιρείες χρεοκοπούν και έρχεται το κράτος να τις διασώζει, εις βάρος όλων των άλλων… Κάτι που έγινε κατά κόρον με τις … κρατικοποιήσεις της δεκαετίας του ’80, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε …δημοσίους υπαλλήλους τη μισή Ελλάδα.
Το τέταρτο ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα συμβεί αν το εγχείρημα προχωρήσει κι αποτύχει. Δεν θα επιστρέψει το πρόβλημα και μάλιστα ακόμη μεγαλύτερο;
Από την άλλη πλευρά, αν το deal δεν προχωρήσει, το κραχ του Μαρινόπουλου και των προμηθευτών του θα πλήξει θανάσιμα την ελληνική οικονομία και θα βγάλει στην ανεργία τους 11 χιλιάδες υπαλλήλους της εταιρείας.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Ενώ δεν έχει καν αρχίσει η δικαστική διερεύνηση για την απόδοση ευθυνών αναφορικά με το πώς έφτασε η κατάσταση του Μαρινόπουλου εδώ που έφτασε…
