Αν επιχειρήσει με νηφαλιότητα κάποιος να καταγράψει την εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, θα καταλήξει στο βασικό συμπέρασμα ότι ταύτισε τις λύσεις που προτείνει με την αλήθεια.
Ότι δεν δημαγώγησε, δεν υποσχέθηκε τα ανέφικτα.
Κι ότι έκανε απολύτως διακριτούς τους δυο κόσμους της Ελλάδας, θέτοντας νέα ήθη ακόμη και στον –συνήθως- πιο «ελαφρύ» αντιπολιτευτικό λόγο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνόδευσε όσα πρότεινε με ισοδύναμα.
Τα κοστολόγισε στη λογική του «τόσο μπορώ, τόσο λέω, τόσο θα κάνω»…
Κατάφερε και κάτι ακόμη:
Ενώ οι αντίπαλοί του –ακόμη και πέριξ του κόμματός του- του καταλογίζουν ότι ταυτίζεται με τις οικονομικές ελίτ, εκείνος μπόρεσε να πετάξει αυτήν την ταμπέλα.
Μίλησε με απόλυτη σαφήνεια περί τούτου, δεν δίστασε να τονίσει ευθέως τις ευθύνες της επιχειρηματικής και πολιτικής τάξης και υπερτόνισε επανειλημμένως τη φράση «είμαι εδώ για τους πολλούς κι εκείνους που δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία»…
Όσοι γνωρίσουν τις απόψεις του, κατανοούν ότι δεν είπε τίποτα περισσότερο από αυτό που πιστεύει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε και κάτι ακόμη. Ιδιαιτέρως σημαντικό.
Αρχηγός ων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν στάθηκε σ’ αυτό, αλλά με τη γνωστή του μετριοπάθεια υπερτόνισε ουκ ολίγες φορές τη φράση «να μη γίνει η Ελλάδα ένα απέραντο δικαστήριο».
Δηλαδή, χαμηλοί τόνοι, όχι πεζοδρόμιο, όχι οχλοκρατία και λαϊκισμός.
Με παράλληλη όμως και δη δριμύτατη κριτική στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και με ειδικές αναφορές υψηλών τόνων για τα θεσμικά ζητήματα της ποιότητας της Δημοκρατίας αλλά και των επεμβάσεων στη Δικαιοσύνη.
Ποιοι θα το κατανοήσουν;
Ίδωμεν.
Κάτι ακόμη:
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιχείρησε να δώσει εθνικό όραμα στην ομιλία του και στις θέσεις που εξέφρασε στη συνέντευξη Τύπου.
Χρησιμοποίησε κατά κόρον την λέξη πατρίδα, ενώ αναφέρθηκε στην πανστρατιά του «νέου πατριωτισμού»…
Με αποδέκτες, τόσο Δεξιά όσο κι Αριστερά του κόμματός του.
Νηφάλια λοιπόν, ψυχρά και με την αντικειμενική υποκειμενικότητα που διέπει την κριτική, οφείλουμε να πούμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις στη Θεσσαλονίκη, τόσο με τα μεστά περιεχομένου λόγια του, όσο και με την ηγετική εικόνα του.
Οφείλουμε να πούμε και κάτι άλλο:
Κατέστησε απολύτως ορατές τις διαφορές ενός κανονικού πολιτικού κι ενός αμόρφωτου λαϊκιστή των πεζοδρομίων…
Κι από χθες είναι βέβαιο ότι μπορεί πλέον να εμφανίζεται ως ο εν δυνάμει πρωθυπουργός που μπορεί να εγγυηθεί την επιστροφή της χώρας και της κοινωνίας στη κανονικότητα…
