Με αφορμή τις γαλλικές εκλογές οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, κόμματα εξαφανίζονται, ενώ ο λαϊκισμός κι ο αντισυστημισμός βρίσκουν ανοιχτά παράθυρα και μπαίνουν διακυβεύοντας την πολιτική σταθερότητα και την ανάπτυξη. Το βιώσαμε και στη χώρα μας.
Στη Γαλλία εξαερώθηκαν τα παραδοσιακά κόμματα που επί δεκαετίες έβγαζαν κυβερνήσεις. Άφαντοί στις κάλπες οι σοσιαλιστές! Σχεδόν το ίδιο κι οι ορθόδοξοι κομμουνιστές. Φταίει άραγε μόνο ότι οι συγκεκριμένες ιδεολογίες έχουν καταρρεύσει; Μα το ίδιο συνέβη και με τους γκωλικούς Δεξιούς. Απορροφήθηκαν από τον Μακρόν, τον μόνο πολιτικό της Ευρώπης χωρίς κόμμα! Άρα κάτι άλλο συμβαίνει υπογείως στην κοινωνία.
Είδαμε και κάτι ακόμη: Θυμωμένους ψηφοφόρους από την εθνική τους καθημερινότητα και την ακρίβεια που ενέσκηψε εξ αιτίας του πολέμου μα και της πανδημίας. Κι από την έρπουσα γραφειοκρατία της ΕΕ που ενίοτε λειτουργεί ως βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλιά της. Η απειλή της ευνοεί τυχοδιωκτικές εξαγγελίες, λαϊκισμό και ακραία κόμματα.
Οι γαλλικές εκλογές μα κι ο πόλεμος μας έδειξαν, επίσης, ότι σήμερα υπάρχει πιο πολύ από ποτέ η ανάγκη της μεγάλης ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αλλιώς ενωμένη η Ευρώπη θ’ αντιμετώπιζε την μεγάλη ενεργειακή κρίση κι αλλιώς τώρα με τους συνεχείς διχασμούς και διαφωνίες. Το ίδιο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Σήμερα η ΕΕ δεν είναι αυτόνομη αλλά εξαρτώμενη στο πεδίο της ενέργειας και της άμυνας. Κι όταν διαθέτει ένα νόμισμα με την ισχύ του ευρώ, είναι αδιανόητο να το απεμπολεί. Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για όλη την ΕΕ αν υπήρχε ευρωομόλογο. Θα μπορούσε από τον κοινό δανεισμό να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις σε ενέργεια, στις κοινωνικές πολιτικές, στην ανάπτυξη, στη γεωργία, κτηνοτροφία κα κυρίως στην άμυνα. Θ’ άλλαζε όλη η εικόνα της ΕΕ.
Κάτι ακόμη που οφείλουμε να τονίσουμε, ως ένα ακόμη βασικό συμπέρασμα των γαλλικών εκλογών. Όταν εμφανίζονται τα άκρα και οι μολότοφ του εξτρεμισμού διακυβεύουν τη δημοκρατία, την πολιτική κι οικονομική σταθερότητα, την αστική δημοκρατία και την ελεύθερη οικονομία, η μετριοπάθεια εμφανίζεται κι ισορροπεί τη ζυγαριά.
Το Κέντρο σώζει! Ειδικά στις ημέρες μας, που ακόμη κι από την ασυδοσία του διαδικτύου και του λαϊκισμού, καταφέρνει και δημιουργεί αναχώματα ορθολογισμού και μετριοπάθειας.
Υπό αυτή την έννοια οι Κεντρώοι – Κεντροδεξιοί έβαλαν και στη Γαλλία το χέρι τους, όπως έκαναν και στην Ελλάδα το 2019, όπως έκαναν και στην Ιταλία με την επιλογή Ντράγκι στην πρωθυπουργία.
Ανήμερα του ελληνικού Πάσχα, στη Γαλλία θα υπάρξει η αναμέτρηση δύο διαφορετικών κόσμων, εκείνου της προόδου και της εξέλιξης και του άλλου που νομοτελειακά θα οδηγήσει στο πιο βαθύ μεσαιωνικό σκοτάδι.
