Πόση κουταμάρα μπορεί να χωράει στο κεφάλι της υπουργού Πολιτισμού και είπε όσα είπε για να ξεπροβοδίσει με τη νεκρολογία της τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη; Πόση βλακεία μπορεί να χωράει ο νους ενός ανθρώπου που αυτοχαρακτηρίζεται άνθρωπος του πνεύματος και της τέχνης;
Ο Λουκιανός, είτε άρεσε ως καλλιτέχνης είτε όχι, σηματοδότησε μια εποχή τελείως διαφορετική από την αηδιαστική σημερινή που επιχείρησε να τον τοποθετήσει η Λυδία Κονιόρδου. Ο Κηλαϊδόνης ένωνε με τις μουσικές και τα τραγούδια του κι η υπουργός Πολιτισμού της Αριστεράς χωρίζει και διχάζει. Χωρίζει την κοινωνία.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστούν όσα είπε, εκτός από βλακείες;
Όταν φτάνει στο σημείο να συνυπολογίσει κάποιος, σε ένα έργο δεκαετιών και μια αξιοπρεπή καλλιτεχνική πορεία, τι ψήφισε ο εκλιπών στο περυσινό δημοψήφισμα της συμφοράς, τι άλλο από κοντόφθαλμο μπορεί να χαρακτηριστεί; Τι άλλο από διχαστικές λογικές συριζαϊκού επιπέδου, του τύπου «εμείς ή αυτοί»;
Κάποιος πρέπει να πει στην υπουργό Πολιτισμού, ότι είναι χυδαίο να περνά μικροπολιτική ατζέντα επάνω από το φέρετρο ενός ανθρώπου.
Κι είναι βλακώδες, ηλίθιο, κοντόφθαλμο και χυδαίο, το γεγονός ότι επιχείρησε να εκμεταλλευθεί με την Αριστερή κουτοπονηριά της, την γλυκιά συγκίνηση εκείνων που νιώθουν να «φεύγει» ένας καλλιτέχνης που σφράγισε μια ολόκληρη περίοδο της νιότης τους.
Είναι βλακώδες να αφαιρεί από εμένα που δεν ψήφισα «όχι», τη λατρεία στον καλλιτέχνη και να μου δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν ήταν «δικός» μου!
Και το χειρότερο; Η υπουργός Πολιτισμού της Αριστεράς δεν άφησε την κοινωνία να θυμηθεί μια σπάνια στιγμή που κάποτε στη Βουλιαγμένη, όλοι μαζί χορεύαμε και διασκεδάζαμε με τους ήχους του Λουκιανού, πριν μας χωρίσει η Αριστερά σε… «εμείς ή αυτοί»…
Το μήνυμα αυτής της κυρίας, όπως τα περισσότερα μηνύματα της Αριστεράς είναι κι αυτό σαφές, διχαστικό, γελοίο.
Σε μια εποχή που η ελευθερία κι η λογική δίνουν αγώνα επιβίωσης, η Λυδία Κονιόρδου κι η κυβέρνηση που εκπροσωπεί, ανασύρουν από τα μέσα του περασμένου αιώνα και πάλι τα επάρατα πιστοποιητικά φρονημάτων. Μόνο που σήμερα αυτά είναι … πιστοποιητικά
«δημοψηφισματικών φρονημάτων». Κι οι άνθρωποι χωρίζονται ανάλογά με τη στάση τους σ’ αυτά και κυρίως στο τι ψήφισαν το 2015.
Και μια απορία:
Αν «φύγει» κάποιος από όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που, το 2015, στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ και το «όχι στην Ευρώπη» και σήμερα δηλώνουν ο ένας μετά τον άλλο ότι έκαναν λάθος, τι θα κάνει η υπουργός Πολιτισμού; Θα τους ξεπροβοδίσει στέλνοντάς τους στο διάβολο;
Γι αυτό μιλάω για βλακεία, ηλιθιότητα και κοντόφθαλμη χυδαιότητα.
Και iq ροδάκινου…
