Δεν γνωρίζω ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος στο ΚΙΝΑΛ. Οι δημοσκοπήσεις για τον πρώτο γύρο της εσωκομματικής διαδικασίας δείχνουν Λοβέρδο αλλά ουδείς μπορεί να εκτιμήσει πώς θα συμπεριφερθεί ένα εκλογικό σώμα που καλά καλά δεν γνωρίζουμε.
Ποιοι θα πάνε να ψηφίσουν; Με τι σκοπό; Είναι ερωτήματα που απασχολούν τους πολιτικούς παρατηρητές κι αναλυτές. Όπως τους απασχολεί κι η επόμενη ημέρα. Αν είναι πρώτος ο Λοβέρδος ποιον θα έχει αντίπαλο; Τον Ανδρουλάκη ή τον Παπανδρέου; Και τι θα κάνει ο τρίτος που θα έχει μείνει εκτός διαδικασίας; Τι θα κάνουν κι οι άλλοι; Τι συμμαχίες θα σχηματιστούν και ποιον θα ευνοήσουν;
Είναι κι άλλα. Πλην του Λοβέρδου που έχει ξεκάθαρες θέσεις στα πάντα και δεν έχει αφήσει παράθυρα ανοικτά για ήξεις – αφήξεις, όλοι οι άλλοι είναι θολό τοπίο.
Ουδείς ξέρει, επί παραδείγματι τις θέσεις Ανδρουλάκη για κορυφαία ζητήματα της χώρας. Για την πανδημία, την οικονομία, τα εθνικά θέματα. Συμφωνεί ή όχι με τις Πρέσπες; Ποια είναι η αναπτυξιακή του ατζέντα; Ποιον θα ορίσει επικεφαλής της ΚΟ για αν τον εκπροσωπεί στη Βουλή, αφού ο ίδιος δεν είναι μέλος του κοινοβουλίου; Τι γνώμη έχει για το αφήγημα Τσίπρα περί προοδευτικής διακυβέρνησης; Και τι σημαίνει προοδευτική διακυβέρνηση; Πώς θα ανακόψει την βαθιά διείσδυση Μητσοτάκη στα χωράφια του χώρου του; Πώς θα επαναπατρίσει το βαθύ ΠαΣοΚ που κατέφυγε στον ΣΥΡΙΖΑ και απολαμβάνει τον Τσίπρα με ζιβάγκο και φωνή Ανδρέα;
Τίποτα από αυτά δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια. Το μόνο που είναι σαφές για τον Ανδρουλάκη, είναι ότι είναι κομματάνθρωπος και παρών στις εκάστοτε κομματικές διεργασίες.
Ουδείς γνωρίζει, επίσης, τις απόψεις Παπανδρέου. Πέραν του ότι πρέπει να είμαστε όλοι μέτοχοι του Facebook κι ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί η κάνναβη, το μόνο που έχουμε ακούσει είναι αφορισμοί για τη Δεξιά κι ότι η προοδευτική διακυβέρνηση είναι στόχος. Επιπλέον την επανάληψη του «λεφτά υπάρχουν» και τις αναφορές στο πρόσωπό του σε τρίτο πρόσωπο, όπως ο Ιούλιος Καίσαρ!
Δεν έχουμε ακούσει τίποτα για τα μεγάλα ζητήματα, δεν έχουμε καν ακούσει μια αυτοκριτική για το παρελθόν του. Όχι μόνο το κυβερνητικό αλλά και το κομματικό, με την φυγή από το ΚΙΝΑΛ και τη δημιουργία του δικού του μορφώματος. Έχει μετανιώσει που ως πρωθυπουργός γύριζε την υφήλιο και κατηγορούσε τους Έλληνες ως τεμπελόσκυλα, φοροφυγάδες και ένα σωρό άλλους χαρακτηρισμούς;
Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους υποψηφίους. Ούτε ο Καστανίδης μας έχει πει το παραμικρό, ούτε ο Χρηστίδης, ούτε ο Γερουλάνος. Κι όταν λέμε δεν μας έχουν πει το παραμικρό, εννοούμε κάτι από τα μεγάλα ζητήματα του τόπου, του παρόντος και τις προοπτικές του εγγύς ή απώτερου μέλλοντος. Μόνο ο Γερουλάνος δεσμεύτηκε για τη δίκαιη κατανομή του εθνικού εισοδήματος! Μάλιστα!
Μεγάλη ευκαιρία για να μάθουμε πολλά, θα ήταν ο διάλογος στην τηλεόραση, το γνωστό ντιμπέιτ. Η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι μ’ αυτά δεν γινόμαστε σοφότεροι. Απλά περιμένουμε ποιος θα κάνει την «πατάτα». Όμως, όπως και να το κάνουμε κι αναλόγως των ερωτήσεων (και των δημοσιογράφων) πολλά μπορεί να μάθει κάποιος ή έστω να εκτιμήσει μερικά πράγματα. Πολύ περισσότερο αφού οι υποψήφιοι απευθύνονται σε ευρύτερα στρώματα από εκείνα των ψηφοφόρων του κόμματός τους.
Μα σ’ αυτόν τον διάλογο δεν θα είναι παρών ο Γιώργος Παπανδρέου. Η απουσία του έγινε αντικείμενο καυστικών σχολείων στο διαδίκτυο. Από το ότι «ένας πρίγκιπας δεν κάθεται μαζί με τους υπηκόους του», μέχρι το «όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια»!
Η στάση αυτή του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί προσβολή. Όχι μόνο προς τους συνυποψηφίους του αλλά και προς τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ και τελικά προς όλους τους Έλληνες.
Αποτελεί, κυρίως, προσβολή προς τη Δημοκρατία και τις διαδικασίες της.
