Στις διακοπές φροντίζω να απέχω όσο το δυνατόν από την καθημερινότητα και το άγχος εξεύρεσης της είδησης ή της ανάλυσης/προσέγγισης/αρθρογραφίας. Μόνο ανάγνωση εφημερίδων στην παραλία, άντε και λίγο ραδιόφωνο.
Κάπως έτσι, λοιπόν, «έπεσα» επάνω στην πρόβλεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάει διακοπές και θα επιστρέψει το φθινόπωρο στους δρόμους, στις πλατείες, στη Βουλή, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ.
Θα πω ότι συμφωνώ με τον Κυριάκο. Μπορεί ο Τσίπρας προς το παρόν να έχει υιοθετήσει χαμηλούς τόνους, αλλά καταμεσής του Αυγούστου τι άλλο μπορούσε να κάνει;
Εκτιμώ ότι ο Τσίπρας κι η Αριστερά είναι σαν τον λύκο που ακόμη «κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του»…. Είμαι εξ εκείνων που πιστεύουν ότι σοβαρότητα, μετριοπάθεια και συγκρότηση δεν συμβαδίζουν με τον Τσίπρα της ανέξοδης ρητορικής, του λαϊκισμού, του παραλογισμού και της ανοησίας. Κι όσοι ισχυρίζονται ότι η παραμονή του στην εξουσία κι η βαθιά αντιμετώπιση των προβλημάτων και της πραγματικότητας άλλαξαν τον τρόπο σκέψης του, απλώς ματαιοπονούν.
Νομίζω ότι την πρόβλεψη του Κυριάκου περί άμεσης επιστροφής του λαϊκισμού μόλις τελειώσει το καλοκαίρι και «περπατήσει» λίγο το φθινόπωρο, οι πρώτοι που πρέπει να την κατανοήσουν είναι τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμη κι εκείνα τα λίγα από την τάση της Λαϊκής Δεξιάς που είναι δυσαρεστημένα με τον Μητσοτάκη (που δεν τους έκανε υπουργούς!!!)τα οποία σε πολλά ταυτίζονται με τον Τσίπρα… Όπως οι παλιόφιλοί τους Παπακώστα και Καμμένος…
Οι πρωτοβουλίες που πήρε ως τώρα ο Μητσοτάκης, κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Από τον λόφο με τα καμένα στο Μάτι μέχρι τα σκουπίδια της Κέρκυρας και από την αποστολή των φαρμάκων στο σπίτι για τους βαριά πάσχοντες μέχρι την επαναφορά της κανονικότητας στο πανεπιστήμια προκύπτει ότι η κυβέρνησή του κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει.
Εκτιμώ ότι αν συνεχιστεί έτσι η πορεία της κυβέρνησης, οι λαϊκιστές θα καταπιούν τη γλώσσα τους, θα χάσουν τα ερείσματά τους κι οι πολίτες θα τους απομονώσουν. Όπως έγινε με τις εκλογές. Αυτό λοιπόν οφείλει να είναι άλλο ένα μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης απέναντι στον λαϊκισμό. Να τον νικήσει στο γήπεδό του. Στη μάχη της καθημερινότητας, στην ίδια την κοινωνία. Με δέουσες συμπεριφορές και τρόπους σκέψης.
Το θεωρείτε εύκολο; Κάθε άλλο. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν «μπετοναρισμένα» συμφέροντα πέριξ του κράτους, των υπηρεσιών του και της λειτουργίας του. Θέλετε παράδειγμα; Υπάρχει, ας πούμε, ΚΚΕ χωρίς Πανεπιστήμια (όπως είναι τώρα) για να κάνει στρατολόγηση μελών και αυριανών στελεχών; Υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ακτιβισμό ανοησίας και παραλογισμού;
Γι αυτό λέω ότι δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση του λαϊκισμού. Αν όμως αντιμετωπιστεί κι η κοινωνία συνειδητοποιήσει τα πρέποντα να γίνουν, τότε θα μπορούμε να ισχυριστούμε ανεπιφύλακτα ότι η Ελλάδα άλλαξε σελίδα μετά το οδυνηρό πάθημα της οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής κρίσης.
