Για να είμαστε ειλικρινείς, πάντα η Αριστερά ήταν ουρά του ΠαΣοΚ, ειδικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Πάντα υπήρχε η άποψη των… άλλων δημοκρατικών δυνάμεων, δίπλα στο ΠαΣοΚ. Πάντα συμπορευόντουσαν σε δημοτικά και νομαρχιακά (περιφερειακά) συμβούλια, πριν το μεγάλο μέρος της κοινωνίας καταλάβει το πολιτικό τους κενό και τους στείλει στο περιθώριο. Οι Αριστεροί, πάντα έτρεχαν στο ΠαΣοΚ, ακόμη κι όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τους αποκαλούσε «Αριστερούς των σαλονιών».
Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι παράδοξη η σύμπλευση Ζαχαριάδη και Δούκα στην Αθήνα, για να ρίξουν τον Μπακογιάννη.
Δεν είναι κακό να υπάρχουν οράματα. Κακό είναι να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Κακό είναι να μην υπάρχει ενσυναίσθηση. Κακό είναι ο καιροσκοπισμός. Κακό είναι να αγκαλιάζονται χθεσινοί αλληλοϋβριζόμενοι σαν μη συνέβη τίποτα.
Τώρα λοιπόν, το ΠαΣοΚ με μια ακατανόητη πολιτικά απόφαση, δίνει χέρι βοηθείας στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που η Κουμουνδούρου βρέθηκε στην απόλυτη κατιούσα (με αναγωγές στο εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής θα ελάμβανε κάτι περισσότερο από 10,5%), έρχεται ο Ανδρουλάκης και της δίνει χέρι βοηθείας! Την ώρα του θρυμματισμού του ΣΥΡΙΖΑ και της ελπίδας της Χαριλάου Τρικούπη να παίξει τον θεωρητικά ιστορικό της ρόλο, ο Ανδρουλάκης γκρεμίζει όσα υποτίθεται ότι έκτιζε.
Αποτελεί πολιτική όσμωση αυτό ή καιροσκοπισμός; Είναι συνέχεια όσων λέει ο Σπίρτζης (ακόμη και περί ενοποίησης ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ στις ευρωεκλογές), τιστο καλό είναι; Το μόνο βέβαιο είναι ότι επιχειρούν να κρατήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ «ζωντανό» και να τον βάλουν στη ζώσα πραγματικότητα του δήμου Αθηναίων, να κυβερνήσει!
Είναι περίεργο πώς ο ΣΥΡΙΖΑ που αποκαλούσε τους Πασόκους … μερκελιστές, προδότες, κλέφτες, σκουλήκια, γερμανοτσολιάδες κι ένα σωρό άλλα, τους αγάπησε ξαφνικά σήμερα. Κι είναι ακόμη πιο περίεργο πώς οι Πασόκοι αποδέχονται αυτή την αγάπη.
Είναι περίεργο που ο Ανδρουλάκης δικαίωσε τον Κασσελάκη, που την ώρα της πρώτης ήττας του άρχισε να ζητά … συνεργασίες και άλλα παρόμοια ικετευτικά σωτηρίας.
Είναι περίεργο που ο Ανδρουλάκης, μέσω Δούκα, γκρέμισε το λεγόμενο «αντί- ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο και σώζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να συντελέσει στην πολιτική εξαφάνιση της τοξικότητας.
Είναι περίεργο που ο Ανδρουλάκης βάζει αυτογκόλ, τη στιγμή που ουσιαστικά αποδέχεται κόμμα με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και ηγεσία Κασσελάκη! Αφού πρώτα στοχεύεται από την Κουμουνδούρου η εκλογική λεηλασία των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα στον βωμό του καιροσκοπισμού. Όμως η πολιτική δεν είναι αριθμητική, ώστε να προστίθενται τα ποσοστά του ενός με τον άλλον για να χάσει ο Μητσοτάκης κι οι επιλογές του. Η πολιτική είναι κάτι περισσότερο, είναι αρχές κι αξίες, είναι κι αξιοπρέπεια αλλά και ηθική.
Ο Λοβέρδος πάντως, πρόλαβε κι έφυγε νωρίς…
